คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love in the Dark:2
Love in the Dark
Chan X Baek
Kai X Hun
“ฮึ ฮึ”แบฮยอนเินมายัห้อพัอัวเอ เานั่อเ่าุหน้าลแล้วสะอื้นไห้ออมา
“แบฮยอน!!!!”อินที่บัเอิเินผ่านมา เมื่อเห็นว่านในห้อำลัร้อไห้ เาึรีบเินเ้ามาในห้อ แล้วลัวนั่ใล้ๆ
“ท่ะ....ท่านอิน ฮึฮึ”
“แบฮยอน เป็นอะไร มันเิอะไรึ้น ใรทำอะไรนาย”อินมอหน้าแบฮยอนที่เอาแ่นั่ร้อไห้ ไม่อบำถามอัวเอ
“ท่านานยอล.....ทำอะไรนายหรือเปล่า”
แบฮยอนหันมาหาอินทันทีที่ไ้ยินื่ออานยอล แบฮยอนใ้หลัมือปาน้ำาอัวเอออ
“ป่ะ...เปล่าหรอรับ”
“โหเห็นๆ บอมาะีๆ”
“บอว่าเปล่า ็เปล่าสิรับ!!!!!”แบฮยอนเผลอวาเสียใส่หน้าอิน ทำเอาอินสะุ้ไปเล็น้อย เิอะไรึ้นับแบฮยอนนะ??
“เี๋ยวไปเรียเฮุนมาให้นะ ุยับเพื่อนีว่าุยับันเยอะเลย”อินับไหล่แบฮยอนเิปลอบใ แล้วเินออาห้อไปเรียเฮุนมา ไม่ี่นาที ร่าอเฮุนพร้อมับูโฮ็วิ่มาหาแบฮยอนในทันที
“แบฮยอนเิอะไรึ้น??!!!”เฮุนวิ่มานั่ใล้ๆ
“ฮึๆ เฮุน”แบฮยอนไม่อบำถาม แ่เอื้อมมือไปสวมอที่เอวอเฮุน แล้วปล่อยโฮออมาอย่าเ็มที่
“แบฮยอน......”ูโฮมอแบฮยอน ็อที่ะสสารไม่ไ้ ึยัไม่ไ้ถามอะไรแบฮยอนมามาย เพราะเวลานี้ แบฮยอน้อารเวลาเพื่อทำใ
“ท่านพี่านยอล!!!”อินทะเล่อทะล่าเ้ามาภายในห้อส่วนัวอานยอล
“อะไรอนายอิน ันใหม อยู่ๆมาะโนเสียัเรียัน”านยอลหันไปมอ
“ท่านพี่ เอ่อ แบฮยอน........”
“แบฮยอนเป็นอะไร!!!!!”านยอลถามทันทีที่อินเอ่ยื่อนี้ออมา
“หลัาที่แบฮยอนออมาาห้อพี่ แบฮยอน็เอาแ่ร้อไห้ นี่นาพาเฮุนเพื่อนอแบฮยอนมา่วยปลอบใยัไม่หายเลย พี่ทำอะไรแบฮยอนหรือเปล่า”
“ือพี่.......”านยอล้มหน้าล เินไปนั่ที่เ้าอี้ ่อนะหยิบหนัสือเล่มหนึ่ออมา
“อิน มานี่สิ”านยอลหวัมือเรียอินที่ยัยืนอยู่ให้เ้ามา
“มีอะไรหรือรับ”
านยอลไม่พูอะไร เาเปิหนัสือหาหน้าที่เา้อาร แล้วหันหนัสือไปทาอิน
อินมออย่าๆ่อนะหยิบึ้นมาอ่าน
“แวมไพร์าเพร???”
“ันมีเรื่อะบอ วามริแล้ว แบฮยอนเป็นแวมไพร์าเพร.....”
