คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapte 13 : วันหยุดของA-KU-MA!
เสียงเคาะประตูห้องนอนของฉันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใครมันมาเคาะตั้งแต่เช้าเนี่ย ฉันยังคงนอนอยู่บนเตียงอันนุ่มนิ่มต่อไป
ปังๆๆๆๆๆๆ
ทำไมเสียงมันถี่ขึ้นเรื่อยๆ น่ะ แต่อย่าสนเลยนอนดีกว่าเดี๊ยวเหนื่อยก็หยุดเองแหละ Zzz…
ปังๆๆๆๆๆๆ
โครม!!
“ตื่นได้แล้วยัยขี้เซา!”
เสียงของใครบางคนปลุกฉันจากความฝันอันสวยงามของช้านนนนน โอ๊ยมันผู้นั้นเป็นใครกัน ฉันจะฆ่ามัน!!!!! ฉันเอาหมอนขึ้นมาปิดหูไว้ไม่ให้ได้ยินเสียง แล้วซุ่มตัวลงใต้ผ้าหม่
“ถ้าเธอไม่ยอมตื่นฉันจะจูบเธอน่ะ!” อุ๊บเขิลน่ะ เอ๋ย ไม่ใช่ ....
“ใครเนี่ยจะมาจูบฉันแต่เช้าเลย ไอ่บ้าเอ๋ยคนจะนอน” เสียงของฉันอู๊อี้ๆ
“ห๊า!เธอกล้าด่าฉันว่าบ้า เหรอ!ยัยขี้เซา”
“ตื่นๆๆๆๆ”
/(@_@)/ \(@_@)\
ร่างของฉันถูกเขย่าไปมา มันจะหลุดแล้วน่ะถ้าอีตานี้ยังไม่หยุดเขย่าโอ๊ย!!! นอนไม่หลับแล้ว ใครหลับลงก็เทพแหละ! ตื่นก็ได้ว่ะ!!!!!
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ย!!!!!!!!”
ซิลเวอร์ทำท่าตกใจและถอยไปอยู่ปลายเตียง แต่ฉันหลงกว่าเมื่อกี้ตอนที่ลืมตาขึ้นมาหน้าของอีตานี้ห่างจากฉันคืบเดียวเองถ้าฉันไม่ลืมตาขึ้นอีตานี้คงจูบฉันจริงๆอย่างที่เขาพูดแน่นอน!
“นะ..นายเข้ามาได้ไง!!!!!!!”
“เดินเข้ามา”ขอบคุณที่ตอบ-__-+
“นาย-ออกไป!”ฉันชี้ที่ประตู
“ไม่ได้วันนี้เธอต้องไปเที่ยวกับพวกฉัน^^”หน้าเขาดูระริ่นระหรี้
“เรื่อง! ทำไมฉันจะต้องไปกับพวกนาย”
“เพราะฉันเป็นคนสั่ง!”
“ก็เรื่องของนายสิ ฉันจะนอน!”
ว่าแล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจเขา โอ๊ยอีตานี้ก็บ้ามาปลุกให้ไปไหนก็ไม่รู้คนจะนอน เมื่อวานอีตาพวกนั้นก็ลากฉันไปเที่ยว แต่ไปเจอแฟนคลับเจ้ากรรมของพวกเขาเล่นเอาฉันเหนื่อยไปทั้งวัน แล้ววันนี้อีตานี้ยัง โอ๊ย!!!!คิดแล้วสวยเครียด นอนดีกว่า
“ฉันจะรอจนกว่าเธอจะตื่น!”เขายังคงโวยวายเหมือนเด็กๆ
.”ก็เรื่องของนาย”
“ฮึ! ก็เรื่องของฉันสิน่ะ” เขาว่าไม่พอ ยังล้มตัวลงมานอนข้างฉันอีก
“นายจะทำอะไร!!!”
“เรื่องของฉัน”
“นายมันปรสิต!!!!!!”
