[Reborn]❤ ::รักนาย,,,สุภาพบุรุษลามก !!::❤

ลำดับตอนที่ #4 : ❤ ::รักนาย,,,สุภาพบุรุษลามก !!::❤ :: Chapter 1 :: Wedding party ?? 100%

Chapter 1 ::Wedding party ??
_____________________

19.00 pm.

ภายในห้องโถงในปราสาทวาเรียซึ่งตอนนี้ถูกตกแต่งเป็นงานแต่งงานอย่างงดงาม และเริ่มมีแขกเข้ามาในงานแต่งของผู้พิทักษ์แห่งวองโกเล่ขึ้นเรื่อยๆ และในมุมมืดของงานนั้น...

            "Happy birthday to me ~ happy birthday to me ~ T^T"

            "=__=;" 

            "Happy birthday to มี๊ !!!~ TOT"

            "พอได้แล้วค่ะ รุ่นพี่ ! จีเซฟนอนชักกระแด่วๆแล้ว =O=; "

เรือนผมสีเพลิงกระโดดเข้ามาปิดปากของฉัน ก่อนที่ฉันจะร้องเพลงHappy birthday ให้ตัวเองต่อ = =; นิ้วเรียวชี้ไปที่ร่างเล็กในผมสีครีมอ่อนๆที่ลงไปชักกระแด่วๆบนพื้น เฮือก ! จีเซฟจัง =[]= ! อาธีเรียจังอย่าพึ่งปิดปากฉันไปดูจีเซฟจังก่อน !!!~

            "จีเซฟจัง ๆ ! ใจเย็นนะฮ้า เดี๊ยวเจ๊ไปตามคนมาช่วย"

            "แค่กๆ  อ๊วกก !!"

            "กรี๊ดดดด ! เจ๊กลัวอ้วก ~" 

            "แฟรี่ดูให้เอง =O=;"

            "รุ่นพี่ค่ะ ฮึก อ้วกก ~ หนะ..หนูจะตายรึเปล่าค่ะ T^T"

            เพลงที่ฉันร้อง...มัน ฆ่า คนได้ด้วยล่ะทุกคน =___=

อาธีเรียจังกับฉันค่อยๆพยุงร่างของจีเซฟจังที่น้ำลายฟูมปาก - -; ไปนั่งข้างมุมงาน เพราะ เดี๊ยวแขกจะสังเกตเห็น แต่ขอระบายอารมณ์ในใจก่อนเถอะ !

            อ๊ากกกกก !!! ในที่สุดงานแต่งของไอพวกนั้นก็มาถึง และก็เป็นวันเกิดฉันด้วย T^T ฮึกๆ รู้มั้ยขนาดฉันกะจะลอบเผาปราสาทเมื่อคืนนี้ ดันถูกสควอโล่จับได้ มันจับฉันแช่ไว้ในบ่อฉลามจังทั้งคืนเลยย !!! TOT จะมีใครโชคร้ายไปกว่าฉันมั้ย

            "อ๊ะ ! จริงสิ รุ่นพี่แฟรี่ เดี๊ยวหนูไปห้องบอสก่อนนะ สควอโล่ให้ไปช่วย -w-

           อาธีเรียจังเอ่ย ฉันพยักหน้ารับอย่างหมดอาลัยตายอยากให้ช้าๆ

            ร่างบางฉีกยิ้มกว้างให้ก่อนจะเดินออกไปทางที่เข้าได้สำหรับหน่วยวาเรีย เหลือเพียงแต่ฉันกับจีเซฟจังที่นั่งทำหน้าเหมือนหมาเมายาดอง +O+

            "คิกๆ ไม่อยากเชื่อเลยนะ อย่างเจ๊ก็พอเข้าใจ แต่..เหลือเชื่อจริงๆที่จะเห็นเธอทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายเนี่ย หืม..จีเซฟ ?"

            เสียงเย็นชาดังขึ้น ปรากฎร่างสูงในชุดสูทสีขาว ตัวตนเหตุที่ทำให้ฉันอดเค้ก ไอคุณน้องเวร -___- 

            "หุบปากไปเลย ! อย่ามาว่ารุ่นพี่นะ เก็บปากนายไว้กินกบไป -*-"

 

            กินพวกเดียวกันเองเหรอลูก =__ 

            "เหอะๆ งั้นไอเนี่ย ~" ฟรานลากเสียงยาวก่อนจะหยิบช๊อกโกแล๊ตออกมาจากข้างหลัง "ไม่เอาใช่มั้ยจีเซฟฟรีน่า จีรามิน สาวน้อยบ้าช๊อกโก้ -O-"

            "O___O !! อ๊ะ !!"

            เฮือก จีเซฟจังคืนชีพ =[]=

 

           "ขอได้มั้ยอะ นะ..นะ " จีเซฟจังทำท่าอ้อนวอนขอเหมือนตอนที่ฉันขอร้องฟราน =__= ฉันพอจะเดาได้นะว่าคำตอบมันคืออะไร..อย่างมัน ถ้าจะขอร้องอะไรซักอย่างต้องให้บอสเต้นระบำเปืองผ้าให้ดูก่อนซักสิบรอบล่ะมั้ง ถึงจะยอมน่ะ !

 

            "ไม่" เคยเดาอะไรผิดที่ไหนล่ะ !

            ฟรานยิ้มที่มุมปาก และโบกของในมือไปมา 

 

           "อยากได้...ก็แย่งมาให้ได้ดิ"

โครมมม !!

จีเซฟจังพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วแสง =___= คู่นี้นี่น้า..ไม่ทะเลาะกันซักวัน วันนั้นคงเป็นวันที่หอยทากนั่งแต่งฟิคได้เลยล่ะ เฮ้ออ ~

ตึกตักๆ

เสียงฝีเท้า บุคคลที่น่าเกลียดที่สุดในฟิคนี้ ...มองฉันทำไม ! =[]= อีตาเลวี่นู่น ~ เลวี่มาหยุดตรงหน้าฉัน ปลากระเบนถอนหายใจอย่างน่าสะอิดสะเอียน =____=

            "แฟ..แฮ่กๆ แฟรี่ ทะ..แฮ่ก เห็น แฮ่ก..บะ..รอส มั้ย แฮ่กๆ"

            "เอ่อ..เอายาดมหน่อยมั้ย =O=; บอสเหรอ..ฉันไม่เห็นนะ" 

            "งั้นก็แย่สิว่ะ !"

            "ทำไมอะ ?"

            "ว้ากๆๆ เธอ ! อยู่รอรับสึนะโยชิกับพวกก่อน เดี๊ยวฉันไปตามบอส !!!"

ฟิ้วว ~

พูดจบ อีตาเลวี่ก็รีบวิ่งเข้าไปในทางเข้าเหมือนอาธีเรียจัง สึนะโยชิ ? ฉันเงยหน้ามองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาจากประตู =___= อ๋อ บุตรชายของรุ่นที่ 9 ที่มันส่งการ์ดบ้าๆนั่นมาสินะ ! ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ และปัดผุ่นที่กระโปงออกให้เรียบร้อยก่อนจะเดินไปรับแขกที่ อยากจับตีก้นกันซักป้าบ !

            "สวัสดีค่ะ =____=" ฉันเอ่ยทักซาวาดะ สึนะโยชิ และพวกข้างหลัง คงจะเป็นผู้พิทักษ์อะไรแบบนี้มั้ง ?

            "อา..สวัสดีครับ คุณคือ..แฟรี่ พี่สาวของฟรานสินะครับ ^^

            "เออ เอ๊ย! ค่ะๆ ใช่ ฉันชื่อแฟรี่ =w=;" มันรู้ได้ไงฟะ !?

            "ผมซาวาดะ สึนะโยชิ คุณคงรู้จักผมแล้วสินะครับ" ไอคนแย่งเค้ก T^T ! "ผมพาเจ้าสาวมาก่อน เจ้าบ่าวเค้าอาจจะมาสายน่ะครับ" 

            ไม่ต้องมาก็ได้นะ =O= !!

ฉันเอียงคอมองร่างเล็กที่อยู่ในชุดเจ้าสาว ผมสีน้ำเงินถูกม้วนขึ้นอย่างสวยงาม ดวงตากลมโตมีความสุข ปากอิ่มฉีกยิ้มหวาน แต่ฉันไม่ยิ้มตอบหรอกย่ะ ! =A= สะบัดหน้าใส่ด้วย ชิชิ !

            "เชิญนั่งก่อนค่ะ หรือจะหาอะไรทานก็ได้นะค่ะ รอสักครู่บอสแซนซัสกำลังแต่งตัวอยู่ค่ะ"

            "ครับ ...ฮะเฮ้ยย !" อยู่ๆสึนะโยชิก็อุทานออกมาดังลั่น เมื่อมีเด็กสาวหูแมว =O=; กระโดดกอดเขาทางด้านหลัง

            "เมี๊ยว ~! จับได้แล้วค่า"

ร่างบางในผมซอยสั้นสีชมพูเข้ม กอดร่างสูงเหมือนแมวตะครุบเหยื่อ แก้มแดงๆซึ่งทำให้เธอดูน่ารักไม่หยอก ถ้าไม่ติว่า คนถูกกอดแทบหายใจไม่ออกล่ะนะ

            "ยัยแมวนี่ ! อย่ามาล่วงเกินรุ่นที่10 นะ !"

            "ไม่เป็นไรหรอกโกคุเทระคุง ^^; เอ่อ ซายะ..ปล่อยผมเถอะครับ"

            "เมี๊ยว ~ ไม่เอา"

ตี๊งต๊อง ๆ ๆ !

เสียงกริงของปราสาทดังขึ้น ให้ตายสิ ! พวกฟรานก็เอาแต่ไล่จับช๊อกโก๊แล๊ตกันอยู่ งั้น..คนเปิดก็ต้องเป็นฉันน่ะสิ =O= อ๊ากๆๆ ไม่มีทาง ทำเป็นไม่ได้ยินไปล่ะกัน ! แล้วไปพวกต้อนรับมัวไปอู้งานอยู่ที่ไหนนะ !?

ติ๊งต๊อง ๆๆๆ !

รีบๆไปซะไป ปราสาทไม่มีคนอยู่

 

ติ๊งต๊อง ๆๆๆๆ ! 

เอ๊ะ ถ้าเป็นแขกล่ะ ..ไม่มีทางคนที่ได้รับบัตรเชิญก็น่าจะรู้ เพราะข้างหลังบัตรเชิญเขียนไว้ว่าให้เข้าประตูหลัง

ติ๊งต๊องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!

แอ๊ดดดดดดดดดด ~

            "โว้ยยย !! บ้านแม่แกไม่มีออดให้กดเรอะ =[]= !!!"

ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหว =___=; ฉันกระชากประตูออกและตะโกนใส่หน้าผู้มาเยือน หวังว่าแขกข้างในคงไม่ได้ยินนะ

            "คุณ !?"

รอยหยักที่แสดงความหงุดหงิดของผู้มาเยือนปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาเรียวที่ตวัดมองฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อใบหน้าขาวที่ผ่านการแต่งหน้ามาแล้วถูกเหงื่อลบออก ซึ่งไม่ต่างจากผมทรงสัปประรดที่ดูคล้ายเจ้าสาวที่ตอนนี้ยุ่งไม่เป็นชิ้นดี

            "อะไร !? แต่งตัวเสื้อขาวอย่างนี้จะมางานศพใคร ! ที่นี่งานวันเกิดคุณแฟรี่เจ้าของปราสาทนี้ !"

ได้ทีขอโม้ซักนิดนะ >w< แหมม ~ คนแบบนี้คงไม่มาร่วมงานแต่งหรอก

            "ห๊ะ ? คุณมั่วรึเปล่าครับ !! ที่นี่ปราสาทวาเรียที่จัดงานแต่งผมไม่ใช่เหรอ !?"

