ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...รักคือการให้...
"ลูหาน!!"ทันทีที่ทั้งคุ่วิ่งมาเจอร่างบาง..ลูหานกลับล้มลงด้วยความอ่อนแรงทันที่ชานยอลมารับได้พอดี
"แบคอยอน ชานยอลนายสองคนเองหร๊อ??ชั้นไม่ไหวแล้ว..เจ็บจังฮือๆๆๆ"ร่างบางกุมที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
"ลูหานอย่าร้องไห้เลยนะ"แบคฮยอนเดินเข้ามาปลอบเพื่อนรักของเค้า
"ใครทำกับนายแบบนี้??ไอ้เด้กบ้านั่นใช่ไหม??"ร่างสูงถามลูหานทั้งๆที่ใจก็รู้ๆกันอยุ่ว่าเพราะใคร..ทนไม่ไหวแล้วนะ
"ชานยอลพาชั้นไปหาคริสที!!"ร่างบางเอ่ยเบาๆ
"ได้สิ..แบคครับกลับบ้านเองก่อนนะครับ..ผมจะพาลูหานไปหาคริสแล้วผมจะรีบตามไปนะ"
"อืมไม่เป็นไร"แบคฮยอนรับกระเป่ามาจากร่างสูงก่อนจะลอบมองทุกการกระทำของชานยอล
"ขึ้นมานี่ชั้นไม่ให้นายเดินเท้าเปล่าหรอกนะลูหาน"ร่างบางเอื้อมมือไปคล้องคอของร่างสูงก่อนที่จะถูกร่างสูงแบกขึ้นบนหลังของตัวเอง
"ขอบคุณนะชาน"
"ตัวนายนี่เบาเหมือนเดิมเลยนะเลิกร้องไห้ได้แล้วเด็กขี้แย"ชานยอลเอื้อมมืออีกข้างไปขยี้หัวของลูหานเบาๆ
"นายอ่อนโยนกับทุกคนแบบนี้เลยหรอชานยอล??"แบคฮยอนคนที่กำลังถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวกำลังมองภาพข้างหน้าด้วยความน้อยใจ..รู้!!ว่าเพื่อนแต่สิ่งเหล่านั้นเค้าก็แค่อยากเป็นคนเดียวที่ได้รับแบคฮยอนยืนคิดคนเดียวสักพักก็เดินกลับบ้านด้วยความน้อยใจอยู่ลึกๆ
...............หอพักเอกดนตรี..................
"คริสสสสสสสส"ทันทีที่ลูหานเห็นคริสก้อวิ่งโถมเข้าใส่กอดร่างสูงเอาไว้แน่น
"ฝากด้วยนะคริส.."ชานยอลตบบ่าของคริสเบาๆ..ก่อนจะทิ้งร่างบางเอาไว้กับเพื่อนสนิทของตัวเอง..เค้ารู้อยู่ว่าคริสรักลูหานมากแค่ไหน..และก็รู้ว่าลูหานคิดกับคริสยังไง..แม้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอาจทำให้คริสเจ็บปวด..แต่คริสก็ยอมรับที่จะเป็นแบบนี้..คริสเคยบอกกับเค้าว่า..แค่การได้มีความสุขเวลาลูหานมีความสุข..หรือแค่ช่วยแบกรับความทุกข์เวลาลูหานเสียใจแค่นี้เค้าคิดว่ามันก็มากพอแล้ว..การที่เค้ารักลูหานไม่ใช่รักเพื่อให้ได้มา..แต่เค้ารักเพื่ออยากจะเป็นคนให้ต่างหาก..ทุกครั้งเวลาลูหานเสียใจหรือมีความสุขก็มักจะมาหาคริสประจำโดยไม่เคยรู้ว่าเค้ากำลังทำให้คนๆนึงมีความสุขและเจ็บปวดยังไง??
"ลูหาน..ร้องไห้อีกแล้วนะ"
"คริสชั้นเจ็บจังเลย..เจ้าเด็กนั่นทำร้ายหัวใจของชั้น"
"ยกมันให้ชั้นสิ..ชั้นจะรักษามันเอง"คริสจ้องร่างบางๆไม่ละสายตา..ในใจของคริสนี่คือการบอกรัก..แต่ในใจของลูหานนี่คือคำปลอบโยนที่เค้าได้รับประจำ
"ขอบคุณนะคริส"ร่างบางโถมเข้ากอดร่างสูงอีกครั้ง
"ขอนอนกับคริสนะ..ไม่อยากอยู่คนเดียว"
"แล้วชานยอลหล่ะ??"
