ประเพณีสยองขวัญ

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

ภายในห้องเรียน 4/10 มีเด็กอยู่ในห้องประมาณ 4 คนกำลังนั่งหันหน้าราวกับจะคุยเรื่องอะไรบางอย่างที่สำคัญ  ซึ่งเป็นเวลาที่แปลกมากเมื่อใกล้ถึงเวลาปิดตึก  ฉันเหลือบมองเหล่าเพื่อนๆที่กำลังคุยกันอยู่เงียบๆ
“ ใกล้จะถึงเวลาที่เรารอคอยแล้วนะ^O^ ”
ทับทิม เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดของฉันเอ่ยออกมาแบบตื่นเต้น บอลกับคู่หูของเขา  ต้น  หัวเราะออกมาแล้วพูดแหย่ฉัน
“ นึกถึงปีที่แล้วเนอะ กระดิ่ง ^O^ ปีที่แล้วเธอวิ่งนำหน้าใครเลยนี่ ”
“ ก็ฉันกลัวผีนี่ -_- จะให้หัวเราะไปเดินไปเหมือนพวกเธอสองคนคงไม่ไหว ”
ฉันตอกกลับไป ใช่แล้ว ห้องของเรามักมีประเพณีบ้าๆที่ต้องทำอยู่ทุกปีเสมอ นั่นคือประเพณีรับหน้าร้อนโดยการไปพิสูจน์ผีที่วัด ซึ่งบ้านของเพื่อนพวกเราชื่อ หมง  บ้านอยู่ใกล้วัดที่สุด คนไหนที่กล้าไปพิสูจน์ก็ต้องไปนัดเจอที่บ้านของหมงกันก่อน เพื่อนสนิทของฉันอีก 3 คนที่เหลือเป็นพวกไม่กลัวผีอยู่แล้วก็เป็นอันต้องไปทุกที  ถึงฉันจะไม่อยากไปก็โดนลากไปด้วยทุกปี
“ พร้อมยัง?ไปบ้านไอ้หมงกันเถอะ !! ”
บอลเดินออกจากห้องตามด้วยต้นไปติดๆ ทับทิมยิ้มให้ฉันแล้วคว้ามือฉันที่กำลังเดินหนีไปแบบรู้ทัน โอ้ สวรรค์~ช่วยลูกด้วย T_T

