คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชดใช้
ฉันกลับถึงบ้านด้วยอารมณ์บูดบึงแค้นๆๆๆ><ไม่เคยคิดเลยว่าคุณหนูคริสตัลคนนี้จะต้องไปรับใช้นายคีย์บอร์ดแห่งเดวิลแก๊ง(ที่รู้ชื่อเพราะถามพวกคลั่งไคล้มา)ฉันโยนเสื้อตัวนั้นลงไปในเครื่องซักผ้า ความจริงฉันอยากเอามีดมากรีดมันด้วยซ้ำฮึ!ฉันสวดยัยฟ้าโอบไปหลายตลบแต่ยัยนั่นก็พูดได้แค่ขอโทษๆๆแล้วชีวิตฉันจะเป็นไงต่อไปเนี่ยT-T
~ตุ๊งตะลุงตุงแช่...แป๊ะป๊ะ~เสียงโทรศัพท์ที่ดังทำให้ฉันหยุดชะงักก่อนจะควักมันออกมาเบอร์ไม่คุ้นเลยแฮะ
“ฮัลโหล”
“ว่าไงยัยเบ๊อะ”เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างกวนๆฉันว่ามันคุ้นๆแปลกๆ
“ใคร?”
“เธอทำอะไรไว้กับใครบ้างล่ะ”ทำอะไร?..วันนี้ฉันยังไม่ได้ทำอะไรใครเลยนอกจาก...เอ๊ะ!
“นาย...รู้เบอร์ฉันได้ไง”
“ฉันสามารถพอ”อีตาคีย์บอร์ดตอกกลับมาอย่างกวนๆมันน่านัก!
“งั้นนายก็หาที่อยู่บ้านฉันไปเลยสิ”ฉันประชดกลับไปแต่ปลายสายกลับหัวเหราะร่า
“ฉันได้มันมาอยู่ในเมื่อแล้วล่ะ”>-<ฉันเกียจแก๊งนี้~~
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”ฉันกลอกเสียงอันดังลงไปเพื่อให้ฝ่านนู้นตกใจเล่นแล้วกดตัดสายทิ้งพร้อมปิดเครื่องทันที หึๆๆนายคีย์บอร์ดมาลองสู้กันสักตั้งไหมล่ะ....
ฉันเดินเข้าโรงเรียนมาอย่างสบายอารมณ์จู่ๆกระเป๋าเป้ก็บินร่อนลงมาแบะบนหัวฉันพอดีเด๊ะ พอหันไปมองตัวต้นเหตุเขากลับทำหน้ายียวนชวนประสาทแตก
“ตามฉันมา”เขาบอกเสียงเรียบๆก่อนจะเดินนำฉันไปยังหลังอาคารหกซึ่งเป็นอาคารที่อยู่ท้ายสุดของโรงเรียนติดกับสระบัวขาว ข้างหลังอาคารมีห้องกลางๆเก่าๆ ซึ่งฉันเดาว่ามันน่าจะเคยเป็นห้องเก็บของพวกอุปกรณ์กีฬาเก่า พอคีย์บอร์ดเปิดประตูเข้าไปภายนอกมันอาจจะดูเก่าๆไม่มีอะไรน่าสนใจแต่ข้างในมันก็คือห้องนั่งเล่นไฮโซดีๆนี่เองภายในประกอบไปด้วยโซฟาสุดหรูทีวีรุ่นใหม่ ตู้หนังสือ ตู้เย็น เกมส์ สารพัดหรือจะพูดให้ถูกมันก็คือบ้านขนาดย่อมๆเลยล่ะ พอมองไปที่คีย์บอร์ดเขากำลังถอดรองเท้าแล้วโยนมันลงมาตรงหน้าฉัน
“ขัดรองเท้าให้ฉัน”ห๊ะ!!ตานี่จะให้ฉันขัดรองเท้าให้o_oตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยขัดร้องเท้าให้ใครเลยนะ
“ไม่มีทาง”คีย์บอร์ดเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้มแล้วก้าวเข้ามาช้าๆเป็นเหตุให้
ฉันต้องถอยหลังหนีจนหลังไปปะทะกับประตูหมดทางหนีโดยสิ้นเชิงT^T
“นะ...นาย”เขาก้มลงมาช้าๆแล้วเอาหน้าหล่อๆจ้องหน้าฉันที่ตอนนี้อยู่ห่างกันไม่ถึงเซนต์
“เธอต้องรับใช้ฉัน”พอพูดจบหมอนั่นก็เอามือมาหยิกแก้มฉันเหมือนตอนที่เขาบังคับให้ฉันเป็นคนใช้แต่มันต่างกันตรงที่ครั้งนี้มันดูอ่อนโยนกว่าครั้งก่อนเล็กน้อย....แค่เล็กน้อยเท่านั้น-_-ผลสรุปก็คือ...ฉันต้องยอมขัดรองเท้าแล้วก็ทำความสะอาดโน่นนั่นนี่อีกมากมายจนเกือบไม่ทันเข้าเรียน
“ยัยคริส!!”ฟ้าโอบตะโกนเสียงร้อยแปดสิบเดซิเบลทันทีที่เห็นสภาพฉันก็แน่ล่ะสภาพฉันตอนนี้ดูได้ที่ไหนผมก็ยุ่งเหยิงเหมือนไม่ได้หวีมาเป็นชาติแถมยังมีใยแมงมุมติดมาด้วยเสื้อผ้าก็เต็มไปด้วรอยเปื้อนจากการทำความสะอาด ตอนนี้ฉันมีอะไรดีบ้างไหมเนี่ยT^T
ความคิดเห็น