ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love EP~ 1
หญิงสาว ร่างบางในชุดสบายๆ กำลังเดินออกมาจากสนามบินดอนเมืองด้วยท่าทางอันสดใส พร้อมกับยกมือไหว้ ผู้อาวุทโสทั้งสอง
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ "
" สวัสดีจ๊ะ เอม เป็นไงบ้างจ๊ะลูกแม่ เหนื่อยไหมจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ทักทายลูกสาว ด้วยท่าทางใจดี
เธอคือ เอม หรือเอมิกา ลูกสาวคนเดียวของท่านประธานบริษัท ส่งออกอาหารกระป๋อง และ ผลไม้ไทย รายใหญ่ของประเทศ
" เอม เป็นไงบ้างลูก ที่อังกิต เรียนหนักไหม " ผู้เป็นพ่อ เอ่ยถามขณะที่เดินทางกลับบ้าน ของพวกเขา
" ก็ไม่ยาก แต่ก้อไม่ง่ายค่ะคุณพ่อ กว่าจะจบมาได้อย่างงี้ ก้อ เลือดตาแทบกระเด็นเหมือนกันค่ะ " เอมิกา ตอบพ่อของเธอด้วยท่าทางดีใจ
เอมิกา ไปเรียนที่ประเทศอังกิตตั้งแต่เธอจบ ม. 3 ที่เมืองไทย เธอเริ่มต้นที่จะเรียน Higt School ที่นั่น แล้วต่อมหาวิทยาลัย
เธอเลือกที่จำเข้าศึกษาในคณะบริหารธุระกิจ เนื่องจาก ทางบ้านของเธอต้องการให้เธอมาเป็นผู้สืบทอดธุระกิจ ของตระกูล นาคพงษ์ ที่มีมาตั้งแต่สมัยปู่ของเธอ และปีนี้ เธอได้เรียนจบอย่างที่เธอต้องการแล้ว
" คุณพ่อค่ะ คุณพ่อจะให้เอมทำงานเมื่อไหร่ค่ะ "หญิงสาวถามขึ้นในขณะอยุ่ที่ห้องนั่งเล่นประจำบ้าน
" เร็วๆนี้แหละเอม แต่พ่ออยากให้เอมไปฝึกงานที่อื่นก่อน งานที่ไม่ใช่ตำแหน่งใหญ่ ๆ ทำไมหรือ ลูกอยากทำงานมากเลยหรอ "
" ค่ะ เอมอยากทำงาน ไม่อยากอยุ่บ้านเฉยๆ เอมกลัวลืมวิชาค่ะ " หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงทะเล้น
" ฮะฮะฮะ ลูกคนนี้ มีการกลัวลืมวิชาด้วยนะ ดูซิ.. งั้นพ่อจะให้ลูกไปทำงานกับเพื่อนพ่อที่เป็นบริษัท น้ำพริกไทย ก่อนแล้วกัน ลูกไปศึกษางานที่นั้นเอานะ บริษัทนั้น เป็นของเพื่อนพ่อเอง ลูกคงได้เริ่มงานอีกสองอาทิตแหละ "
" ค่ะ คุณพ่อ ก็ดีเหมือนกัน เอมจะได้เตรียมตัว แล้วก้อพักผ่อน ปรับตัวกับเมืองไทยค่ะ " เอมิกา ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เช้าวันต่อมา ...
