ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9... โน้มน้าว...ไปเที่ยว...สารภาพ...เดินทาง.....
ตอนที่9...โน้มน้าว...ไปเที่ยว...สารภาพ...เดินทาง...
"พวกเรามาแล้วครับคุณอา"
"มาเลยจ้า น้ากับอาคุยกับตำรวจแล้วจ๊ะ แต่ทางตำรวจต้องการรูปของผู้หญิงคนนั้นนะจ้า"
"นี่ครับคุณตำรวจ" ผมยื่นรูปฝนให้กับตำรวจไป
"ครับ ทางเราจะทำการประกาศจับนะครับ งั้นผมขอตัวนะครับ"
"ขอบคุณมากนะค่ะ/ครับ"
ไปทางโซกับแคร์
"โซอย่าพึ่งไปเรียนต่อเลยนะ ฉันขอร้องน้า~~" แคร์ทำหน้าเศร้าขอร้องให้ผมไม่ไปเรียนต่อ
"ไม่เอาหรอก ฉันตัดสินใจไปแล้ว" ผมเมินหน้าหนีเพราะไม่อยากใจอ่อน
"ขอร้องล่ะน่ะโซ จริงสิโซ งั้นเราพาครอบครัวของเราไปเที่ยวกัน แล้วหลังจากนั้นโซจะไปเรียนฉันจะไม่ห้ามเลย น้าโซ" เธอขอร้องผมอีกครั้งใจอ่อนแล้วน้าาา
"ฮืม~ ไม่เอาดีกว่า" ผมคิดแป็บนึงก่อนจะตอบออกไป
"ที่นายไม่กล้าไปกลัวอะไรงั้นหรอ"
เจ้าบ้านั้นมากระซิบข้างหูผม
"นายชอบแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันรึไง" ผมทำหน้าบึ้งตึงใส่เขา
"ฮึ ไม่กล้าตอบรึไง..รึว่า" เขาเข้ามากระซิบข้างผมอีกครั้ง "กลัวฉันกันแน่ ฟู่~"
ไอ้เจ้าบ้านี่เปาลมใส่หูผมอะขนลุกพิลึก รู้สึกแปลกๆ
"ฉันไม่ได้กลัวนายซักหน่อย" ไม่รู้เพราะว่าผมโกรธรึว่าอะไร ถึงได้หน้าแดงระเรื่อ "แคร์งั้นวันไหนว่ามาเลยฉันจะไป แล้วจะไปวันไหนหรอ" ผมเชิดหน้าใส่เขา
"ไปบ้านตากอากาศของพี่Kได้ไหมค่ะ" แคร์หันไปถามkที่นั่งข้างๆผม
"ได้สิครับ แต่ไม่รู้ใครบางคนแถวนี้จะไปรึเปล่า" เขาส่งสายตามาทางผม
"ชั่งฉัน หึ้ย" ผมชักจะเริ่มหงุดงิดแล้วน้าาาา แล้วผมก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะ
"โซเราจะไปกันอีก2วันนะจ้า อิอิ" แคร์ทำหน้าดีใจที่ผมตอบตกลงไป
"แล้วจะไปกี่วันล่ะ" ผมถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้น
"4-5วันจ๊ะ โซเตรียมตัวด้วยนะ งั้นฉันไปนะโซ ไปกันเถอะค่ะพี่ต้น อิอิ" แคร์หันไปชูนิ้วกับkประมาณว่าชวนผมสำเร็จ
แล้วแคร์กับพี่ต้นก็กลับบ้านไปเหลือก็แต่เจ้าบ้านี่ที่ไม่ยอมลุกไปไหนซักที
"ขอนั่งด้วยคนนะ" เขาคงเห็นผมไม่พูดอะไรเลยพูดเรื่อยเปลือยละมั้ง
"นายก็นั่งอยู่แล้วจะมาขอทำไม" พอผมพูดจบฝนก็ตกลงมาพอดิบพอดี
