ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5...เสียงปืน..งานแต่ง..เอาอีกแล้ว...
ตอนที่5...เสียงปืน..งานแต่ง...เอาอีกแล้ว...
"kวันนี้ไปเที่ยวกันไหม" "ไม่ได้หรอก" "ทำไมละรึว่ามีคนที่ชอบแล้ว" "เธอก็ยังเดาเก่งเหมือนเดิมเลยนะ" "หมายความว่ามีแล้วสินะ kบ้าที่สุด คอยดูเถอะ ผู้หญิงคนที่kชอบจะอยู่อย่างไม่มีความสุขแน่" ฝนวิ่งออกไป "ผู้หญิงที่ไหนละ"
เช้าวันแต่งงานของแคร์กับพี่ต้น "ยินดีด้วยนะเพื่อน^^" "ขอบใจ แต่แกก็รีบแต่งได้แล้ว" "นายไม่ต้องมาสอนหรอก ฉันมีอยู่แล้ว" "มีแล้วใครละ รึว่าคนที่ชื่อฝนนั้นนะ" "บอกก็โง่ดิ" "ชิ[]=[]" "พี่kมาแล้วหรอค่ะ โซยังไม่มาเลย" "พี่แคร์สวยมากเลยค่ะ นั่นพี่โซมาแล้วค่ะ" "ไงเพือนรักมาแล้วหรอ" "ขอโทดทีมาช้า แคร์สวยมากเลย" "โซก็เหมือนกันนั่นแหละ น่ารักมากเลยวันนี้" "ไม่ดีใจเลยนะบอกว่าน่ารักเนี่ยะ" "ไง" "นึกว่าใครไอ้เจ้าลามกนี่เอง" "ใครลามกกัน" "ก็นายไง อดอยากปากแห้ง ฮึ!" "อยากได้อีกหรอ" เขาเอานิ้วลูบปาก "แบร่~ เราไปเถอะแคร์น้องเอมี่ ผมขอตัวแคร์ไปนะครับ" "เชิญเลยครับ(ผมมองkที่มองโซเดินไปจนริบตา)เฮ้! อย่าบอกนะว่านายชอบน้องโซ[]o[]" "ถ้าใช่แล้วไง" "ถึงน้องเขาจะสวยแต่เขาก็เป็ยผู้ชายนะ แต่ก็ชั่งเถอะ ถ้านายชอบเขาฉันก็ไม่ได้รังเกียจ" "ชั่งฉันเถอะ"
งานดำเนินไปได้ด้วยดี จนตกค่ำ "แคร์ฉันขอไปเดินเล่นในสวนนะ คนเยอะเกินไปฉันรู้สึกมึนๆ" "ไปเถอะ ฉันรู้ว่านายไม่ชอบ" ^v^ เพื่อนรู้ใจ ส่วนkที่เห็นโซเดินเข้าไปในสวน ก็เดินตามเข้าไปด้วย
"ไง" "นายตามมาทำไมเนี่ยะ" "เปล๊าซักหน่อย ฉันแค่ออกมาสูดอากาศข้างนอก รึว่านายคิดว่าฉันตามนายมาทำเรื่องลามกรึไง" "ก็แน่ล่ะหลังจากที่นายทำแบบนั้น เป็นใครเขาก็คิดกัน" "ในเมื่อนายคิดฉันก็ขอทำละนะ" เขาเดินเข้ามาใกล้ผมจนผมต้องถอยหลังหนี "จะทำอะไรของนาย" "ก็จะจูบนายไง ฮึฮึ" เขาพูดแล้วหัวเราะฮึๆจนผมเริ่มกลัว "จะบ้ารึไงเจ้าบ...อือ.." เพราะผมไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้kรุกล่ำได้ง่าย "อือ...ปล่อย" "kทำอะไรกันนะ" "ปล่อยฉัน" "ฝนมาทำอะไรที่นี่" "ถ้าฝนไม่มาก็ไม่เห็นที่kทำหรอก..ฮึก..ที่แท้kก็ชอบผู้ชาย แกตายซะ" ฝนยิบปืนออกมาจากกระเป๋า "ฝนจะทำอะไรนะ" "นี่เธอเป็นใคร เข้ามาได้ไง" "โซมาหลบข้างหลังฉันเร็วเข้า" "ทำไมฉันจ...ปัง...โิ๊อ๊ย" ตัวผมหันไปตามแรงกระสุนปืนที่เฉียดแขนผมไปแล้วล้มลง
"ฝนรู้รึเปล่าว่าทำอะไรลงไป" "ฝนจะฆ่ามันkถอยไปสิ" เจ้าตัวคงรู้ว่ามีคนวิ่งมาจึงออกตัววิ่งหนีไป "มีอะไรรึเปล่าได้ยินเสียงปืน" "มีคนมาทำร้ายโซครับ ที่จริงแล้วเขาเป็นเพื่อนผมเอง เดี๋ยวผมจัดการให้เองครับ นายเป็นอะไรมากรึเปล่า" "ไม่เป็นไรแค่เฉี่ยวๆนะ" "เดี๋ยวฉันทำแผลให้เอง" "ไม่ต้อง! ฉันทำเองได้ แคร์ขอกล้องพยาบาลหน่อย" "อืม" แล้วผมก็เดินเข้าบ้านไปกับแคร์
