คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
Phu Thai Tales
ืนถิ่นภูไท
ผู้เียน : ัรเมถุน
...
บทนำ
บรรยาาศยาม่ำืนึ่เียบสบ มีหมอวันล่อลอยเป็นบรรยาาศโยรอบัว ร่าอ ‘ทรพล’ ยืนวาสายามอโยรอบบริเว้วยวามสสัย เามาิอยู่ในสถานที่แห่นี้ไ้อย่าไรัน เป็นสถานที่แห่วามเปล่าเปลี่ยววัเว มี้นไม้หลาหลายนิึ้นเ็มไปหม
“ที่นี่ือที่ไหน ผมมาิอยู่ที่นี่ไ้ยัไ” ทรพลหมุนัวไปโยรอบทิศทา ทว่าลุ่มหมอวัน็ยัไม่เลือนหายไป เาึออเินสำรวไปโยรอบ้วยวามแปลประหลาใ เาะออไปาสถานที่แห่นี้ไ้อย่าไรัน
“่วย้วยรับ ผมอยู่รนี้ ใร็ไ้่วยผมที!” ทรพลแหปาร้อะโนัลั่น วามรู้สึเหมือนายหนุ่มไ้อยู่ในโลอวิา ึ่เานั้นไ้ายลายเป็นผี ราระนั้นแล้ว บริเวหนึ่ไ้ปราร่าอสรีนาหนึ่ ึ่สวมใสุ่ภูไท เป็นุสีำแถบลายสีแ สีหน้าอหล่อนาวี หล่อนยืนแน่นิ่้อมอทรพล
“ุเป็นใร!” ทรพลเอ่ยถามออไป้วยวามสสัย
หิสาวยืนแน่นิ่ ่อนะเอื้อนเอ่ยออมา
“ันื่อวรรี บ้านเมืออันอยู่ที่นี่... ทรพล แล้วสัวัน เราะไ้เอัน...” น้ำเสียอหิสาวแหบแห้ แววาอหล่อนแสนเศร้า
ายหนุ่มไม่เ้าใในสิ่ที่หิสาวเอื้อนเอ่ย
“ุพูอะไร” ทรพลถามออไป้วยสีหน้าแห่วามสสัย
“แล้วเราะไ้เอัน...” ราระนั้นแล้ว ร่าอหิสาวึเลือนสลายหายไป เหลือเพียลุ่มหมอวัน แล้วร่าอทรพลึสะุ้ื่นาวามฝัน เานั่อยู่บนเีย ภายในห้อนอนอันแสนอบอุ่นอเา เหื่อไหลโมาย
“นี่ผมฝันไปเหรอนี่” ายหนุ่มแปลใเป็นอย่ามา เาใ้มือทั้สิบนิ้วึ้นเสยผม แล้วพ่นลมหายใออมาทาปา
วามฝันิ้าอยู่ในหัวใอทรพลลอเวลา อนนี้เาำลัเินทาไปทำวิัยที่หมู่บ้านแห่หนึ่อยู่ที่ัหวัสลนร เพื่อทำวิัยในหัว้อวามเป็นอยู่อุมม ทรพลเป็นอาารย์มหาวิทยาลัย เาสอนนัศึษามาแล้วหลายรุ่น อายุอเานั้นเือบะสามสิบแล้ว ทว่าหน้าายัหล่อเหลา ารออเินทาในรั้นี้ เาเินทาเพียลำพั มีระเป๋าเสื้อผ้าถูวาอยู่ภายในรถ หน้าาอายหนุ่มเรียบนิ่ ้อมอท้อถนนเบื้อหน้า อีไม่ี่ั่วโม เา็ะเินทาถึุมมที่ะใ้เป็นแหล่ศึษาวิาาร้านวามเป็นอยู่อุมนแห่นั้นแล้ว ยัไม่อาทราบไ้ว่าเป็นุมนแบบใ เนื่อาเป็นรั้แรที่ายหนุ่มไ้เินทาไปเยือน