"คืนนี้นายนั่นไม่กลับหอหรอกคงง้อเจ้าหมาน้อยทั้งคืน"..คริสกับชานเป็นรูมเมทกัน
"แบคฮยอน??"
"อืม!!เจ้านั่นขี้น้อยใจจะตาย"
"เลิกบ่นคนอื่นได้แล้วไปอาบน้ำซะแล้วออกมากินข้าวชั้นจะทำให้นายกินเอง"
"เย้!!เวลาที่ชั้นมีคริสอยู่ข้างๆชั้นมีความสุขที่สุดเลยนะ"
"อืมมม"ร่างสูงตอบแค่นั่นถึงรู้ว่ามันก็แค่เพื่อนที่คอยอยู่เคียงข้างแต่คำเหล่านั้นที่ลูหานพูดมันก้ทำให้เค้าอดยิ้มไม่ได้..นี่แหละคือความสุขของคริส(พระเอกม๊าก..ไรเตอร์)
.......................................
ในรถสปอร์ตสีดำสุดหรู..ร่างเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวกำลังถูกใครบางคนอุ้มออกจากรถคันสวยขึ้นไปยังห้องสุดหรูที่ไม่ว่าสาวๆคนไหนก้อฝันใฝ่อยากจะขึ้นไปแต่ไม่มีใครได้สิทธิ์นั้นแม้แต่คนเดียว
"อืมมม..ถึงไหนแล้วหรอไค??"ร่างเล็กในอ้อมกอดเริ่มรู้สึกตัว
"ถึงห้องแล้วครับ"
"อ่าส์!ไคไม่พาเรากลับบ้านอีกแล้วนะแล้วที่บ้านของเราจะว่ายังไงหล่ะ"
"พี่ครับ..อย่าลืมสิผมไปขอพี่จากคุณพ่อกับคุณแม่แล้วนะเราควรอยุ่ด้วยกันสิครับ"
"นายนี่มัน!ได้คืบเอาศอกจริงๆเลย"ร่างหนาเดินเข้าโอบกอดร่างบางไว้หลวมๆก่อนจะก้มลงหอมแก้มใสนั้นเบาๆ
"หอมจัง"จากนั้นร่างหนาก้อฉกหอมแก้มใสอีกข้างอย่างรวดเร็ว
"ไคอย่าสิเรายังไม่ได้อาบน้ำเลยนะตัวเหม็นเหงื่อไปหมดแล้ว"
"งั้นผมอาบให้พี่นะ"ร่างหนารีบทำท่าจะถอดเสื้อของร่างเล็กออก
"หยุดเดี่ยวนี้เลย!!ถ้าเซฮุนกลับมาเห็นเข้าจะว่ายังไง"
"มันไม่สนใจหรอกครับ..คืนนี้พี่ให้ผมได้ไหม"ร่างหนาลูบใบหน้าสวยอย่างทะนุถนอมก่อนจะค่อยๆเลื่อนมาถึงริมฝีปากบาง..ทำให้ร่างหนาอดใจไม่ไหวจนต้องลิ้มลองริมฝีปากนั้นอีกครั้ง
"อืมมม..ไค"บอกได้คำเดียวว่ารสจูบของคนตรงหน้าทำให้ร่างเล็กเผลอปล่อยใจไปเหมือนกัน
"พี่รู้ตัวไหมว่าพี่กำลังยั่วผมขนาดไหน"ไคประคองใบหน้าหวานให้หันมาสบตากับเค้า
"แค่พี่มองผมแค่นี้ก็ทำผมห้ามใจตัวเองไม่อยุ่แล้ว..ขอบคุณนะครับที่ยอมเป็นของผม"
"รักไคนะ"ร่างเล็กเป็นฝายเริ่มจูบร่างหนาอีกครั้ง..นี่เป็นครั้งที่สองที่เราสองคนมีอะไรกัน..แต่เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มกับไคก่อน..เพราะรักถึงอยากเป็นเจ้าของ
"ไคเบาๆนะ"ร่างเล็กพูดบอกไคเบาๆทำเอาคนที่อยู่ข้างบนอดขำไม่ได้
"ผมจะทำเบาๆ..พี่ไม่ต้องกลัวนะครับ"ในคืนนี้ร่างกายของทั้งสองคน..ได้ถ่ายทอดความอบอุ่นและความเร่าร้อนให้แก่กันและกันทั้งคืนไม่มีท่าทีจะหยุดหย่อน..จนกระทั่งร่างเล็กหมดแรงไปในอ้อมกอดของเค้า
"พี่น่ารักที่สุดในโลกเลยรู้ตัวไหมครับ..พี่ดีโอ"ไคค่อยๆจับร่างเล็กเข้ามากอดไว้เบาๆ..จูบเบาๆที่หน้าผากมน..จูบอีกครั้งที่ปลายจมูก..และอีกครั้งที่ริมฝีปากบางที่เค้าโหยหา
.......................................