“ขอบคุณที่ชม….นอนแหละ ฝันดี^^”
อีตาคนไม่มีมารายาท มานอนบนที่นอนของฉันได้ จำไว้แค้นนี้ต้องชำระอีตาเงินปลอม! หลังจากฉันพยายามให้เขาลงจากเตียงอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ลงไปแต่โดยดี แต่มันมีข้อแม้ว่าวันนี้ฉันต้องไปกับพวกเขา อยากจะตายคาที่จริงๆ วันหยุดอันแสนวิเศษของฉันจะหมดไปกับอีตาปีศาจพวกนั้น
“เสร็จยัง ? ”
“นายรีบก็ไปก็สิย่ะ”
ยังมีน่ามาเร่อีกคนมาชวนแท้ ฉันเดินไปหยุดตรงโซฟาที่เขานอนตีพุงอย่าสนุกสนาม เขาหันมามองเล็กน้อยก่อนจะเบียดหน้านี้ เบียดหน้าทำไมว่ะ หรือฉันลืมใส่เสื้อ ฉันคิดได้ดังนั้นก็มองทั่วๆตัวหาความผิดปกติแต่ก็ไม่มี ช่างอีตานั้นเถอะ
“เอ๊า! จะพาฉันไปไหนล่ะค่ะคุณชาย”ฉันพูดประชดๆ
“ไม่บอก^^…เดี๊ยวไปถึงเธอก็รู้เองแหละ”
“อะไรของนาย ? บอกมาเดี๊ยวนี้น่ะ”
“หน่าๆๆ ไปเดี๊ยวก็รู้”
พูดไม่พอยังคว้าข้อมือฉันให้เดินตามเขาไปที่ลานจอดรถ รถมอเตอร์ไซค์ BIG BIKE สีดำ จอดอย่างไม่เกรงใจใคร พวกเราเดินตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้น แล้วซิลเวอร์โยนวัตถุสีดำมาทางฉัน
“นี่! ถ้าฉันรับไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น”ฉันตะหวาด
“ใส่ซะ มันดีกับตัวเธอเอง”
“แล้วของนายล่ะ”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ชอบใส่มันอยู่แล้วใส่แล้วมันดูไม่เท่”เขาหยักไหล่อย่างเซงๆ
“ชิ! ถ้านายตายไปอย่ามาหลอกฉันล่ะกัน”
“ครับพ้ม~”
บรือ บรือ บรือ บรือออออออ
เขาเร่งเครื่องอย่างเหมามันส์ มันทำให้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะไปดีหรือป่าว แต่ในที่สุดเขาก็ลากฉันให้ไปซ่อนท้ายเขาอยู่ดี อีตานี้ขับรถเร็วมากกกกกกกกก แต่เขาขับแข็งมาก หันเลี้ยวทีหัวฉันแทบจะกลายเป็นอนุภาคในอากาศ อีตาเงินปลอมนี้ชาติที่แล้วต้องเป็นเด็กแว้นมาก่อนแน่ๆเลย
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงเบรกรถของเขาทำเอาฉันไปชกกับแผ่หลังอันกว้างใหญ่ของเขา
“นายหยุดไม่ปรึกษาฉันเลยน่ะย่ะ”ฉันเอามือลูบหัวตัวเอง
“5555 ก็เธอมันไม่ระวังเองนี่”
“นี่นาย ! เพราะนายนั้นแหละ ”
“เอ่อเหรอ ?” อีตาเงินปลอมทำหน้าตากร่อนพลางดับเครื่อง”พวกนั้นมาก่อนหรือนี่ เพราะเธอนั้นแหละช้า ซวยแน่”เขาบ่นๆ
“อะไรย่ะ”
“ไปกันเถอะ...เดี๊ยวพวกนั้นจะรอนาน”
เขาก้าวลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว ฉันพึ่งสังเกตุว่ามีรถแบบเดียวกันแต่คนละสีมาจอดอยู่ไม่ไกลกันเท่าไรคงเป็นของพวกนั้นแหละมั้ง แต่ว่าทำไมพวกเขาถึงมีรถแพงๆแบบนี้ได้น่ะ ซิลเวอร์ยังคงก้าวต่อไปเหมือนสายมากแล้ว พวกเขาเดินผ่านถ้ำหิน แล้วเดินตามสวนซากุระ แต่ช่วงนี้เป็นหน้าหนาวดอกซากุระเลยไม่บาน แต่มันก็ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวสะอาดตา
พวกเราเดินมาเรื่อยๆจนเห็นน้ำตกที่กลายเป็นน้ำแข็งอยู่ตรงหน้า
ตูบ
“ถึงแล้ว หายหัวไปไหนกันหมด”เขามองซ้ายมองขวา
“นายหยุดไม่บอกฉันอีกแล้วน่ะ”ทำไมวันนี้เดินชนอีตานี้อยู่เรื่อยเลยน่ะ
“หรือมันยังไม่มากัน”เขาบ่นพึมพำ
“อะไรเหรอ”
“ชูว์ …เงียบหน่อย”
“อะไรของนาย ?”
ปัง!