“อะไรนะ!!!!!!!”อินใ าโึ้น ่อนะ้มลอ่านำนานแวมไพร์าเพรอีรั้
“แวมไพร์ัวนี้มีอยู่ริ้วยหรือ ไม่ใ่หายสาบสูไปแล้วเหรอ”
“มัน็ริอย่าที่นายพูอ่ะนะ แ่เมื่อมันมีอยู่ริ แล้วอาศัยอยู่ในปราสาทอเราอี ันึัสินใะเอาแบฮยอนึ้นเป็นนายหิเีย้า แล้วให้แบฮยอนมีทายาทให้ับัน และูเหมือนแบฮยอนะใมาับประโยนี้ที่ันพูออมา”อินพยัหน้า เ้าใหมทุเรื่อ ไม่น่าล่ะ แบฮยอนถึร้อไห้หนันานั้น
“แล้วท่านพี่ะเอายัไ่อ”
“่วยเรียแบฮยอนมาหาพี่ที......”
---------------------------------------> ห้อพัแบฮยอน <----------------------------------------
“แบฮยอน ีึ้นหรือยั”เฮุนถามแบฮยอนที่ยัสะอื้นอยู่
“่ะ....็ีึ้นบ้าแล้วล่ะ”แบฮยอนยิ้มให้ับเฮุนและูโฮที่มอมา้วยวามเป็นห่ว
“ทีนี้ะเล่าไ้ยั ว่ามันเิอะไรึ้น”ูโฮถามึ้นมา แบฮยอนมอหน้าเพื่อนทั้ 2 น่อนะเริ่มเล่าเรื่อทุอย่า
“ท่านานยอลเรียันไปที่ห้อ บอว่าะให้ันเป็นนายหิอเา แล้วเา็......”
“( o o)”<<< ูโฮ
“( o o)”<<< เฮุน
“ท่านานยอล ูบัน....”
“อะไรนะ!!!!!!!!!!!”ทั้เฮุนและูโฮ่าพาันาโ แล้วอุทานพร้อมัน
“ันะทำยัไี ันไม่อยาเป็นนายหิให้ับท่านานยอลเลย”เฮุนและูโฮทำอะไรไม่ไ้ นอายืนมอแบฮยอย้วยวามสสาร
“ัน่วยอะไรนายไม่ไ้แล้วล่ะ เวลาท่านานยอลล่าวอะไรออมา ท่านะไม่มีทาืนำเ็า”ูโฮอบ้วยสีหน้าที่มีวามทุ์ ไม่่าับสีหน้าอนนี้อแบฮยอน
“แบฮยอน...!!!!”เสียะโนเรียื่ออแบฮยอนาอินัึ้น ทำเอาแวมไพร์ทั้สามนที่อยู่ในห้อถึับสะุ้
“ท่านอิน มีอะไรหรือเปล่ารับ”
“ท่านานยอลให้มาามนายไปที่ห้อ ่วน!!!!!”
“ว่าไนะ???!!!!”
“ไม่มีเวลาแล้วแบฮยอน นาย้อไปเี๋ยวนี้”
อินับมืออแบฮยอนแล้วึพามายัห้ออานยอลอีรั้
“ท่านอิน ปล่อย่อนไ้มั๊ย แบฮยอนเ็บ โอ๊ย!!!”ร่าอแบฮยอนถูอินเหวี่ยให้เ้าไปในห้ออานยอลอย่ารวเร็ว
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ึ้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียปิประูัึ้นมา แบฮยอนสะุ้หันไปมอ แล้วลุึ้นับที่ลอนประูเพื่อหวัะเปิมันออ แ่็ไม่มีประโยน์ เพราะอินไ้ล็อประูา้านอเอาไว้แล้ว
“ท่านอินเปิประูให้ผมออไปเถอะนะรับ ฮึๆ”แบฮยอนใ้ำปั้นทั้สอ้าออแรทุบประู
“อโทษนะ แบฮยอน”อินพูออมาเสียอ่อน ่อนะเินลบันไาไป
“ฮึ ฮึ ฮือออ”เมื่ออินไม่ทำามอย่าที่ร้ออ แบฮยอนึร้อไห้ออมาอีรั้ แล้วทรุัวล้าๆประู ่อนที่แบฮยอนะหลับาล พลันสายา็เหลือบไปเห็นร่าสูๆอานยอลำลัเินมาใล้ๆ ่อนะลัวนั่ล
“ท่านานยอล”านยอลเอื้อมมือมาับที่าอแบฮยอน แล้วโน้มหน้าอัวเอเ้าหาแบฮยอนเรื่อยๆ่อนะประทับริมฝีปาอัวเอลที่ริมฝีปานุ่มๆอแบฮยอนแล้ว่อยๆผละออมา
“แบฮยอน เป็นอันเถอะนะ”
“................”