ตอนนี้เราก็มาอยู่ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านหมงแล้ว ให้ตายสิ -_- ไม่ว่าจะมากี่ครั้งๆฉันก็กลัวบ้านของหมงที่มันอยู่ใกล้วัดอยู่ดี แต่พอฉันมองไปรอบๆตัวมีแต่ฉันเท่านั้นมั้งที่กลัว =_=
ในห้องนั่งเล่นตอนนี้มีเด็กอยู่ในห้อง8 คน รวามทั้งพวกฉันอีกสี่คนด้วย ถ้านับจากซ้ายมือของฉันที่กำลังนั่งเป็นวงกลมกับเพื่อนๆคนแรกคือ ซายน์ เพื่อนผู้หญิงที่เรียบร้อยที่สุด เธอส่งยิ้มให้ฉันเมื่อฉันมองเธอ ฉันยิ้มกลับก่อนจะมองไปเห็น หลิว คู่ปรับของทับทิม ตอนนี้ทั้งสองก็กำลังเถียงกันอยู่
“ ไอ้หลิว >_< แกอยากมีเรื่องกับฉันใช่ไหมฮะ”
“ ก็มาเด้ >O< ใครกลัว ”
ซายน์รีบเดินเข้ามาห้ามกลางวงก่อนที่จะทะเลาะกันมากกว่านี้ -_-;; แต่ไอ้สองคนนี้ถึงจะเถียงกันยังไงก็รักกันอยู่ดี เพราเวลาหลิวป่วยทับทิมก็ไปเยี่ยมทุกครั้ง ต่อมาก็ หมง เด็กชายผู้เงียบขรึมที่มาพร้อมกับคาถาสวดมนต์เป็นอาวุธ  แทน เพื่อนชายอีกคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ แล้วก็บอล ต้น และทับทิมนั่งคนสุดท้าย
“ ตอนนี้ก็ได้เวลาแล้ว เรามาเล่าเรื่องผีกันก่อนเถอะ ”
หมงพูดขึ้นเมื่อนาฬิกาชี้ไปที่ 6 โมงเย็น เราจะจับฉลากว่าใครเป็นคนเล่าเรื่องผีคนแรก แล้ววนตามเข็มนาฬิกา
       คนแรกที่ได้เล่าคือ  ทับทิม
“ วันนี้ขอแบบรวบรัดนะครับ เพราะเราต้องเตรียมตัวไปสวนร้างกัน ”
“ อ้าว  หมง -_-a ทำไมเราเปลี่ยนที่กันล่ะ ”
ซายน์ถามแบบงุนงง นั่นสิ -_- ปกติเราจะไปวัดกันนี่นา จังหวะนี้ฉันเห็นบอลกับต้นซุบซิบแล้วหัวเราะคิกคักกัน แต่จังหวะนั้นหมงพูดพอดีเลยเบี่ยงเบนความสนใจไป
“ ผมเห็นว่าไปทุกปีจะน่าเบื่อ เลยคิดว่าเปลี่ยนที่กันดีกว่า ”
“ งั้นก็ดีนะ^-^ งั้นฉันจะเล่าเร็วละกัน ”
“ เชิญครับ คุณทับทิม ”
“ ตอนนั้นเป็นเวลาปิดเทอม ฉันไปค้างที่บ้านของป้าเห็นมีตุ๊กตาไล่กาตั้งอยู่ ฉันก็ถามว่าทำไมเอาหุ่นไล่กามาตั้ง ป้าก็เล่าให้ฟังว่าที่จ.สิงห์บุรี กลางดึกคืนหนึ่งมีคนมาเคาะประตูบ้านหลังหนึ่ง แล้วถามว่าบ้านนี้มีคนเกิดปีมะไหม ถามไปทุกบ้าน ปรากฏว่าทุกบ้านที่ถูกถามและตอบว่ามีคนเกิดปีมะนั้น คนที่เกิดปีมะตายหมด เค้าเลยบอกว่าให้เอาหุ่นไล่กามาวางไส้ และติดกระดาษไว้หน้าบ้านว่าบ้านนี้ไม่มีใครเกิดปีมะ ป้าบอกว่าเรื่องนี้ดังมากที่สิงห์บุรีเลยทำไว้ก่อน จบแล้วจ้า ”
“ กลับบ้านไปฉันจะทำตามที่เธอบอกแล้วกัน ทับทิม ”
ต้นพูด พวกเราส่วนใหญ่เกิดปีมะ แต่ฉันคนเดียวที่เกิดปีวอก โฮะๆ^O^
“ ตาเธอแล้ว  กระดิ่ง ”
คนที่ฟังได้หน้าตาเฉยที่สุดคือหมง คนอื่นๆยังทำหน้าตากลัวกันนิดหน่อย
“ ก็ไม่ค่อยน่ากลัวหรอกนะ^^ มีครั้งหนึ่งญาติของฉันต้องเข้าร.พ ตอนนั้นฉันกับคนใช้ของญาติชื่อพี่จวน ก็ลงลิฟต์จะไปซื้อขนม พอตอนเข้าไปลิฟต์ก็เก่สมากๆ ทีนี้จู่ๆลิฟต์ก็ติดไฟก็ดับ ฉันกลัวมากแต่พี่จวนร้องไห้ไปแล้ว เพราจริงๆแล้วนี่คือการขึ้นลิฟต์ครั้งแรกของพี่จวน ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาที ลิฟต์ก็เคลื่อนไปหยุดที่ชั้น1 พอเปิดลิฟต์ออก.... ”
“ ก็เจอผีหรอ O_O ”
“ =_= ไม่ใช่นะ แทน เป็นคนต่างหาก เป็นผู้หญิง เค้าตกใจน่าดูตอนที่ฉันกับพี่จวนรีบวิ่งออกจากลิฟต์กัน เราก็เล่าให้เค้าฟัง พี่คนนั้นเดินเข้าไปเปิดสวิตซ์ในลิฟต์ ไฟในลิฟต์ก็เปิด เขาก็ถามเราว่าเราไปยุ่งกับอะไรแถวๆปุ่มข้างหน้ารึเปล่า เราก็บอกว่าเปล่า ตอนเข้าลิฟต์เราแค่กดปุ่มชั้น 1 แล้วก็เดินมาอยู่ติดหลังลิฟต์ ไม่ได้ยุ่งกับข้างหน้า เค้าก็ทำหน้าตาไม่เชื่อแล้วบอกว่า ถ้าน้องไม่ไปโดนสวิตซ์ละก็ไฟก็ไม่ดับหรอก แค่นี้แหละเรากับพี่จวนก็นิ่งไปเลย พอตอนกลับบ้านฉันก็นึกออกว่าตอนยืนรอลิฟต์ ฉันก็ล้อพี่จวนว่าระวังนะ ร.พ เก่าอย่างนี้ ลิฟต์อาจจะติดก็ได้ ตอนพุดก็ล้อๆไม่คิดว่าจะติดจริง +_- ”
ทุกๆคนนั่งมองฉันอ้าปากค้าง บอลพึมพำ “ ไม่น่ากลัวหรอฟะเนี่ย =O=;;”
“ ตาซายน์แล้วจ้า ^O^ ”
“ ให้ซายน์เล่าเป็นคนสุดท้ายนะ จะได้รีบไป -^- เพราะมันอยู่ไกลพอสมควร ”
“ นายพูดเหมือนรู้ว่าอยุ่ที่ไหนเลยนะ ? ”
หลิวถามพลางขมวดคิ้ว  บอลยืดอกทำท่าเก๊ก
“ ก็ฉันเป็นคนเสนอเองว่า ไปที่นี่ดีกว่าไง ^O^ ”
“ เหรอ -_- เออๆซายน์เล่าเลย ”
       ซายน์อมยิ้ม อ๊าย~>_< น่ารักจริงๆซายน์เนี่ย ทุกทีพอถึงตาซายน์ ซายน์มักขอผ่านเราะไม่รู้เรื่องผี ชอบฟังมากกว่า แต่คราวนี้เหมือนจะมีเรื่องเล่านะ
“ เรื่องนี้ซายน์ฟังมาจากพี่แซม พี่ชายของซายน์น่ะ^^ พี่แซมเล่าให้ฟังว่ามีเด็กกลุ่มหนึ่งไปท้าพิสูจน์กันที่ตึกร้างที่นึง ตอนเข้าไปยังไม่มีอะไร แต่เด็กคนหนึ่งในกลุ่มเห็นผิดสังเกตว่าเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มหายไปก็เลยพากันวิ่ง เด็กก็หายไปทีละคนๆเหลือแต่รองเท้าบ้าง เศษเสื้อผ้าบ้างจนเหลือแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กคนนั้นก็... ”
                     ปัง!!!!