"แกร๊กๆๆ"เสียงเปิดประตุห้องของไคดังขึ้นทำให้เค้าเริ่มรู้สึกตัวไคหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพันเอวไว้แล้วเดินออกไปนอกห้องปล่อยให้ร่างเล็กนอนหลับต่อไป..
"อ้าว!!ไอ้ฮุนไปไนมาหว่ะกลับมาเอาตอนนี้"ไคเดินไปหยิบน้ำมากินแต่ไม่ลืมที่จะเอาเผื่อเจ้าเพื่อนตัวดีที่เดินหมดอาลัยตายอยากตั้งแต่หน้าประตู
"พี่ดีโอ"เซฮุนเดินผ่านห้องของไคก่อนจะเหลือบเห็นร่างเล็กผิวขาวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงของเพื่อนตัวเอง
"ไอ้ฮุนไหวไหมเนี่ย?..มึงไปทำอะไรมาบอกกรูแล้วนี่รองเท้าพี่ลูหานทำไมมาอยู่กับมึง"ไคหยิบรองเท้าที่เซฮุนถือมาวางไว้ที่พรมขึ้นมา
"เฮ้อออ..ไอ้ไคมันจะบาปไหมหว่ะถ้ากรูทำคนๆนึงร้องไห้"
"มึงแคร์เป็นด้วยหรอ"ไคตอบกับอย่างรวดเร็ว
"แล้วกรูควรจะเสียใจไหมหว่ะถ้ามีคนเกลียดกรู"
"ถามมาได้..มึงควรทำตัวเองใหม่ได้แล้ว"
"ไอ้ไค..กรูจูบพี่ลูหาน"
"OoOห๊าาาาา"หน้าตาของไคตอนนี้คงบอกได้คำเดียวว่าตกใจมาก..เค้ารู้ว่าเพื่อนของเค้าสนใจแต่พี่แบคฮยอน..และก็รู้จากดีโออีกว่าพี่ลูหานแอบชอบเพื่อนของเค้า..แต่ทำไมอยู่ดีๆไอ้ฮุนมันถึงไปจูบกับพี่ลูหานได้
"กรุก้อแค่อยากแกล้งพี่เค้าเฉยๆไม่คิดว่าพี่เค้าจะโกดนี่หว่า..พี่เค้าร้องไห้ด้วยนะเว้ย"
"อ้อ!!แล้วรองเท้านี่ก้ออานิสงค์จากพี่ลูหานใช่ไหม?สมควรแล้วหล่ะไอ้ฮุน"
"กรูจะทำไงดีหว่ะ"
"กรูคงบอกมึงมากไม่ได้..เพราะเรื่องนี้มึงควรจะทบทวนแล้วก้อคิดเอาเองได้แล้ว..ไอ้ฮุนคนที่มึงรักกับคนที่เค้ารักมึงมันต่างกันนะเว้ย..มึงควรจะคิดใหม่ซะว่าจริงๆแล้วในใจของมึงเองกำลังนึกถึงใครอยู่กันแน่..แล้วความรู้สึกต่อพี่แบคฮยอนของมึง..ตกลงมันคือรักหรือว่าหวง..อันนี้มึงนั่นแหละที่จะเข้าใจตัวมึงเอง"
"เห้อออ ไอ้ไคมึงโตขึ้นมากตั้งแต่มึงคบกับพี่ดีโอขอบใจหว่ะ"
"ถ้าสักวันนึงมึงอยากจะรู้จักคำว่ารักจริงๆ มึงก็จะได้รู้อะไรอีกมากมายที่มึงไม่เคยรู้..แต่ตอนนี้รีบเข้าหล่ะก่อนที่มึงจะต้องเรียนรู้จักคำว่าสายเกินไป"ไคตบบ่าเซฮุนเบาๆก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องตัวเองเมื่อเห็นว่าร่างเล็กบนเตียงเริ่มรู้สึกตัว
"พี่ลูหานทำไมผมต้องแคร์พี่ด้วยนะ?"(ฮุนเป็นคนแพ้น้ำตาคะ..ไรเตอร์)
..................ติ่งน่อง!!..................
