คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อผม....
ชีวิตผมจะไม่เป็นแบบนี้ ถ้าเมื่อสามเดือนที่แล้ว แค่เพียงผมบอกว่า
”ผมสอบติดครับ”
แค่เพียงผมพูดว่า
“ผมจะไปเรียนที่นั่น”
และแค่เพียงผมบอกว่า
“ผมไปไม่ได้ เพราะ.......”
และแค่เพราะยังพูดไม่จบ พ่อกับแม่รวมทั้งน้องก้อเฮลั่น มีใครฟังผมไหมเนี่ย(-.-^)
และ แค่เพียงตอนนี้ ผมถูกถีบ(แรงมั่กมาก..)อย่างแรงให้เข้ามาในโรงเรียนนี้YOY โรงเรียนที่ผมไม่พึงปรารถนาเข้า ใครๆก้อรู้ว่า โรงเรียนเอกชน มันป่าเถื่อนนะ อีกอย่างผมก้อไม่ใช่ว่าไม่สู้คนหรอก แต่ใครจะไปอยากมีเรื่องกับลูกคนรวยหล่ะ และสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในตอนนี้คือ ผมต้องทำตัวให้เหมือนรวย (*0*) ทั้งที่ผมจนจะตายไป --*
แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่นี่มีอะไรบางอย่างที่ผมเกลียด การที่ต้องเจอกับใครบางคน ผู้ชายจิตไม่ปกติ
ก่อนอื่นผมต้องสวัสดีทุกคนก่อนเลยดีกว่า สวัสดีครับผมชื่อคิมเรียวอุค เด็กมัธยมปลายที่ใกล้จะจบ ผมเกิดมาในตระกูลไม่ค่อยมีจะกิน แต่ดันได้เรียนโรงเรียนของคนมีเงิน อ้าว ก็เวรหล่ะครับงานเข้า ทุกวันผมต้องเฟคว่ามีเงินใช้ของก๊อปเกรดเอ เพื่อปกปิดฐานะแล้วไม่ใช่อะไรหรอกครับพ่อแม่แค่หวังว่าผมจะได้เข้าเรียนที่ดีๆและจับลูกสาวใครสักคนมาเป็นลูกสะไภ้แต่ขอโทษเหอะนี่จะเรียนจบแล้วผมยังไม่เจอคู่แท้คนนั้นให้ผมตกลงไปในถังข้าวสารเล๊ย
(-.- )....( -.-)ผมเหลือบซ้ายแลขวาหาเพื่อน ฮยอคของผม นั่นมันเดินมานู้นแล้ว เอ๋ ถืออะไรมาด้วยหล่ะนั่น เริ่มเห็นแล้ว
“-.-Zz..” หน้าตาบอก เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยใช่ไหม
“(._.) ไหวไหม”
นาย นี่ที่ผมพูดอยู่ชื่อฮยอคแจ เด็กทุนเรียนดี และอนาคตเค้าก้อจะสอบชิงทุนต่างประเทศ อะไรก้อไม่สำคัญเท่าเค้าคือเพื่อนคนเดียวของผม เพราะอะไรนะหรอ เพราะเค้ามีฐานะเหมือนผมและมีอะไรหลายอย่างที่ผมคิดว่าเค้าเป็นคนดีทีเดียว หล่ะ
“อ่านหนังสือ อยู่อ่ะ -.-zz”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกกกกกกก” ผมลากเสียงล้อเลียนฮยอคแจ ก่อนจะหยิบค้นหาบัตร ใช่บัตรนักเรียน ว่าแต่ทำไมมันหาไม่เจอว่ะ
“ไปสอบกัน จะเข้าแล้วไม่ใช่หรอ”
“ชั้น เกลียดนาย ก่อนวันสอบทุกวันเลยมันเหมือนคนเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย (-.-++)” ผมพูดไปก้อล้วงกระเป๋าไปมันไม่สนุกแน่ถ้าผมทำหายไป มันไม่จริงใช่ม๊ะ(-.-)
ไม่จริงครั้งที่1(-*-)
ครั้งที่สองไม่จริงน่า(-.- *)
ไม่จริงเลย จำได้ก้อหยิบมานี่(0.0)
มันไม่จริ้งงงงงงงงงงงงงง(0.o)!!!!!
“ฮื้อ !!! เค้าลืมอัตรนักเรียนมาอ่ะ ย๊อก... ” ทำไมเวลาแบบนี้ผมต้องเจอเรื่องอะไรแบบนี้ทุกทีกันนะ
“………………..” ฮยอคแจมองหน้าผมก่อนจะเม้มริมปาก
“แต่เค้าจำได้ว่าหยิบมา .....”
