คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : UP แล้วหายไปนาน55
เยซองที่โทรหาฮยอคแจให้ออกมาหา หากแต่ใครอีกคนที่รับสายกลับหน้าบางเกินกว่าจะออกไปเจอคนเดียวก็แน่หล่ะเค้าไม่เจอตั้งนานรู้สึกเขินอายเป็นธรรมดา
“พี่เยซองฮ่ะวันนี้ผมพาเพื่อนไปด้วยน๊า”
คนรับสายยืนนิ่งก่อนจะยิ้มและบอกเสียงเบา
“อืม แล้วแต่”
ฮยอคแจรีบวางสายก่อนจะดึงตัวเพื่อนที่นั่งข้างๆให้ลุกตามตัวเองมา
“เรียวอุคไปเป็นเพื่อนหน่อยซิ”
“ไปไหนอ่า”
ร่างบางแหงนคอก่อนจะทำหน้าไม่เข้าใจอีกครั้ง ฮยอคแจยิ้มหน้าแดงแล้วพูดบอกเบาๆ
“ก็แค่พี่ชายที่รู้จักคนนึงหน่ะ อย่าถามมากเซ่”
“พี่ชายหรอ พี่ชายนายหรอ”
เรียวอุคหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินไปข้างๆฮยอคแจที่กำลังเรียกรถแท็กซี่ เมื่อเข้าไปนั่งในรถทั้งสองก็เงียบกันอีกครั้ง จนฮยอคแจเริ่มเป็นฝ่ายพูดก่อน
“นี่นายหน่ะพักนี้ไม่เห็นพูดถึงพี่ซีวอนเลยหล่ะ”
“อ่ะอ๋อ..ไม่รู้ซิชั้น”
เรียวอุคละคำพูดไว้ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อรถหยุดลงเค้าก็รีบลงจากรถแล้วตามฮยอคแจที่เดินอย่างกับวิ่ง
“เฮ๊ย ไวไปแล้วว๊อย จะรีบไปไหนห๊ะ พี่ชายนายไม่วิ่งหนีไปไหนหรอกทำอย่างกับไม่เจอกันตั้งนาน”
“ก็นานหน่ะซิ นานมาก”
ฮยอคแจพูดก่อนจะมองไปรอบๆแล้ววิ่งเข้าไปที่ชายคนที่ยืนหันหลังอยู่ เค้ากอดผู้ชายคนนั้นจากทางด้านหลังแล้วพูดเสียงเบา
“พี่เยซอง”
คนที่โดนกอดหันมาก่อนจะยิ้ม เรียวอุคอ้าปากค้างหัวใจเต้นรัวแทบจะกระเด็นออกมาเมื่อเห็นหน้าพี่ชายฮยอคแจชัดเจนเต็มสองตา ผู้ชายคนนี้โดนใจชะมัด
วันนี้ทั้งสามคนเดินเล่นในห้างกัน เยซองซื้อของให้ฮยอคแจและเรียวอุคคนละอย่าง เค้ายิ้มแล้วพูดคุยเป็นกันเอง ผู้ชายคนนี้อัธยาศัยดีเป็นเยี่ยมเชียว
เรียวอุคลอบมองเยซองในระเหว่างที่ฮยอคแจแยกตัวไปห้องน้ำ ร่างอวบที่ถูกมองอยู่นานก็หันมายิ้มแล้วพลางถามเสียงนุ่ม
“แล้วนี่คบกันนานหรือยัง ได้ยินฮยอคแจพูดถึงบ่อยใช่เพื่อนคนนั้นหรือเปล่านะที่เนื้อหอมแต่เพื่อนอีกคนหวง”
“อ่า ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“หรอ แค่เห็นนายพี่ก็ตกหลุมรักซะแล้วซินะ เห๊อ..”
เยซองก้มหน้าก่อนจะหัวเราะคิกคักคนเดียวแล้วหันมามองหน้าเรียวอุค
“คนที่โซลน่ารักจริงๆเลย”.
คนที่โซลน่ารักจริงๆเลย..
น่ารักจริงๆเลย...