            "งานวันเกิด ! อ๊าา ! ฉันรู้แล้วใครจ้างนายมาแย่งเค้กฉัน"

            "เค้ก ? คุณสติดีหรือเปล่า ฟังนะ ! คุณคนสวยครับ ^^ หลบทางให้ผมหน่อยนะ"

            "หา เพ้อป่ะเนี่ย =O="

            "คะ..คุณ ! ..อะ..เอาเป็นว่าหลีกทางครับ คุณไม่เห็นเหรอว่าฝนมันตกน่ะ"

เออ พึ่งสังเกตุว่าสูทสีขาวของอีตานี่เปียก =-=

            "ขืนหลีกทางให้คนบ้าเข้า มีหวังฉันกินลูกกระสุนแทนข้าวเย็นแน่ ถ้าเป็นแขกต้องมีบัตรเชิญเซ่ !"

            "บะ..บัตรเชิญเหรอครับ ผม..ผมไม่มี..-___-;"

            "น่านๆ ! ฉันว่าแล้ว นายเป็นคนบ้าใช่มั้ย !?"

            "อะไรของคุณน่ะ !? ผมชื่อโร..โอ๊ยย ! คุณจะปิดประตูหนีบนิ้วผมทำไม !"

            "ที่นี่ไม่ใช่บ้านบางแคที่จะให้คนบ้าเข้ามาหลบฝนนะ !"

ฉันใช้นิ้วผลักร่างกายเขาออกจากประตู และรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว

            "เฮ้ย !! ไม่ได้นะ"

ให้ตายสิ ! อีตานี่ดันประตูเข้ามาอะ อืดดด ~ >______< แฟรี่คนนี้ไม่ยอมแพ้หรอกย่ะ !!! แต่..ผู้ชายคนนั้นยังคงผลักประตูเข้ามา เฮ้ยย ! มันหนักนะ ฉะ..ฉันทรงตัวไม่อยู่ T^T

โครมมม !!! 

ร่างสูงล้มเข้ามาทับฉันอย่างรุนแรง ! T^T ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ !!!

            "ลุกออกไปเดี๊ยวนี้นะ !! แขกหันมามองฉันหมดแล้ว ! T^T"

            "ขามันพันอยู่คุณไม่เห็นเหรอ !"

            "อ๊ากกก ตัวนายมันเปียก นายจะทำให้เดรสสีเขียวเวอร์ริเดียนของฉันเละ"

            "เขียวมะกอกน่ะสิครับ -___-^"

            "ไอ..!"

            "พี่จ๊าา !!! >O<"

ก่อนที่ฉันจะง้างปากด่าอีตาโรคจิตนี่ เสียงเล็กก็มาขัดจังหวะของฉันซะก่อน 

            "ซาโตโกะจัง ! ช่วยพี่จากยัยสาหร่ายนี่ที T____T"

ผู้ที่ถูกเรียกว่า ซาโตโกะ ใช้ดวงตากลมของเธอมองหน้าฉันงงๆ หืม ? เด็กคนนี้คนที่เดินตามหลังสึนะโยชิอยู่นะฉันจำได้ =O= งั้น..

            "นาย..รู้จักกับสะ..ซาวาดะ สึนะโยชิเหรอ =O=;;" ฉันลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและยิงคำถามใส่อีตาโรคจิตที่ถูกสาวน้อยพยุงขึ้นมา

            เขาปากสั่นนิดๆ ก่อนจะกระชากตัวฉันเข้ามา และ..

"ใช่ !!!! ผมชื่อ โรคุโด มุคุโร่ เจ้าบ่าวของงานแต่งงานที่คุณโมเมว่าเป็นงานวันตายของแฟร่งแฟแร่อะไรนั่นน่ะ !! คุณให้ผมยืนรอ 20นาทีจนชุดแต่งงานของผมเปียก ! และยังไม่ให้ผมเข้าปราสาทอีก !!"

            

            "=[]=" 

            ร่างไร้วิญญาณของฉันถูกเขย่าไปมา ... เจ้าบ่าว ? งานแต่ง ?

            กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!! ตายแน่ตรู T[  ]T

            "เกิดอะไรขึ้นเหรอว่ะ ?" สควอโล่ที่ผ่านด่านคนมุงเข้ามาถามฉัน 

            "=w=;; เอ่อ คือ..แบบว่าๆ ขะ..เข้าใจผิดกันนิดหน่อยน่ะ คะ..เค้าขอไปกินอะไรก่อนนะ !" ฉันรีบเดินออกไปอย่างไม่รู้เรื่อง =w=; 

            "เฮ้ยย ! เดี๊ยว เธอ...!"

โรคุโด มุคุโร่พยายามจะวิ่งตามฉัน แต่เธอกับถูกซาโตโกะเข้าสวมกอดซะก่อน ชิ่งล่ะ ! ขอแอบดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ

            "พี่จ๊าา !! เมื่อกี้หนูเห็นแช๊กกี้ ! T^T" 

            "ห๊ะ หา ?"

            "ยัยบ้า ! เธออย่าบอกนะว่าเธอหมายถึงฉันน่ะ !!!"

โกคุเทระ ฮายาโตะ โพล่งขึ้นมาเสียงดัง เขาสาวเท้ายาวๆเข้ามาหาซาโตโกะอย่างโมโห

            "นี่ไง กรี๊ดดดดด !! มันจะเอามีดมาสับหนู TOT" ซาโตโกะซุกลงไปกับเสื้อเปียกๆของมุคุโร่

            "เอ่อ..ผมคิดว่านี่น่าจะเป็น โกคุเทระ ฮายาโตะมากกว่านะครับ" มุคุโร่จับตัวซาโตโกะหันไปทางโกคุเทระ

            "ว้ายยย !! มันคาบขาเด็กด้วย !"

            "ขาเด็กบ้านพี่เธอสิ !! นี่มัน บุหรี่เฟ้ยยยยย ! สายตาไม่ปกติหรือกลัวจนขึ้นสมองฟะ! ก็บอกว่าฮายาโตะไงฟะ"

            "...ฮา..ยาโตะเหรอ ' ' "

ซาโตโกะค่อยๆเดินไปจับใบหน้าของโกคุเทระ ตากลมมองใบหน้าหล่ออย่างพินิจ..

            "หึ ! เห็นชัดรึยัง ว่าฉันเป็นใคร" ร่างสูงยืดอกอย่างภูมิใจ แถมยังเก็กสีหน้านิดหนึ่งเพิ่มความขรึม =____= ถ้าเห็นเป็นผีอีกนะฉันยอมบอกรักมุคุโร่เลยเอา !

            "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!! บุปผาแปลงเพศ =[]="

            มะ..เมื่อกี้พูดเล่น _ _lll

            "=[]= ทะ..เธอไม่ตายดีแน่ !!!!"

โครมมมม !! ร่างสูงวิ่งไล่โจมตีร่างเล็กอย่างรวดเร็ว แถมยังทำเสียงแฮ่ๆ ยิ่งทำให้ร่างเล็กกลัวยิ่งเข้าไปใหญ่ 

เพร้ง ! โอ้วว ซาโตโกะใช้แก้วไวน์ไล่ผีรึไง  =__= สรุป..งานพังชัวส์ๆ

            "โอ๋ๆ ทูน่าจังกลัวเหรอ ฉันกอดเอามั้ยเมี๊ยว ?" เสียงชวนสยองดังออกมาจากปากของร่างบางที่ยืนใกล้ๆสึนะโยชิ

            "..."

ร่างสูงตกใจใช่ย่อย ก็เล่นเข้ามาใกล้จนหน้าอกติดกันขนาดนี้น่ะ !

            "ว่าไงล่ะ ?"

ร่างบางยิ้มหวานพลางใช้นิ้วเรียวลากไปที่คางของร่างสูง

            "หึหึ ผมไม่กลัวหรอกครับ แต่..ถ้าอยากกอดผมมากล่ะก็ เชิญครับ อากาเนะ ซายะจัง หึหึ ^^"

            คำตอบจากร่างสูงทำเอา อากาเนะ ซายะ เหงื่อแตกมิใช่น้อย 

            

           "ทะ..ทูน่าจัง อย่าเชิญชวนแบบนี้สิ -O-;"

            "เปล่าเชิญชวนครับ ^^" ร่างสูงซุบซิบข้างหูอย่างร่างบางแผ่วเบา

            อ๊ากก ! สยิ่วกี๊ว >___< 

ถึงตอนแรกจะรุกอยู่ แต่การกระทำของร่างสูงทำเอา แมวน้อยทำไม่ลง T^T///

            "-[]-// คือ.."

            "ครับ ? ไม่กล้าเหรอ ? งั้น...ผมรุกนะ !"

พรึ่บ !!

ร่างสูงสวมกอดสาวน้อยหูแมว ! ตอนแรกก็แค่พูดเล่น แต่เห็นร่างบางตกใจขนาดนั้น ขอแกล้งซักหน่อยล่ะกัน ! 

            "จ๊ากกก !! ปีศาจเมะเข้าสิงทูน่าของเค้า TOT !!"

ซายะตะโกนโหวกเหวกพลางดิ้นขลุกๆอยู่ในอ้อมกอดของเจ้านาย

            "ผมเป็นของคุณเหรอ ? งั้นคุณก็เป็นของผมล่ะสิ แสดงว่า ผมมีสิทธิในตัวคุณสินะ"

            "มะ..ไม่รู้ T^T/// อ๊าก อย่าเอาหน้ามาใกล้แบบนั้นนะ ซายะสู้ตาย !!"

            เล็บยาวของซายะข่วนโดนใบหน้าสึนะโยชิตามสัญชาติยานของแมว แถมยังใช้ปากงับอีกต่างหาก 

น่ะ..น่ากลัว สึนะโยชิจะเป็นอะไรมั้ยนะ =___=; คะ..ควรเข้าไปช่วยดีมั้ยอะ

            "โอ๊ยยย ~ หยุดนะครับผมเจ็บ T__T"

            "เค้าจะไล่ผีให้เอง ทูน่าจัง ย้ากกกก !!!"

แควกๆๆ !

ว่าแล้ว ก็ลงมือใช้เล็บยาวๆนั่นแล่ปลาทูน่าอย่างละเอียด =____=; ปลาย่อมเป็นเหยื่อของแมวสินะ

            "อึ๋ย ~ ทะ..ท่านรุ่นที่10"

เสียงผู้หญิงที่ยืนข้างหลังฉัน แบบว่าฉันหลบอยู่หลังเสาน่ะ =w=; น้ำเสียงบ่งบอกว่าเธออยากช่วยแต่ก็กลัว = =;

            ยิ่งมองฉันก็ยิ่งคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าตาคุ้นๆ  เรือนผมสีดำเริ่มออกน้ำตาล ผิวขาวเนียนสะอาด แล้วยังส่วนสูงและสัดส่วนที่ดูสมส่วนนั่นอีก..

            "เรย์ !!"

            "ฟะ..แฟรี่ ใช่มั้ย!!"

กรี๊ดด นึกว่าใคร ที่แท้ก็เพื่อนสมัยเรียนของฉันนั่นเอง =w= เธอคนนี่น่ะเคยนั่งอยู่ข้างๆฉัน แถมยังเป็นคนที่เรียนเก่งเลยโดนอ.ย้ายมานั่งข้างๆเด็กโง่อย่างฉันไง =___=;

            ฉันเดินเข้าไปหาเรย์ ต้องระวังหน่อยเดี๊ยวอีตาสัปประรดนั่นเห็น >___<

           "ได้ข่าวว่าเรย์เป็นผู้คุมนอกแก็งค์ของวองโกเล่นี่ >O< คิดถึงจังเลย แล้วนี่..มากับสึนะโยชิเหรอ ?"

            "อื้ม ! ฉันมากับท่านรุ่นที่10 น่ะถ้าท่านไม่ชวนฉันก็ไม่มาหรอก =^= ไม่อยากเจอหน้าอีตาบ้านั่น"

            "อีตาบ้านั่น ?"

            "ก็ยามาโมโตะ ทาเคชิ ไงล่ะ ! แค่ได้กลิ่นสาบของหมอนั่นนะ ฉันก็อยากต่อยคอหอยมันเล้ว !"

            "ก็ต่อยสิครับ ^^"

เฮือก !! อยู่ๆยามาโมโตะก็มาอยู่ข้างหลังเรย์เฉยเลย ! มันผีทั้งวองโกเล่เลยใช่มั้ย =[]=

 

            "น่ะ..นาย !"          

