คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ท่านคุณย่า
ห้องอาหารที่สวยงามบ่งบอกว่าถูกออกแบบ มาอย่างดีเยี่ยม พนังห้องแบบลาย
ไม้สักสีน้ำตาลเพดามีโคมห้อยระยา ประดับด้วยคริสตันแวววาว ผ้าม่านสีแดงเลือด
หมูถูกผูกไว้อย่างเป็นระเบียบ หน้าต่างแบบทรงสูง เปิดถูกออกลมจากป่าสนพัดมา
อย่างแผ่วเบา สายลมเย็นๆที่มีกลิ่นเปเปอร์มินท์อ่อนๆลอยอบอวนอยู่ในห้องอาหาร
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดเเสงอ่อนๆเข้ามาจากทางหน้าต่าง กลิ่นซุปเห็ดร้อนๆลอย
ปะปนกับกลิ่นเปเปอร์มินท์ ทำให้ดมแล้วยิ่งอยากจะซดซุปร้อนๆลงคอ กลิ่นขนมปัง
อบใหม่ๆที่ลอยออกมาจากทาดเสริฟในมือของเมดสาว ที่กำลังเดินเข้ามาจากประตู
ใหญ่ เธอวางทาดเสริฟบนโต๊ะเล็กๆแล้วเปิดที่รอบอะลูมิเนียมออกเผยให้เห็น ขนมปัง
ก้อนที่หอมกรุ่นสีสันน่ากิน ควันร้อนๆ ลอยขึ้นมาจากขนมปังเล็กน้อย เธอบรรจง
หยิบขนมปังทั้งหลายลงจานใหญ่ และแบ่งออกมาใส่จานเล็กๆ สามจาน เธอนำขนม
ปังที่ใส่จานเล็กไปวางเคียงซุปเห็ดที่หอมกรุ่นบนโต๊ะยาวที่ปูด้วยผ้าปูโต๊ะสีแดงสด
สีสันและกลิ่นของอาหารลอยยั่วยวนไปทั้งห้อง สาวน้อยเเละพี่ชายเดินลงมาจาก
บันไดที่ปูด้วยพรมแดง ทั้งสองเลี้ยวมาทางประตูใหญ่ที่สาวเมดเดินเข้ามาเสริฟขนม
ปัง ทั้งสองเดินไปนั่งที่ประจำทีสาวเมดจัดไว้ให้ เมื่อสองคนนั่งลง สาวเมดจึงนำ
แก้วเซรามิกวางลงข้างซุปเห็ดเเล้วเดินไปนำกาน้ำชา กลิ่นหอม รินลงถ้วยชา
ชาสีน้ำตาลอ่อนกลิ่นยั่วยวนชวนให้ยกดื่มลอยขึ้น สาวน้อยเเละพี่ชายไม่ปฏิเสธที่จะ
ยกขึ้นดื่มพร้อมกัน ในระหว่างที่รอ 'ท่านคุณย่า'
"มากันเเล้วหรอ"เสียงแหบๆแต่แหลมสูงขึ้นบ่งบอกถึงอายุของเจ้าของเสียงดังหลัง
จากที่ทั้งสองวางถ้วยน้ำชาลง
"สวัสดีค่ะ/ครับ" พี่ชายเเละสาวน้อยลุกขึ้นโค่งตัว กล่าวสวัสดี 'ท่านคุณย่า'แล้วรอให้
ท่านนั่งลง พวกเขาจึงนั่งตามลงไป แล้วเริ่มรับประทานอาหารกันอย่างเงียบกรีบ
ราวกับว่ากลิ่นและรสชาติที่หอมรุ่นเมื่อครู่นั้นหมดไปกลับกลายเป็นความจืดชืดและ
หมดความอร่อยทันที่ จากการมาของ ท่านคุณย่า
