[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #39 : [Fic]หิมะสีเลือด, อุลXอิจิXกริม /8/

แหะๆๆ มาต่อแล้วครับผม

หายไปนานหลายนาน หรือคิดไปเอง

เพราะอะไรไม่ยอก แต่บางคนอาจรู้
++++++++++++++++++++++++

ต้นไม้สีเขียว
มีสีสันของดอกไม้ประดับอย่างสวยงาม
แล้วทำไมโลกฮูเอโก้มุนโด้ถึงไร้สีสัน
จืดชืด มีแต่ทราย
ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก
.
.
.
.
.
.
///นายมัน....อิจิโกะ นี่นา///

ร่างสูงคิด แต่ขณะที่เขากำลังจะพูดเอ่ยถาม กลับพูดไม่ออก

“ท่านอุลคิโอร่า ชอบเหม่อมองข้างนอกจังเลยนะครับ”

///หมายความว่าไง ก็นี้มันตัวฉันไม่ใช่รึ ทำไมไม่พูดออกมาบ้างหละ!!!///

“ท่านอุลคิโอร่าครับ ถ้พวกเราลองไปที่โลกมนุษย์ ไปดูสิ่งที่แปลกตาจะดีบ้างหรือเปล่าครับ”

ในเมื่อเขาพูดอะไรไม่ได้ อุลจึงยอมนิ่งเขาว่าจะตั้งใจฟังที่อีกฝ่ายพูดคงจะดีกว่า

“ฮะๆๆ นั้นซินะครับ กฎเราบอกไว้ว่าอย่าออกถ้าไม่จำเป็นจริงๆ”

อิจิโกะทำท่าหัวเราะเบาๆ เขาเองก็หันไปมองตามที่อุลมอง ในโลกของฮุเอโก้มุนโด้มีเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนโลกของมนุษย์และยมทูต นั้นคือท้องฟ้าสีครามนี้เท่านั้นเอง

“ท่านอุลคิโอร่าครับ ข้านะรู้สึกว่าอยากเห็นดอกไม้ที่โลกมนุษย์บ้างจัง”

///ดอกไม้ ?///

อุลยังคงเงียบ เขายังคงคิดว่า อีกฝ่ายนี้ดูถ้าจะเคารพตัวเขามากซะเหลือเกิน และทำท่าไร้เดียงสาถามนู่นถามนี้ แต่ที่สำคัญเจ้านี้ดูท่าจะไม่รู้จักดอกไม้เสียด้วย

“ท่านเคยบอกข้าเสมอ ว่าข้าเปรียบเสมือนดอกไม้ที่น่ารังเกียจ ดอกไม้ที่มนุษย์ไม่ชอบและเกรงกลัวข้านี่นา”

///!?///

“ข้าเลยอยากจะเห็นจัง ว่าดอกไม้จริงๆนะเป็นยังไง”

อิจิโกะทำหน้าตาดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด อุลที่มองดูก็รู้สึกตกใจเมื่อจู่ๆร่างกายของตัวเขาเองได้คว้าจับข้อมือเล็กนั้น

“อะ...เอ๋...ท่านอุลคิโอร่า”

มือขาวซีดได้ชี้ที่อากาศ โลกมิตินั้นได้เปิดอ้าออก พาทั้งสองเข้าไปยังในนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
///นี่เรา....คือผู้ดูแลของเจ้าหมอนี่หรือไงกันนะ....///

ร่างสูงโปร่งยังคงนึกคิด เพราะจับความรู้สึกว่าตัวเองเหมือนผู้ปกครองยังไงก็ไม่รู้ซิ
.
.
.
.
.
.
ที่โลกมนุษย์ มิติได้เปิดออกกว้าง
อารันคาร์ทั้ง 2 คนได้เข้ามาที่นี้ซะแล้ว อิจิโกะที่โดนลากออกมานั้น เขาได้ลืมตามองก็ต้องตะลึง
สิ่งรอบตัวที่เขาอยากเจ ตอนนี้มันอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว
ทุ่งดอกไม้ที่มีหลายสี ผิดไปจากฮูเอโก้มุนโด้มากยิ่งนัก ทั้งสีชมพู เหลือง แดง ส้ม
สีพวกนี้เจิดจ้าจนทำให้เขาต้องทึ่งอย่างมาก

“ทะ...ท่านอุลคิโอร่าครับ นี้คือดอกไม้อย่างนั้นหรือครับ....”

ร่างบางปากสั่น เขาเดินไปใกล้ๆสิ่งที่ชูช่อจากพุ่มไม้ นิ้วเรียวค่อยๆแตะกลีบดอกสีอ่อน

///เฮอะ...ทำท่ายังกับเด็กเจอของประหลาด///

อุลคิดแต่เขาก็รู้สึกตลกๆกับท่าทางของอิจิโกะ

“หอมจังเลยครับ กลิ่นมันหอมมากเลยหละ”

///ก็แหงซิ นี่มันดอกกุหลาบนี่หว่า///

อุลหันมองไปรอบๆทั่วทิศที่พวกเขาอยู่กัน

///ประเทศ ญี่ปุ่น แต่ว่าไม่ใช่ในเมืองหลวงแน่///

“เอ๋...นั้นดอกอะไรหรือครับ ท่านอุลคิอร่า”