“ัน้อารนายมาริๆ”
>>>>>>>>>>>>>>>>>> า NC หาไ้ในบล็อหน้าบทวาม <<<<<<<<<<<<<<<<<
แสอาทิย์ส่อลอผ่านหน้า่าอห้อ ทำให้เห็นใบหน้าที่หลับาพริ้มอแบฮยอนอย่าัเน านยอล่อยๆลุึ้นมา แล้วเหลือบมอร่าบาๆที่นอน้าๆ รอยยิ้มถูแ่แ้มที่ใบหน้าอเาทันทีที่านยอลิถึเหุาร์เมื่อืน เาว้าเสื้อและาเมาใส่่อนะะโนเรียอินให้มาเปิประูให้
“เป็นอย่าไรบ้ารับ ท่านานยอล”
“เรียบร้อยี อ้อ อิน นาย่วยไปามเฮุนับูโฮเพื่อนอแบฮยอนมาหาันที่ห้อนี้ที”อิน้มหน้ารับำสั่ ่อนะใ้พลัเทเลพอร์อัวเอ หายัวไปที่หน้าห้อพัอเฮุนและูโฮ
“ท่านอิน ท่านมาทำอะไรที่นี่”ูโฮเห็นอิน ึเอ่ยปาถามึ้นมา
“เฮุนล่ะ”
“มีอะไรันเหรอ อ้าวท่านอิน ลมาแ่เ้าเียว มีอะไรหรือเปล่ารับ”
“ท่านานยอลเรียนายทั้สอนให้ึ้นไป”
“เรียพวผม???”เฮุนถามึ้นมา อินพยัหน้า แล้วเินนำพาทั้สอไปที่ห้อ
----------------------------------------- ห้อานยอล ---------------------------------------------
“มาแล้วเหรอ”
“รับท่านพี่”
านยอลมอหน้าเฮุนและูโฮสลับันไปมา
“พวนายือเพื่อนอแบฮยอนใ่มั๊ย”
“รับท่านานยอล”เฮุนและูโฮพยัหน้าให้
“ในระหว่าที่ันทานอาหารมื้อเ้าอยู่ พวนายสอน่วยูแลแบฮยอนให้หน่อย ะไ้มั๊ย??”