            "จะต่อยไม่ใช่เหรอ ต่อย สิ ครับ ^^"

           พูดจากวนยังไม่พอ ยังจะยืนใบหน้าไปใกล้ร่างเล็กอีกต่างหาก

ฉันรู้จักเรย์พอสมควรว่ายัยบ๊องนี่ 'ถูกฆ่าแน่ ถ้ากวนตรีน !' เรย์กำหมัดทั้งสองข้างแน่น ก่อนที่จะยกขึ้นและกระแทกใส่ใบหน้าสดใสของคนตรงหน้า อ๊าาา เซนเซอร์ที >__<

ควับ !

มือทั้งข้างที่ต่อยใบหน้ายามาโมโตะถูกหยุดโดยมือข้างเดียวของร่างสูง แถมยังใช้ฝ่ามือข้างเดียวรวบสองแขนของร่างเล็กชูขึ้นข้างบน ดวงตาสีดำสนิทโตขึ้นอย่างตกใจมิใช่น้อย

            "อ๊ะ ! นาย"

            "โอ๊ะโอ่ ~ ดูเหมือนจะพลาดนะครับ เรย์จัง ฮ่าๆๆ นี่งานรื่นเริงนะ ขอซักยิ้มหน่อยสิครับ" นายแน่ใจว่ามันรื่นเริง =___=

            "เอาซักเพี๊ยะไปก่อนมั้ย ! "

ยามาโมโตะยิ้มกว้างก่อนจะรวบตัวเรย์ไปกอดดื้อๆ จมูกโด่งหอมแก้มร่างบางเบาๆ

            "กะ..กรี๊ดดดด !!! ไอลามก !! ไปตายซะ !! =[]=///"

พลั่กกก !!! =[  ]=;

ศอกของเรย์กระแทกลำตัวของร่างสูง =[]=; ตะ..ตายชัวส์ๆตัวงอเป็นกุ้งเลยอะ ! 

และตามด้วย ...

โครมมม !! พลั่กกๆๆๆ ! ผัวะ ๆๆๆๆ !!! -O-; ไว้อาลัย...ยามาโมโตะดับอนาถ

            "รุ่นพี่แฟรี่ช่วยหนูด้วย !!! >O<"

อาธีเรียจังตะโกนเสียงดังมาแต่ไกลพร้อมกับพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วเสียง ! =O=; อย่าเรียกชื่อพี่ดัง เดี๊ยวอีตาสัปประรดนั่นได้ยิน 

            "มะ..มีอะไรเหรอ ?"

            "บอส !! บอสมัน หะห้องน้ำ บอส..ก๊อซซี่ล่า บอส ! ปะเปิด TOT !" คุณเธอพูดเร็วจนฉันฟังไม่รู้เรื่อง =___=;

            "ช้าๆสิ T^T เค้าฟังตัวเองไม่รู้เรื่อง !"

            อาธีเรียจังค่อยสูดลมหายใจเข้าช้าๆ มือเล็กทั้งสองข้างจับไหล่ฉันไว้

           "หนูจะไปช่วยสควอโล่ตามคำสั่ง สควอโล่บอกหนูว่าให้ช่วยบอสแต่งตัว ละ..แล้วพอหนูเข้าไปในห้องบอส บอสก็อยู่ในห้องน้ำ..หนูก็เลยเปิดเข้าไป.. T^T"

            "=O=; เคาะประตูก่อนรึเปล่า"

            "เปล่าค่ะ T_T"

            "ละ..แล้ว ก๊อซซี่ล่านั่น อย่าบอกนะว่า.."

            "หนูเห็นปิกกาจูยักษ์ของบอส !!!! T[   ]T"

            "คุณพระ !!! =[]=;"

ฉันรีบปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว ไอหย๋า ~ อาธีเรียจังจะเป็นตากุ้งยิงมั้ยน้า ของบอสใหญ่มั้ยน่ะ ? เฮ้ย ! ไม่ใช่ =w=; จะช่วยอาธีเรียจังยังไงนะ ?

            "แล้วบอสเห็นอาธีเรียจังรึเปล่า ?"

            "เห็นค่ะ ! หนูก็เลยรีบวิ่งหนีมาเนี่ย !"

            "งะ..งั้น บอสก็ตามมาล่ะสิ"

            "ใช่! ฉันตามมา !!!!"

เสียงอันทรงอำนาจดังขึ้นมาจากข้างหลังอาธีเรียจัง =O=; บะ..บอสแซนซัสของเรานั่นเอง

            "บะ..บอสมาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ มะ..เมื่อกี้ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ !!!"

            

           "ถ้าไม่เห็นแล้วจะวิ่งหน้าบานมาทำไม !?"

            "คือ..แบบว่า เค้าเห็นSix paxบอสไง ก็เลยอิจฉาจนน้ำตาไหล อายก็วิ่งออกมา T^T"

            "ตอนนั้นฉันใส่เสื้อแต่ไม่ได้ใส่กางเกงในโว้ย !!!!!"

พรวดด !! =.,= สาวๆแถวนี้เลือดกำเดาพรวดแล้วค่ะ บอสเอ๋ย ทำไมมาพูดตรงนี้เค้าได้กันหมดแล้ว

ร่างสูงกระชากเสื้อคอปกของร่างบางเข้ามาใกล้ใบหน้าคม หน้าแดงๆของทั้งสองคนทำให้รู้ได้ว่า

            ตรูเห็นแ

ล้ว T^T~  และ  มันเห็นของตรูชัวส์ -___-;

            "แกเห็นแซนคุงน้อยของฉันใช่มั้ย !!"

            แซนคุงน้อย ...ก๊าก ! ฮ่าๆๆๆ >O< บอสหมายถึงไอนั่นเรอะ !? เรียกซะน่ารักเชียว

            "แซนคุงน้อย ? ฮ่าๆๆผิดแล้วบอส ! ฉันไม่ได้เห็นแซนคุงน้อยของบอสหรอก !"

อาธีเรียจังหัวเราะร่า พลางเอามือตบไหล่บอสซึ่งทำให้คนตัวสูงเริ่มโล่งอกขึ้นมานิดๆ -___- อ่าว ? ไหนบอกเห็น

            "งั้นก็ดี.."

            "ฉันเห็นแซนคุงใหญ่ต่างหาก !!!"

โครมมม !!! =[]= กรี๊ดดด !!

บอสจับอาธ๊เรียจังทุ่มอะ ! 

            "อะจ๊ากก ! บอสอย่าพึ่ง.. T[ ]T !!"

            "แก ! ตาย !!!!!!!!! "

คู่นี้วิ่งไล่กันตามสุภาษิต ปลาหมอตายเพราะเห็นปิกกาจู้บอส =____=

เพร้ง ! เสียงแก้วแตกดังขึ้นตรงอีกมุมหนึ่งของงาน ทำให้ผู้คนหันไปสนใจไม่ใช่น้อย..

            "กะ..กรี๊ด ! นายทำเดรสตัวล่ะแสนสองของฉันเลอะ !!"

เสียงปรอทแตกของร่างบางทำเอาฉันสดุ้งขึ้นมา -___-;

ร่างบางในเดรสสีแดงสด (แร๊ง !) ควบกับรองเท้าส้นสูงสีดำสนิท ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววโมโหอย่างเด่นชัด 

            "เฮ้ๆ แต่เธอวิ่งเข้ามาชนฉันก่อนนะ !"

เอ๋ ? นั่นมันดีโน่ ม้างี่เง่าเพื่อนของสควอโล่นี่น่า =3=

            "มีอะไรกันเหรอค่ะ พี่ ?"

ร่างเล็กที่ยืนข้างหลังดีโน่เอ่ยถามผู้เป็นพี่เบาๆ 

หืมม..เคยได้ยินเหมือนกันนะว่ามีน้องสาว อายุก็น่าจะประมาณเท่าฉันเนี่ยแหละ เพราะดีโน่เคยบอกว่าฉันคล้ายน้องสาวของเขา ..

            มันคล้ายตรงไหนฟะ =*=

เรือนผมสีน้ำตาลเข้มกับดวงตาสีม่วงใบหน้าดูร่าเริงและช่างสงสัยคล้ายเด็กตัวเล็กที่อยากรู้อยากเห็น แถมสูงกว่าฉันตั้งเยอะ -___-^ มั่วนี่น่า ม้าพยศ

            "อ้าว รุ่นพี่คิซากิ ^O^" ร่างเล็กเอ่ยเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ทะเลาะกับพี่ชายของเธอ

            "เซเรล่า..ก็ยัยนี่มาชนพี่ซะแรงเลย แก้วไวส์ของพี่ก็เลยหกใส่เสื้อเธอ และคุณเธอก็กรี๊ดขึ้นมาดังลั่นนี่แหละ ผู้หญิงอะไรไม่รู้เสียงดังชะมัด"

            "นี่นาย ! ทำเสื้อฉันเลอะแล้วยังจะมาว่าฉันเสียงดังอีกเหรอ !?"

            "แต่คนที่ผิดมันเธอนะ"

            "น่ะ..นายนั่นแหละ ถ้านายไม่มายืนขวางทางแบบนี้ฉันก็ไม่ชนนายหรอกยะ!!"

ใบหน้าของคิซากิเริ่มเป็นสีแดงเข้ม คะ..ควันออกจากหูด้วย =O=; ท่าทางจะโมโหจัด

            "คิซากิ -____-" เสียงเย็นชาเอ่ยทัก ทำเอาคิซากิสะดุ้งขึ้นมาทันที !

            ร่างบางค่อยๆหันไปข้างหลังช้าๆ

            "พะ..พี่เคียวยะ T___T" ใบหน้าที่เคยแดงเริ่มซีดลง พี่งั้นเหรอ ? ฉันหันไปมองร่างสูงที่สามารถทำให้เสือพยศกลายเป็นแมวน้อยน่ารักได้

            เฮือก !! ฮิบาริ เคียวยะ =[]= !!!

ฮิบาริ สาวเท้ายาวเข้ามา สายตาเย็นชาที่ทำเอาฉันขนลุก =___=; ดวงตาเรียวชักไปทางร่างบางที่ยืนสั่น ก็เข้าใจอยู่นะ คงกลัวล่ะสิ =O=

            "อ้าว เคียวยะ รู้จักกับยัยนี้เหรอ ?" ดีโน่ถามฮิบาริพลางชี้ไปที่คิซากิ

            "ยัยนี่ น้องฉันเอง -___- ยัยสัตว์กินพืชนี่กำลังจะหนีเที่ยวน่ะ"

            "ปะ..เปล่านะ !!" คิซากิโพล่งขึ้นมาเสียงดัง "หนูจะมาเอาไวน์ให้พี่ต่างหาก แต่ไอหมอนี่น่ะสิ !" ร่างบางชี้ไปที่ดีโน่ 

            "มันมาขวางทางหนู ไวส์ก็เลยหกใส่หนูเนี่ย !?"

            "เฮ้ยๆ ! มาพูดแบบนี้ได้ไง ยัยนี่ต่างหากที่มาชนฉันก่อนน่ะ -O-"

            "นายนั่นแหละที่มาขวางไอม้าขี้แหย ! กรี๊ดดด ~! เอามันไปฆ่าที !"

            "โหยย เธอนั่นแหละ ยัยเจ๊ปรอตแตก"

            "กรี๊ดดดดด !! นายว่ายังไงนะ !? นายมันไอเชื้อโรคขี้ฟ้องเอ๊ย !"

            "ยัยเสือแดงเสียงเป็ด ! กรี๊ดเป็นอย่างเดียวเหรอไง !"

            "นาย ..นาย ! อย่าอยู่ให้รกโลกเลย =[]= !!!"

เพียะๆๆ  !! เพร้งๆๆๆๆ !!

คิซากิบรรเลงเพลงตบตี ขว้างปาของบนโต๊ะอย่างดุเดือด =O=; เล็บสีแดงของเธอข่วนใบหน้าหล่อของดีโน่อย่างหมดสภาพ ยะ..ยังไม่แค่นั้น TOT

            "โอ๊ยๆๆ ยอมครับๆๆ !! TOT"

            "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!"