"ตาkแม่ว่าเราแจ้งตำรวจเถอะ" "เอ่อ..คือว่าถ้าผมจัดการเขาแล้วยังมีเรื่องแบบนี้อีกละก็ผมจะแจ้งตำรวจครับ" "แต่ว่าถ้ามีอีกหนูโซเขาจะไม่บาดเจ็บหนักกว่านี้อีกหรอลูก" "ผมจะคอยดูเขาให้เองครับแม่" "งั้นแม่ฝากด้วยนะ" "ครับ" หลังจากนั้นงานก็ดำเนินต่อไปจนจบพิธี
[หลายวันต่อมา]"แม่ครับ ผมไปขี่รถเล่นนะครับ วันนี้ไม่มีแดด" "ขี่ระวังๆละลูก" "ครับ" ผมขับรถชมวิวดอกไม้ไปเรื่อยๆ ก็สังเกตุเห็นรถคันนึงตามผมมา แล้วผมก็เร่งขี้ไปหาที่จอด ยังไม่ทันได้จอดรถคันนั้นก็เข้ามากระแทกรถผม หัวผมกระแทกพื้นจนหมดสติไป พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว "ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นไงบ้างปวดหัวไหม" "ก็นิดหน่อยครับ" "หมอบอกว่าไม่เป็รอะไรมาก เลยให้กลับบ้านได้แล้ว" "ป่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วลูก" "ครับ" แล้วแม่กับพ่อก็พาผมกลับบ้าน
"คุณน้าครับ โซยังไม่ลงมาหรอครับ" "จ๊ะ คือน้ายังไม่ได้บอกโซเขานะจ๊ะ kช้วยไปบอกให้ทีน่ะจ๊ะ ห้องอยู่ชั้นบนขวามือจ๊ะ" "ครับ ผมจะดูแลเขาเอง " " ฝากด้วยนะจ้า" ก็อกๆๆ "ครับแม่รอแป็บนึงครับ" ผมเปิดประตูห้องออกมาในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว(เพราะคิดว่าเป็นแม่) "ไง หุ่นดีจังนะ" ผมไม่ให้คำตอบแต่ปิดประตูใส่หน้าเขา แต่เขาดันเอามือสอดเข้ามา ผมเลยชะงักก่อนที่จะโดนมือเขา เขาดันประตูเข้ามาแล้วล็อคกลอน "นายจะเข้ามาทำไมเนี่ยะ ฉันจะแต่งตัว" เขาเดินเข้ามานั่งบนเตียง "เตียงนายนี่นุ่มจัง ห้องก็สวย ขอฉันอยู่ห้องนี้ด้วยคนได้ไหม" "ไม่ได้ บ้านนายก็มีจะมานอนนี่ทำไม แล้วตกลงนายมีอะไรกับฉัน" เขามองผมด้วยสายตาแปลกๆ
"ก็คุณน้่าขอให้ฉันพานายไปที่ๆนึง แต่ว่ามันก็ไกลพอควรฉันเลยอยากได้อะไรจากนายเป็นการตอบแทน" "นายจะเอาอะไร" "ก็." เขาดึงผมให้ไปนอนบนเตียง "แบบนี้ไง" หน้าผมแดงไม่รู้เพราะโกธรรึว่าอะไร "ปล่อยฉันนะ" ผมพยายามหุบขาเพราะผ้าขนหนูจะหลุดและแหวกออก
"นายน่ารักจัง" "ปล่อยฉันนะ นายเป็นบ้ารึไง" "ขอกอดทีแล้วจะปล่อย" เขาสวมกอดผมทั้งที่ตัวผมไม่มีอะไรบัง "หอมจังนะ" "อ๊ากกกก! ปล่อยฉันนะเจ้าบ้าลามก อ่ะ..." ผมดิ้นอย่างแรงลืมไปว่าผ้าขนหนูจะหลุด "หลุดแล้ว" "เฮ๋! หลุดจริงๆด้วย" "ปล่อยฉันนะ..ห้ามมองนะเจ้าบ้า..ฉันเกลียดนายที่สุดเลย ปล่อย" "ดีแล้ว..เกลียดฉันให้มากๆเลย" เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู ผมที่โดนปล่อยก็รีบเอาผ้าห่มมาห่ม "ใส่เสื้อผ้าซะ ฉันจะลงไปรอข้างล่าง" เจ้าหมอนั้นคิดอะไรของเขากันนะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรเตอร์เองจ้าว: เราแต่งตอนนี้ยาวไปไหม ถ้ามีคำผิดก็บอกเราได้นะ หลังจากนี้เราจะพยายามให้มากขึ้นนะจ้า ให้กำลังใจด้วยการเม้นให้เราด้วยนะจ้า ขอบคุณที่เข้ามาชมนิยาย รเื่องแรกของเราจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น