ลำดับตอนที่ #58
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : [Fic]หิมะสีเลือด /14/
“คุณหนูอุล!!”
หญิงสาวรับใช้คนหนึ่งได้พบเจ้านายของตนเองที่ลานกว้างทางหลังบ้าน
อุลที่กำลังทรมาน เขาร้องครางน้ำตาไหลพรากจนเริ่มเปลี่ยนสี มือยังคงสั่นเกร็งกุมขมับตัวเอง
และที่น่ากลัวอย่างที่สุดคือ
ภายในเสื้อ ตรงอกของเขามันร้อนรุ่มไปหมด ผิวเนื้อในอกเริ่มถูกกัดกินจนกลายเป็นรูโหว่
“คุณหนูค่ะ ทำใจดีๆไว้ค่ะ”
ร่างบางปรี่ไปหาและพยายามจะช่วยพยุงตัวอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นมา
“คุณหนูค่ะ อึ๊ก!!!”
หญิงสาวรับใช้ได้มีลมหายใจเพียงแค่นั้นก็ต้องจบชีวิตลงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อร่างกายของเธอโดนมือแกร่งนั้นแทงทะลุเข้ามาอย่างไม่มีการลังเล
“ทะ...ทำไม”
เธอถามก่อนจะสิ้นใจ
อุลลุกขึ้นมายืน และดึงมือตนเองออกจากท้องของร่างเล็กอย่างช้าๆ เลือดสีแดงสดไหลทะลัก
มาพร้อมกับลำไส้ที่อยู่ข้างใน
ดวงตาสีเขียวนั้นดูสงบนิ่งจนดูน่ากลัวซะเหลือเกิน ชายหนุ่มยืนมองดูรอบๆตัวเอง
สีหน้านั้นได้เปลี่ยนไปจริงๆ
บัดนี้เขาได้กลายเป็น อุลคิโอร่า คนเดิม
เสื้อขนสัตว์ได้ถูกฉีกออกมา เผยให้เห็นแล้วว่าตรงหน้าอกของเขานั้นมีรูโหว่สีดำปรากฏ
“อิจิโกะ”
ปากได้เอ่ยชื่อคนที่รัก แล้วเขาก็ได้หายไปทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อิจิโกะ”
“!?”
ร่างบางสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันไปมองด้านหลังตัวเอง
แต่มันก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไร
อิจิโกะกุมมือตัวเองแน่น
///อะไรกัน เหมือนกับว่ามีท่านอุลคิโอร่ามายืนเรียกเราจริงๆนั้นแหละ///
“กลัวอะไร อิจิโกะ”
“!?”
ชายหนุ่มหันไปตามเสียงที่คิดว่าหูคงฝาด แต่แล้วเขาก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
แทบร้องแต่ดีที่อุดปากไว้ทัน ขอบตานั้นร้อนผ่าวเหมือนกลับว่าน้ำตาจะไหลริน
คน คนนี้ ที่อยู่ต่อหน้าเขา
คน คนนี้ ที่เขาโหยหา
คน คนนี้ ที่เขาอยากจะลืมเลือน
“ท่านอุลคิโอร่า”
ใช่แล้วหละ คน คนนี้แหละ ที่เขารักยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
///สัมผัสจิตนี้ เปลี่ยนไปเล็กน้อย///
“มีอะไร ดูถ้าเจ้าจะกลัวข้านะ”
อุลคิโอร่าเดินก้าวเข้าไปหาอย่างช้าๆ มือนั้นได้แตะต้องสัมผัสอีกฝ่ายเบาๆ
“ข้ากลับมาแล้ว ข้ากลับมาหาเจ้า”
ริมฝีปากสีดำเอ่ย ก่อนจะคว้ากอดร่างเล็กอย่างรุนแรง คล้ายกับว่า
เขากำลังกระหายอ้อมกอดนี้ และสัมผัสนี้ซะเหลือเกิน
+++++++++++++++++++
++++++++++++++
++++++++++++
++++++++
+++++
++
ทางด้านโลกมนุษย์
“มันอะไรกัน ไอ้พลังแปลกๆที่เกิดขึ้นเมื้อกี้”
ชายหนุ่มผมสีฟ้า ยังคงยืนพูดอย่างตื่นๆ เขายังคงล่อนหาสาเหตุแต่ก็ไม่พบซักที
“กริมจอว์!!!”
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!
เร็นจิที่พุ่งมาหา ได้ปล่อยหมัดใส่อีกฝ่ายที่กำลังหันหน้ามามองเข้าอย่างจัง
“ทำอะไรของแกว่ะ!!!”
ร่างสูงโวยใส่ทันที เขาได้จับลูบแก้มตัวเองที่เริ่มแดงและบวม
“แกนั้นแหละ ข้าบอกว่าให้รอก่อนทำไมถึงไม่รอแล้วยังหายหัวไปอีก”
“หนวกหู ข้าเองก็เบื่อเป็นนะโว้ย”
“หนอย...แค่ 5-10 นาที ก็ไม่ได้หรือไงว่ะแบบนี้ต้องอีกซักหมัด”
“ว่าไงนะ!!! ได้เลยว่ะพวก”
“หยุดทั้งคู่นั้นแหละ”
เปรี้ยง!!! X2
หมัดของลูเคียได้เข้าใส่ทั้ง 2 คน ทำเอาล่วงลงไปบนพื้นดินทันที
“ลูเคียทำอะรีของเจ้าเนี่ย”
เร็นจิที่โดนชกซะหมอบลงไปกับพื้นได้ตะโกนใส่ พร้อมกับกริมจอว์
หญิงสาวที่ท่าทางห้าวๆ หันมามองด้วยสายตาที่ดูไม่พอใจ
“เรามาสำรวจนะ ไม่ใช่มากัดกันเอง”
ลูเคียพูด เธอได้เหาะลงมายังพื้นดิน
“เออๆ”
กริมจอว์ทำท่าทางไม่เอาเรื่องต่อ ไม่งั้นเดี๋ยวยาว
++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น