            เธอคร่อมดีโน่ที่ลงไปแน่นิ่งกับพื้น พร้อมกับ..=[]= !!

เพี๊ยะๆๆๆๆๆ !!!

สลักรอบตบไว้อย่างสวยงาม T^T น่ะ..น่ากลัว

            "รุ่นพี่ ! พี่ชาย ! T[ ]T" เรือนผมสีน้ำตาลเข้มร้องขึ้นมา ก่อนที่จะสบตาเข้ากับร่างสูง

            "ทำไมนายไม่ดูแลรุ่นพี่ให้ดีกว่านี้ ดูสิพี่ชายของฉันกลายเป็น..ซากศพแล้วนะ =*=!"

เซเรล่ากระชากคอเสื้อฮิบาริ มือเล็กกำปืนไว้แน่นพร้อมกับจ่อคือร่างสูงที่ยืนนิ่ง

            "มันไม่ใช่ความผิดของฉัน.."

            "งั้นก็ช่วยห้าม..!"

            "มันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน.."

ปิ๊ด !

เสียงเส้นสติของเซเรล่าแตกอยู่ในหัวเบาๆ ปากเล็กสั่นด้วยความโมโห

 

            "แล้วไงห๊ะ !? หน้าที่ของนายคือยืนเงียบงั้นเหรอ ! อ๋อๆๆ ! ที่เงียบเพราะนาย โอ้วว ไม่อยากเชื่อ คนอย่างฮิบาริ เคียวยะยืนเงียบเพื่อ แอบตด =[]= !!!"

ปิ๊ด !

เสียงเส้นความอดทนของฮิบาริ เริ่มแตกออกมาบ้าง T[ ]T ย้ำอีกครั้ง มันคืองานวิวาห์ !

            "เธอ...กล้ามากนะ..-___-^^^"

            "หึหึหึ ก็ฉันไม่ป๊อดเหมือนนายนี่ !"

            "หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ" สองเสียงประสานกันทำเอาฉันเสียวสันหนัง TwT จ้องกันงี้มีไฟฟ้าสถิตออกมาจากตากันเลย

            (      **- -) ----x----(- -**      ) เปรี๊ยะ ๆ !

เซเรล่าชักปืนขึ้นมา พร้อมกับฮิบาริที่ชักท่อนฟาขึ้นมาบ้าง 

            "เจอกันหน่อยสิ !" ร่างเล็กท้าทาย

            "หึหึ ได้สิ !" นี่มันไม่ใช่ฟิคบู๊ล้างผลาญนะเฟ้ยยยย !!! =[]=

เซเรล่าเป็นฝ่ายบุกก่อน เธอเอียงตัวและกวาดยิงกระสูนอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยประสบการณ์ในการต่อสู้ที่มากว่าทำให้ร่างสูงเอี่ยวตัวหลบได้ มือหน้าจับข้อมือร่างเล็กบิดจนปืนหลนพื้น 

แกร๊ง..

            "หนะ..หนอยแรงเยอะเป็นควายป่าเชียวนะ =___=^"

            "หึ ! เธอนี่ตัวอ่อนเหมือนตัวนากเลยนะ -__,-"

            "ฮึ๊ย !!~"

เข่าของร่างเล็กง้างขึ้นเพื่อที่พยายามจะกระแทกกับท้องของร่างสูง แต่...เพราะความเจ้าเลห์และแอบเจ้าแผนการอยู่นิดๆทำให้...

            "เฮ้ย ! ไอสัตว์กินพืชตัวนั้นมัน ...!" ดวงตาเรียวตวัดไปทางดีโน่ (ที่ใกล้ตาย -__-) และแกล้งส่งเสียงตกใจออกมา

            "พี่ !"

วินาทีที่ร่างเล็กหันไปทางพี่ชาย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของฮิบาริก็ผุดขึ้นบนใบหน้า และใช้แรงทั้งหมดทุ่มร่างบางลงไปนอนกับพื้น ! พร้อมกับฉวยโอกาศคร่อม โดยที่มือหนาจับข้อมือเล็กไว้ทั้งสองข้าง

            "โอ๊ยย ! น่ะ..นาย !" เซเรล่าเอ่ยขึ้น อย่างตกใจ 

            "หึหึ ฉันชนะ และบทลงโทษของผู้แพ้ก็คือ ..." ฮิบาริยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าเข้าไปจนจมูกชนกับร่างเล็ก "ถูกคร่อมในสภาพหน้าอายแบบนี้จนจบงาน"

            "บ้าเอ๊ย ! คนขี้โกง ! ปล่อยเดี๊ยวนี้น๊าาาาา !!! >O<"

ในที่สุดละครบู๊ก็จบ TwT ลูกปืนเมื่อกี้มันเฉี่ยวหัวฉันด้วย ! เกือบตายก่อนมีแฟนซะแล้ว !

            "ให้ตายสิ ยัยบ้านั่นไปอยู่ไหนนะ !?"

เสียงคุ้นๆทำให้ฉันแอบชำเลืองมองใบหน้าคนพูด เฮือก !! โรคุโด มุคุโร่ ไอจมูกสัปประรดนี่ =[]=!!! ฉันรีบหันกลับหลังเสาทันที 

            "ยัยนั่นต้องมาทางนี้แน่ๆ -__- !!" อ๊ากๆๆ มันสาวเท้ามาทางนี้แล้ว นายเป็นหมารึไงยะ ! ถึงรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนน่ะ T^T

ตึกตักๆ >____<

มุคุโร่ก้าวเข้ามาเรื่อยๆแล้ว ! อ๊ากกกก ~

            "มุคุโร่ ! ยินดีด้วยนะสำหรับงานแต่ง อ่อ แก้มยังนิ่มเหมือนเดิมนะ แต่ทำไมเปียกแบบนี้ล่ะ >O<"  ไม่ใช่เสียงฉัน -O-; แต่เป็นเสียงร่างบางที่เดินเข้ามาหยิกแก้มไอสัปประรดนั่นต่างหาก -3- ฟู่วว~ รอดตัว

            "เหอะๆ -__- โดนหมาบ้าแกล้งน่ะครับ " กรี๊ดดด !! =[]= "ความจริงผมไม่อยากชวนคุณมาก็เพราะแบบนี้แหละ"

            มุคุโร่พูดไป แก้มยืดไป แก้มเหี่ยวๆแบบนั้นมันหน้าดึงตรงไหนนะ ! -^-

            "โฮะๆๆ เสียใจด้วยนะ ! รุ่นที่10ให้การ์ดทุกคนในวองโกเล่แหละ"

            "เห็นคุณที่ไรผมรู้สึกปวดหัวชอบกล -O-"

            "ฮ่าๆๆ ว่าแต่ นายเห็นคิซากิมั้ยอะ ? ฉันตามหาทั่วปราสาทแล้ว เมื่อกี้ได้ยินเสียงกรี๊ดของคิซากินี่"

ร่างบางในเรือนผมสีดำยิ้มกว้าง ดวงตาสีดำสนิทดูสดใสพยายามมองหาเพื่อนสนิทของตน

            "หืมม..อาซึสะ ผมได้ยินมาว่าคุณมีภารกิจนี่ โดดมารึไงครับ ?"

            "บ้าน่า ! ภารกิจของฉันก็แค่ให้บอสของชิม่อนรับเอกสารอันนี้...อ๊ะ !" อาซึสะยังพูดไม่จบ กระดาษเอกสารแผ่นนั้นก็ดันหล่นจากมือและปลิวไปที่ตักของร่างสูงที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่

            "อ๊ะ ! แย่จริง รอแปปนะ มุคุโร่ !" ร่างบางทิ้งท้ายไว้ก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะของร่างสูง

เรือนผมสีแดง ถือกระกาษแผ่นนั้นไว้อย่างเงียบๆ ดวงตาเอื่อยเฉื่อยอ่านรายละเอียดกระดาษอย่างรวดเร็ว

            "นี่นาย ใครใช้ให้อ่านน่ะ เอาคืนมาเดี๊ยวนี้เสียมารยาทจริงๆ -*- " ร่างบางเท้าสะเอวอย่างไม่พอใจนิดๆ มือเรียวยืนมือไปขอคืน

            "..."

           

แต่ ร่างสูงกับมองกลับด้วยสายตา...นิ่ง

            "ฉันพูดกับนายนั่นแหละ !"

           อาซึสะเริ่มขึ้นเสียง ให้ตายสิคนอืดอาดแบบนี้น่ะ เบื่อจริงๆ

หืมม ? เรือนผมสีแดง กับดวงตาสีแดงนั่น ...ฉันว่าฉันเคยเห็นนะ ="= รู้สึกจะชื่อ โคซาโตะ เอ็นมะ อะไรประมาณนี่แหละ เห็นว่าเป็นบอสของชิม่อนแฟมิลี่น่ะ

            "มันเป็นของคุณเหรอ.." เอ็นมะเอ่ยเบาๆ

            "ก็ใช่น่ะสิ !!!"

            "เธอโกหก -_____-"

            "อะไรนะ =[]= !"

 ร่างบางเริ่มสั่นด้วยความโมโห คนบ้าอะไรน่ะ !? ก็รู้นี่น่าว่า กระดาษนั่นน่ะของเธอชัดๆ! หมอนี่เป็นใครน่ะ ถึงมาว่าเธอโกหก !

            "นี่มันเป็นของผม เพราะ..." เอ็นมะกำลังจะพูดต่อ แต่..

            "นายมีสิทธิอะไรมาพูดแบบนี้ ! ก็เห็นกันอยู่นี่น่าว่ามันเป็นของฉัน ="= มันปลิวมาจากมือฉัน นายรู้มั้ย ถ้าฉันไม่ได้เอากระดาษเอกสารแผ่นนี้ไปให้บอสของชิม่อนแฟมิลี่มันจะเกิดอะไรขึ้น !?"

            "-O- เอ่อ ผม ~"

            "ตกงานไงเล่า ! ฉันจะตกงาน ! จะอดหยิกแก้มคนน่ารักๆตั้งหลายคน TOT!"

ปึง เพร้ง ! โครมมม !

อาซึสะทุบโต๊ะจนของกินกระจายออกจากโต๊ะหล่อนแตกลงพื้นจนหมด ! =[]= แก้วแตกในงานงานนี้ใบที่ล้านแล้ว

            มือเล็กกระชากคอเสื้อร่างสูงให้มาประจัญหน้า

            "คือ ผมเป็น..."

            "อ๊ากกก ! ไงๆก็แล้วแต่นายต้องเอาคืนมา ! แล้วนั่นนายพยายามจะพูดอะไรน่ะ ถ้านายพูดไม่เข้าหูอีกทีนะ ! ฉันจะเอาแก้วที่นายถืออยู่น่ะ ยัดลงกระเพาะของนาย และเย็บปากมั้ยด้วยเข็ม หึหึหึฮ่าๆๆ นายจะต้องกินอะไรไม่ได้ เพราะ แก้วมันไม่ย่อย นายจะจ้างฉันไปร้องเพลงในงานวันศพนายมั้ยล่ะ ? ฉันคิดถูกนา หึหึ แล้วนี่นาย ! ตกลงนายจะพูดอะไรยะ !? ไปคนเฉื่อยแฉะ!" 

โอ้วว ~ ให้ตายสิ เธอคนนี้ได้หายใจบ้างรึเปล่าน่ะ =O=; ไหงพูดได้รวดเดียวแบบนี้เนี่ย

            "ผมเป็นบอสของชิม่อนแฟมิลี่ ผมชื่อโคซาโตะ เอ็นมะครับ -___-"

            "โธ่เอ๊ย ! นายจะพูดแค่นี้เนี่ยนะ ทีหลังเก็บปากไว้จูบสาวไปไอคน...หืม ? เมื่อกี้นายบอกว่านายชื่ออะไรนะ ' ' "

            "โคซาโตะ เอ็นมะครับ =O="

            "...!!!!"

เพร้ง !!

