ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่1 เพื่อนใหม่
"โรงเรียนนี้.....น่าสนใจดีนะ"
เมื่อสิ้นเสียงอันเย็นชาของเด็กสาวหน้าตาดี ผมสีเงินเปล่งประกายและดวงตาสีชมพูเป็นประกายน่ามอง ทุกสิ่งเงียบสงัดและสายตาทุกคู่จ้องไปยังเจ้าของน้ำเสียงน่าฟังนั้นทันที
"พวกเจ้าน่ะ.....หอประชุมใหญ่ของโรงเรียนไปทางไหนงั้นเหรอ"
"ผมพาไปเองครับ"
เด็กสาวผมเงินผู้มีชื่อว่า'มาซาอิ ชิรัน'หันขวับไปมองเสียงของชายหนุ่มผมสีฟ้าน้ำทะเลกับดวงตาอันอบอุ่นสีทองวาววับจ้องมองมา
"ก็ดีนะ งั้น.....เจ้าชื่อว่าอะไรล่ะ"
"ผมชื่อ'ฮิริน'ครับ"
เจ้าของเสียงอันนุ่มนวลหันไปยิ้มให้และตอบมาอย่างอบอุ่น
.
.
.
นั้นเป็นเรื่องเมื่อเช้านี้......ฉัน'ชิรัน'คนนี้จำหน้าของฮิรินได้เป็นอย่างดี ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราทั้งสองคนจะได้มานอนห้องเดียวกัน.....กฏบ้าอะไรของโรงเรียนนี้เนี่ย ทำไมต้องให้นักเรียนชายกันนักเรียนหญิงมาอยู่ด้วยกันด้วยเนี่ย
"ชิรันจัง ไม่นอนเหรอ นี่ก็ดึกแล้วนะ เดี๋ยวก็โดนจับกินหรอก"
เสียงของฮิรินดังมาอย่างอารมณ์ ฉันหันไปจ้องหน้าเขาสักพัก
"ข้าไม่ได้กลัวโดนกินหรอกนะ แต่...จะนอนก็ได้"
ฉันหันไปถลึงตาใส่เขาแล้วห่มผ้าห่มนอนหันหลังให้ฮิริน.....ทำไมเจ้านั่นต้องมาคอยเป็นห่วงด้วยเนี่ย ไม่ใช่พี่ฉันนี่นา.....เอาเป็นว่าเลิกคิดมากแล้วนอนๆไปละกันนะ
"ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์"
เราทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมๆกัน และคืนนั้นก็จบไปได้ด้วยดี
เมื่อสิ้นเสียงอันเย็นชาของเด็กสาวหน้าตาดี ผมสีเงินเปล่งประกายและดวงตาสีชมพูเป็นประกายน่ามอง ทุกสิ่งเงียบสงัดและสายตาทุกคู่จ้องไปยังเจ้าของน้ำเสียงน่าฟังนั้นทันที
"พวกเจ้าน่ะ.....หอประชุมใหญ่ของโรงเรียนไปทางไหนงั้นเหรอ"
"ผมพาไปเองครับ"
เด็กสาวผมเงินผู้มีชื่อว่า'มาซาอิ ชิรัน'หันขวับไปมองเสียงของชายหนุ่มผมสีฟ้าน้ำทะเลกับดวงตาอันอบอุ่นสีทองวาววับจ้องมองมา
"ก็ดีนะ งั้น.....เจ้าชื่อว่าอะไรล่ะ"
"ผมชื่อ'ฮิริน'ครับ"
เจ้าของเสียงอันนุ่มนวลหันไปยิ้มให้และตอบมาอย่างอบอุ่น
.
.
.
นั้นเป็นเรื่องเมื่อเช้านี้......ฉัน'ชิรัน'คนนี้จำหน้าของฮิรินได้เป็นอย่างดี ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราทั้งสองคนจะได้มานอนห้องเดียวกัน.....กฏบ้าอะไรของโรงเรียนนี้เนี่ย ทำไมต้องให้นักเรียนชายกันนักเรียนหญิงมาอยู่ด้วยกันด้วยเนี่ย
"ชิรันจัง ไม่นอนเหรอ นี่ก็ดึกแล้วนะ เดี๋ยวก็โดนจับกินหรอก"
เสียงของฮิรินดังมาอย่างอารมณ์ ฉันหันไปจ้องหน้าเขาสักพัก
"ข้าไม่ได้กลัวโดนกินหรอกนะ แต่...จะนอนก็ได้"
ฉันหันไปถลึงตาใส่เขาแล้วห่มผ้าห่มนอนหันหลังให้ฮิริน.....ทำไมเจ้านั่นต้องมาคอยเป็นห่วงด้วยเนี่ย ไม่ใช่พี่ฉันนี่นา.....เอาเป็นว่าเลิกคิดมากแล้วนอนๆไปละกันนะ
"ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์"
เราทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมๆกัน และคืนนั้นก็จบไปได้ด้วยดี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น