เค้าบอกว่าคนที่โซลน่ารักจริงๆเลย
“เรียวอุค ให้ฉันทำอะไรให้อีกไหม”
“นี่เรียวอุค”
“เฮ๊ย ละเมอคิดถึงใคร”
คยูเตะไหล่เล็กเบาๆ เรียวอุคที่นอนหนุนตักอยู่ก็มองหน้าคยูแล้วลุกขึ้นมายิ้มพร้อมกับพูดเสียงหวาน
“คยูฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่างมากเลย”
“หืม”
คยูมองหน้าเรียวอุคก่อนจะเอามือเตะหน้าผาก
“มีอะไร ทำไมดีใจขนาดนั้น”
“ฉันเจอผู้ชายคนนึง ตอนเจอเค้าใจสั่นไปหมดเลยคยู เหมือนตกหลุมรักอย่างจัง ทำอะไรไม่ถูกเลย”
คยูหน้าซีด เค้าตั้งสติก่อนจะพูดถาม
“ชอบหรือไง”
เรียวอุคเอามือปิดหน้าแล้วพยักหน้ายอมรับความผิด เค้าล่นมือก่อนจะถามคยูเสียงเบา
“ฉันจะทำยังไงดีหรอคยู ชั้นทำอะไรไม่ถูกเลยกลัวจะเจอกันอีก”
“ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกเลย”
คยูพูดเสียงเบามากไปกว่า เค้านิ่งอยู่นาน เงียบจนเรียวอุคที่นั่งอยู่ต้องล้มตัวลงนอนแล้วกอดเอวร่างสูงไว้
“นี่ๆนายหน่ะเป็นอะไรไปอีกหรอ”
“เรียวอุค ทำไมนายเจ้าชู้จัง”
คยูพูดพร้อมกับก้มหน้ามองร่างบางแล้วมองในดวงตาดำสนิทที่ไม่บ่งบอกอะไรนอกจากความจริงที่เห็นกัน เค้าน่ารักและเชื่อคนง่าย
“วันนี้นายไม่พอใจฉันอีกแล้วหรอ มันไม่ใช่เรื่องปกติหรอที่เพื่อนจะบอกเพื่อนหน่ะ”
จะบอกว่าไม่ชอบฟังมันก็ยังไงอยู่นะวันหลังเค้าก็จะไม่เล่าให้เราฟังอีกซิ..
“ใจสั่นจนทำอะไรไม่ถูก ”
เค้าพูดก่อนจะเอนหลังพิงโซฟาแล้วกดปิดทีวี พลางหันบอกเรียวอุค
“เลิกเพ้อเจ้อไปเข้านอนได้แล้ว ฉันจะได้กลับบ้าน”
เรียวอุคนิ่งอยู่แบบนั้นก่อนจะพูดบอกคยู
“เวลานายจะไปที่ไร ใจมันสั่นยังไงไม่รู้ เวลาอยู่คนเดียวใจมันหวิวบอกไม่ถูกอ่าคยู ”
เรียวอุคพูดก่อนจะหลับตาลงแล้วกระชับกอดคยู
“วันนี้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนซินะๆ”
คยูก้มมองก่อนจะหายใจแรง เมื่อนึกถึงคำพูดเรียวอุคเมื่อกี้
“อืม วันหลังหน่ะก็ได้นะ แต่วันนี้คงไม่ว่างฉันมีรายงานต้องทำ”
คยูค่อยๆคลายมือเรียวอุคออกก่อนจะลุกแล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่นออกไปที่ประตู เรียวอุคหันมองอยู่อย่างนั้น สายตาที่มองหลังทำให้คยูยกมือเตะที่กลอนประตูแล้วก็หันมามองก่อนจะพูดอีก
“แต่ทำเช้าน่าจะทัน”
