คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 ฉันไม่มีความสามารถมากพอ (Rewrite 2017)
Chapter
6
ันไม่มีวามสามารถมาพอ
(Rewrite 2017)
วามเย็นยะเยืออเรื่อปรับอาาศภายในห้อสมุอมหาวิทยาลัยแทรึมลึสู่ผิวาย
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่นัศึษาหลายๆ น่าใ้เป็นวันหยุพัผ่อน
แ่สำหรับมะยมแล้ว วันนี้ลับเป็นวันที่เธอะ้อออมาาหอพัเนื่อามีนัับเพื่อนๆ
ร่วมลุ่ม มะยมมาถึยัที่นัหมายเป็นนแร ึเลืออโ๊ะนั่รออยเพื่อนๆ ึ่ำลัะเินทามาถึ
สาวน้อยเ้าอแว่นาหนาบใบหน้าลบนโ๊ะึ่มีพื้นผิวสีาวสะอา
นัยน์าอหิสาว้อมอสันหนัสือมามายึ่เรียรายอยู่บนั้น
นิหน่อยเ้าอร่าท้วมเินทามาถึเป็นนที่สอ
ามมา้วยเและฟ้าใส ส่วนหนุ่มหล่ออลุ่มอย่านายท็อปยัเินเธอมาไม่ถึ
“ถึเวลานัแล้วนะ เลทมายี่สิบนาทีแล้ว้วย
ทำไมท็อปยัไม่มา มีใรโทรหาท็อปหรือยั” นิหน่อยเริ่มอารม์เสีย
รับไม่ไ้ับารระทำอเพื่อนร่วมลุ่ม
สมาิภายในลุ่ม่าเียบริบ
ไม่มีใรโทรหาท็อป เนื่อาพวเายัไม่มีเบอร์โทรศัพท์อายหนุ่ม
ระทั่ายหนุ่มที่ทุนรออยไ้เินทามาถึยัสถานที่นัหมาย
้วยสภาพเนื้อัวที่เปียโไป้วยเหื่อ เาหอบหายใเหนื่อย่อหน้าเพื่อนๆ
ร่วมลุ่ม
“ะ... อโทษที่มะ... มาสายนะทุน”
ท็อปล่าวอโทษเพื่อนๆ ที่เามา้า “รถเสียน่ะ
เลยเสียเวลานิหน่อย”
เหุผลที่ท็อปเอ่ยมาเมื่อ่อนหน้าเป็นเรื่อริ
ระหว่าที่ายหนุ่มำลัะเินทามานั้น ู่ๆ
รถเ๋อเาันับระหว่าทาเสียอย่านั้น ้วยสภาพอาาศที่ร้อน้วยแล้ว
ึทำให้ท็อปมีสภาพที่เปียโไป้วยเหื่อเ่นนี้
“นั่เถอะ ไม่เป็นไรหรอ พวเราเ้าใ” ฟ้าใสสาวน้อยร่าเล็เอ่ยบอเา มีหนุ่มหล่อๆ มาแสวามรู้สึผิ่อหน้าเ่นนี้มีหรือที่ฟ้าใสะไม่ยโทษให้
ท็อปเลือนั่ยัำแหน่้าๆ มะยม ูเหมือนว่าายหนุ่มอยาะทัทายมะยมเสียเหลือเิน
ทว่าสาวแว่นมาเอร์ลับไม่ไ้สนใมอท็อปเลยแม้แ่น้อย สนใเพื่อนๆ
ร่วมลุ่มนอื่นๆ เสียมาว่า
“สมาิทุน็มาันรบแล้ว เอาล่ะ เริ่มุยานันเลยละันนะ”
นิหน่อยไม่อยาะให้เสียเวลาไปมาว่านี้ ึเปิประเ็นเพื่อเ้าสู่เรื่ออารปรึษาหารือัน
ถึแนวทาและแนววามิสุเ๋เพื่อะใ้ในารทำรายานารเียนแผนารลาในรายวิาออาารย์ลิลลี่
ทุนภายในลุ่ม่าร่วมแสวามิเห็นันออมาอย่าเ็มที่
ยเว้นเพียแ่สาวน้อยมะยมึ่เอาแ่นั่้มหน้า้มา้อมอแผ่นระาษ
มือ้า้ายมีินสอแท่หนึ่ใ้ีๆ เียนๆ อะไรบาอย่าลบนระาษแผ่นนั้น
“เธอะไม่เสนออะไรเลยเหรอมะยม
ินแรเพื่อนอย่านั้นเหรอ” นิหน่อยำหนิมะยมออมาึ่ๆ หน้า
มะยมสะุ้ื่น้วยวามใ
“สะ... เสนอสิ
อนนี้ันแ่ฟัพวเธอเสนอันไป่อน ันยัิไม่ออน่ะ” มะยมหน้าี้วยวามรู้สึผิ
เับฟ้าใสมอเธอ้วยสายาที่สื่อวามหมายว่าเธอเป็นนเห็นแ่ัว อบินแรเพื่อนั่เ่นที่นิหน่อยล่าวหา
ทว่าสำหรับท็อปแล้ว
ลับไม่ไ้รู้สึเ่นนั้นเลย เานั่้าๆ มะยม มอเห็นว่าเธอำลัทำอะไร และสิ่ที่ปราบนระาษแผ่นนั้น
ือุึ่ถูออแบบโยมะยมสาวน้อยบ้าๆ บอๆ นหนึ่
“ใรว่ามะยมินแรเพื่อนล่ะ มะยมำลั่วยพวเราิ่าหา