" อ้าวลูก จะไปไหนหล่ะนั้น " แม่ของเอมิกา ทักขึ้น
" อ๋อ เอมนัดกับเพื่อนไว้ค่ะ ว่าจะไปช๊อปปิ้ง แล้วก้อขับรถรอบๆกรุงเทพฯ กัน เอม ไม่ได้มากรุงเทพตั้งหลายปีแล้วหนิค่ะ คิดถึงจะแย่ "
" งั้นก้อดีลูก ระวังๆตัวด้วยหล่ะ แล้วก้อ รีบกลับมาบ้าน ทานข้าวเย็นพร้อมพ่อกับแม่นะลูกนะ "
"ค่ะ แม่ "
หญิงสาวขับรถออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่ ด้วยอาการตื่นเต้น เนื่องจากว่าเธอไม่เคยขับรถเมืองไทยเลย ระหว่างทาง ก้อมองวิวรอบๆ อย่างสนใจ เพราะเมืองไทย สวยขึ้นมากๆ
" ยัยเอมๆ ทางนี้จ้า " หญิงสาวร่างบางคนหนึ่ง ทักเธอ ในร้านกาแฟ ย่านสยาม
" ดีจ๊ะ หวัน เป็นไงบ้าง สบายดีหรอ " เอมิกาทักขึ้น
เพื่อนของเธอคนนี้ คือ ดาหวัน เป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่เธออยุ่ ม. 1 แล้วก้อไปเรียนที่อังกิตกับเธอ ดาหวันกับเธอ สนิท กันมาก
หญิงสาวทั้งสอง นั่งคุยกันอย่างออกรส เนื่องจากไม่ได้เจอกันนาน เพราะดากวันนั้น เรียนจบก่อนเอมิกาประมานสองเดือน
" เอมๆ จะกินอะไรก่อนไหมจ๊ะ เด๋วไปช๊อปปิ้งแล้วไม่มีแรงเดินนะ "
" ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันทานมาเรียบร้อยจากบ้านแล้วหล่ะ ไปกันเถอะ .. ว่าแต่ เธอจะพาฉันไปที่ไหนจ๊ะ "
" อืม.. เอาอย่างงี้มั้ย ไปช๊อปกันซัก ชั่วโมง แล้วเด๋วฉันพาเธอไปเที่ยววัดพระแก้ว กลับมาเมืองไทยทั้งที ต้องไหว้พระสิ "
" ก้อดีเหมือนกันนะ ฉันอยากไหว้พระนานแล้ว อยุ่เเต่เมืองคริส ไม่มีวัดเลย "
หลังจากนั้น หญิงสาวทั้งสอง ก็ ไปช๊อปปิ้งกันอย่างเมามันส์ เพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ในมือของทั้งสองก้อมีถุงหลายใบอยู่
ไม่ว่าจะเป็นถุงที่มีแบรนเนม และไม่มีแบรนเนมก้อตาม
ดาหวัน ขับรถออกจากสยาม แล้วมุ่งสู่ถนนราชดำเนิน ถนนที่เป็นเส้นทางไปวัดพระแก้ว และมหาราชวังต่างๆ ในตัวเมือง
เมื่อเอมมิกา ได้เข้าสู่วัดพระแก้ว ย่างก้าวแรกที่เทอเข้าไปนั้น เธอรุ้สึกถึงความสงบสุข และผ่อนคลายจิตใจ
ทั้งสอง ได้เข้าไปไหว้ พระแก้วมรกต ที่สักสิทธิ์ ของเมืองไทย
หลังจากไหว้พระแล้ว หญิงสาวทั้งสองก้อได้นั่งทำสมาธิ อยุ่ในอุโบสถ ซังพัก เพื่อทำให้จิตใจสงบ
เมื่อทั้งสอง ทำสมาธิเสร็จ ก้อเดินเที่ยวอยุ่ในรอบๆเขตวัดพระแก้ว ซึ่งมีจิตรกรรมฝาผนังอันยอดเยี่ยม
ในวัดพรแก้วนั้น มีทั้งชาวไทยและต่างช่าตื เข้ามาเที่ยวชม
หลังวัดพระแก้วนั้น มีหวังหลวงอยุ่ ซึ้งสามารถ เข้าไปเยียมชมได้ แต่เพียงภายนอกเท่านั้น
" เอมๆ ไปท่าพระจันทร์กันเหอะ " ดาหวันเอ่อยชวนเพื่อนสาว
" เอ๊ะ ท่าพระจันทร์ ? ที่นั่นมีอะไรหรอหวัน ทำไมถึงอยากไปนักหล่ะ " เอมิกาเอ่ยถามอย่างไคร่รู้
" ก็ที่นั้นนะเอม มีของหั้ยซื้อเยอะแยะเลย แล้วก้อมีร้านอาหารอร่อยๆด้วย ไปกินกันก่อนกลับบ้านเถอะ "
" ก้อได้จ๊ะ "
ทั้งสอง ได้เข้าสู้ถนนย่าน ท่าพระจันทร์ ที่ติดกับมหาวิทยาลัยชื่อดังและเก่าแก่
ผู้คนมากมายมาจับจ่ายซื้อของและนั่งทานอาหาร นักศึกษามากมายที่เพิ่งเรียนเสร็จออกมาจากมหาลัยแล้วมานั่งจับกลุ่ม ติวหนังสือกันอยุ่ในร้านกาแฟ ภาพเหล่านี้ ช่างมีสีสันอย่างดีทีเดียว
หลังจากที่ทั้งสอง เที่ยวกันเสร็จ ก้อต่างพากันกลับบ้านนของตน ..
