คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapte 1: จุดเริ่มต้น
ณ. งานสิ้นปีวัดไทโดจิ
" อือ....อือ....ทาคายะ...ทาคายะ..."
เสียงของเด็กชายไว้ 8 ขวบนั่งร้องไห้ตรงต้นไม้ใหญ่ในป่าไม่ไกลจากวัดเพราะหลงกับผู้ปกครอง เด็กชายรู้สึกกลัว และสบสนจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น
" นายอยู่ไหน...ทาคายะ...อือ...ถะ....ถ้าฉันกลับบ้านได้น่ะฉะ....ฉันจะแบ่งขนมให้นายกินทั้งอาทิตย์เลย"เด็กชายยังคงอยู่ที่เดิมและพูดกับตัวเองไปเรื่อยๆ น้ำตาของเด็กชายยังไหลรินไม่ขาดสาย
" นายพูดจริงเหรอ? "
เสียงใสๆน่ารักๆของเด็กผู้หญิงอายุเท่าๆๆกับเขาพุด เธอเดินออกมาจากพุ่มไม้ที่ไม่ห่างกันและเดินตรงเข้าไปทีเด็กชายด้วยสายตาที่เปล่งประกาย
" ธะ....เธอ "เด็กผู้ชายรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าเพราะอายที่ใครจะมาเห็น" เธอเป็นใคร ? "
"ฉันเหรอ?" เด็กหญิงชี้มาทางตัวเองอย่างงง "ฉันก็เป็นเด็กเหมือนนายไง^^ "(กวน.....แต่เด็กเลยยัยนี่)
"ยัยกวนประสาท-_-^ "
"ขอบคุณ ^^...แล้วที่นายบอกนั้นเป็นความจริงใช่ไหม"เธอถามขึ้นอีกครั้ง
"บอกอะไร?"
"ทำงงอีกก็ที่นายบอกว่า..จะแบ่งขนมให้กินทั้งอาทิตย์...นายพูดจริงใช่ไหม? "
"เธอไม่มีทางพาฉันไปเจอทาคายะได้หรอก! "
เด็กชายขึ้นเสียง เชิดหน้าขึ้น เด็กหญิงหลุดหัวเราะออกมา ทำให้เด็กชายรู้สึกเขิน และเสียความมั่นใจไปพร้อมๆกัน
"อย่ามาดูถูกกันน่ะ! ฉันมาวัดนี้ตั้งแต่เด็กๆ...ไม่หลงหรอก "เธอเชิดอกอย่างภาคภูมิใจ มั่นใจว่าตัวเองสามารถพาเขาออกไปได้
" เป็นเด็กวัดเหรอ? "
" นายน่ะสิ! มาว่าคนอื่นเขา"
" แล้วเธอจะผ่านฉันออกไปได้หรือยังล่ะ"
"แปปน่ะฉันมาหาของ"
เด็กหญิงมองซ้ายมองขวาเพื่อหาสิ่งของที่เธอตั้งใจ เธอเดินไปรอบตัวเขาบางรอบต้นไม้บ้าง จนเด็กชายเห็นแล้วงงแทน เขาจึงตัดสินใจช่วยเธอหาอีกแรง
" ไปกันเถอะ" เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานเด็กหญิงก็ทักขึ้นมาอย่างดีใจ พลางชูผ้ากิโมโนผืนเล็กลายดอกไม้ไฟ ที่พึ่งหาเจอใกล้ต้นไม้
"เจอแร้วเหรอ"เด็กชายถามด้วยอาการตื่นเต้น"ขอดูได้ไหม"
"ไม่ให้"เด็กหญิงรีบเก็บของที่หาเจอใส่ในกระเป๋ากระโปรง
"เชอะ! ยัยงก!~"
"งั้นเชิญนายอยู่กับเอ่อ....." เด็กหญิงมองไปรอบแร้วทำตัวสั่นๆแล้วรีบเดินตรงไปที่พุ่มไม้ที่เธอเดินเขามา
"ยัยบ้า! เธอพาฉันไปด้วยสิ >< " เด็กชายรีบตามเด็กหญิงไปและทั้งสองก็ออกมาจาต้นไม้ใหญ่จากมาถึงร้านค้าและงานเทศกาลที่เต็มไปด้วยของกินและของเล่นที่น่าระทึกใจ(สำหรับเด็ก)
จ๊อก~จ๊อก~
"นาย!"เด็กหญิงหันไปยิ้มแล้วมองเด็กชายที่ลูบท้องตัวเองอย่างเขินๆ"หิวก็ไม่บอก...เราไปกินราเมงกัน"
"แต่เราไม่มีตังค์น่ะ"
"นายน่ะสิไม่มี....ฉันพอมีไปกินกันเถอะฉันหิวแล้ว"
"เชอะ! ฉันไม่ให้ผู้หญิงเลี้ยงหรอก"
"ตามใจนายล่ะกัน"เด็หญิงยักไหล่ แล้วทำท่าจะออกไป
จ๊อก~จ๊อก~
"โกหกไม่เก่งเลยน่ะ" เธอหรี้ตาไปมองทางเด็กชายที่หน้าแดงเหมือนสตอเบอรี่
"พอฉันเจอทาคายะแล้วฉันจะจ่ายคืนให้"
"ฉันคิดดอกน่ะย่ะ"
"ยัยงก!"
