คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ฉาก... หิมะพิษปีศาจ! (โอม ภีม และแชมป์)
Scary City... เมือระาิ
ผู้เียน : ัรเมถุน
า... หิมะพิษปีศา!
วามายรายล้อมอยู่รอบัว
ไม่มีใรรู้ว่าะถึวันสุท้ายอีวิเมื่อไร
แม้ะ้อเผิับเรื่อราวเสี่ยเป็นเสี่ยายสัี่เรื่อราว
แ่ภีมลับไม่ิพ่ายแพ้่ออุปสรรวาหนาม ะ้อเินหน้า่อไป
เพื่อไว้ึ่ัวนและลมหายใอเา
สภาพอาาศึ่เย็นยะเยือ
ปลุให้ภีม่อยๆ ลืมาื่นาารหลับใหล เ็หนุ่มระับเสื้อแ็เ็ให้แน่นหนา
มอเห็นว่าโอมและแมป์นอนอยู่เีย้า็พลอยโล่ใ อย่าน้อยๆ พวเพื่อนๆ
อเายัอยู่รนี้ไม่ไ้หายไปไหน
ารหลบ่อนัวอยู่ภายในรถยน์ันนี้
ยัีว่าะ้อออไปเผิับลมหิมะ้านนอ สายาอภีมมอออไปนอัวรถ
เห็นทุสิ่อย่าถูปลุมไป้วยหิมะ
นัยน์าล้วนเ็มไป้วยวามเป็นวิัวลอยู่ในห้วลึ
“อ้าว... ื่นแล้วเหรอวะ...”
โอมัวเียื่นาารหลับใหล เสียนั้นปลุให้แมป์่อยๆ ลืมาื่นเ่นเียวัน
“อืม ูหิวน้ำว่ะ” ปาอภีมีเียว
อแห้ผา
“ทำยัไีวะ
น้ำสะอาแถวนี่ะหายา” โอมเป็นห่วภีม สายามอหาแหล่น้ำไป้วย
ภีมมอหิมะ้านนอัวรถ
แม้ะเป็นวามิที่ไม่เ้าท่านั แ่อย่าน้อยอา่วยับวามระหายไ้เป็นารั่วราว
“หิมะอาะ่วยูไ้...”
ภีมเอ่ยบอโอมสีหน้าเรียบนิ่ มือเอื้อมะเปิประูรถออไป
เพื่อะไ้ินหิมะบริเวนั้นับวามระหาย
“เฮ้ย
หิมะพวนั้นสะอาหรือเปล่า็ไม่รู้ มึอทนอีหน่อยไ้ไหมวะ แล้วเินสำรวแถวๆ
นี้ไป้วยัน เผื่อะมีแหล่น้ำที่ใ้ื่มไ้” โอมสีหน้าไม่เห็น้วย
หาภีมิะินหิมะแทนน้ำริๆ
“ไม่เป็นอะไรหรอมึ ยัไอนนี้...
ะเป็นหรือาย็มี่าเท่าันไม่ใ่เหรอ?”
เอ่ยบ ภีมึพรวพราเปิประูรถออไป นอัวรถไม่มีหิมะโปรยปรายลมาอีแล้ว
แ่มีไอแอ่อนๆ าพระอาทิย์มอบวามอบอุ่นให้แ่ร่าาย
โอมมอามภีมทุารระทำอเา
แล้วเลื่อนัวออาำแหน่เบาะหลัามภีมออไป
วามเย็นแทรึมเ้าสู่ทรวใน
ภีมทรุัวลนั่ยัำแหน่นั้น
ใ้มือทั้สอ้าอบหิมะสีาวโพลนึ้นมา แล้วัสินใินหิมะเหล่านั้นเ้าไป
โยหวัว่าะ่วยับวามระหายไ้
โอมสีหน้าหหู่ใเป็นอย่ามา
เมื่อเห็นภีมินหิมะเหล่านั้นเ้าไป่อหน้า่อา
หิมะเย็นเียบละลายภายในปาอภีม
เ็หนุ่มอบหิมะึ้นมาินอีหลายอบ
“่วยับระหายไ้ไหมมึ?” โอมถาม
“อื้ม” ภีมพยัหน้า
ในะที่รอให้หิมะละลายลายเป็นน้ำภายในปา ูเหมือนว่าหิมะะสามารถใ้ทแทนน้ำไ้ริๆ
ทว่าภีมลับรู้สึแปลๆ ึ้นมา ยุิารละลายหิมะเหล่านั้นภายในปา
แล้วายมันออมาเสียให้หม นัยน์าเบิว้าับพลัน
อเหลวสีแถูบ้วนออมาาปาอภีม
ผสมปะปนไปับหิมะสีาวบริเวนั้น
“ไอ้ภีม!” โอมทรุัวลไปูอาารเพื่อนอเาทันที
วาเบิว้า
“อะ อั๊!” ภีมยับ้วนอเหลวสีแออมาทาปา
“มึเป็นอะไรวะไอ้ภีม!” โอมไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นับภีม
เหุใถึไ้บ้วนเลือออมามายอย่านั้น
หรือะเป็นเพราะหิมะที่ภีมไ้ินเ้าเมื่อ่อนหน้า
แมป์เลื่อนัวออมาาำแหน่เบาะหลั
เมื่อเห็นอาารอภีมผิแปลไปอย่านั้น
“ไอ้โอม...” ภีมปาสั่น
รู้สึไร้เรี่ยวแร ภาพแวล้อมที่เามอเห็น่าหมุนวนสับสน
ำลัเิเรื่อบ้าอะไรึ้นับเาอีันแน่
หยาน้ำาอเ็หนุ่มหลั่ไหลออมาั่สายเลือเพราะวามทุ์ทรมาน
ร่าายอภีมไร้ึ่ารทรัวไ้อี่อไป
เปลือาปิล แล้วสลบล้มพับนอนราบไปบนพื้นหิมะ
ัาวามรู้สึาโลภายนอทั้ปว
“ไอ้ภีมมม!!!” เสียโอมร้อเรียภีมั้อัวานภายในโสประสาท
นในที่สุ ระบบประสาทารรับเสียอภีม้อยุิารทำานเ่นเียวัน ไม่สามารถรับรู้อะไรไ้อี่อไป
ความคิดเห็น