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ "
" สวัสดีจ๊ะ เอม เป็นไงบ้างจ๊ะลูกแม่ เหนื่อยไหมจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ทักทายลูกสาว ด้วยท่าทางใจดี
เธอคือ เอม หรือเอมิกา ลูกสาวคนเดียวของท่านประธานบริษัท ส่งออกอาหารกระป๋อง และ ผลไม้ไทย รายใหญ่ของประเทศ
" เอม เป็นไงบ้างลูก ที่อังกิต เรียนหนักไหม " ผู้เป็นพ่อ เอ่ยถามขณะที่เดินทางกลับบ้าน ของพวกเขา
" ก็ไม่ยาก แต่ก้อไม่ง่ายค่ะคุณพ่อ กว่าจะจบมาได้อย่างงี้ ก้อ เลือดตาแทบกระเด็นเหมือนกันค่ะ " เอมิกา ตอบพ่อของเธอด้วยท่าทางดีใจ
เอมิกา ไปเรียนที่ประเทศอังกิตตั้งแต่เธอจบ ม. 3 ที่เมืองไทย เธอเริ่มต้นที่จะเรียน Higt School ที่นั่น แล้วต่อมหาวิทยาลัย
เธอเลือกที่จำเข้าศึกษาในคณะบริหารธุระกิจ เนื่องจาก ทางบ้านของเธอต้องการให้เธอมาเป็นผู้สืบทอดธุระกิจ ของตระกูล นาคพงษ์ ที่มีมาตั้งแต่สมัยปู่ของเธอ และปีนี้ เธอได้เรียนจบอย่างที่เธอต้องการแล้ว
" คุณพ่อค่ะ คุณพ่อจะให้เอมทำงานเมื่อไหร่ค่ะ "หญิงสาวถามขึ้นในขณะอยุ่ที่ห้องนั่งเล่นประจำบ้าน
" เร็วๆนี้แหละเอม แต่พ่ออยากให้เอมไปฝึกงานที่อื่นก่อน งานที่ไม่ใช่ตำแหน่งใหญ่ ๆ ทำไมหรือ ลูกอยากทำงานมากเลยหรอ "
" ค่ะ เอมอยากทำงาน ไม่อยากอยุ่บ้านเฉยๆ เอมกลัวลืมวิชาค่ะ " หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงทะเล้น
" ฮะฮะฮะ ลูกคนนี้ มีการกลัวลืมวิชาด้วยนะ ดูซิ.. งั้นพ่อจะให้ลูกไปทำงานกับเพื่อนพ่อที่เป็นบริษัท น้ำพริกไทย ก่อนแล้วกัน ลูกไปศึกษางานที่นั้นเอานะ บริษัทนั้น เป็นของเพื่อนพ่อเอง ลูกคงได้เริ่มงานอีกสองอาทิตแหละ "
" ค่ะ คุณพ่อ ก็ดีเหมือนกัน เอมจะได้เตรียมตัว แล้วก้อพักผ่อน ปรับตัวกับเมืองไทยค่ะ " เอมิกา ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เช้าวันต่อมา ...