“สีอะไรอ่ะ(-.-)zZ” ก้อยังหลับอยู่
“สีเขียวอ่อนอ่า ”
“อยู่ที่เราเอง (-.- +)”
ย๊าก!!!!! อยากกระโดดตบ แล้วนายนั่นก็อธิบายซะหยืดยาว เฮ้อ เพราะว่าผมดันเอาไปฝากฮยอคแจตอนกลับบ้านนั่นเอง แล้วทำไมผมต้องฝากอ่ะหรอ เพราะน้องชายสุดที่รักผม ชอบมารื้อกระเป๋าเงินผม (-.- ) ไม่รู้ทำไปทำไมเหมือนกัน ทั้งที่ผมก้อบอกว่าไม่มีหรอก เงินหน่ะไม่มีจะกินยังไม่มีเลย!
เมื่อ ผมกลับบ้าน สิ่งแรกที่เจอคือ ผู้ชายแปลกหน้ายืนค้ำหัวรอผมอยู่หน้าบ้าน เฮ๊ย!!! หน้าตามันช่าง แต่เอ๋ มายืนทำไมหน้าบ้านผม (-.- )มองซ้าย มองขวา( -.-) คงไม่ใช่บ้านผมหรอกมั้ง เราไม่เคยมีเรื่องกับใครที่ไหนเว้นแต่แม่ หรือพ่อ ไปเซ็นค้ำประกันใครที่ไหน หรือเปล่า (-.- +)ผมชักไม่แน่ใจ เท้าที่เตรียมหมุนตัวกลับของผมถูกหยุดด้วยเสียงของชายแปลกหน้าคนนั้น มันดังก้องเข้ามาในหู ผมหมุนตัวกลับไปช้าๆพร้อมกับชนกับอกนุ่มๆของใครบางคน แม่ง!ไอ้บ้าเอ้ย! ผมกระโดดออกห่างจากนายบ้านั่น มันมายืนชิดตัวผมได้ไงอ่ะ
“(o.0)” ผม
“(._.)” นายนั่น
“อะไร .”ผมพูดออกไปด้วยเสียง ทรงพลังที่สุดเท่าที่ทำได้ตอนนี้นะ นายนั่นทำหน้าเฉยๆ ก่อนจะตอบแบบว่า
“ชั้นซื้อนายแล้ว (. .) ” เค้าทำหน้านิ่งๆก่อนจะเดินเข้ามาจับแขนผม~~หมับ อ้า~~ กรุส์ซวยแล้ว!
“พ่อค รับ แม่ครับ!” ผมตะโกนสุดเสียงประตูบ้านถูกแง้มออกมาก่อนจะโผล่ใบหน้าสิ่งมีชีวิต ที่มีลมหายใจออกมาทั้งสามคน พ่อ แม่ และน้อง ผมทำหน้าอ้อนวอนให้เข้ามาด่าไอ้บ้านี่ ตบตีไอ้บ้านี่(TTOTT)
(w.w)แม่ พ่อน้องกลับทำหน้าตาแบบนี้ เฮ้ย!! อย่าปิดประตูนะ อย่าทิ้งผม...
ปัง! ประตูถูกปิดลง ผมยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นายแปลกหน้าก้อยังจับแขนผมไม่ปล่อย และดูมันทำหน้า(. .)
“ไป กลับบ้าน” นายนั่นพูดก่อนจะหิ้วตัวผมลอยจากพื้น อย่านะโว้ยนี่มันลักพาตัวนะ แล้วไอ้ลักพาตัวนี่มันต้องไม่มีใครรู้แต่ทั้งพ่อแม่น้อง รู้ ใช่รู้ แต่อะไรเรา ย๊าก!!!!! O.0!!!!
“(. .)”
“ย๊าก!!! ปล่อยนะ ไม่ไปไหนทั้งน้าน...”
“ไปกลับบ้าน(. .)”
ผมหล่ะเกลียดหน้าตานายนี่จริงๆ อย่าทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวได้ไหมว่ะ=.=++
“(. .)กลับบ้านนะ”
นายนั่นพูดเรียบเฉยก่อนจะ ลักพาตัว ใช่ผมขอเรียกแบบนั้น ถึงมันจะมีคนรู้เห็นก็เถอะ Y.Y บอกทีไอ้บ้านี่มันเป็นใคร
PS ยาว ๆ มันคือฟิคฮา 555
ความคิดเห็น