ูนี่สิ” ท็อปแสผลานที่มะยมวาลบนแผ่นระาษให้เพื่อนๆ
ไู้
ทุน้อมอระาษแผ่นนั้น้วยแววาลุวาว
รู้สึทึ่ับวามสามารถ้านารวาภาพอมะยม
ไม่มีใรทราบมา่อนเลยว่ามะยมะสามารถวาภาพไ้สวยอย่านี้
“เธอวาภาพนี้ ้อาระสื่อถึอะไรเหรอมะยม”
ท็อปเอ่ยถามมะยม้วยวามสนใ แววาอเาเื่อมั่นเหลือเินับสิ่ที่มะยมำลัะอบออมา
“ภาพ... เอ่อ... ันแ่วาเล่นๆ น่ะ ็ันิไม่ออนี่นา”
นั่นือำอบอมะยม ทำให้เพื่อนๆ ร่วมลุ่ม่าสีหน้าผิหวัับำอบอเธอ
“เพราะภาพวาอมะยม ทำให้เราไ้ไอเีย่าหาล่ะ
ุที่มะยมวา แฟั่นโว์ แน่นอน มันเี่ยวับารเินแบบ
อาารย์ลิลลี่ให้เราเียนแผนารลา เพื่อนำเสนอผลิภั์ที่ลุ่มเราิ้นึ้น
ทุนะว่ายัไ ถ้าผลิภั์อเราะเป็นเสื้อผ้าึ่ถูออแบบโยมะยม” นั่นือสิ่ที่ท็อปมอเห็นาภาพวาธรรมาๆ ภาพหนึ่
เ้าอภาพวาอย่ามะยมถึับอ้าปา้า
ิไม่ถึว่าท็อปะให้วามสำัับภาพวาธรรมาๆ อเธอไ้ถึเพียนี้
“ันเห็น้วยับท็อปนะ ันอบเสื้อผ้า
อนนี้เริ่มมีภาพอารนำเสนอแบบร่าวๆ ภายในหัวแล้วแหละ” ฟ้าใสยิ้มร่าอย่ามีวามสุ
เธอยิ่ปลื้มท็อปเ้าไปให่ นอะไรนอาะหน้าาีแล้ว ยัมีวามิที่ีๆ
อี่าหา
“เสื้อผ้า... ใ่... เสื้อผ้า ทำให้มีสีเียว
เหมือนอย่าที่อาารย์ลิลลี่้อาร” นิหน่อยยัมีสีหน้าุนับสิ่ที่เธอวระัสินใ
ราวับถูมน์สะให้เออออามำเสนอแนะอท็อป
สมาิภายในลุ่มยอมรับ้อเสนออท็อป
นั่นหมายถึท็อปไ้่วยให้มะยมไ้หลุพ้นาารถูเพื่อนรุมำหนิอี้วย หนทา้าหน้าือสิ่ที่มะยมะ้อแสศัยภาพออมาให้เพื่อนๆ
ไ้เห็น โอาสในารแสวามสามารถเป็นอเธอแล้ว ท็อปทำไ้เพียเปิโอาสให้ไ้เพียเท่านั้น
ที่เหลือึ้นอยู่ับฝีมืออมะยมล้วนๆ
หิสาวเ้าอายายายบ้าบอหรืออะไรอีมามายที่ทุน่าล่าวหาเธอ
ในเวลานี้เธอวระเิหน้าูาับวามสามารถที่เธอมี
แ่วามรู้สึอมะยมลับไม่ไ้เป็นเ่นนั้นเลย เธอรู้สึหวั่นวิ
ไม่มั่นใับสิ่ที่เพื่อนๆ ไว้วาใะให้เธอทำ ทำไมันนะ
วามรู้สึไม่มั่นใในัวเอ่ามีอยู่มาเสียเหลือเิน
“ะ... ันไม่มั่นใว่าะทำไ้หรือเปล่า”
เพียประโยนั้นอมะยม เพื่อนๆ ภายในลุ่ม่าอหมสภาพไปามๆ
ัน
“เอ่อ... ันิว่าันไม่มีวามสามารถมาพอ
มัน็แ่ภาพวาธรรมาๆ ที่ันวาึ้นเท่านั้นเอ” มะยมเอ่ย้วยสีหน้าสับสน
“เธอะ้อทำไ้มะยม เราเื่อมั่นในวามสามารถอเธอ”
ท็อปเอ่ยบอับเธอ้วยแววาเื่อมั่น
่าเป็นำบอล่าวที่แลูเหมือนะเป็นพลั
“อะไรอเธอมะยม อย่าี้ลาไปหน่อยเลยน่า
หรือว่าเธอี้เียันหา ะินแรเพื่อน่อไปอย่านั้นเหรอ” นิหน่อยเห็นท่าทีล้าๆ
ลัวๆ อมะยม ึเอ่ยเ่นนั้นออมารๆ
“เปล่านะ ันไม่ไ้ลัว”
“ไม่ลัว
แล้วทำไมไม่ลที่ะรับานออแบบุล่ะ” นิหน่อยเร่เร้า
“โอเ ไ้เลย ถ้าอย่านั้นันละออแบบุให้ับโปรเ์อลุ่มเรา”
มะยมรีบอบลทันที
ท็อป นิหน่อย เ และฟ้าใส
่าแย้มยิ้มอย่ามีวามสุับำอบอมะยม
ทุนยอมรับที่ะให้มะยมเป็นนออแบบุ โยะไม่ปล่อยให้เธอ้อทำานอยู่ามลำพั
สมาิแห่ลุ่ม Little Rabbit ะใ้พลัวามสามัีเพื่อเอานะใอาารย์ลิลลี่ให้ไ้
ความคิดเห็น