เย้ ~ ในงานนี้มีคนหน้าแตกเหมือนฉันเลย TwT

            "ละ ละ..แล้วทำไมนาย ไม่สิ ! คุณถึงไม่บอกแต่แรก TOT" อาซึสะอ้าปากค้างเพราะความตกใจ แก้วใบสุดท้ายในมือหล่นดังเพร้งไปเลยที่เดียว

            "ก็พอผมจะพูดคุณก็ โฉงฉางๆใส่ผมนี่ครับ ตกลงผมขอรับไว้เลยนะครับ"

  

          "TOT ตามสบายค่ะ"

ร่างบางถอยลงนั่งกับพื้นเหลือสองนิ้ว = =;

            ฉันเข้าใจความรู้สึกนั่นดี T___T

ความจริงฉันก็ไม่ได้ตั้งใจไล่อีตาสัปป้านั่นออกไปหรอก ก็ฉันไม่รู้นี่น่าว่าเจ้าบ่าวคือหมอนั่นน่ะ T^T// ถ้ารู้ฉันก็จะได้ฆ่านายทิ้งแบบไม่มีใครรู้ไง หึหึหึ =__,= เลวได้อีกฉันเนี่ยล่ะก็ ..ฮ่าๆๆ ชักเริ่มบ้า =___=

จึ่ก ๆ ..ฉันสัมผัสได้จากข้างหลัง มีใครมาสะกิดฉันอย่าบอกนะว่าเป็น...

            "แฮ่ !"

            ผีสมองย้อยยยยย !!! =[]=

            "จ๊ากกกก ! อุ๊ป !"

            ฉันถูกผีอุดปาก ! T^T

ฉันดิ้นขลุกไม่หยุด  ผีจริงๆนะ ไอผีบ้า ! มือแกมันจะเข้าปากฉันอยู่แล้ว T^T ผีตัวนั้นอุดปากฉันได้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนที่จะเอานิ้วชี้ของมืออีกข้าง แนบกับปากของตนเหมือนสั่งฉันให้เงียบ ฉันรีบพยักหน้าหงึกๆ หนูเงียบแล้วค่า T^T

            "Thrick or Treat ชิชิชิ ?"

            หืม .. ? ชิชิชิ ? อ๋อ..=A=

ฉันผลักมือร่างสูงออกไปก่อนจะ..

พรึ่บ !'

กระชากหน้ากากผีจอมปลอมนั่นออกมา นั่นไงฉันว่าแล้ว คนที่มาเล่นเป็นผีวันฮาโลวีนในงานแต่งงานนั้นมีคนเดียวแหละ !

            "Treatเป็นไง เอาปลาตีนฉันไปกินแทนขนมมั้ย เบล =___="

            เบลขมวดคิ้วอย่างขัดใจ ก่อนที่จะคว้ามุงกุฏใสแจ๊วใส่ลงไปบนหัวของตัวเอง เพื่อแสดงว่าตนเองเป็นเจ้าชาย

            "โหย แฟรี่ไม่เล่นกับเจ้าชายเลย  วันฮาโลวีนทั้งทีได้แค่กรี๊ดสั้นๆนิดเดียวเอง เจ้าชายเซ็ง ชิชิชิ -3-"

            ใครกันฟะ ที่กรี๊ดไม่หยุดตอนมันจะลงโทษด้วยการกรีดหน้าฉันน่ะ !? ...ก็ฉันนี่แหละ ! =A=

            "ชู่ว ! เบาๆหน่อยสิ กำลังอยู่ในระหว่างหลบหนี ไปชิ่วๆ >O<"

            "ชิชิชิ ไล่เจ้าชายทำไมเนี่ย นี่แน่ะ !"

เบลผลักหัวฉันจนหน้าผากแทบพุ่งไปชนเสา ร่างสูงแลบลิ้นใส่ ก่อนจะสวมหน้ากากไปหลอกคนอื่นต่อ

            "โธ่เอ๊ย ! อยากได้กรี๊ดดังๆก็ไปหลอกพวกคุณหนู หรือไม่ก็เจ้าหญิงบลาๆๆของนายเซ่ !"

            "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!"

            อยากบอกนะว่า มันทำจริง ! -[]-;;

เมื่อฉันหันไป ร่างเล็กในผมสีบอนด์อ่อนๆทรุดลงไปกับพื้นเมื่อเห็นหน้ากากผีสมองตันของเบล มือและแขนของเธอคงจะอ่อนหยวบหยาบไปเลยทีเดียว ชุดกระโปงพองสีชมพูอ่อนคล้ายเจ้าหญิงนั่นคง...ล่อตาใครบางคนมั้ง =___=

            "ชิชิชิ Thrick or Treat ?"

            เบลยากเสียงยานแถมยืนหน้าไปใกล้คนตัวสั่น

            "อ๊ายย ! ไอปีศาจ อี๋~ ออกไปนะ ใครก็ได้ช่วยที ! >[]< ไม่มีน้ำใจกันเลยรึไงยะ กรี๊ดดด !"  

            มือของเธอสะบัดไปโดนหน้ากากผีนั่นจนตกลงพื้นอย่างไม่ตั้งใจ เผยให้เห็นใบหน้าของร่างสูง เรือนผมสีทองอร่าม

            "O__O อ๊ะ !"

พริบตานั้น..ดวงตากลมก็โตขึ้นเท่าหัวหมี แก้มเริ่มขึ้นสีบนใบหน้าสวยเมื่อรู้ว่าตนนั้น ถูกหลอก !!

            "อะ อะ..ไอบ้าเอ๊ย ! เป็นใครมาจากไหนกันถึงกล้ามาหลอกคนอย่างคาริน ธาทีเนีย เซเรนเทีย ไม่รู้จักควีนหรือไงยะ !? =[]=///"

            เบลฉีกฟันขาว ล้อเลียนคนหน้าแดง

            "รู้จักสิ ม่าม๊าของเจ้าชายไง ชิชิชิ"

            "นี่นาย ! ฉันไม่เคยมีลูกหน้าเม่นแบบนายซักหน่อย"

            "ม่าม๊าของเจ้าชายก็ไม่ปากมากแบบนี้ -O-"

            "อะ..ไอหน้าหมาผมทองเอ๊ย ! ไม่รู้จะไว้ผมหน้าม้าแทงตาตัวเองทำไม !? โรคจิตหรือไงอย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ! ="="

            "ใครจะอยากเข้าใกล้ เจ้าชายก็กลัวติดโรคอีสุกอีสัยน้า ~"

ปรี๊ดด !

ใบหน้าของคารินเริ่มฉุน ก่อนที่มือเล็กจะกระชากมงกุฏของคนกวนประสาทอย่างรวดเร็ว

            "อ๊ะ !! มงกุฏของเจ้าชาย"

            "คิกๆ สวยไม่เลวนี่ อืมม..แต่ฉันว่านะสีมันจืดไปหน่อยอะ นายว่ามั้ย ^^"

            คารินควงมงกุงกุฏของเบลในมืออย่างสนุก ดวงตาสีเขียวมองลอดผ่านเรือนผมสีทองของร่างสูง

            "เอาของเจ้าชายคืนมา ..-*- คิดจะขโมยของเจ้าชายงั้นเหรอ ยัยปอดแหก ! ชิชิชิ"

            "=__=^ อืม..ฉันว่ามันน่าจะเพิ่มสีด้วยซุบแกงกระหรี่นะ !!"

แกร๊งง !!

มือเรียวโยนมงกุฏเงินของหวงของร่างสูงลงไปในซุปแกงกระหรี่หม้อยักษ์ของงานแต่งอย่างแม่นยำ !! เฮือก ! อดกินเลยตรู =O=;

            "แป๋วแหววคุง ={}= !!!"

            เบลกรีดร้องเสียงโหยหวน เมื่อเห็นแป๋วแหววคุง = =; ลอยแอ้งแม้งอยู่ใกล้ๆกับแครอท

            ชักจะรับไม่ได้กับชื่อเล่นที่ให้เรียกของหวงของตัวเอง =____=

ร่างเล็กแสยะยิ้มยืนเท้ากอดอกอย่างผู้ชนะ เบลติดเทอร์โบพุ่งเข้าไปหามงกุฏของตัวเองอย่างตกใจ ก่อนจะหันมามองหน้าคารินด้วยความแค้น เอ่อ..หนูจ๋าระวังมีดลอย =O=;

            "ต๊าย~ มงกุฏสีขี้ -O- ฉันคงไม่เห็นนายใส่เป็นครั้งที่สองแล้วสินะ เสียดายจริงๆ โฮะๆ"

            "หน๊อย ! ก็เธอไม่ใช่เรอะไง ที่โยนมันจนกลายเป็นสีขะ..น้ำตาลแบบนี้น่ะ ! ชิชิชิ แสบๆแบบนี้เจ้าชายขอเชือดเลยได้มั้ย ^^+"

            "เบร่ ! คิดว่าทำได้ก็ลองดูเซ่ ! ..อะไรของนายน่ะ ! -*- เดินเข้ามาอย่างนี้จะมาหาเรื่องรึไงยะ ! ถะ..ถอยไปนะ นี่นาย ! -[]-//"

คารินเริ่มส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายเมื่อเบลยิ้มที่มุมปาก และเดินย่างเข้ามาอย่างน่ากลัวพิลึก = =" หมอนี่เวลาโกรธแล้วฉันยังกลัวเลย แถมยังโรคจิตสุดๆอีกต่างหาก

ปึกก..

ในที่สุดเบลก็ต้องร่างเล็กมาจนไหล่บางชนกับเสา มีดเล็มจิ๋วที่ซ่อนไว้ในแขนเสื้อถูกหยิบโชว์ขึ้นมาพร้อมกันรอยยิ้มโชว์ฟันครบสามสิบสองแสนซาดิสนั่นอีกรอบ

            "อะ..อึ๋ย ~ นาย =[]=;; !!" 

            "ขืนเธอพูดอีกคำ เจ้าชายจะเชือดแก้มสวยๆนั่นล่ะน้า ^^"

            ฆ่าทางอ้อมชัดๆ =______=;

            "คะ..คิดว่าฉันจะกลัวหรือไง โรคจิตแบบนายน่ะจะต้องจำชื่อ คาริน เอาไว้ให้ดีๆ เข้าใจมั้ย ฉันไม่กลัวนายหรอกย่ะ !!!! >[ ]<"

ปึกกก !!

เท้างามๆของร่างเล็กกระแทกเข้ากันฝ่าเท้าของเบลอย่างจัง เฮ้ยย ! มีคนกล้าเหยียบเท้าเบลด้วยแหะ -O-; แถมยังกระชากหูเบลมาใกล้ๆพร้อมกับ

            "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!" 

            กรี๊ดปรอตแตกใส่อีกต่างหาก T [   ] T !! เจ็บแทนอะ 

น้ำลายของเบลค่อยๆฟูมปากอย่างน่าสยดสยอง พร้อมกับร่างเล็กที่ยืนกอดเอวอย่างผู้ชนะ 

            ...ได้เป็นผีของจริงแล้วล่ะ TwT ดีใจด้วย~

            "อ้าว..นึกว่าคารินหายไปไหนที่แท้ก็มาแกล้งพวกวาเรียนี่เอง ..ปล่อยไว้คงไม่เป็นไรมั้ง"

เสียงนุ่มลื่นหูดังขึ้นเบาๆข้างหลังฉัน (เสียวหลังแล้วตรู =O=) เมื่อฉันหันไปทางต้นเสียงก็พบกับ เฮือกก !! ผีจีน =[]= !! 

            เอ๊ย..ไม่ใช่สิ เห็นมันขาวทั้งตัวเลยตกใจน่ะ =w=; ก็นะ..ผมขาว ฟันขาว สูทขาว ตาขาว (?) ขนาดนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 'เบียคุรัน' บอสแห่งมิลฟีโอเล่ แฟมิลี่ ผู้ที่ได้ฉายาว่า เพลย์บอยกล้วยไม้ขาว ไงล่ะ ฉันไม่ค่อยถูกชะตากับหมอนี่นะ มันชอบแกล้งฉันอะ ! ="= เคยเจอในงานวันเกิดบอส มันว่าฉันเป็นเด็กกะโปโลอะ =[]= !! จี๊ดสิค่ะ แถมยังชอบลูบหัวอีกด้วย! ซ่อนดีกว่าอย่าให้หมอนี่เห็น (      =   =)

            "ฮ้าา งานนี้น่าเบื่อจริงๆ" ร่างสูงทำหน้าบูด

ปึงง !

