Night Dark Night

ลำดับตอนที่ #2 : การกระทำอันน่าหวาดกลัว!!

เมื่อวันเวลาไปผันผ่านล่วงเลยไปหลายปีสภาพแวดล้อมรอบข้างได้เปลี่ยนไปแต่เรื่องเล่ากล่าวขานนี้ยังคง

อยู่ พร้อมกับการฆ่าตกรรมที่เกิดขึ้นซ่ำแล้วซ่ำเล่า และได้ถูกปรุงแต่งอย่างดีจากปากต่อปาก จนกล่าวเป็น

เรื่องที่น่าหวาดกลัว จนกระทั่ง...

3 วันที่แล้ว...

'ครับ...เจ้านายผมตกลงซื้อที่ดินแปลงนี้ครับ' ชายผอมแห้งที่ถูกใช้จาก เจ้านาย ของเขาให้มาเจรจาเรื่องกา

ซื้อที่ดินแปลงนี้

'คุณแน่ใจหรอครับว่าคุณจะนำไปสร้างโรงเรียนขึ้นมาจริงๆ'เจ้าของที่ดินผู้รู้ประวัติแห่งนี้เป็นอย่างดี เตือน

ด้วนความห่วงใย  และหวังดี

'ครับผม เจ้านายผมเเน่ใจอย่างมากครับที่จะสร้างมัน'ชายร่างผอมตอบด้วยความมั่นใจ

'ก็แล้วแต่คุณนะครับ ผมเตือนคุณไว้ได้เพียงเท่านี้'ชายเจ้าของที่ดินเอ่ย อย่างอ่อนใจพร้อมภาวนาไม่ให้มี

คนที่ต้องตายที่แห่งนี้อีกเลย

'ครับ...ผมขอตัวไปรายงานเจ้านายของผมก่อนน่ะครับ'ชายร่างผอมขอตัวพอเป็นมารยาทแล้วเดินเลียงออก

ไปโทรศัพท์อย่างรีบร้อน

     เขาเคยเตื่อนชายผู้ที่จะมาซื้อที่ดิน พร้อมเล่าประวัติต่างๆที่ได้รับมาทั่งประสบเองและเล่ามาให้ชายผู้นั้น

ฟัง แต่เขากลับบอกว่า 'มันเป็นเพียงความงมงายหรอ คุณน่ะคงคิดมากไปเองนั้นแหละตอนนี้มันยุควิทยา

ยศาสตร์แล้วนะคุณ' ทำให้เขาไม่รู้จะเตือนชายผู้นั้นอย่างไร จึงต้องปล่อยเลยตามเลย...
 
ด้านชายผอมแห้งหยุดยื่นคุยโทรศัพท์หน้าห้องที่เขาได้เจรจาเสร็จแล้วกับ เจ้านาย ของเขาอย่างยิ้มแย้ม

'ครับนาย  เรียบร้อยแล้วครับ'ชายผอมแห้งรายงานให้กับ เจานาย ของเขาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

'........'เจ้านายชายผู้นั้นตอบกลับมา

'ครับผม'ชายผอมเเห้งรับคำ

'........'เจ้านายของชายผอมแห้งสั่งงานแก่เขา

'ครับๆ โอนเงินได้เลยใช่มั้ยครับ.....ครับเสร็จแล้วผมจะรีบกลับครับ'ชายผอมแห้งรับคำอย่างเข้าใจ

'........'

'นายครับ  เออ....นายให้อภัยที่ผมทำภาระกิจพลาดครั้งที่แล้วใช่มั้ยครับ นาย'ชายผอมแห้งถามผู้ที่สนทนา

ด้วยน้ำเสียงเจือๆปนสำนึกผิดดวงตาของเขาอ่อนแสงลงเหมือนอ้อนวอน

'.....'เมื่อ เจ้านาย ของเขาตอบกลับมา

'ครับนาย'ชายผอมแห้งพูดพร้อมยิ้มอ่ยางดีใจ  แต่หารู้ไม่ว่ามีใครคนหนึ่งจับตามองเขาอยู่...ในที่มืดมิดที่ไม่

มีใครรู้ว่าเหยื่อที่มันจับจ้องจะเอาชีวิตอยู่ ใกล้แค่เอื้อม


หลังจากที่ชายผอมแห้งคุยกับเจ้านายของเขาเสร็จ จึงเข้ามาจัดการธุระที่ได้รับคำสั่งให้เรียบร้อย พร้อมโอน

เงินเข้าบันชีของผู้เป็นเจ้าของ เเล้วทำสัญญาการซื้อขายอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ชายผอมแห้งจึงขอ

ให้ชายเจ้าของที่พาเขาไปดูที่ก่อนที่เขาจะ กลับไปรายงานว่าภาระกิจที่ได้รัยมอบหมายเสร็จสมบูรณ์ ตามที่