“ะเป็นยัไันนะ” ายหนุ่มพึมพำับัวเอ ในะที่ำลัั้ใับรถ่อไป สายา้อมอท้อถนนเบื้อหน้า เพราะหาไม่ระวั อาะเิอุบัิเหุเป็นไ้
ภาพอหิสาวนหนึ่ไ้ิอยู่ภายในหัวอเา หล่อนมีสภาพร่าายาวี ราวับไม่ใ่น แ่แววาอหล่อนนั้นเศร้าสร้อยอย่าเห็นไ้ั หล่อนมาปราภายในวามฝันอทรพล
“ุเป็นใร...” ายหนุ่มยัพึมพำับัวเอ ในะที่ำลัั้ใับรถเพื่อมุ่หน้าไปยััหวัสลนร แล้วารับรถนั้นึำเนิน่อไป
ับรถ้วยวามเหน็เหนื่อย ทรพลึอพัอยู่ที่สถานีบริารน้ำมัน เา้อารเ้าห้อน้ำ และื่มาแฟสัแ้ว เพื่อเพิ่มวามสื่น แล้วเาึไ้ื่มาแฟำามที่ใใร่ปรารถนา ่อนะออเินทามุ่หน้าสู่ัหวัสลนร่อ เินทาารุเทพมหานร มุ่หน้าสู่ัหวัสลนรใ้เวลาหลายั่วโม เาเริ่มื่นเ้นับเส้นทาารเินทาในรั้นี้แล้ว หายเหนื่อย ทรพลึออเินทา่อ โยมีาแฟำั้วาอยู่ภายในรถ ในะที่รถำลัวิ่ับเลื่อน่อไปนั้น ภายในรถำแหน่เบาะหลั ไ้ปราร่าอหิสาวปริศนานั่อยู่ภายในรถ แววาอหล่อนเรียบนิ่ ราระนั้นแล้ว ร่าอหล่อนึหายไป ารปราัวอหล่อน ทรพลไม่รู้สึัวเลยแม้แ่น้อย เายัั้ใับรถ่อไป โยเปิเพลย้อนยุฟัไป้วย เนื่อาายหนุ่มเป็นนอบฟัเพลเ่าๆ เสียภายในรถึรวราน่านลุ
ับรถไม่นาน รถอทรพลึวิ่เ้าสู่หมู่บ้าน ‘แสนอ’ ึ่เป็นหมู่บ้านอาวภูไท ถึหมู่บ้านแห่นี้็เป็นเวลาเ้าแล้ว พระอาทิย์โผล่พ้นึ้นทัทายเส้นอบฟ้า ผู้ให่บ้านและาวบ้าน่าออมา้อนรับายหนุ่มผู้มาเยือนา่าบ้าน่าเมือ ทรพลไ้รับาร้อนรับเป็นอย่าี
“สวัสีรับผู้ให่บ้าน” ทรพลล่าวทัทายผู้ให่บ้าน ประำหมู่บ้านเสนอ
“สวัสีรับอาารย์ทรพล ยินี้อนรับสู่หมู่บ้านแสนอนะรับ หา้อารวาม่วยเหลือใๆ บอไ้ลอเวลาเลยนะรับ” ผู้ให่บ้านเอ่ย้วยวามยิ้มแย้ม
“รับผู้ให่บ้าน” ทรพลเอ่ยอบรับ้วยวามนอบน้อม
“ทาเราไ้เรียมที่พัให้ับุทรพล้วยนะรับ เิพัผ่อนามอัธยาศัยนะรับ” ผู้ให่บ้านบอ