"เพราะจัง" ผมเปรยออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"เสียงฝนหรอ"
"อืม ฉันชอบมัน ฟังแล้วสบายใจดี" เขาต้องหัวเราะแน่ๆเลย
"พูดดีๆกับเขาก็เป็นเหมือนกันน่ะ" นั้นไงว่าแล้ว
"อย่าชวนทะเลาะจะได้ไหม"
"ตกลงรำคาญฉันจริงๆหรอ"
"ก็อาจจะใช่" ผมหันไปมองเขา "นายโทรไปบอกคนดูแลบ้านนายแล้วหรอ"
"เรื่องั้นเรียบร้อยแล้วล่ะ" เขาเอ่ยยิ้มๆ
"ได้ไง รึว่าวางแผนกันไว้" ผมทำหน้าสงสัย แล้วมองเขาอย่างจับผิด
"เปล่านะ ถ้าแคร์ไม่ชวน ฉันก็กะจะชวนนายอยู่แล้ว ถึงจะรู้คำตอบก็เถอะน่ะ" เขายิ้มแห้งๆมาให้ผม
ทำไมกันใจของผมทำไมมันถึงได้เต้นแรงแบบนี้น่ะ []///^///[] ตอนนี้หน้าของผมจะแดงรึเปล่านะ แต่ผมก็รู้สึกดีใจนิดๆที่เขาจะมาชวนผม ใจผมเต้นแรงไม่หยุดเลย
"ทำไมนายต้องมาชวนฉัน ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย" ผมหันหน้าหนีกลัวเขาจะเห็นว่าตอนนี้ผมหน้าแดงขนาดไหน
"แต่ว่า...ฉันชอบนายนะโซ"
"ห่ะ!..ชอบ" >///[]///<ผมมองเขาตาค้าง เพราะความตกใจ อะไรกันบรรยากาศแบบนี้แล้วโดนพูดแบบนี้ทำไมอากาศชั่งเป็นใจ
"นายเป็นรักแรกพบของฉัน" เขามองหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจัง
ผมหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ ก่อนที่จะหลบสายตาเขา ด้วยการก้มหน้า
"ฉัน...จะเป็นไปได้ยังไง เราเป็นผู้ชายทั้งคู่น่ะ นายจะชอบฉันได้ไง"(-//-)
"ความรักไม่เกี่ยวกับเพศซักหน่อย " เขาเข้ามากอดผม ผมตกใจมากเลยร้องออกไปแบบตกใจสุดๆ"โซ"
"ปล่อยนะเจ้าบ้า บอกให้ปล่อยไง" ผมทุบน่าอกเขาอย่างแรงจนเขาปล่อยผม ผมรีบวิ่งหนีเขาออกมากลางสายฝน แต่เขาก็วิ่งตามมาจับข้อมือผมไว้ได้ แล้วก็กอดผมอีกครั้ง
"ไม่นะ..ปล่อยฉันนะ" ผมเริ่มดิ้นอีกครั้ง ตอนนี้ตัวเราสองคนเปียกปอน พอผมดิ้นไปมา ทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆกันนะ
"ฉันจะไม่ปล่อยถ้านายไม่ตอบว่าชอบฉันรึเปล่า ฟอด~" เขาหอมแก้มผม ผมจะทำไงดี
"ฉันไม่รู้พึ่งจะรู้จักไม่นานจะให้ฉันบอกว่าชะ..ชอ...อุ๊บ" ไม่จริงเขาจูบผมอีกแล้ว ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆอีกแล้วผมจะทำไงดี
เขาจูบผมนานจนผมเริ่มเคลิมไปกับเขา ไม่รู้เหมือนกันว่าผมได้จูบตอบรับเขาไปรึเปล่า
เขาค่อยๆถ้อนจูบช้าๆ เขาก็มองหน้าผมแล้วก็พูดต่ออีกว่า "ขอโทษนะ แต่เพราะว่าฉันชอบนาย โซรักนะ"