สั่งแล้ว

เมื่อถึงที่ดินแปลงนั้นเจ้าของที่จึงพา ชายผอมแห้งเข้าไปเดินสำรวจ พร้อมอธิบายส่วนต่างๆไปด้วย

"ครับ ที่ดินแห่งนี้เมื่อก่อนเป็นโรงเรียนเช่นเดียวกัน มี 4 ตึกด้วยกัน ตึกแรกติดประตูมีชื่อว่า'มรกต'มี 4 ชั้น

ส่วนตึกที่่ 2 ทางขวาจากเดินเข้าประตูมาตึกแรกชื่อว่า 'ทับทิม'มี 3 ชั้น ตึกที่ 3 อยู่ทางซ้ายของตึกแรกเรียก

ว่า 'โกเมน'มี 3 ชั้น เป็นไม้เกือยทั้งหลังมีสภาพที่คงทนที่สุด ส่วนตึกที่ 4 ตึกสุดท้ายอยู่ตรงข้ามตึกแรก

เรียกว่า 'เพทาย' มี ทั้งหมด 6 ชั้น การออกแบบเป็นการออกแบบตึกแบบตั้งเป็นรูปสี่เหลี่ยม ตรงกลาง

สามารถ นำมาเป็นสนามได้ ส่วนด้านบนของตึก เพทาย มีการสร้างสระว่ายน้ำไว้ เพียงต้องซ่อมแซมอีกสัก

หน่อย ครับ"เจ้าของที่เดินไปพร้อมเล่าประวัติไปด้วย ส่วนชายผอมแห้งก็ จดทุกอย่างไว้ให้ เจ้านาย ของ

เขาอย่างตั้งใจ เมื่อเดินดูจนครบชายผอมแห้งจริงขอแยกตัวไปทำธุระ่ส่วนตัวจึงฝากสมุดกับลูกน้องอีกคน

ที่รออยู่ด้านนอก  โดยที่เขาไม่อาจรู้เลยว่าใกล้จะถึงวาระสุดท้ายของเขา....

~เปรี้ยง~ เสียงกระสุนพุ่งทะลุผ่านหน้าอกซ้ายอย่างแม่นยำ ชายร่างผอมล้มทั้งยืนทั้นที่พร้อมหันมาทางต้น

สายที่ยิงมาเเล้วต้องตกใจสุดขีดเมือ่คนๆนั้นคือ......เจ้านาย.......ของเขาเอง ชายหนุ่งรูปร่างสมส่วนเดิน

ออกมาจากที่มืดคล้ายกับพยามัจจุราช ที่จะมาเอาชีวิตของเขา ชายร่างผอมถอยหนี้ติดกำแพง พร้อม

ถามอย่างหวาดกลัว

'นาย...ครับ...ทำ..ไ...ม'
'เพราะว่าแกทำพลาดไปครั้งหนึ่งเเล้วน่ะซิ ฉันไม่อาจเลี้ยงดูคนที่ทำพลาดไปแล้วได้อีก มีหนทางเดียวของมันคนนั้นคือ....ตายและตาย'เจ้าของคำพูดพร้อม ลั่นไกอีก 2-3 นัด ลูกกระสุนพุ่งนัดแรกนั้นฝั้งลงในกระโหลกศีษะ พร้อมสมองสีชมพูอมแดง ที่ไหลย้อนออกมา ส่วนกระสุนนัดที่สองนั้นลึกลงเบ้าตาข้างหนึ่งทำให้ ศพดูน่าหวาดกลัว  เจ้าของมืออปืนเดินไปนั่งข้างๆ พร้อมกับชักมีดออกมาตัดมือและชำแหละนิ้วออกมาจากมือทุกนิ้ว พร้อมบอกกับ ศพ ลูกน้องของเขาด้วยเสียงแผ่วเบาแต่เย็นเฉียบว่า 'แกไม่สมควรมีมือและนิ้วไว้อีกต่อไป...หึ ๆไม่ใช่ซิแกไม่สมควรมีชีวิตอยู่ต่างหาก '  เมื่อกล่าวแล้วจบยชายหนุ่มเดินยิ้มที่มุมปากเหมือนถูกใจกับ'ของเล่น'ที่เขาได้ทำ'พัง'ไปแล้วอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมเดินจากไปอย่างช้าๆ ทิ้งสภาพศพ และ การกระทำอันหน้าหวาดกลัวไว้เบื้องหลัง....

คือเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก...
แบบว่า...แต่งไม่ค่อยเป็น ไม่หนุกก็ขอโทษด้วยล่ะกัน
ตอนนี้แต่งได้เท่านี้แหละ...โทษที่นะ