"มาแล้วครับ~~"ร่างบางรีบวิ่งไปเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นดีโอ
"อ่ะ..ชานยอล"ร่างบางรีบปิดประตูไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ใจมันสั่งให้ทำแบบนั้นไปแล้ว
"เดี๋ยวสิ!แบคฮยอนคุณเป็นอะไร?"ร่างสูงรีบเอามือจับประตูกันไว้ไม่ให้ปิด
"นายกลับไปเหอะมันดึกมากแล้วชั้นจะนอน"
"ผมโทรหาคุณเป็นสิบๆสายคุณก็ไม่ยอมรับ..คุณโกรธอะไรคุณบอกผมสิแบคเราเพิ่งเข้าใจกันเองนะคุณทำแบบนี้ทำไม"
"บอกให้กลับไปไงเล่า!!!"ร่างบางไม่ฟังอะไรทั้งนั้นกลับดันประตูอย่างแรงจนไปทับมือของร่างเข้าเต็มๆ..ปังงง..
"โอ๊ยยยย"นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่แบคฮยอนได้ยินก่อนจะเงียบไป..5นาทีผ่านไป..10นาทีผ่านไปร่างบางยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตูที่เดิมก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูออกอีกครั้ง
"ชานยอล"สิ่งที่เห็นทำให้น้ำตาของแบคฮยอนไหลไม่มีท่าทีว่าจะหยุด..ร่างสูงที่นั่งหลับเพราะพิษไข้ด้วยอากาศข้างนอกที่หนาวจัดพิงอยู่ที่กำแพงหน้าประตู..อีกทั้งมือก็มีทั้งรอยเขียวช้ำและคราบเลือดจางๆเพราะโดนประตูทับอีก
"ขอโทดนะชาน.."ร่างบางนั่งลงกับพื้นก่อนจะจับมือหนาที่ขาวซีดและเย็นขึ้นมากุมเอาไว้
"แบคฮยอนคุณยอมเปิดประตูแล้วใช่ไหม?..ผมขอโทดนะ"
"ไม่ต้องพูดแล้ว..ชั้นผิดเองที่โกดนายไม่เข้าเรื่องฮึกๆๆๆขอโทด"ร่างบางร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆจนชานยอลต้องดึงร่าบางตรงหน้าเอามากอดเบาๆ
"หยุดร้องได้แล้วนะครับ..เวลาคุณร้องไห้ไม่น่ารักเลยรู้ตัวไหม"ร่างสูงปาดน้ำตาให้ร่างบางอย่างอ่อนโยนก่อนที่ร่างบางจะช่วยพยุงร่างสูงเข้าไปในห้องก่อนที่จะหนาวตายกันอยู่ข้างนอก
"คนดีของผมเป็นอะไรไหนบอกมาสิ"
"เปล่าหรอก"ร่างบางส่ายหัวหงุดใครจะกล้าบอกว่ากำลังน้อยใจ
"น้อยใจเรื่องผมกับลูหานใช่ไหม"ร่างสูงตอบอย่างรู้ทัน..ไม่มีอะไรที่แบคฮยอนคิดแล้วชานยอลจะไม่รู้
"ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย"ร่างบางรีบหันหน้าหนีเพราะอายที่ถูกร่างสูงจับได้
"คิดว่าผมทำไปโดยไม่แคร์คุณหรอแบคฮยอน..เชื่อใจผมสักนิดนึงได้ไหม"
"เปล่านะ..ไม่ใช่ไม่เชื่อใจแต่ชั้นแค่น้อยใจที่ชานทำแบบนั้นกับลูหานด้วยไ
"หืม??คุณกำลังหึงผมหรอแบคฮยอน"
"อ่าส์..หึงอะไรเล่าแค่น้อยใจเข้าใจปะว่าน้อยใจอะ"ร่างบางพยายามจะลุกหนีเพราะไม่อยากให้จับได้ว่าเค้ากำลังเขินอายมากขนาดไหน
"555น่ารักเป็นบ้ารู้ตัวรึเปล่าจะลุกไปไหนมานั่งนี่มา"ร่างสูงฉุดข้อมือบางเบาๆก่อนที่ร่างบางจะเสียหลักสะดุดนั่งทับลงบนตักของร่างสูงทำให้ใบหนาของเค้าทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงสิบเซน
"อ่ะ!!"ร่างบางตกใจกำลังจะรีบลุกขึ้น
"อย่าลุกนั่งอยู่แบบนี้ได้ไหม..เมื่อกี้คุณทิ้งผมไว้ข้างนอกมันหนาวมากเลยนะ..ไม่คิดจะไถ่โทดผมบ้างเลยหรือไง..กอดคุณแบบนี้อุ่นจังเลยครับ..แบคฮยอน??"
