คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รู้จักเดวิลฯ
~พักกลางวัน~
“คริสลงไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน”ฉันส่ายหัวปฏิเสธคำชวนของฟ้าโอบทันทีไม่ใช่ว่าฉันไม่หิวนะฉันน่ะหิวใจจะขาดT_Tแต่ถ้าฉันลงไปนายมหันตภัยคีย์บอร์ดต้องจิกหัวใช้ฉันแน่ๆ
“อ๊ะๆฉันเข้าใจเดี๋ยวซื้ออะไรขึ้นมาให้ละกัน”ไอ้ฟ้าโอบลูบหัวฉันเบาๆเหมือนปลอบไอ้ป๊อกกี้สุนัขขนสวยที่บ้านมันก็ไม่ปาน-_-ก่อนจะเดินออกไปแต่สักพักเสียงคนเดินก็ดังขึ้นฉันขอเดาเลยว่าฟ้าโอบลืมกระเป๋าตังค์แน่ๆ
“ลืมกระเป๋าตังค์หรอฟะ...”ฉันกลืนคำพูดทันทีที่เห็นคนตรงหน้าเขามองมาด้วยสายตาหงุดหงิด+รำคาญ ฉันมีทางหนีทางไหนได้บ้างT^T
“เธอคิดจะเบี้ยวฉันหรอ”
“คือฉัน....ฉัน...โอ๊ย! ปวดท้อง ปวดมากเลยฉันลงไปไม่ไหวหรอก”สาธุ~ขอให้เขาเชื่อทีเถอะ หนูไม่ได้อยากโกหกนะคะแต่มันจำเป็น><
“หรอ...แต่ยังไงเธอก็ต้องลงไปทำงานของเธอ”อีตาแป้นพิมพ์พูดด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำฉันเลยลุกพรวดขึ้นอย่างลืมตัว
“มันจะมากไปแล้วนะแม้แต่คนปวดท้องก็ไม่ให้พักนี่มันใช้แรงงานชัดๆ”
“เถียงได้แบบนี้แสดงว่าหายปวดท้องแล้วสินะ”เขาคลี่ยิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อส่วนฉันตอนนี้หน้าหดเหลือแค่นิ้วครึ่งไปแล้ว ทำไมถึงได้โง่ขุดหลุมฝังตัวเองแบบนี้นะคริสตัล!
คีย์บอร์ดไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเขากระชากข้อมือฉันออกจากห้องไปในทันทีตาบ้าเจ็บนะ><
“นาย....ปล่อยฉันนะ!”ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนมองมาที่เราอย่างให้ความสนใจฉันสะบัดข้อมือออกจากพันธนาการของคีย์บอร์ด แล้วมองหน้าเขาที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยที่เขาทำข้อมือฉันแดง
“ไปกับฉัน”เขาพูดด้วยเสียงเบาๆแล้วจับข้อมือฉันลากไปอีกเพียงแต่ตอนนี้มันดูอ่อนโยนกว่าตอนที่เขาลากฉันออกจากห้องเท่านั้นเอง คีย์บอร์ดพาฉันมายังห้องเดิมที่ฉันมารับใช้เขาเมื่อเช้าข้างในมีเพื่อนเข้านั่งอยู่ครบทุกคน ทำไมแก๊งนี้มีแต่คนหล่อๆนะ*^*
“โอ๊ะโอ!ไปลักพาตัวใครมาล่ะคุณชาย”ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงทักขึ้นทันทีที่ฉันกับนายแป้นพิมพ์ก้าวเข้ามาในห้องมือขวาของเขามีขนมปัง+เค้กส่วนมือซ้ายก็ถือแก้วน้ำอัดลม นายกลัวเขาแย่งกินขนาดนี้เลยหรอ-_-
“ฉันชื่อซันเดย์นะสาวน้อย ส่วนไอ้คนที่นั่งอยู่กับกองหนังสือมันชื่อนิวตรอน”ซันเดย์แนะนำตัวเองพลางชี้ไปที่ชายหนุ่มเรือนผมสีดำสนิทบนใบหน้ามีแว่นกรอบสี่เหลี่ยมสีแดงประดับอยู่แม้แต่แว่นก็ยังไม่สามรถลดความหล่อของเขาได้เลย ด้วยความที่เมื่อยคีย์บอร์ดเลยดึงฉันนั่งลงข้างๆเขา
“ส่วนคนที่นั่งดูหนังสือสารคดีเล่มใหญ่อยู่ชื่อแชมเปญ”แชมเปญลดหนังสือลงมาเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆกลับมา
“ความจริงมันอ่านหนังสือโป๊ต่างหาก”ซันเดย์โน้มตัวลงมากระซิบให้ฉันรับรู้ว่าภายใต้หนังสือสารคดีเล่มโตนั้นข้างในมันมีอะไรๆ๐_๐
“ส่วนสองคนที่เล่นเกมส์อยู่มันชื่อโอมเพี้ยงกับน้ำเงิน”โอมเพี้ยงหันมายิ้มให้นิดๆก่อนจะหันไปสนใจเกมส์ตรงหน้าต่อเพราะดูเหมือนว่าน้ำเงินกำลังจะชนะเขาแล้วล่ะ
“ส่วนไอ้คนที่นอนหลับอย่างเป็นสุขมันชื่ออะตอม ไอ้ที่นั่งคุยโทรศัพท์จ๊ะจ๋านั่นชื่อน้ำเหนือ แล้วนั่นไอ้ไวน์มันกำลังทำการบ้าน”ฉันว่านะในนี้ไวน์กับนิวตรอนคงมีสาระที่สุดแล้วล่ะ
“แล้วก็คนสุดท้าย...โอโซน”ซันเดย์ชี้ไปที่ชายเจ้าของดวงตาเศร้าสร้อยเขาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย.....
“เธอยังไม่แนะนำตัวเลยนะ”
“ยัยนี่ชื่อคริสตัล เป็นสาวใช้”ยังไม่ทันที่ฉันจะอ้าปากตอบซันเดย์ นายแป้นพิมพ์ก็ดันมาตอบตัดหน้าฉันแถมยังยัดเยียดความเป็นสาวใช้ให้ฉันอีกต่างหาก ฮึ่ม! อย่าให้ถึงคราวฉันเอาคืนบ้างนะ
ความคิดเห็น