กรี๊ดดดด
ฉันพอได้ยินเสียงปืนก็รีบกระโดดเขาไปเกาะแขนซิลเวอร์โดยอัตโนมัติ ซิลเวอร์เหมือนจะไม่กลัว เขายังมีสติและมองหาต้นตนของเสียง
“อย่าร้องไห้น่ะยัยขี้แย”เขาหันมาแซว
“มันใช่เวลามั้ยย่ะ”
“5555 รู้แล้วๆ เธอรัดแขนฉันจนกระดูกจะหักแล้วมันเนี่ย”
“ขอโทษ”ฉันค่อยปล่อยมือออกจากแขนเขา “ฉันว่าเรากลับกันเถอะ”
“ออกมาฉันรู้ว่าพวกแกอยู่เที่ยวนี้!”เขาตะโกนเสียงดัง
“อีตาบ้าเดียวพวกนั้นก็มายืนใส้แตกหรอก!>.<”
“มันไม่กล้าหรอก”เขากระตุกยิ้ม
“T^T”
“ออกมาสิ!”อีตานี้ยังไม่เลิก ช่วยหนูด้วย หนูยังไม่อยากตายT^T
ฟี้~
เสียงใบไม้ปลิว แต่ก็ยังไม่มีใครออกมาตามคำเชิญของซิลเวอร์
ปัง!!!
เสียงดังติดต่อกัน 3 นัดมันทำให้ฉันกระโดดนเข้าไปเกาะแขนซิลเวอร์อีกครั้งแล้วหลับตาปี้แต่ครั้งนี้ฉันเกาะแน่กว่าเดิมเพราะกลัว มากกกกกก พอเสียงสงบลงสักพักฉันก็ค่อยลืมตาแต่ก็ต้งอตกใจเพราะซิลเวอร์ตอนนี้โดนชายร่างสูงสวมหัวสีดำใช้ปืนจอหันของเขา 3 ทิศเลย พวกเขาเหมือนพร้อมที่จะยืนได้ทุกวินาที ส่วนอีตาซิลเวอร์ก็ยืนนิ่งเคลื่นไหวอะไรไม่ได้
ปัง!!!
ฉันหลับตาปี้ เมื่อได้ยินเสียงปืน แต่ทันใดนั้นกลับมีเสียงหัวเราะของใครหลายๆคนดังออกมา ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ซิลเวอร์ไม่เป็นอะไรเลย มันเกิดอะไรขึ้น ชาย 3 คนที่สวมหมวกอยู่ก็ค่อยถอดมันออก
“ทาคุ! ริคุ! อาคาเบะ!”
“55555”พวกเขาหัวเราะอย่างสนุกสนาม
“อีตาพวกบ้า”
“เห็นหน้าตาที่เธอตกใจหรือป่าว น่ารักน่าดูเลยว่ะ ” ทาคุพูด
“พวกนายแกล้งฉันเหรอ ”ฉันตรงเข้าไปทุบตี ทุกคนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฉันก็บอกแล้วมันไม่มีอะไร”ซิลเวอร์เสริม
“นายนั้นแหละตัวดี!”ฉันวิ่งเขาไปตีแขนใหญ่ๆของเขาอย่างมั่นไส้
“555555”ทุกคนหัวเราะพร้อมกันโดยมิได้นั้นหมาย
หลังจากที่พวกนั้นแซวฉันจนพอใจแล้ว ทุกคนก็เดินมาเรื่อยจนถึงวัดที่ค่อยข้างดูดีแบบโบราณๆ
“พวกนายพาฉันมาวัด ?”ฉันถามอย่างงง
“ช่ายๆ” ริคุพยักหัวงกๆพลางยิ้มอย่างภูมิอกภูมิใจ
“มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับวัดนี้ว่า..”ทันที่อาคาเบะพูดขึ้น ฉันก็นึกได้เรื่องเดียว
“ทดสอบความกล้า!!”ฉันพูดเหมิอนรู้ทัน
“ฟังให้จบก่อนสิยัยบื่อ!”เขาดุฉันอ่ะ”เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเอโดะ ได้มี ชายหญิงคู่หนึ่งที่รักกันมาเคยมาสัญญากันไว้ที่ต้นซากุระหลังตำหนักว่าจะไม่มีวันจากกันไป ตราบชั่วชีวิต แต่ต่อมาฝ่ายชายได้รับหนังสือด่วนจากเกียวโตให้ไปเป็นทหารอาสาช่วยประเทศ ถึงเจ้าตัวไม่ไปแต่ต้องกั้นใจและอดทน เพราะมันเป็นคำสั่ง ฝ่ายหญิงเข้าใจถึงจิตใจของชายหนุ่มจึงเฝ้ารอการกลับมาเขาทุกวัน ทุกนาที ทุกวินาที แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่กลับมา เวลาผ่านไป 10 ปี หญิงสาวเริ่มที่จะชรามาแล้ว แต่ก็ยังเฝ้ารอคนที่รักต่อไป ทั้งทีผู้เป็นบิดาหาคู่ครองให้สารพัดแต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธ จนสุดท้าย เมืองนี้เกิดโรคระบายร้ายแรง จึงทำให้คนในหมู่บ้าน ล้มตายมากมาย และรวมถึงนางด้วย นางได้สั่งเสียครั้งสุดท้ายว่า ให้นำตุ๊กตาฟางเขียนชื่อของนางมาตอกตะปูกับต้นซากุระนั้นไว้เพื่อเป็นตัวแทนของนาง ”
