ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Bleach]_All Ichigo Fc.

    ลำดับตอนที่ #70 : [Fic]หิมะสีเลือด/16/

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.47K
      15
      14 ก.ย. 52

     
     
    อิจิโกะ
     
    ครับ
     
    เจ้าอยากจะกลับไปเป็นอารันคาร์เหมือนเดิมหรือเปล่า
     
    “!?”
     
    ความรู้สึกที่ซื่อตรงและความกล้าหาญ ถูกซ่อนอยู่ในความลังเลใจ
     
    อุลคิโอร่าลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกันนั้น เขาได้จ้องมองรอคำตอบอีกฝ่ายที่นอนอยู่
     
    ข้า.....
     
    ดวงตาสั่นระริก ร่างสูงที่มองเห็นปฏิกิริยาแบบนั้นถึงกลับยิ้มออกมา
     
    ข้าล้อเล่นนะ ดูถ้าเจ้าที่เป็นแบบนี้คงจะดูมีความสุขกว่าตอนเป็นอารันคาร์อีกนะ
     
    อุลคิโอร่าพูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืน ปลายมือตวัดครั้งหนึ่งเสื้อผ้าก็ได้กลับมาสวมใส่เช่นเดิม
    และเสื้อผ้านั้นเป็นเสื้อผ้าของอารันคาร์ เป็นเสื้อผ้าที่อุลคิโอร่า ซิฟเฟอร์ได้ใส่เมื่อครั้งชาติที่แล้ว
     
    ไม่จริง นี่ท่านยังคงเป็น.....
     
    ร่างเล็กพูดไม่ได้จบก็ต้องโดนอีกฝ่ายจับจูบปากอย่างกะทันหันอีกครั้ง
     
    อุลคิโอร่า!!!”
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    นี่ คุณเคยคิดบ้างหรือเปล่าหละ
    ว่าการที่เรามาพบกันแบบนี้
    มันคือโชคชะตา
    ที่คุณต้องการไหม
    .
    .
    .
    .
    .
    ร่างสูงผมสีฟ้า เบิกตาโพลงเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อน
    ผู้ชายคนนั้น คนที่เคยเป็น No.4ของเอสปาด้าร์
    ชายผู้ที่เป็นนายของอิจิโกะ
    ชายผู้เป็นคนที่อิจิโกะรักอย่างที่สุด
     
    อุลคิโอร่า ซิฟเฟอร์
     
    กริมจิอว์
     
    เสียงทุ้มกล่าวทักเรียกชื่อผู้ที่ยืนอยู่ตรงประตู
    อิจิโกะก็ทำหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด
     
    นายฟื้นขึ้นมาจริงๆด้วยซินะ เป็นอย่างที่เจ้านั้นพูดจริงๆ
     
    กริมจอว์กัดฟันกรอด
     
    ใช่ เป็นอย่างที่ท่านอิชิมารุ งิน พูด
     
    อุลคิโอร่าได้เดินเข้ามาหากริมจอว์ทุกระยะ แต่ว่ายมทูตผมสีฟ้ากลับหากลัวไม่
     
    ฉันฟื้นขึ้นมาและตั้งใจจะเอาตัวคุโรซากิ อิจิโกะกลับไปด้วย
     
    “!?”
     
    ความเป็นจริงที่น่าหวาดกลัว
    ได้เผยขึ้นมาให้รู้ชัด
     
    ฉันไม่ให้เจ้านั้นกับนายเด็ดขาด
     
    ร่างสูงขึ้นเสียงคำรามใส่ และทำท่าจะสู้ได้ทุกเมื่อ
     
    ฮึ คิดหรือว่าเจ้านะยังจะชนะข้าได้ กริมจอว์
     
    ร่างสูงโปร่งผมสีดำสนิทคว้าจับดาบของตนเองออกมา ริมฝีปากยิ้มเยอะ
    ราวกลับการดูถูก นี่คงเป็นนิสัยอีกส่วนตอนที่เป็นมนุษย์ซะหละมั้ง
     
    ถ้าความจริงมันกลายเป็นแบบนี้ ข้าน่าจะแอบฆ่าเจ้าซะตอนที่เป็นเจ้าเปี๊ยกก็ดีอยู่หรอก
     
    กริมจอว์ยังคงพูด ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะโมโหมากกว่าครั้งใดๆ
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    เคยคิดเสมอ
    ว่าถ้าเป็นไปได้
    ข้าไม่อยากให้เจ้าได้เกิดมาหรอกนะ
    อุลคิโอร่า
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    เหมือนใกล้จะจบกันแล้วหละตัวเอง

    เหอๆๆๆ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×