“ไ้รับ”เฮุนและูโฮอบพร้อมัน านยอลยิ้มให้ ่อนะเินออไปรับประทานอาหารมื้อเ้า เฮุนเหลือบมอไปที่เียนอน ็ใับสภาพอแบฮยอน เพราะสภาพอนนี้ แบฮยอนเปลือยเปล่า ไม่มีอะไรปปิร่าาย มีเพียผ้าห่มบาๆที่ปิส่วนล่าไว้นิเียว ูโฮเินไปหาะละมัใส่น้ำ แล้วใ้ผ้าุบ บิหมาๆแล้ว่อยเ็ามร่าายอแบฮยอน
“ทำไมสภาพนายอนนีู้แย่ัเลย แบฮยอน”เฮุนมอร่าอแบฮยอน แล้วเินหาเสื้อผ้ามาใส่ให้แบฮยอน ่อนะึผ้าปูที่นอนออ
“ูโฮ!!!!! ่ะ...ูนี่สิ o0o!!!”เฮุนี้ไปที่ผ้าปูที่นอนที่มีราบเลือเปรอะเปื้อนบริเวที่แบฮยอนนอนอยู่
“แปลั เมื่อืนท่านานยอล็เรียแบฮยอนมาหา้วยหนิ??”ูโฮมวิ้วอย่าสสัย แ่็สสัยอะไรไปมาว่านี้ไม่ไ้ ้อรอให้แบฮยอนฟื้นึ้นมา่อน แล้ว่อยถามแบฮยอนเอาทีหลั
------------------------------------------ 30 นาทีผ่านไป ------------------------------------------
ริ๊ แอ๊
“เป็นยัไบ้า เฮุน ูโฮ”านยอลเินเ้ามาหา แล้วมอูแบฮยอนที่ยัหลับอยู่
“ผมใส่เสื้อ แล้วเ็ัวให้แบฮยอนแล้วล่ะรับ เปลี่ยนผ้าปูที่นอน้วย”เฮุนพู
“ผ้าปูที่นอน!!?? อยู่ไหน พวนายเอามันไปไว้ที่ไหน”ท่านานยอลถามึ้นมา
“หย่ะ...อยู่รนั้นหน่ะรับ”ูโฮี้ไปที่ผ้าปูที่นอนที่เาเอามันไปไว้ใล้ๆเ้าอี้ านยอลเห็นันั้น ึเินไปหยิบมาแล้วโยนเ้าที่เาผิที่มีไฟิอยู่
“ันไม่มีทาให้ใรหน้าไหน ไ้เลืออแวมไพร์าเพรอันหรอ”านยอลมอไฟที่ำลัเผาผ้าปูที่นอน ่อนะเินออมา
“อบใพวนายมาๆ ที่อยูู่แลแบฮยอนอัน”
‘แบฮยอนอัน!!??’
นี่เป็นเพียำพูในใอเฮุน เามอานยอลอย่าสสัย อยาะถาม็ถามไม่ไ้ ว่าเมื่อืนมันเิอะไรึ้น ึ้มหัวรับำอบุาานยอล
“พวผมอัว่อนนะรับ”ูโฮเินออไป มีเฮุนเินออมาามหลั านยอลนั่ล้าๆแบฮยอนที่ยันอนไม่ไ้สิอยู่ เาเอื้อมมือไปแะไหล่อแบฮยอน แล้วออแรเย่าเล็น้อย
“แบฮยอน แบฮยอน”
พลันแบฮยอน็่อยๆลืมาึ้น มอานยอลที่มอมาหาัวเอ้วยวามเป็นห่ว
“เป็นยัไบ้า ีึ้นมาหรือยั”านยอลลูบเบาๆที่หัวอแบฮยอน
“ท่านานยอล ฮึๆ”แบฮยอนร้อไห้ออมา านยอลมออย่าใ
“แบฮยอน นายเป็นอ่ะ......”
แบฮยอนสวมอที่เอวอานยอล เาูบเบาๆที่หน้าออานยอล แล้วเลื่อนึ้นมาูบที่อและาอานยอล ่อนะ่อยๆประทับริมฝีปาอัวเอเบาๆที่ลีบปาบาๆอานยอลอย่าอ่อนโยน แล้วผละออมา
“แบฮยอน ทำไมนายถึ......”
“ำอบอผมที่ท่านานยอลถามเมื่อืนยัไล่ะรับ”
“.................”
“ผมรัท่านานยอลนะรับ ท่านานยอลอย่าทำให้ผมเสียใ อย่าาผมไป็พอ”
แบฮยอนพู เาไม่วามือาารสวมออานยอล านยอลูบเบาๆที่ศีรษะอแบฮยอน แล้วเอื้อมมือมาสวมออบ
“อบในะ แบฮยอน”
Talk writer: อนนี้ลสั้นไปเนอะ
แ่ nc ้ยาวอยู่นะ (ิว่านะ แฮะๆๆ)
อ่านแล้วอมเม้น์้วยนะ อย่าทำเป็นนัอ่านเา ลอมาเป็นไรเอร์แล้วะรู้
ความคิดเห็น