"หืมมม"
"ผมรักคุณมากนะ..รักคุณมากจริงๆ"ชานยอลซบหน้าลงกับไหล่ของแบคฮยอนและถูมันเบาๆเหมือนกำลังอ้อนร่างบาง
"รู้แล้วหล่ะน่า"ร่างบางลูบหัวของร่างสูงเบาๆก่อนจะปล่อยให้เวลาในค่ำคืนนี้ของเค้าทั้งสองคนผ่านไป
..........................................
"ไม่นะ..อย่าาาาาา"เสียงของลูหานทำเอาคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่นอกห้องต้องทิ้งทุกอย่างลงก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาร่างเล็กในห้อง
"คริส!!"ทันทีที่ลูหานเห็นคนที่รีบเข้ามาหาเค้าก็โผเข้ากอดด้วยความดีใจ
"เป็นอะไรฝันร้ายอีกแล้วใช่ไหม?"
"เราฝันไม่ดีเลยคริส..เราฝันว่าเซฮุนกำลังโดนทำร้ายเรากลัว"ลูหานกอดเอวคริสไว้แน่นแต่จะรู้ไหมว่าคนที่รับรู้มันเจ็บแค่ไหน
"มันก็แค่ฝันนะลูหานนอนต่อเถอะนะพรุ่งนี้จะไปเรียนไม่ไหว"
"คริสสส"ลูหานเรียกเหมือนจะขออะไรสักอย่างแต่ยังไม่ทันพูดคริสก็รู้แล้วว่าลูหานต้องการอะไร??
"ไม่ต้องห่วงชั้นจะให้คนของพ่อไปดูให้นายพักผ่อนเถอะ..ชั้นจะนั่งอยู่ข้างๆเนี่ยแหละ"ใช่!!คริสไม่ได้ดูแลแค่ลูหานแต่คริสกำลังดูแลคนที่ลูหานรักด้วย(ไรเตอร์หลงรักท่านคริส)
"ไม่เอาอ่ะ..ถ้าคริสไม่มานอนกับเราคืนนี้เราจะไม่ยอมหลับเด็ดขาด"
"แต่ว่า??"
"ไม่ต้องมาแต่อะไรทั้งนั้นเลิกสนใจหนังสือแล้วมาสนใจเราบ้างสิ"ร่างเล็กกำลังทำท่าง้องอนใส่คริสเพราะรู้ว่าเวลาอยู่กับคริสเค้าเป็นคนเดียวที่ลูหานสามารถเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด
"มานี่เดี๋ยวนี้เลย"ลูหานกระโดดลงจากเตียงเดินออกไปนอกห้องหยิบหนังสือของคริสเข้ามาเก็บที่ชั้น..ปิดไฟห้องจนหมดก่อนจะหันมาจ้องมองคริสที่ยังยืนอยู่ปลายเตียงถึงจะเห้นแค่ลางๆในความมืดก็เหอะ..
"อิอิ"เสียงหัวเราะเบาๆจากลูหานก่อนที่ร่างเล็กจะกระโดดโถมเข้าใส่คริสจนล้มลงบนเตียงทั้งคู่
"ทำอะไรนะลูหาน"คริสทำเสียงดุใส่แต่จริงๆแล้วในใจกำลังเขินอายกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ก็คริสไม่ยอมนอนกับเราดีๆเพราะฉะนั้นก็ต้องเจอแบบนี้แหละ..แล้วคืนนี้เราก้อจะนอนแบบนี้ทั้งคืนเลยห้ามบ่นเด็ดขาด"
"555นายนี่มันเด็กน้อยไม่เปลี่ยนเลยนะ"
"คริสหัวเราะแล้วดีใจจัง.."
"หืม??"
"ก็เราแค่อยากเห็นคริสหัวเราะบ้างมีความสุขบ้างยิ้มบ้างทำมันเพื่อเราได้ไหมคริส?"
"ลูหาน"คริสกำลังเผลอก้มลงจนใกล้กับหน้าของลูหานมากขึ้นเรื่อยๆ..ตอนนี้ทั้งคู่ไม่มีใครรู้ว่ามันใกล้ชิดกันมากแค่ไหนรับรู้เพียงแค่ลมหายใจที่ใกล้กันมากแค่นั้น..
"นอนหลับฝันดีนะ"คริสทำเป็นลูบหัวร่างเล็กแทนก่อนจะพลิกตัวลงมานอนข้างๆเหมือนเดิม..แต่จะรู้ไหมว่าลูหานกำลังหน้าแดงเพราะคริสไม่เคยเอาหน้าเข้ามาใกล้เค้าแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้งเดียว..เมื่อกี้คริสกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น