“แล้วชายคนรักของนางล่ะหายไปไหนT^T” ฟังแล้วเศร้า
“ 3 ปีหลังจากนางตายเขาก็กลับมา พอเขารู้ว่าคนที่เขารักตายจากไปเขาเสียใจมากและอยู่กับเธอตรงต้นซากุระนั้นทุกวัน พูดคุยในสิ่งที่ได้พบเจอมาตลอด 10 ปี และในที่สุดเขาก็ได้จากโลกนี้ไป ชาวเมืองเห็นว่าทั้งคู่มีความรักที่ยิ่งใหญ่ให้กันจึงนำตุ๊กตาฟางเขียนชื่อของชายหนุ่มลงไปปักไว้ข้างกับตุ๊กตาฟางของนาง ชาวบ้านเชื่อกันว่าทั้งคู่จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป แล้วต่อมาได้สร้างตำหนักนี้ขึ้นเพื่อเป็นการบูชา ”
“เช็ดซะยัยขี้แย้ น้ำมูดเปื้อนเสื้อฉันหมดแล้ว” ซิลเวอร์ยืนผ้าเช้ดหน้ามาทางฉัน
“ก็คนมันซึ่งอ่ะ...ผู้หญิงที่รอคอยเขามาตลอด กับ ชายที่มั่นในรักแท้ ชีวิตคนเศร้า”
“เว่อร์ไปแหละ เช็ดซะ ”
”เชอะ!นายไม่มีวันเข้าใจหรอก...ไอ่คนหัวใจเป็นน้ำแข็ง” ฉันแลบลิ้นปลิ้นตา
“เธอว่าใครห๊า~”
“คุยอยู่กับใครล่ะ!”
“หน๊อย~”
“พอๆทั้ง 2 คนในวัดน่ะ ” ริคุรีบเข้ามาห้ามทัพ “วันนี้เรามาขอพรน่ะ ใจเย็นๆกันไว้อย่างกัดกัน ”
“นายจะโดนคนแรกเลยย่ะ”ฉันหรี้ตาไปทางริคุ
“เอาน่าๆใจเย็นๆ ^_^^”
“ท็อปฮิต ที่สุดของที่นี้ คือการขอพรเรื่องความรักน่ะ กติการมีอยู่ว่า ถ้าอยากให้สมหวัง ต้องโยนก้อนหินให้กระทบกับน้ำสามครั้ง ก่อนโดดต้องตั้งจิตให้มั่น ขอในสิ่งที่ต้องการแล้วโยนไป มีโอกาสแค่ 3 ครั้งน่ะ ”
ทาคุอธิบายจบพวกเราก็มายืนพร้อมหน้ากันที่ริมสระน้ำที่กว้างใหญ่ มองเห็นน้ำตาตรงทางเขาด้วย บรรยายกาศตอนนี้โรแมนติกมากถึงมากที่สุด
“ของกล้วยๆ ให้กระทบพื้นถึง 3 ครั้งยังได้ 5555” ริคุพูด
“หึๆ เดี๊ยวเราจะได้รู้กันเพื่อนยาก” ทาคุ
ตึก ตึก จู๋ม ตึก ตึก จู๋ม
เสียงของก้อนหินกระทบกับน้ำแล้วจมลงพื้นถึงดังถึง 2 ครั้ง ติดๆกัน
“พูดมากกันจริง” อาคาเบะพูดพลางเดินหาก้อนหินอันใหม่
“แล้วไอ่หล่อคนไหนมันยืนพูดประวัตวัดอยู่ตรง ตำหนักว่ะ”ทาคุพูด
“ห๊า ~”
“โทดกร๊าบบบT^T^” เจอสายตาสังหารของอาคาเบะไปทาคุถึงกลับจอด
“555 เศร้าไปเลยว่ะ ” ริคุว่า
“เอาๆพุดมากอยู่นั้นแหละ มาเริ่มพร้อมกันดีกว่า ” ฉันเสนอ ทุกคนจึงหาก้อนหินแล้วมายืนประจำตำแหน่งที่เลือกไว้
“1!”ซิลเวอร์ตะโกน
“อีตาบ้าตะโกนทำไมฉันตกใจหมด”
“โอ๋ๆ ม๊าๆ เดวพี่จะทำให้หายตกใจน่ะ” ทาคุทำทางจะเข้ามากอด
“ทะลึ่งแหละ!”แต่โดนอาคาเบะล็อกคอไว้ เจ้าตัวเลยยอมแพ้กลับไปประจำตำแหน่งตามเดิม
“5555 พร้อมน่ะ ” ฉันถาม
“พร้อม !!!!” อีตาพวกนี้ทำฉันตกใจทุกที่สิน่า
" 1! 2! 3 !!!!! "
ความคิดเห็น