"อีกแล้วนายทำแบบนี้อีกแล้วนะ ปล่อยฉันก่อนเดี๋ยวแม่จะมาเห็น ปล่อยสิ" เขาปล่อยผมให้เป็นอิสระ "ฟังฉันพูดก่อนสิ ฉันยังตอบนายไม่ได้ว่าฉันรักนายรึเปล่า เพราะงั้นถ้านายรักฉันจริง นายรอฉันได้รึเปล่า " ผมเมินหน้าหนีเพราะความเขินอาย แล้วเม้มปากแน่นๆ
"ได้แน่นอนอยู่แล้ว งั้นขอจุ๊บอีกทีได้ไหม" ผมอ้าปากค้าง
"นายมันเจ้าหื่น อย่าได้ใจหนักนะเมื่อกี้นายก็...ทำไปแล้วนิ" คำหลังผมพูดเบาเหมือนเสียงกระซิบ
"โซหน้าแดงหมดแล้ว เข้าบ้านได้แล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา งั้นฉันจะรอจนกว่านายจะพร้อมนะ เตรียมตัวด้วยนะ ไว้เจอกันวันไปนะ บาย"
"เจ้าบ้ากลับไปเลยไป๊" []//[] เขาเดินจากไป "เจ้าบ้านายรักฉันจริงรึว่าแกล้งฉันกันแน่" ผมเอามือแตะริมฝีปากเบาๆ หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าบ้านไปอาบน้ำให้หายเย็น
วันไปเที่ยว
ผมให้พี่ส้มยกกระเป๋าลงมาให้ผม "คุณแม่ครับผมเสร็จแล้วครับ"
"แม่กับพ่อก็เสร็จแล้วจ๊ะ ทุกคนก็มากันแล้ว" พ่อแม่เดินออกมาพร้อมผม แล้วให้ลุงเก่งยกของขึ้นรถให้
"โซ เสร็จแล้วหรอ ไม่ลืมอะไรนะ"
"อืมเสร็จแล้ว " วันนี้ผมใส่กางเกงขาสั้นเท่าเข่าสีน้ำตาลเสื้อสีฟ้าอ่อน
"คุณอาค่ะคือหนูจะขอให้คุณอาคุณน้านี่งคันเดียวกับพ่อแม่ของพวกเรานะค่ะ ได้ไหมค่ะ"
"ได้สิหนูแคร์พวกพ่อๆแม่ๆมีเรื่องจะคุยกันพอดีเลย" พ่อผมพูด
"งั้นพวกเราไปกันเถอะค่ะ" แคร์ยิ้มมองมาที่ผมแบบดีใจสุดขีด
พวกเราขึ้นรถของแต่ละคน ผมขึ้นตามแคร์มาก็เห็นkนั่งอยู่กับพี่ต้นน้องเอมี่นั่งอยู่ข้างหน้า แล้วแคร์ก็ไปนั่งอยู่ข้างๆกับพี่ต้นผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างหลังสุด
"โซทำไมไปนั่งนั้นล่ะ" แคร์หันมาถาม
"ที่เต็ม" ผมทำเสียงงอนๆให้แคร์ แล้วผมก็หันไปมองk
"งั้นเอมี่นั่งด้วยคนนะ"
"เเอมี่เดี๋ยวพี่ไปนั่งเอง เอมี่มานั่งข้างๆพี่มา"
"นายมานั่งนี่ทำไมเนี่ยะ" ผมกระซิบถามเขา แล้วเริ่มหน้าแดงนิดๆเมื่อนึกถึงตอนที่kจูบผม
"แคร์มานั่งใกล้ๆกันสิ" ผมบอกแคร์ที่นั่งห่างออกไป
"จ้า" แล้วแคร์กับพี่ต้นก็มานั่งเบาะ2ตอนนี้พวกเราเดินทางออกมาซักพักแล้ว ผมกับแคร์คุยกันเรื่องพอไปถึงจะทำอะไรกันก่อนดี ประมาณนั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น