“อบุรับ” ทรพลเอ่ยอบุาร้อนรับ้วยวามเป็นันเอ ราวับเาเป็นหนึ่ในาวบ้านแสนอแห่นี้ ระนั้นแล้ว หลัาแยย้ายาผู้ให่บ้าน ทรพลึถูนำไปยัเรือนพั ึ่เป็นเรือนไม้หลัเ่า ึ่ั้อยู่ท้ายหมู่บ้าน บรรยาาศโยรอบนั้นเียบสบ เป็นเรือนไม้ใ้ถุนโล่ มี้นไม้ึ้นเป็นอ์ประอบ
ราวับสัมผัสไ้ถึพลัวิเศษ่อสิ่เร้นลับ ทำให้ระแสลมพั้อใบหน้าอทรพล ผ้าม่านพัโบสะบั หลัาาวบ้านมาส่ทรพลให้เ้ามาอยู่ภายในเรือนพั เา็เลื่อนัวาไป ปล่อยให้ทรพลไ้อยู่ามลำพั เพื่อใ้เวลาอยู่ับส่วนัว เ็บ้าวอเรียบร้อย ายหนุ่มึออไปเินเล่นรอบๆ หมู่บ้าน ทัทายาวบ้าน้วยวามเป็นมิร แล้วาวบ้านแสนอ็ทัทายายหนุ่มราวับเาเป็นาิพี่น้อ ลุ่มเ็ๆ วิ่ไล่หยอล้อัน้วยวามสนุสนาน ไ้เห็นพวเาวิ่เล่นไล่ับ้วยวามสนุสนาน ทรพลึแย้มยิ้มปราที่ใบหน้า
ภายในหมู่บ้านแสนอ เาไ้พบับหิสาวสวยนาหนึ่ หล่อนมีนามว่า ‘อรอุมา’ เป็นลูสาวอผู้่วยผู้ให่บ้านแห่นี้ อรอุมาเป็นผู้หิที่มีวามสวย ใรไ้เห็นเป็น้อสะุาให้ับวามามอหล่อน หิสาวส่มอบรอยยิ้ม้วยวามริใให้ับทรพล แล้วสอหนุ่มสาว็ไ้รู้ั
อรอุมานำพาทรพลเินมหมู่บ้าน และรู้ัับผู้นภายในหมู่บ้าน เพื่อพวเาะ่วยในโรารวิัยอายหนุ่ม เาไ้รับาร้อนรับเป็นอย่าี ไ้รับ้อมูลที่มาเพียพอ ระทั่เย็น พระอาทิย์ไ้ลาลับอบฟ้า ทรพลึเินทาลับเรือนพั ใ้ีวิอยู่ภายในบ้านพัามลำพั
วามเียบสบทำให้อาารย์หนุ่มไ้สัมผัสับบรรยาาศแห่วามว่าเปล่า ไ้ยินเสียสิห์สาราสัว์ในยาม่ำืนร้อโหยหวนอยู่ภายในป่า
อาบน้ำอาบท่าแล้วเสร็ ายหนุ่มึเรียมัวเ้านอน สายาวามอไปโยรอบบริเว าว่าว่าะนอนหลับ้อใ้เวลาอยู่นานเลยทีเียว เนื่อาแปลที่แปลทา ทรพลนั่อยู่บนที่นอน ระแสลมพัผ่านเ้ามาทาหน้า่า โบสะบัพลิ้วไหวไปามแรลม ทำให้ายหนุ่มรู้สึนลุู่ึ้นมาเสียอย่านั้น
ราระนั้นแล้ว ภาพอหิสาวปริศนา็ไ้ปราเ้ามาภายในห้วมโนสำนึอายหนุ่มอีรั้ เหุใหิสาวถึไ้มาอยู่ภายในโสประสาทอเาลอเวลา รุ่นิอยู่นาน ร่าออาารย์หนุ่มึเอนัวลนอน เาหลับาล เพื่อพร้อมะมิ่สู่ห้วแห่นิทรา เสียระิบอหิสาว ทำให้ายหนุ่มาเมือรุฯ ลืมาื่นาวามำมือีรั้
“ยพล...”
ความคิดเห็น