ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Bleach]_All Ichigo Fc.

    ลำดับตอนที่ #146 : [Fic]The Memory. [เบียอิจิ] ตอนที่ 4 คำขอ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.16K
      11
      28 ม.ค. 53


    free unlimited image hosting service


    จากการร่ำเรียนมา วิชาความรู้ ทั้งเรื่องสมาธิและการใช้อาวุธ
    มันเป็นสิ่งยากที่เหล่ายมทูตฝึกหัดจะต้องเรียนกันให้จบหลักสูตรและนำไปพัฒนาใช้

    “แฮ่ก แฮ่ก...”

    ในช่วงพักเที่ยง กลุ่มเพื่อนของอิจิโกะได้นัดแนะกันใช้เวลานี้ในการฝึกควบคุมพลัง
    แต่ทว่ามันก็ยากกว่าที่คิด บางคนล้มลงไปนอน บางคนยังคงอึด
    และ 1 ในนั้นคืออิจิโกะ เด็กหนุ่มพยายามควบคุมสมาธิไปยังหุ่นฝางที่อยู่เบื้องหน้า

    “วิชาพันธนการที่ 9 เกคิ”

    คลื่นพลังได้ไหลรวมกันที่ฝ่ามือของเด็กหนุ่ม ก่อนจะพุ่งออกมาเป็นสีแดง ยิงเข้าใส่หุ่นฝางนั้น

    ตูม!!!

    “อ๊ะ”

    “เฮ้ย”

    อิจิโกะลนลานทันที เขาได้วิ่งเข้าไปดูสภาพหุ่นฝางที่ถูกเจาะเป็นรูและไม่อาจจะใช้ได้แล้ว

    “เจ้าบ้าอิจิโกะ แล้วทีนี้เราจะเอาอะไรมาเป็นตัวซิอมหละเนี่ย”

    เพื่อนที่นั่งพักพากันโวย

    “ขอโทษๆ เราไม่รู้ว่า ห้ามใช้วิชานี้กับหุ่นนี่นา”

    เสียงหวานเอ่ย

    “ถึงมันจะเป็นวิชาพันธนาการ แต่มันก็รุนแรงที่จะทำให้ทะลุได้กับพวกหุ่นนี้ มันต้านไม่ไหวหรอกถ้าเป็นคนยังว่าไปอย่าง”

    เพื่อนชายอีกคนกล่าว เขาเดินมาตบบ่าอิจิโกะเบาๆ

    “แล้วพวกเราจะเอาอะไรมาซ้อมหละ”

    “ง่ายๆ ก็กลุ่มเรานี่แหละ”

    “จะบ้ารึ เจ็บตายชัก”

    เสียงเอะอะดังไปทั่วหลังอาคารเรียน และตามด้วยเสียงหัวเราะสดใส ในขณะที่บนอาคารเรียนของพวกลูกหลานขุนนางมาร่ำเรียน ภายในห้องเรียนนี้ช่างแตกต่างไปกว่าห้องไหน เพราะมีแค่คนไม่กี่คนแต่ที่แน่ๆ คือมี คุจิกิ เบียคุยะ อยู่ เขายืนมองไปทางยมทูตร่างสูงที่ยืนอยู่คนละฝั่ง
    เด็กหนุ่มได้ยกมือขึ้นมาพร้อมกับชี้นิ้วไปทางนั้น

    “วิถีพันธนาการที่ 61 ริคุโจโคโร”

    ลำแสงสีขาวเป็นลูกคลื่นพุ่งเข้าใส่ยมทูตคนนึง จนขยับไม่ได้

    “โอเค พอแค่นั้นแหละ ท่านเบียคุยะทำได้ดีมากเลยครับ”

    เสียงครูคนหนึ่งกล่าวชื่นชมกับเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าคล้ายหญิงสาว เบียคุยะก้มโค้งขอบคุณ เขาได้เดินกลับไปที่นั่งตามเดิม ส่วนคนที่ถูกพันธนาการนั้นก็มีคนมาแก้ให้หาย

    “การฝึกภาควิชาคาถามารของวันนี้จบลงแค่นี้ก่อน”

    ทุกครั้งที่น่าเบื่อสำหรับตัวของเบียคุยะเอง เขาเดินออกจากห้องเรียนและมีผู้ติดตามเดินตามมาด้วย

    “ท่านเบียคุยะครับ หลังจากนี้จะมีครูมาฝึกสอนวิชาดาบที่บ้านนะครับ”

    ผู้ติดตามอีกคนได้พูดบอก เด็กหนุ่มหันหน้าชำเลืองแล้วพยักเพื่อรับรู้ แต่แล้วเขาก็ต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงที่แสนคุ้นเคย

    “เอาน่า ถ้างั้นพวกเราไปหาอะไรแข็งๆที่ไม่ใช่คนมาแล้วกันนะ”

    ร่างบางพูดขณะที่กำลังห้ามเพื่อน คนนึงที่กำลังจะวิ่งไล่ฆ่าเพื่อนอีกคน เหตุเพราะโดนวิชาพันธการจนเจ็บ

    “พวกนี้ไม่มีมารยาทเลยนะครับ ยังไงเราก็รีบกลับกันดีกว่า ท่านเบียคุยะ”

    “วันนี้ข้ายังไม่อยากรีบกลับ พวกเจ้ากลับไปกันก่อนก็ได้”

    “เอ๋...”

    ผู้ติดตามถึงกับทำหน้ามึน งง แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็น ว่าสีหน้าของคุณหนูตัวเองนั้นได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย
    เบียคุยะกำลังยิ้ม สายตาของเขานั้นจับจ้องทุกอิริยาบถของอิจิโกะ เด็กหนุ่มผู้ที่ไม่รู้จักใช้คำพูดดีๆต่อขุนนาง เด็กหนุ่มที่ไม่รู้จักคำว่าที่ต่ำที่สูงกับเขาเอาซะเลย

    ///เกิดมา ข้าไม่เคยเจอคนนิสัยเช่นเจ้ามาก่อน///

    “ข้าจะไปลองถามท่านพ่อหน่อยดีกว่า”

    “หา ? ถามเรื่องอะไรหรือครับ”

    เหล่าผู้ติดตามพากันมึน

    “ข้าอยากจะลองเป็นครูสอนเด็กบ้างนะ”

    “!?”

    free unlimited image hosting service

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


    A5271712-10.gif

    จะบอกว่า งง กับ เรื่อง อาคม วิชามาร ของยมทูต จังเลยนะเนี่ยยยย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×