เค้าเดินกลับมาก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำบ้านเรียวอุค ก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาแล้วใส่ชุดนอนพ่อเรียวอุคที่นานๆจะกลับมาบ้านสักที จริงๆเค้าก็ไปกลับบ้านเค้ากับบ้านเรียวอุคจนชิน นอนบ้านเรียวอุคมากกว่าบ้านตัวเองด้วยซ้ำไป
“ว่าแต่จะเสร็จทันไหมตอนเช้าเนี่ย กลัวผีขึ้นมาอีกหล่ะซิเลยให้อยู่เป็นเพื่อนเนี่ยห๊ะ”
เรียวอุคนั่งรอที่โซฟาก็หยิบโน๊ตบุ้คเครื่องเล็กมาให้คยูทำงาน เพราเกรงใจที่ให้คยูอยู่เป็นเพื่อน อีกแล้ว
“อ่านะๆอย่าบ่นเลย ”
“ทำรายงานไปด้วยเลยไหมใช้เครื่องบ้านฉันก่อนเครื่องปริ้นพร้อม จะได้ไม่ต้องทำตอนเช้า”
คยูเช็ดหัวพลางนั่งลงข้างๆก่อนจะขยับเครื่องโน๊ตบุ้คมาวางตรงหน้าแล้วจัดการพิมพ์หัวข้อรายงาน
“เช็ดดัวให้หน่ อยซิเรียวอุค”
เรียวอุคหัวเราะก่อนจะพูดทำตามคำสั่ง
“อ่าฮ่ะๆ”
เรียวอุคเช็ดผมไปก็ชโงกหน้าดูจอไป จนเสื้อที่ใส่เปียกชื้นไปด้วยน้ำ คยูที่นั่งพิมพ์งานก็รำคาญคนตัวเล็กโน้มตัวติดหลังเค้าบ่อยๆจึงหันไปดุ
“เรียวอุคเช็ดเสร็จแล้วก็ไปขึ้นนอนก่อนไป นายทำฉันทำงานไม่ได้นะ”
“ดุจังเลย”
เรียวอุคพูดเสียงเบาเค้ายกมือดึงเสื้อที่เปียกติดหน้าอกก่อนจะมองหน้าคยู
“แค่ดูเองนะ”
“ไปเปลี่ยนเสื้อไปเร็วๆเข้าเดี่ยวไม่สบายนะ”
เรียวอุคกลับผะยับเผยิบเสื้อขึ้นๆลงๆแล้วยิ้มหัวเราะชอบใจ
“เฮ๊ย เย็นดีอ่าสบายตัวเย็นๆชื้นๆ”
คยูมองก่อนจะรีบหันไปพิมพ์รายงานต่อ เรียวอุคก็ยังไม่ขึ้นนอนชั้นสองก็นั่งโซฟามองดูคยูทำงาน จนผ่านไปชั่วโมงกว่าคยูก็ทำงานเสร็จเค้าหันมามองเรียวอุคก่อนจะถาม
“นายนี่จริงๆเลย อยากดูทีวีหรือไง”
“อืมๆดูไหมหล่ะจะได้ดูไปนอนไป”
เรียวอุคตบโซฟาก่อนจะปรับให้ที่พิงหงายไปด้านหลังกลายเป็นที่นอนใหญ่พอสมควร คยูลุกขึ้นก่อนจะนั่งลงแล้วล้มตัวลงนอน เรียวอุคก็ถอยไปข้างหลังก่อนจะหยิบรีโมทเปิดทีวีดูไปเรื่อยๆจนหยุดที่ช่องหนังรัก
“หนังเรื่องนี้จูบกันบ่อยนะ”
“อืม”
คยูตอบรับก่อนจะมองฉากที่นางเอกถูกพระเอกจูบด้วยความเร่าร้าน แต่ทว่าจุดสนใจก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อมือบางเรียวอุคลูบลงที่หน้าท้องพร้อมกับเกยคางลงมา
ทำแบบนี้อีกแล้ว...
เสียวนะเว๊ยเฮ๊ย!
คยูได้แต่คิดเค้าดึงแขนเรียวอุคให้ขึ้นมานอนเสมอเค้าเพราะเรียวอุคชอบเกยก่ายไปทั่วแถมไม่คิดเลยว่าจุดตรงไหนมันจะทำให้เกิดอารมร์อะไรบ้าง
“นอนนี่ ไม่ใช่ไปเกยนู้น”
เรียวอุคมองคยูก่อนจะยกมือกอดแล้วถามเสียงเบา
“คยูจูบกันเล่นๆไหม?”.
“ชั้นอยากลอง นายจูบกันเล่นๆไหม?”
ความคิดเห็น