"เป็นยังไง เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ยล่ะ ปลายฝน"เสียงแหบๆ กล่าวถาม
"ค่ะ ท่านคุณย่า เพราะท่านคุณย่าหาห้องที่อุ่นสบายให้หนูค่ะ"สาวน้อยตอบ
ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พลางสบตาเล็กน้อย แล้วขว้าช้อนตักซุปที่เงาวับขึ้นมาถือแล้ว
ตักซุปร้อนๆขึ้นมาเป่าเพื่อจะกลืนมันลงไปในคอ
หญิงแก่เจ้าของบ้านพยักน่ารับรู้แล้วหันไปถามหลานชายของเธอ
"เเล้วเธอล่ะ ต้นหนาว"
ชายหนุ่มกลืนซุปอุ่นๆลงคอแล้วเงยหน้าขึ้นตอบ
"ครับผม.....หลับสบายครับ ท่านคุณย่า"เมื่อตอบเสร็จก็ก้มหัวลงเล็กน้อยเชิงขอบ
คุณที่ถาม เเล้วลงมือกินซุปต่ออย่างเงียบๆ
เมื่อได้คำตอบหญิงแก่จึงพยักหน้าเเล้วตักซุปเห็ดร้อนๆขึ้นมาเป่าแล้วนำเข้าปาก
เมื่อเธอลองชิมรสเเล้วทันใดนั้น
เพล้ง~~~
เสียงจานซุปกระทบพื้นจนแตกออก ซุปกระจายแรงกระแทกของหญิงชรา ทำให้ผู้
ร่วมโต๊ะตกใจลุกขึ้น แต่หญิงชราก็ไม่สนใจ ปากเรียกสาวเมดให้มานั่งใกล้ๆ พร้อม
กับ.....
เพียะ~~~พลัก
เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าเนียนของสาวเมด ใบหน้าเธอหันตามแรงตบของหญิงชรา
ตามด้วยเสียงฟาดจานขนมปังลงบนหัวของสาวเมดขนมปังร้อนๆ ป่นเลือดสีแดง
เข้มไหลลงมาตามใบหน้าแผลที่ศรีษะเธอขนาดไม่ใหญ่แต่ติดที่ว่ามีเศษจานบักคา
อยู่ สาวเมดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วเอามือดึงเศษจานนั้นออก เลือดจึงไหล
มากขึ้นมันหยดลงพื้นจนเอ่อนอง เเต่หญิงชราไม่สนใจต่อว่าเธอทันที
"นิ่แกทำอาหารประสาอะไรให้ฉัน ซุปนี่ทำไมรสชาติแบบนี้ แกรู้มั้ยถ้าฉันเอาไปให้ฟู่
ฟี้มันกินมันคงเชิดหน้าหนี้ แกนี่ใช่ไม่ได้กล้าทำงานเเบบนี้ให้ฉันหรอ แล้วนี่อะไร นี่
อะไร เเหกตาดูซิ"เธอว่าพลางชี้ไปตรงซากของจานซุปเห็ด มันมีสิ่งเเปลก
ปลอมชิ้นเล็กๆอยู่ในน้ำซุปที่กระจายอยู่บนพื้น สาวเมดนั่งก้มหน้าลงน้ำตาไหลอาบ
แก้วขาวที่เป็นรอยแดงรูปมือเลอะไปด้วยเลือด เธอไม่อาจรู้ตัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่
เลวร้ายกว่านี้เหตุการณ์นี้เเล้วหรือไม่ แต่แน่นอนมันมีเหตุการณ์ที่เลวร้ายกว่านี้....