เสียงกระทืบเท้าบริเวณประตูที่ฉันทำพัง =-=; ก็ดังขึ้นมา ฉันจึงละสายตาจากร่างสูงไปที่ผู้มาเยือนอีกราย

            "อ๊ากก !! ไอผิวโอโม่ตัวไหนมันชื่อ เบียคุรัน -[  ]- !!!~"

            "..."

จร๊อช...ป้าแกเป็นใครกันน่ะ ! =O=; ถึงได้ตะโกนออกมาดังลั่นขนาดนั้น แต่งตัวเหมือนนักพเนจร ชุดที่เธอใส่นั้นทำให้เซ็กซี่จนน่าอิจฉา -..- ผมรวบขึ้นง่ายๆสีแดงคล้ายสีดอกกุหลาบ ดอกไม้ที่เหมาะสำหรับแทนตัวเธอคนนั้นเหลือเกิน เพราะบุคลิกของร่างบางนี่...ร้อนแรงเป็นบ้า!

ฟึ่บ ..

เบียคุรันยกมือขึ้น ดวงตาที่เบื่อหน่ายหายวับไปทันตาเลย -___-^

            "ฉันเอง มีอะไรเหรอครับ เลดี้ ^^~"

            "นายงั้นเหรอ - -+"

            ร่างบางขมวดคิ้วก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาเป้าหมาย

พรึ่บบ !

ฮะ..เฮ้ย -O-; อยู่ๆเธอคนนั้นก็กระชากคอเสื้อเบียคุรันขึ้นเฉยเลย ! แต่ไม่สูงเท่าไหร่นะ ...ทำไมอีตาเบียคุรันกลับอมยิ้มระรื่นอยู่แบบนั้นฟะ -*- เดี๋ยวก็โดนตบแบบอาเฮียดีโน่หรอก !

            "นายใช่มั้ย !!? นายใช่ม๊ายยยย !! ที่หลอกเพื่อนฉันไปนอนด้วยน่ะ ! แถมยังไม่รับผิดชอบอีกต่างหาก !! >O< โธ่เว้ย ! ทำไมคนหล่อต้องเลวด้วยนะ !!" =[]=; เธอ..กำลังระบายอารมณ์กับคอเสื้อเบียคุรันอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับสาธยายอะไรยาวๆใส่หน้าร่างสูงซึ่งสร้างเสียงฮือฮาไม่น้อยในงานเลี้ยง ก็นะ..ถ้ามีนักข่าวมาที่นี่ คงจะเป็นข่าวGossipใหญ่เลยแหละ =___=

            "หืม..ก่อนอื่นคุณช่วยบอกชื่อของคุณให้ฉันรู้ก่อนได้มั้ยครับ ?" เบียคุรันเอ่ยถามอย่างใจเย็น

            "มาส ! มาเรส การาตีส ! เพื่อนสาวสุดสวยของเวนดี้ คนที่นายเคยนอนด้วยนั่นแหละ ="= เวนดี้ให้ฉันมาหานายกลับไปหาเค้า ยัยนั่นร้องห่มร้องไห้ บอกว่าถ้านายไม่กลับมา มันจะกินผักบุ้งเป็นอาหารตลอดชีวิต -___-" จะแปลงร่างเป็นเต่ารึไงนะ -O-

            "เวนดี้ ? ..ขอโทษนะ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้ ผู้หญิงที่นอนกับฉันส่วนใหญ่ก็สมยอมทั้งนั้น แล้วสาวสวยที่ฉันนอนด้วยครั้งล่าสุดชื่อ ..เอ่อ" เบียคุรันเริ่มเหงื่อตก ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆงานก่อนจะมาหยุดที่ฉัน ซึ่งสิงอยู่กับเสา = = มองไร ! หาเรื่องเหรอ แยกเขี้ยวใส่ซะเลย 

            "อย่ามาเนียน ! ชื่ออะไรนายยังจำไม่ได้เลย ไปกับฉันเดี๊ยวนี้"

            "ชื่อ..ชื่อ..ชื่อ แฟรี่ ใช่ ! แฟรี่ไงครับ ^^"

            ไอบัดซ บ ! =[]=

ฉันจำไม่ได้เลยนะว่าเคยนอนกับไอโอโม่นี่น่ะ ! กรี๊ดด มันแอบอ้างค่ะมันแอบอ้างงง หนูบริสุทธิ์นะ ! >O< อีตาเบียคุรันพูดอะไรออกมาน่ะ ! อยากออกไปตบหัวมัน แต่กลัวมุคุโร่ TT ^ TT ฉันได้แต่ยืนแทะเสาด้วยความแค้นและจ้องร่างสูงกลับ ฉันยอมไปนอนในถังขี้ดีกว่านอนกับนายโว้ยย ! T^T 

 

            "แฟรี่...? ไม่เห็นเคยได้ยิน =A= อยู่ไหนล่ะ ! มางานนี้ด้วยรึเปล่า ถ้ายัยนั่นไม่ออกมายอมรับ ฉันไม่เชื่อ ! =^=" มาเรสสะบัดมือที่ขยุ้มคอเสื้อเบียคุรันทิ้งอย่างโมโห ...ออกมาให้โง่สิค่ะ T^T

            "เธออยู่ในงานนี้แหละครับ เฮ้ ! อย่าลูกเล่นสิ มีสาวๆหลายคนพูดแบบเดียวกับเธอ คึหึหึ อยากเป็นคู่นอนกับฉันก็ไม่ต้องเอาเพื่อนมาอ้างหรอกครับ อย่างเธอน่ะ..." ร่างสูงเชยคางร่างบางขึ้นมาสบตากับแววตาคม "ฉันไม่ปฏิเสธิอยู่แล้ว ^^" 

            "อี๋~ อย่าพูดอะไรชวนอ้วกนะยะ" มาเรสสะบัดหน้าตัวเอง "เอาเป็นว่า..ถ้ายัยนั่นไม่ออกมา นายต้องไปกับฉันเดี๊ยวนี้ !" พูดจบร่างบางก็ดึงเนคไทด์ของคนตัวสูงกว่าแล้วลากไปที่ทางออก 

            "ดะ..เดี๊ยวสิครับ ! คือ..ใช่ๆ แฟรี่น่ะตายไปแล้ว T^T ผมเคยสัญญาว่าจะรักแฟรี่เพียงคนเดียว..ผม ผมไม่สามารถผิดคำพูดที่ให้ไว้กับแฟรี่ได้ ถึงแม้เธอจะตายด้วยโรคจากต่างดาวและสภาพศพน่าเกลียดมีตะปุ่มตะปั่ม หนองไหลทะลัก หนอนเจาะสมอง แถมท้องเสียเต็มกางเกงก่อนตายอย่างอุจาดตาแค่ไหนก็ตาม T^T"

            อ๊ากกก ! ฉันจะสาปแช่งให้แกเป็นหมัน ไอเบียคุรัน TT[  ]TT

            "อย่ามาตอแหลน่า มานี่นะ ! >O< วะ..ว๊ายยย !!" มาเรสยังพูดไม่จบประโยคก็ต้องอุทานออกมาเสียงดัง เพราะเบียคุรันอุ้มเธอในท่าเจ้าหญิงขึ้นมา...!  "อุ้มทำซากอะไรยะ ไอผิวเผือก ปล่อยเซ่ !! >[ ]<" ร่างบางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง แก้มขาวๆเริ่มขึ้นสีชมพูน่ารัก

            "แหม ~ ก็คุยกันดีๆไม่รู้เรื่องฉันก็ต้องทำแบบนี้น่ะสิ -^- มามะ ไปกันเถอะ !" เบียคุรันไม่พูดพร่ำทำเพลง แต่สาวเท้าลวกๆไปที่ประตู

            "ไปไหนอะ ไอหล่อไส้ลาก !"

            "ไปหาเพื่อนคุณไง หืมม ชื่ออะไรน้า มาชเมลโล่ โฮเต็ลใช่ม้า! -___,-" =[]= มีคนชื่อนั้นอยู่ในโลกด้วยเรอะ !

            "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!! ช่วยด้วยยย ! >[                     ]<;;"

สิ้นเสียงกรี๊ดของมาเรส เบียคุรันก็วิ่งจู๊ดออกไปจากห้อง (แถมยังโบกมือบ๊ายบายฉันด้วย = =) ทำเอาพวกมิลฟีโอเล่ที่เหลือเอะอะวิ่งตามไปเป็นโขยง เหอะๆไปซะได้ก็ดี ฉันยังไม่ตายว้อยยย ! =*=

            ฉันพิงเสาถอนหายใจอย่างโล่งอก =O= ฟู่..ตอนนี้ไม่เห็นเงาของมุคุโร่แล้วล่ะ สงสัยจะตามหาไม่เจอจนเลิกหาไปแล้วมั้ง คิกๆ >O< คนสวยมักโชคดีแบบนี้แหละ !  ฉันมองซ้ายมองขวาอีกรอบ ก่อนจะเดินไปนั่งในงานเพื่อทำตัวเป็นอีกัวน่าสร้างความกลมกลืน =w=

ซ่า !

อะเฮ้ยยย =[]= ! มีคนวิ่งมาชนฉันทำให้ไวน์สีใสในมือของร่างเล็กคนนั้น หกใส่ฉันอะ TOT ! คนสวยโชคร้ายอีกแล้วว ~

            "แย้กก ! เดรสที่ยืมเจ๊ลูซมา T___T"

            "อ๊ะ..ขะ..ขอโทษนะค่ะ -O-; คุณ เอ่อ ไม่เป็นไรใช่มั้ย ขอโทษจริงๆนะค่ะ ! >____<"

            เอ่อ..จะว่ายังไงดีล่ะ เห็นหน้าร่างเล็กคนนี้แล้ว ฉันโกรธไม่ลง _ _lll

ร่างเล็กในเรือนผมสีครีมวานิล่า =__,= น่ากินเนอะ ? ดวงตากลมโตที่ชมพูใสแจ๋ว แก้มสีแดงระเรื่อควบกับปากอิ่มบางเฉียบ บอกได้คำเดียวว่า ร่างเล็กคนนี้น่ะ..น่าฮัก =O= !! แล้วดูชุดแนวโกธิคโลลิต้าที่คุณเธอใส่เซ่ ! =-= หวานแหว๋วจนน่ากอดซะขนาดนั้น

            "มะ..ไม่เป็นไรค่ะ =O=; เชิญตามสบายน้อ ~"

            "อ๋อ อื้อ ขอบคุณนะค่ะที่ไม่โกรธ ^O^"

ฉันยิ้มบางให้เธอคนนั้นอีกครั้ง คุ้นๆหน้าแหะ =..= ใช่ 'พริ้นเซส' อะไรนั่นรึเปล่านะ ? เคยเห็นอยู่ในงานบ่อยๆ คงใช่แหละ ! ดีใจจังได้มาเจอในงานนี้ด้วย >O<

            พริ้นเซสที่ว่าก้มหัวเล็กน้อยให้ฉัน ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วไวน์สีเข้มในถาดสำหรับแขก ใบหน้าหวานลอบยิ้มที่มุมปาก

            "จีๆ ชนแก้วกันเถอะ ของนายแก้วเนี๊ย >O<!!"

            ร่างเล็กวิ่งร่าเข้าไปหาร่างสูงคนหนึ่งที่มุมงาน เรือนผมสีครีมฉีกยิ้มกว้างพร้อมกล่าวชวนชิมไวน์ที่ตนเองส่งให้

โอ๊ะ OoO ร่างสูงที่ว่าไม่ใช่ใครที่ไหน ที่แท้ก็ จีอ๊อตโต้ (ติ๊ต่างว่าเป็นญาติของซือคุงนะค่ะ) พี่ชายไม่แท้อยู่สึนะโยชินี่เอง คนเนี๊ย ขึ้นชื่อว่าต่างจากสึนะโยชิลิบลับเลยล่ะ

            จีอ๊อตโต้หรี่สายตาลงอย่างไม่ไว้ใจ 

            "ไม่"

            "จี ! อะไรของนายน่ะ กล้าปฏิเสธฉันเชียวเหรอ !? =*="

            "ถ้าคิดว่าไวน์ในแก้วมันจะมอมฉันได้ล่ะก็..เสียใจด้วยนะ มายด์เมลโลวดี้ เจ้าหญิงแห่งวองโกเล่ =__,= ฉันคอแข็งกว่าที่เธอคิด" ร่างสูงพูดจบก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ

            "=A=; !!!"