อุลหันหน้าไปตามเสียง เขาเห็นว่าร่างกายของเขาได้หยิบจับดอกอะไรซักอย่างที่เป็นสีแดงผสมชมพู มี 5 แฉก

“สวยจังเลยนะครับ”

อิจิโกะ ยิ้มให้ อุลรับรู้ถึงแรงเต้นหัวใจของตัวเอง
รอยยิ้มนั้นมันทำให้ใครต่อใครต้องหลงเป็นแน่แท้ แม้แต่ตัวเขาเอง
มือแกร่งสีซีดเอาดอกไม้นั้นยื่นให้อีกฝ่าย
อุลมองดูดอกไม้จากในร่างของเขา และคิดว่าดอกไม้นั้นคือดอกอะไร

///นั้นมันดอก Nicotiana หรือเปล่าหว่า...คุ้นๆเหมือนเคยเจอ...///
.
.
.
.
.
“นี้ รู้ไหม อุลจัง ดอกไม้นี้นะ เป็นดอกไม้ที่มีความหมายดีมากเลยนะ”

ร่างสูงย้อนความคิด เขารู้จักเจ้าดอกไม้นี้
เพราะมีเพื่อนผู้หญิงในห้องของเขาชอบเอามาพูดให้ดูน่ารำคาญ

“น่าเบื่อ พวกเธอนี้นะ ดอกไม้ก็คือดอกไม้ ความหมายมันจะมีได้ไง”

“ใจร้ายจังเลยนะอุลจัง ดอกไม้นะนอกจากความสวยงาม มันก็มีชื่อที่มีความหมายไว้มอบให้กับคนพิเศษนะ”

เด็กผู้หญิงที่ตัวเท่าๆกับเขาได้พูด แล้วเอาดอกไม้ดอกนึงยื่นมาทางหน้าเขา

“อะไร ฉันไม่เอาหรอกนะ”

เด็กหนุ่มเริ่มตีหน้ามุ่ย เขาไม่ชอบก็ยังจะยื่นมาให้อีก

“ไม่เอาก็ไม่ได้ว่านี่นา แค่จะบอกว่าดอกไม้นี้นะ ความหมายของมันคือ.......”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอเพียงมีเธอ ฉันจะไม่อ้างว้างอีกต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
///จริงด้วยซิ ดอกไม้นี้มีความหมายของมันเอง///

“ดีหรือครับที่ให้ข้านะ”

เสียงหวานกล่าว เขาทำท่าเกรงๆ แต่ท้ายสุดก็ต้องรับไป
อิจิโกะจับดอกไม้ที่เขาได้มาจากคนที่เป็นนายของเขา
ยิ้มอย่างมีความสุข

///ช่วงเวลานี้ อยากให้อยู่ไปนานๆจัง///
.
.
.
.
.
.
แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้เขาสะดุ้งตื่นจากความฝันที่เขาคิดว่ามีความสุข
จู่ๆ ภาพก็ตัดไป

///ฝน......ฝนตกนี่นา...///

สิ่งที่เห็นอีกครั้ง คือสิ่งที่เขายืนนี้คือตึกแน่นอน

///ทำไม จู่ๆก็รู้สึกเจ็บตรงหัวใจ///

ร่างสูงโปร่งผู้มีดวงตาสีเขียวที่เย็นชา ได้ยืนมองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มที่เป็นอารันคาร์รับใช้ของเขา
ร่างบางผมสีส้มที่โดนฝนตกใส่จนผมนั้นเรียบไปหมด รวมถึงเนื้อผ้าที่เปียกจนมองให้เห็นผิวเนียน
อิจิโกะค่อยๆหันหน้ามามองเขาด้วยแววตาที่ดูกลัวเขาซะเหลือเกิน

“ทะ...ท่านอุลคิโอร่า”

///ทำไม...นายกลัวอะไร....///

ครั้งจะยื่นมือไปจับ อีกฝ่ายก็สะดุ้งและทำท่าหวาดกลัวอย่างมาก
และภาพนั้นก็ไหลไปเรื่อยๆ
ชายหนุ่มที่อยู่ข้างในร่างกายตนเองได้เห็นการกระทำของเขาเองทั้งหมด
มือนี้นะหรือที่ได้ทำการฆ่าคนที่เขารัก
.
.
.
.
.
เลือดสีแดงฉานเปรอะเต็มไปหมด ร่างของเด็กหนุ่มที่เขาพบได้กลายเป็นศพไปซะแล้ว
เพราะทนไม่ได้จึงได้ตื่นขึ้นมา

///ฝันอะไรกัน....ทำไม....///

อุลนอนกุมขมับ เขาลืมไม่ได้เลยทั้งๆที่เป็นแค่ความฝัน
ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เสียงที่หวานๆ แต่ตอนท้ายกลายเป็นศพ และคนที่ฆ่าคือตัวเขาเองนะหรือ
.
.
.
.
.
.
.
.
///โธ่เว้ย///

+++++++++++++++++++++++++++++++++

ก๊าก!!

รู้สึกอึดอัดตัวเองจัง
อยากแต่งต่อแต่ไว้วันหลัง


ดอกไม้ที่อุลคิโอร่า ให้อิจิโกะ คือดอกนี้ครับ