กำลังรอเธออยู่
"ฉันจะลงโทษเธอ ข้อหาที่กล้าสะเพรากับคนอย่างฉัน ซาดี้"หญิงแก่เรียกชื่อใคร
บางคน
"ค่ะ"สาวร่างใหญ่เดินเข้ามาพร้อมขานรับคำเจ้านายของเธอ
"เอาแน้นี้ไปลงโทษ ทรมานมันให้ปางตายได้ตามใจแกเสร็จก็ส่งมันกลับบ้านไปด้วย
ล่ะ และบอกให้คนรับใช้เอาซุปใหม่ไปให้บนห้องฉัน
ด้วย ฉันจะขึ้นห้องเเล้ว"หญิงแก่บอกกับวร่างใหญ่ เธอมองไปที่สาวเมดที่กำลัง
ร้องห่มร้องไห้และพยายามหนี้ออกห่างจากเธอ แต่มันไมได้ผล...
"ค่ะ...นายหญิง"หญิงร่างใหญ่ตอบรับแล้ว จิกผมสลวยสีนำตาลแดงของเธอที่มัดป็น
เกลียว เเล้วกระชากให้ตามไป สาวเมดกรีดร้องแล้วดิ้นพรากๆด้วยความเจ็บจาก
เเผลเก่า เธอใช่มือบอบบางของเธอทุบตีฉิกมืนหยาบ จนเป็นแผลเหวะ แต่หญิงร่าง
ใหญ่ไม่สทกสะทาน เธอหันกลับมาใช้เท้าใหญ่โตถีบลงไปที่ท้องน้อย จนสาวเม
ดหมดเเรงดิ้นเพราะจุก เธอจำต้องเอามืออีกข้างมากุ้มท้องพร้อมมองไปยังหญิงแก่
แล้วผู้ที่จิกผมของเธออยู่ด้วยความคับแค้นใจ...
"พวกเธอทั้งสองคนฉันจะขึ้นห้องแล้ว กินกันไปให้เสร็จๆแล้วพวกเธอต้องตาม ซาดี้
ไปดูบนลงโทษด้วยล่ะ เพื่อพวกเธอจะได้ไม่กล้าทำและจะได้เข้าใจกฎเกณฑ์ของ
บ้านนี้ เข้าใจมั้ย" หญิงแก่กล่าว
"ครับ...ท่านคุณย่า"ผู้เป็นพี่ตอบเเทนน้องสาวทันที่หลังจากได้สติ ในขณะที่น้องสาว
ยืนหลันหลังทอดสายตามองไปยังสาวเมด ที่ได้แต่กรีดร้องของความช่วยเหลือด้วย
เเววตาที่อ่านไม่ออก ทว่าปากของเธอกำลังยิ้มเยาะด้วยความตื่นเต้นเเละสมเพสกับ
ฉากเมื่อกี้ ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามา ถ้าเป็นเธอเธอคงเอามันให้ตาย...ตอนนี้ เธอ
เปลี่ยนไปแล้วเพียงแค่ตอนนี้....
เมื่อได้คำตอบรับ หญิงแก่จึงเดินหุนหันอกไป ทิ้งให้ทั้งสองอยู่กับอาหารเช้าที่กับ
การกระทำที่น่ากลัวนั้น กับเหตุกรณ์ที่ทั้งสองจะต้องพบตามคำสั่งของ'ท่านคุณ
ย่า' มันทำให้พี่ชายเธอต้องเสียวสันหลังแต่แตกต่างกับสาวน้อยตรงหน้าเขาที่ขว้าง
ขนมปังไปสองก้อนพร้อมเดินตาม ซาดี้ไป เขาเห็นแววตาน้องสาวเพียงครู่ก็ทำให้
เขาวิตกทันที่ เพราะนั้นไม่ใช่น้องสาวเขา แต่เป็นมัน....เขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ
เพราะเขาต้องรอเวลา อย่างเดียวเท่านั้นที่จะรักษาน้องเขา อีก 1 ช.ม. น้องสาวเขา
จะหาย เขาต้องปกป้องไว้ให้ดี......แต่ที่ต้องปกปองไม่ใช่น้องสาวคือคนรอบข้าง
น้องสาวเขาต่างหาก....
ความคิดเห็น