" อ้าวลูก จะไปไหนหล่ะนั้น " แม่ของเอมิกา ทักขึ้น
" อ๋อ เอมนัดกับเพื่อนไว้ค่ะ ว่าจะไปช๊อปปิ้ง แล้วก้อขับรถรอบๆกรุงเทพฯ กัน เอม ไม่ได้มากรุงเทพตั้งหลายปีแล้วหนิค่ะ คิดถึงจะแย่ "
" งั้นก้อดีลูก ระวังๆตัวด้วยหล่ะ แล้วก้อ รีบกลับมาบ้าน ทานข้าวเย็นพร้อมพ่อกับแม่นะลูกนะ "
"ค่ะ แม่ "
หญิงสาวขับรถออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่ ด้วยอาการตื่นเต้น เนื่องจากว่าเธอไม่เคยขับรถเมืองไทยเลย ระหว่างทาง ก้อมองวิวรอบๆ อย่างสนใจ เพราะเมืองไทย สวยขึ้นมากๆ
" ยัยเอมๆ ทางนี้จ้า " หญิงสาวร่างบางคนหนึ่ง ทักเธอ ในร้านกาแฟ ย่านสยาม
" ดีจ๊ะ หวัน เป็นไงบ้าง สบายดีหรอ " เอมิกาทักขึ้น
เพื่อนของเธอคนนี้ คือ ดาหวัน เป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่เธออยุ่ ม. 1 แล้วก้อไปเรียนที่อังกิตกับเธอ ดาหวันกับเธอ สนิท กันมาก
หญิงสาวทั้งสอง นั่งคุยกันอย่างออกรส เนื่องจากไม่ได้เจอกันนาน เพราะดากวันนั้น เรียนจบก่อนเอมิกาประมานสองเดือน
" เอมๆ จะกินอะไรก่อนไหมจ๊ะ เด๋วไปช๊อปปิ้งแล้วไม่มีแรงเดินนะ "
" ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันทานมาเรียบร้อยจากบ้านแล้วหล่ะ ไปกันเถอะ .. ว่าแต่ เธอจะพาฉันไปที่ไหนจ๊ะ "
" อืม.. เอาอย่างงี้มั้ย ไปช๊อปกันซัก ชั่วโมง แล้วเด๋วฉันพาเธอไปเที่ยววัดพระแก้ว กลับมาเมืองไทยทั้งที ต้องไหว้พระสิ "
" ก้อดีเหมือนกันนะ ฉันอยากไหว้พระนานแล้ว อยุ่เเต่เมืองคริส ไม่มีวัดเลย "
หลังจากนั้น หญิงสาวทั้งสอง ก็ ไปช๊อปปิ้งกันอย่างเมามันส์ เพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ในมือของทั้งสองก้อมีถุงหลายใบอยู่
ไม่ว่าจะเป็นถุงที่มีแบรนเนม และไม่มีแบรนเนมก้อตาม
ดาหวัน ขับรถออกจากสยาม แล้วมุ่งสู่ถนนราชดำเนิน ถนนที่เป็นเส้นทางไปวัดพระแก้ว และมหาราชวังต่างๆ ในตัวเมือง
เมื่อเอมมิกา ได้เข้าสู่วัดพระแก้ว ย่างก้าวแรกที่เทอเข้าไปนั้น เธอรุ้สึกถึงความสงบสุข และผ่อนคลายจิตใจ
ทั้งสอง ได้เข้าไปไหว้ พระแก้วมรกต ที่สักสิทธิ์ ของเมืองไทย
หลังจากไหว้พระแล้ว หญิงสาวทั้งสองก้อได้นั่งทำสมาธิ อยุ่ในอุโบสถ ซังพัก เพื่อทำให้จิตใจสงบ
เมื่อทั้งสอง ทำสมาธิเสร็จ ก้อเดินเที่ยวอยุ่ในรอบๆเขตวัดพระแก้ว ซึ่งมีจิตรกรรมฝาผนังอันยอดเยี่ยม
ในวัดพรแก้วนั้น มีทั้งชาวไทยและต่างช่าตื เข้ามาเที่ยวชม
หลังวัดพระแก้วนั้น มีหวังหลวงอยุ่ ซึ้งสามารถ เข้าไปเยียมชมได้ แต่เพียงภายนอกเท่านั้น
" เอมๆ ไปท่าพระจันทร์กันเหอะ " ดาหวันเอ่อยชวนเพื่อนสาว
" เอ๊ะ ท่าพระจันทร์ ? ที่นั่นมีอะไรหรอหวัน ทำไมถึงอยากไปนักหล่ะ " เอมิกาเอ่ยถามอย่างไคร่รู้
" ก็ที่นั้นนะเอม มีของหั้ยซื้อเยอะแยะเลย แล้วก้อมีร้านอาหารอร่อยๆด้วย ไปกินกันก่อนกลับบ้านเถอะ "
" ก้อได้จ๊ะ "
ทั้งสอง ได้เข้าสู้ถนนย่าน ท่าพระจันทร์ ที่ติดกับมหาวิทยาลัยชื่อดังและเก่าแก่
ผู้คนมากมายมาจับจ่ายซื้อของและนั่งทานอาหาร นักศึกษามากมายที่เพิ่งเรียนเสร็จออกมาจากมหาลัยแล้วมานั่งจับกลุ่ม ติวหนังสือกันอยุ่ในร้านกาแฟ ภาพเหล่านี้ ช่างมีสีสันอย่างดีทีเดียว
หลังจากที่ทั้งสอง เที่ยวกันเสร็จ ก้อต่างพากันกลับบ้านนของตน ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น