ร่างเล็กหน้าซีดทันตาเห็น เมื่อถูกคนตัวสูงกว่าจับได้ว่ามีแผน  มายด์เมลโลวดี้สูดหายใจเข้าลึกๆ แผนที่ว่าน่ะ 'ยังไม่ก็ต้องทำให้ จีอ๊อตโต้เมาให้ได้ !'  

            "ไม่ว่ายังไง คืนนี้ฉันก็ไม่ปล่อยให้เธอหนีไปเที่ยวเด็ดขาด"

            ร่างเล็กนั่งลงข้างๆร่างสูง  ใบหน้าหวานซูมเข้ามาใกล้ๆใบหน้าคม ดวงตากลมส่งสายตาปิ๊งอ้อนสุดชิวิต

            "งั้น~ เราแข่งกันดื่มเอามั้ยค่ะ จีอ๊อตโต้คุง >3<"

            "เธอ...แน่ใจเหรอ ? เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วว่าฉันคอแข็ง"

            "แน่ใจสิค่ะ !"

ร่างเล็กยิ้มกริ่มอย่างมีแผน ในใจคิดต่างจากรอยยิ้มเบือนหน้า 'โฮะๆ ฉันก็แอบไปเที่ยวผับบ่อย คอฉันก็แข็งย่ะ ! ตาแก่อายุ20กว่าแบบนี้ ทำไมจะสู้ไม่ได้ =3= !' แถมยังมั่นใจกับกลยุทธการออดอ้อนของตัวเองอย่างมาก เพราะวิธีนี้น่ะใช้แล้วสำเร็จทุกรายไม่ว่าจะเป็นอากงอาอี๊ สาววาย เมะหรือเคะ !

            "โอเค งั้นฉันจะเล่นกับเธอก็ได้ หึหึ อย่ามาร้องไห้ทีหลังล่ะกัน เด็กน้อย ^^" นั่นไง !

            "ค่า !! ตาแก่ผมหงอก =w="

แก้วที่ 1 (Chardonnay)

            "อึ๊ก ~ ฮ้าา ~ เบาะๆน่า =w=" มายด์

            "^____^ อ้าว ~ พึ่งดื่มหมดเหรอโทษทีฉันหมดทั้งแต่สามวิแรกแล้ว" จีอ๊อตโต้

            "-O-; ชะ..เชอะ !"

แก้วที่ 2 (Cabernet Sauvignon)

            "แรงนะอันนี้น่ะ เธอแน่ใจนะ -w-"

            "(อันแรกตรูยังมึนเลยย่ะ !) สะ..สบาย =O=;"

แก้วที่ 3     มายด์ -  =____=;   จีอ๊อตโต้ -  ^^v

แก้วที่ 4     มายด์ -  =A=;;        จีอ๊อตโต้ -  ^^b

แก้วที่ 5     มายด์ -  @o@      จีอ๊อตโต้ -  ^^/

...

แก้วที่ 10   มายด์ - เอิ๊กก ! *_________*//          จีอ๊อตโต้ -  ฟู่ ~ ^^a

...

แก้วที่ 15 (White Zinfandel)

            "เอิ๊กก ! กะ..แก้วเน้ ~นายจะโต้งเสียจาย ~ อึ๊ก !"

            "โอ้วว ~ รอคำพูดนี้มานานแล้ว ฮ้าา ~ หวานคอดีแหะ >O<" 

ร่างสูงดื่มไวน์เข้าไปอย่างสบายๆ ต่างจากร่างเล็กที่นั่งหน้าแดงก่อนจะกระดกแก้วสุดท้ายสำหรับขีดจำกัดร่างกายของเธอ 

            "แก้วที่16เลยมั้ย ? อ่าวๆ เฮ้ ! หน้าแดงอย่างนั้นอย่าบอกนะว่า เมา น่ะ ?"

            "เมาเมยอะไรลาวว =[]=//!! ไอปากชักโครกก ! เอิ๊กก ~"

            "-___-^ เมาแล้วสินะ"

            ร่างสูงผลักหัวคนตัวเล็กกว่าเบาๆ ทำเอาร่างเล็กอารมณ์ขึ้นทันที...!

ตึงง ! เพร้งง !! =[]=;

เฮ้ยย ! อยู่ดีๆพริ้นเซสคนนั้นก็กระโดดขึ้นมาบนโต๊ะ ! แถวยังกระชากขวดไวน์บนโต๊ะมายกดื่มเฉยเลย =[]=!!

            "เมาอารายกันแว้ !! คนแก่ๆนี่มั่วชามัด ~ เราชอบมาเต้นมาเต้นกัน ฮูเล่ ! ไม่ไปเที่ยวพงๆผับๆ ! วันนี้หนูจาเต้นระบำแก้ผ้าโชว์ !! =O=///"

            ร่างเล็กว่า ก่อนจะโชว์ลีลาส่ายสะโพกแบบคนเมาอย่างเต็มสตรีม อะ..เอ่อ เมาจริงๆด้วย =-=;

            "เฮ้ย ! ยัยเตี๊ย ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย -[ ]-;;"

จีอ๊อตโต้รีบดึงตัวมายด์ลงมาก่อนที่ร่างเล็กจะถอดเดรสของตนเอง = =; แต่ด้วยความที่มายด์ดิ้นไม่หยุดทำให้ทั้งคู่ลงไปกระแทกกับพื้น !!!

โครมม !

            "ทำบ้าอะไร ตาแก่ ! เจ็บตูดนะ โอ๊ยย ! ถ้าตูดฉันช้ำนายจะต้องทายาหม่องตราอาม่าตูดหมึกให้ฉันด้วย TOT///"

            "เธอนั่นแหละบ้า ! พูดอะไรออกมาน่ะ =O=// มานี่ ! มากับฉันเดี๊ยวนี้ !"
จีอ๊อตโต้ไม่รอคำตอบจากร่างเล็กที่ดิ้นพล่าน เขาอุ้งมายด์ขึ้นมาและวิ่งไปชั้นบนของปราสาทวาเรีย

            "นายจะพาฉันไปไหน ตาแก่ไม่มีคิ้ว จะไปบวชเรอะ >O<///"

            "ไปทำให้สร่างเมาโว้ย ! ยัยเด็กดื้อ =[        ]=^^^^"

ปังง !

หวา..จีอ๊อตโต้วิ่งไปพร้อมกับมายด์แล้ว ปิดประตูให้เสร็จสรรพเลย อยากรู้จังเลยแหะว่าจับพริ้นเซสไปทำอะไร =..=

แต่...ฉันไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน โฮะๆๆ =w= ก็เลยได้แต่นั่งสวาปามของกินตรงหน้าอย่างไม่สนใจใคร ของหวานที่เจ๊ลูซทำนี่อร่อยเป็นบ้า รอกินแต่เค้กอีตาหัวสัปประรดหายไปไหนนะ ? เมื่อไหร่มันจะมาตัดเค้กซักที =___=^ ฉันได้ยินด้วยน้าเมื่อกี้มุคุโร่พูดใส่ไมค์โครโฟนว่า 'ใครเจอตัวยัยผู้หญิงเตี๊ยๆผมเขียวคล้ายแมลงวันหัวเขียว ใส่ชุดสีเขียวขี้ม้า สรุป! ใครเจอยัยเขียวทั้งตัว ช่วยบอกผมด้วย ผมจะฆ่ายัยนั่น ! ยัยเขียวบ้าเอ๊ย!! =[]=^'  โฮกกกก ฉันไม่ใช่ยัยเขียว TOT

            "บาจิลไปนั่งที่อื่นเลยนะ อย่ามานั่งใกล้ฉัน โกรธแล้ว ! TT^TT"

            "โวยวายเป็นเด็กๆเลยนะขอรับ -O- ร้องไห้ทำไม ?"

โต๊ะข้างๆฉันสนทนากันเบาๆ ในโต๊ะนั้นมีแค่สาวน้อยร่างบางมัดผม twintail สีทอง กับชายหนุ่มที่หน้าหวาน ผมสีน้ำตาลดูคุ้นตา ซึ่งกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้ร่างบางข้างกาย ฉันต่างหากที่ควรจะร้องไห้ ! T^T

            "ก็โกรธนายน่ะสิ ! อ๊า อย่ามาแตะต้องตัวฉัน คนใจร้ายเครื่องดื่มซักแก้วนายก็ไม่ให้ฉันดื่ม >O< ฉันจะดื่มจะกินอะไรนายห้ามยุ่ง !"

            "ก็เครื่องดื่มที่นี่มีแต่ผสมแอลกอฮอล์ องค์หญิงยังเด็กผมไม่อนุญาติให้ดื่ม ส่วนอาหาร..ผมก็ไม่ได้ห้ามซักหน่อย -___- อยากเมาเละเทะเป็นหมาบ้ารึไงขอรับ"

            ร่างสูงว่าพลางแย่งไวน์ออกจากมือคนตัวเล็กกว่า

            "= =^ บาจิล ! นายหัดทำตัวเย็นชากับฉันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

            "อา..นั่นสินะขอรับ สงสัยตั้งแต่เด็กดื้อหนีไปนอนบ้านท่านยามาโมโตะตั้งแต่เมื่อคืนล่ะมั้งขอรับ ผมถึงเหมือนคนบ้าวิ่งตามหาเด็กดื้อคนนั้นเพราะคิดว่าเธอโดนลักพาตัว ที่ไหนได้ เธอตั้งใจหนีผมไปเอง ~"  ร่างสูงลูบคางตัวเองพลางหรี่ตามองร่างบางอย่างเฉยชา

ฮ้าา ! นึกออกแล้วนั่นก็คือบาจิล องครักษ์ประจำตัวของ อาริ ผู้ที่เก็บข้อมูลของวองโกเล่ไว้ทุกอย่างนี่เอง =O= อาริหน้าซีดเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าร่างสูงยังโกรธตนเอง ที่หนีไปนอนบ้านยามาโมโตะเมื่อคืน โดยไม่บอกบาจิล

            "เอ่อ..ยังโกรธฉันอยู่เหรอ บาจิล -O-;"

            "ไม่ได้โกรธนี่ขอรับ แค่งอน -______-"

            "ยะ..อย่างอนเลยน้า >O< เดี๊ยวฉันให้นายลงโทษก็ได้ ๆ ! แต่ตอนนี้ให้ฉันดื่มอะไรหน่อยน้า คอแห้งไปหมดแล้ว T^T นะ นะ นะค่ะ บาจิล ~ *---*"

อาริงัดกลยุทธออดอ้อน (ลองไปใช้ดูดีมั้ย ฮิตเหลือเกิน =___=) ใส่บาจิล นั่นก็คือการส่งเสียงหวาน พลางทำแก้มป่องๆ ทำเอาบาจิลหน้าแดง แต่ ! เขายังคิดอยู่ในหัวว่า 'เมื่อคืนองค์หญิงทำผมเครียดและโมโหแค่ไหนบ้าง ! ผมจะต้องใจแข็งกับองค์หญิงซะแล้ว !'

            "ไม่ขอรับ ! แอลกอฮอล์จะทำให้องค์หญิงขาดสติ เด็กๆน่ะรอไปดื่มน้ำส้มที่บ้านซะ -__-^"

            "ขาดสติ ? งั้นทุกคนในงานไม่เป็นคนบ้ากันหมดแล้วเหรอ =[]=^^"

            "อย่าลามปามถึงคนอื่นสิขอรับ ! อยากเป็นหมาบ้าเต้นท่าอีแร้งส่ายพุงบนโต๊ะนี้รึไงขอรับ ไม่เชื่อฟังผมเนี่ย !!!"

