คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I and YOU
Lee Soonkyu…
ไม่เข้าท่าเลยสักนิดที่พาตัวเอง บินลัดฟ้าจากอเมริกามาที่นี่ สถานที่ที่ไม่เคยมาเหยียบ รู้เพียงเป็นสัญชาติครึ่งหนึ่งของตัวเองและภาษาที่พ่อและแม่ ใช้พูดกัน....
“ฮันยองฮาเซโย”เสียงเอ่ยสวัสดี พร้อมกับโค้งเก้าสิบองศาอย่างนอบน้อม คงมีประเทศเดียวที่จะเอ่ยทักทายแบบนี้ ประเทศที่เป็นศูนย์กลางไอดอลระดับเอเชีย...เกาหลีใต้...
ลี ซุนกยู หญิงสาวตัวเล็กส่วนสูง เพียงร้อยห้าสิบกลายๆ เฉี่ยวร้อยห้าสิบแปดไปเพียงนิด ผมซอยสั้นสีทอง น่าตาน่ารัก ปากเรียวเป็นกระจับชวนสัมผัส เจือสีแดงชวนให้น่าลิ้มลองเข้าไปใหญ่ แต่ลักษณะทั้งหมดมันกลับขัดกับท่าทางกะโดกกะเดก นั่นซะเหลือเกินรองเท้าผ้าใบยี่ห้อหรูลายฮิปฮอปสุดเท่ ไล่ไปถึงกางเกงเดฟสีดำ ไปยังท่อนบนเสื้อคอกลมสีฟ้าลายการ์ตูนถูกทับด้วยฮู้ดสีขาว หมวกดีไซน์เก๋ยิ่งเสริมความน่ารักเข้าไปใหญ่ คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากดูภายนอกแล้วจะบอกว่าซุนกยูนั้นเป็น ทอม...
ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ที่คนอื่นบอกว่าตัวเองเป็น ทอม แต่เพราะเกิดในประเทศเสรีทางด้านนี้จึงไม่ใช่เรื่องน่าสนใจสักเท่าไหร่ หรืออาจจะเป็นเพราะบางทีฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร จะเป็นทอมอย่างที่คนอื่นบอกมั้ย? หรือเป็นแค่เด็กผู้หญิงห้าวๆคนนึงเท่านั้น แต่ฉันก็แค่รักในดนตรี รักในเสียงเพลง และรักที่จะใช้ชีวิตอย่างอิสระ เพราะงั้นฉันคงไม่แบกสัมภาระกับความยากลำบากมาประเทศบ้านเกิดของพ่อและแม่ของตัวเองเช่นนี้ ฉันไม่ได้ต้องการเป็นไอดอลเหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆที่มาที่นี่ ฉันแค่อยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร และทำไมฉันจึงหาคำอธิบายตัวเองไม่ได้สักที..
เป็นอะไร ที่อยากเป็น มัน “ง่าย” ...แต่...
“ยาก” ที่จะรู้ว่า อยากเป็นอะไร...
Kwon Yuri…
เพราะอะไรถึงไม่ชื่นชมยินดีกับเกียรติยศและชื่อเสียงที่ได้มา เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบในใจของฉันเอง ฉันได้ทุกอย่างเพราะความสามารถของตัวเองฉันเอง มันใช่...หากแต่กลับไม่ภูมิใจเลยสักนิด คนรุมล้อมมากมาย คนชื่นชอบ คนหลงใหล นั่นคือความใฝ่ฝันของฉันเอง แล้วทำไมล่ะ...ในเมื่อฉันเลือกมันเอง เพราะอะไร? ทำไมถึงไม่รู้สึกยินดี หรืออาจเป็นเพราะ ...คนที่ควรจะยินดี ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้...
“กรี๊ดๆๆๆๆ พี่ยูริๆๆๆ!!!”เสียงเซ็งแซ่ในทันทีที่ฉันก้าวลงจากรถที่ติดฟิล์มหนาทึบนั่น คลี่ยิ้มสดใสแจกจ่ายไปทั่ว โดยซ่อนแววตาแห่งความขมขื่นไว้ภายในแว่นตาสีดำที่ชอบพกติดตัว
คนร่างสูง หุ่นดี เอวขอดเป็นเอสไลน์ เรียกได้ว่ารูปร่างแบบนี้คือความใฝ่ฝันของผู้หญิงทั่วโลก ผิวคล้ำสีแทนใบหน้าคม กับดวงตาแสนอบอุ่น ชวนให้อุ่นวาบหากได้จ้องมอง แต่ก็นั่นแหละ น้อยคนนักที่จะได้เห็นดวงตาที่แท้จริงของร่างสูงคนนี้ ร่างสูงหุ่นดีเพียบพร้อมไปซะหมดทุกอย่างอย่างควอน ยูริ ที่ไม่เคยมีผู้ใดเห็นแววตาที่ซ่อนไว้ภายใต้แว่นดำ
ยูริ นักแสดงสาว ผู้ได้รับรางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมไปหมาดๆ และรางวัลนักแสดงดาวรุ่งของวงการ ด้วยความสามารถทางการแสดงที่ตีบทแตกกระจุย ทำเอาสาวกละครหลังข่าวเสียน้ำตาไปหลายต่อหลาย ด้วยบทของนางเอกสาวผู้ละทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักเพียงอย่างเดียว หากแต่ตอนสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร หรือนั่นอาจเป็นเพราะ มันตรงกับชีวิตฉันก็ไม่อาจรู้ได้ เพียงแต่ความรู้สึกตอนเล่นบทนั้นมันกลับรู้สึกคล้ายกับเคยสัมผัสมันมาแล้ว
เพราะรู้สึก คล้าย ไม่ใช่ เหมือน เหตุการณ์ในละครกับชีวิตจริง จึงคล้ายๆกับ แค่นั้นเอง...
ไม่รู้ต้องทำอย่างไรกับความรู้สึกที่ไม่จางหาย ความรู้สึกที่ว่า คล้ายๆกับ ว่าเคยรู้สึก แต่ก็เหมือนไม่เคยเช่นกัน เล่นละครก็หลายเรื่องมากนัก แต่ไม่เคยรู้สึกอินกับบทมากขนาดนั้น ขนาดที่ว่า มัน คล้ายๆกับ เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง ฉันอาจเคยละทิ้ง หรือเคยถูกทอดทิ้ง ก็เป็นได้ แต่กลับจำไม่ได้ว่า เรื่องราวมันเป็นอย่างไร
คล้ายๆ กับว่า เคย “ยาก” กว่านี้ ...แต่ก็... “ง่าย” กับใครบางคน
..........................................................................................................................................................................
ว้าวววว!!! ในที่สุด ไรท์ก็แต่งดราม่าซักที ดีใจๆๆๆ...แบบว่า มันสนุกมากเลยนะ ท้าทายดี อิอิอิ....
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแค่แนะนำจุดประสงค์ของตัวละคร ว่าแต่ละคนคิดยังไง หรือจะออกแนวไปแบบไหน แต่ขอบอกว่า แต่งยูลซัน นี่ยากมากเลยอ่ะ นึกอะไรไม่ค่อยออกเลย แต่ก็ได้ออกมาในที่สุด ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะฮ่ะ^^
ขอพระคุณกับผู้อ่านทุกท่าน....อ่านตั้งหลายนาที คอมเม้นท์ครั้งนึง คงไม่เสียเวลา
ขอขอบพระคุณ...คนที่คอมเม้นท์^^
ความคิดเห็น