"พูดน้อยจัง!ไปกินข้าวกันได้แล้วไส้ฉันจะขาดแล้ว"
"เชอะๆยัยหมูอ้วยเอ๋ย!"
หลังจากทั้ง2 กินราเมงเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกไปทางทีมีย่านของเล่น เด็กหญิงอาสาเป็นไกด์นำทั่วเอง พอเด็กชายเห็นย่านของเล่นสายตาของเขาก็ลุกเป็นประกาย ตื่นเต้นไปกับสิ่งที่เขาพึ่งเคยเจอ
"เธอๆไปช้อนปลากัน"ผ่านไป 5 นาที
"เธอๆไปตักไข่กัน>.<"ผ่านไปอีก 5 นาที
"เธอไปเล่นโยนบอล" ผ่านไปอีกอีก 5 นาที
"ทางนี้ๆ ^o^/ " ผ่านไปอีกอีกอีก 5 นาที
"นาย! ไม่เคยเล่นของพวกนี้หรือไงกัน"เด็กหญิงเริ่มเหนื่อย ถุงขนมนมเยนเต็มไม้เต็มมือ
"ไม่เคย"
"โอ๊ย! จริงดินายล่ะเชยบันสบมากกกกกก"
"เชอะๆก็ฉันพึ่งจะ....."
"คุณหนู!"เด็กทั้ง 2หันไปทางต้นเสียงที่มีชายใส่ชุดดำที่ไม่เข้ากับเทศกาลวิ่งมาทางทั้ง 2 คน อย่างรีบร้อน
"คุณหนูไม่เป็นอะไรน่ะครับ" ชายชุดดำถาม พลางสำราวตัวของเด็กชายอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ฉันไม่เป็นอะไร"เด็กชายตอบเสียงเรียบๆ
"แล้วคุณหนูคนนี้เป็น??"ชายชุดดำหันไปทางเด็กผู้หญิง
"พะ....เพื่อน!ฉันเอง"เด็กชายตะโกนออกไป
"อ่อ...ขอบคุณที่พาคุณหนูของเรามาส่งน่ะ^^"ชายชุดดำยิ้มให้เด็กหญิงเล็กน้อย
"ไม่เป็นไรค่ะ"เด็กหญิงโค้งให้นิดๆ"'งั้นฉันไปน่ะ~"เด็กหญิงทำท่าจะเดินจากไปแต่เด็กชายคว้าข้อมือของเด็กหญิงไว้แล้วหันไปทางชายชุดดำ"พวกนายไปที่อื่นก่อน"
"ครับ" แล้วชายชุดดำยิ้มกลุ่มกลิ่ม แล้วก็หายตัวไป
"นายมีอะไรหรือเปล่า?"
"เอ่อ..ขะ...ขอบคุนที่ช่วยฉันน่ะ...” เด็กชายก้มหน้าลงไปหอมแก้มของเด็กหญิง มันทำให้เธอตกใจจนทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้น เด็กชายเคลิ้มยิ้มออกมา
“ไปล่ะ...หวังว่าเราคงเจอกันอีก^//^"
"O_O"
ความคิดเห็น