ปึงง !

รู้สึกว่า..ทั้งคู่จะเริ่มโมโหกันใหญ่แล้ว เมื่อกี้บาจิลก็ตบโต๊ะเสียงดังเชียว หืมนั่น..อาริยืนขึ้นทำไม = =

            "บอกไว้ก่อนนะบาจิล คนที่จะเป็นหมาบ้าในคืนนี้น่ะ ไม่ใช่ฉัน !!! =[    ]=^^^ นี่แน่ะ !"

อาริตวาดเสียงดังก่อนจะกระดกแก้วไวน์ไว้ใส่ปากบาจิล !! =[ ]=; เฮ้ยย ! ร่างสูงทำท่าจะเอาออกแต่ก็ไม่ทันร่างบาง พอเอาออกได้แก้วหนึ่งแก้วที่สองก็ตามมา แล้วก็ต่อด้วยแก้วที่สาม..แก้วที่สี่......แก้วที่หก ! 

            "อุ๊ป! แค่กๆ"

            และจบด้วย แก้วที่10 !!

ร่างบางหอบแฮ่กๆพร้อมรอยยิ้มบนเก้าอี้ ต่างจากร่างสูงที่ฟุบลงกับโต๊ะด้วยใบหน้าแดงก่ำ อะ..อึ๋ย =O=; บาจิลเมาจะเป็นแบบไหนกันนะ ? เมาแล้วร้องไห้ เมาแล้วโกรธ เมาแล้วเป็นบ้า เมาแล้วหลับ หรือว่า...

ตึงง !!

เมาแล้วเปลี่ยนเป็นคนล่ะคน...! =A=!!

            วินาทีร่างบางกำลังเผลอก็ถูกร่างสูงในแววตาไม่เหมือนเดิม ผลักลงกับโต๊ะพร้อมคร่อบเสร็จสรรพ =[]=// อะจ๊ากก รู้งี้ให้กินไวน์ไปนานแล้ว เอ๊ย ! รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ถูกส่งไปให้คนหน้าเอ๋อข้างล่าง 

            "อา ลงโทษอะไรก็ได้รึขอรับ เอาเป็นขอรสชาติหอมหวานจากริมฝีปากนั่นล่ะกันขอรับ ^^//"

            "อะ อะ บาจิล ! =[  ]=/////"

            ใบหน้าคมค่อยๆโน้มเข้ามาหาอาริซึ่งตอนนี้หลับตาปี๋พร้อมกับแก้มแดงแจ๋ ก่อนที่ริมฝีปากของคนข้างบนจะเข้าใกล้มาเรื่อยๆ >_____< อ๊ากกกกกก !

            "ฟี้ ๆ.."

อ่าวเฮ้ยย ! จู่ๆบาจิลก็ฟุบหลับลงข้างแก้มอาริเฉยเลย ! =____= FC.บาจิล ดีใจกันใหญ่นะ แหมๆ..ดูเหมือนทั้งสองคนคงต้องติดอยู่สภาพนั้นไปอีกนานเลยล่ะ เพราะอาริเป็นลมไปแล้ว -O-;

            เอ่อ ~  ไวน์นี่ทำให้ขาดสติจริงๆด้วย เห็นตัวอย่างมาสองตัวอย่างแน่ะ เริ่มกระเดือกไม่ลงซะแล้ว -_____-^ 

ฉันนั่งมองบรรยากาศในงานไปเรื่อยๆอย่างเริ่มเซ็ง .. =______= ตรูอยากกินเค้ก !

            "ฉันมาหามุคุโร่ หลบทางเดี๋ยวนี้นะ =O=!!"

เสียงใสเข้ามากระทบหูฉันทำให้ฉันหันไปมองด้วยความสงสัย  -*- ใครเอ่ยชื่อปีศาจออกมา ?

            ร่างเล็กในชุดแซกสีดำสนิทยืนขมวดคิ้วอยู่ที่ประตูทางเข้า ดูเหมือนเธอจะอยากเข้านะ แต่ก็เข้ามาไม่ได้ เพราะ..

            "ฮ้าวว ~ ฉันจะพิงตรงนี้ เธอไปเข้าทางอื่น -O-"

ร่างสูงใสสูทสีดำควบกับหมวกสีดำสนิท ดวงตาเรียวเย็นชาที่ดูดุและน่ากลัว แขนยาวๆข้างหนึ่งพิงกันทางเดินไว้ ส่วนอีกข้างใช้ปิดปากหาว ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก รีบอร์น !! ไอนักฆ่าโหดที่เคยฝึกการต่อสู้ให้ฉัน ซึ่งมันไม่ประสบความสำเร็จ = ="

            "ก็การ์ดมันบอกให้เข้าทางนี้นี่ ! =^= ง่วงก็ไปนอนในเล้าหมูไป๊ ! เกะกะ"

            ร่างเล็กว่าพลางใช้มือดันแขนของคนตัวสูงที่กันทางเข้าไว้

            "ก็คนมันนอนไม่หลับ เลยหาอะไรทำฆ่าเวลา  -___-  มาเล่นเกมส์กันมั้ย ยัยเปี๊ยก"

            "ยะ..ยัยเปี๊ยกงั้นเหรอ ! =*= ได้!! ฉันรับคำท้านาย ไอกิ้งก่าคอหอยสั้น ฉันชื่อซาเอกิ ย่ะ !"

            รู้สึกว่าเธอจะลืมจุดประสงค์ของตัวเอง = =;

            "-____-^ หึ! ปากร้ายใช่ย่อยนี่ งั้นเรามาเล่นเกมส์ Truth or Dare กันมั้ย ? กติกาง่ายๆ ฉันจะให้เธอเลือกว่าเธอจะเอา Truth หรือ Dare ถ้าเธอเลือกTruth ฉันจะถามคำถามเธอหนึ่งอย่างแล้วเธอต้องบอกความจริงเท่านั้น แต่ถ้าเธอเลือก Dare ฉันจะสั่งให้เธอทำอะไรหนึ่งอย่าง ซึ่งเธอจะต้องทำตามที่ฉันสั่ง ! อ่อ..ใช่ๆ เอาแบบนี้ล่ะกันถ้าใครยอมแพ้ก่อน ต้องเป็นทาสของคนชนะไป ตลอดชีวิต ^^"

            "ฮ้าา ! เข้าใจแล้วงั้นฉันเริ่มก่อน =w= Truth or Dare ?"

            "Truth.." รีบอร์นตอบสั้นๆ

            "เสียงตดนายเป็นยังไง ! =O="

อะ..เฮ้ยย ! =[]=; คำถามนี้ทำเอารีบอร์นตาแทบถลน จะล้มทั้งยืนแล้วแหน่ะ ! =w=; แต่...แหม ~ก็อยากรู้เหมือนกันนะ อะโฮะๆๆ รีบอร์นจ้องมองซาเอกิอย่างตกใจ แก้มซีดเริ่มมีเหงื่อออก

            "..."

            "ตอบมาสิจ๊ะ ห้ามโกหกน้า ~"

            ร่างสูงหน้าแดง ก่อนจะตอบเสียงเบาๆว่า...

    "...-___-// ปะ..ปิ๊วว ~"

อุ๊ป ! ก๊ากกกก ๆๆๆ ! รีบอร์นตดดังปิ๊วโว้ยๆ >[ ]< ก๊ากๆๆๆ !! ฉันนั่งทุบโต๊ะพลางกลั้นหัวเราะ มีแค่ฉันกับร่างเล็กตรงนั้นเท่านั้นที่รู้ความลับสุดยอดของรีบอร์น ตดของหมอนั่นน่ารักกว่าที่คิดไว้นะ เหอะๆขนาดผู้หญิงบางคนยังดังแป๊ดเลย ! ฮั่นแน่ๆรีดเดอร์ก็ด้วยล่ะสิ =___,=

            "กะ..ก๊ากฮ่าๆๆ =w=// แฮ่มๆ เสียงตดนายน่ารักเนอะ ? ฮ่าๆๆ"

    "โธ่เว้ย ! ฉันจะฆ่าเธอ ! Truth or Dare !? ยัยเตี๊ยเท่าตูดหมา !"

            "ชิ ! ฉันไม่มีทางโง่แบบนายแน่ ฉันเลือก Dareย่ะ =^= !!"

            "ไปตะโกนว่า 'ฉันท้องกับรีบอร์น ฉันสัญญาว่าจะทำตามคำสั่งเขาทุกอย่าง ทุกคนจงเป็นพยานให้ฉันด้วย ฉันรักรีบอร์น !!!' ดังๆสามครั้งตรงเวทีในงานเดี๊ยวนี้ ! =[]=^^"

            "ฮ่าๆ..เอิ๊กก ! =[]=;; อะไรนะ !? ละ..ล้อเล่นใช่มั้ย ?"

            "หึหึหึ ขำไม่ออกล่ะสิ -___,-"

            "เอ่อ ..ไม่ทำได้มั้ย TT^TT"

            "อยากเป็นทาสฉันไปตลอดชีวิตรึไง ?"

ร่างเล็กทำหน้าเหยเกอย่างสุดชีวิต ข้อคิดที่เธอคิดได้ตอนนั้นคือ 'เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับปีศาจ ถูกกินวิญญาณแน่ T^T' รีบอร์นเอามือที่กันทางออกไป ก่อนจะฉุดข้อมือเล็กเข้าไปในงาน ความจริงเค้าก็แค่อยากหาอะไรฆ่าเวลาเท่านั้น แต่ดูเหมือนคำถามของร่างเล็กจะทำให้โมโหไปหน่อย..

            "นี่นาย ! โอบไหล่ทำจิ๊กกี้อะไรอะ -O-"

            ซาเอกิพูดขณะที่เขาและเธอกำลังเดินขึ้นเวทีพร้อมๆกัน

            "คำพูดที่ฉันสั่งไม่ใช่คำนี้.."

ร่างสูงกล่าวเงีบยๆก่อนจะแทบยัดไมค์ใส่ปากร่างเล็กข้างกาย

            "TT^TT"

            "พูดเดี๋ยวนี้ !!!"

ใครกันล่ะ ที่จะมาขัดคำสั่งแสนขี้โกงของรีบอร์นได้ -O-; เหอะๆ ในที่สุดซาเอกิก็ต้องพูดออกมา เฮ้อ ~ น่าสงสารจริงๆต้องตกเป็นของเล่นของรีบอร์น

            ฉันฟุบลงกับโต๊ะเหนื่อยๆ เฮ้อ ~ ดีจังเลยนะที่ฉันไม่ต้องมาทะเลาะกับคู่ที่ผ่านๆมา งานแต่งหรืองานนรกฟะนี่ = =" เอาเถอะ ไงๆฉันก็รอด เพราะมุคุโร่ มันทึ่ม ! ฮ่าๆๆ หาคนสวยในงานง่ายจะตาย =w=b

            เพราะอะไรก็ไม่รู้ เมื่อฉันยืนขึ้นจากเก้าอี้ ถึงได้ยินเสียงหลอนเหมือนวิญญาณเป็ดตอนถูกตอน ดังขึ้นข้างๆหู

            "เจอตัวจนได้นะ !!! ยัยสาหร่ายเน่า !!!!!!!! -[    ]-^^"

โชคดีของคนสวย มักจบเร็วนะ T^T

End chapter1 -Wedding party??-

TBC.

_________________________________________

TAIK :

จบแล้วเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!! T [  ] T

อะจ๊ากกก ไม่มีอะไรหน้าดีใจไปกว่านี้ T____Tv รีดเดอร์ทุกคนถ้ามีคำถาม หรืองงตรงไหนถามโซจังได้ที่IDเลยนะเออ ~ เพราะโซจัง ปิด เทอม แล้ว !

แหะ ๆ รอค่อยการมาของchapter 2 ซึ่งจะมาพร้อมกับการแก้ไขมุมแนะนำตัวละครด้วยนะค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาถึงจุดนี้ค่ะ !

Morimane So !

PS. ความจริงจะอัพตั้งแต่เมื่อวาน แค่พิมพ์ๆอยู่ ไฟดับ ! T^T