คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่8 ทำเพื่อ.........???!!! (1 มิ.ย. 49)
คนเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกันแน่.........
ถ้าหากคนเรามีชีวิตอยู่เพื่อตาย
จะเกิดมาทำไม.....
..............
กระเทยมีดแบะปาก รับไม่ได้ที่หนอนเลิกสนใจ ซึ่งความจริง มีดชอบหนอนมานานแล้ว....
กระเทยมีดเลยเปิดฉากสารภาพรักกับหนอนเป็นรายที่สองถัดจากโมเอะ
หนอนได้ยินดังนั้น หนอนเลยรับมีดไว้เป็นกิ๊กอีกคนหนึ่ง โดยลืมลันลี่ไปสนิท
เอวัง
..........
หันมาทางคู่พระนางแห่งM: Iเวอร์ชั่นท้านรกกันดูบ้าง
ทั้งไวท์และเกรยร่วงลงไปเรื่อยๆ และดูท่าว่าอาจได้ตายอีกหน ไวท์ เลยจำใจใช้ท่าพิเศษที่สืบทอดมาก่อนตาย
ไวท์ถอดชุดที่ใส่ออก แปลงร่างเป็นสไปเดอร์แมน แท่น แทน แท้น และเข้าอุ้มตัวเกรยไว้ และปล่อยใยยึดผนังตึกไว้
“พี่ไวท์”เกรยจ้องไวท์ด้วยสายตาแปลกๆ
“พี่ขอโทษนะที่ต้องปิดบังเกรยไว้ คือ พี่ไม่รู้จะพูดยังไงดี....”เกรยเอื้อมมือมาแตะปากไวท์เบาๆ เป็นสัญญาณให้หยุดพูด
“เกรยรังเกียจพี่ใช่ไหม”ไวท์เอ่ยคำถามที่เขากลัวที่สุดออกมาเมื่อเห็นท่าทางของสาวน้อยตรงหน้า
“พี่ไวท์.........พี่ไวท์ไม่รู้หรอ เกรยชอบสไปเดอร์แมนมานานแล้ว”เกรยกอดไวท์ที่ถอนหายใจอย่างโล่งอกจนแน่น (คนเขียนแบมือขอค่าโฆษณาเล็กน้อย)
.........
“ในที่สุดก็มาถึงสักที”ไวท์กับเกรยถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่คุมขัง เอ้ย ที่อยู่ของบรรดาชาวเด็กดี
..........
“โกลเด้น เกรยหายไปไหน”ลูซิเฟียร์ตะคอกใส่สาวสวยนามโกลเด้น ยมทูตประจำสีทองที่สนิทกับเกรยที่สุด
“ไม่รู้สิ เปล่าตัวติดกันนิ”โกลเด้นตอบโดยไม่ได้หันไปมองลูซิเฟียร์แม้แต่น้อย
“โกลเด้น”ลุซิเฟียร์ตวาดเสียงโหด แล้วบีบคอยกตัวโกลเด้นให้สูงขึ้นด้วยมือเดียว ส่วนอีกมือก็ง้างแล้วเสียบลงไปที่บริเวนสมองของเธอเพื่ออ่านความทรงจำ เลือดสาดกระจายทั่ว เธอดิ้นพรวดพราดไปมาด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
“ขอบใจที่พูดความจริง”ว่าแล้วลูซิเฟียร์ก็ปล่อยโกลเด้นทิ้งลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี
“ต้องหาทางปิดช่องทางออกไปสู่ข้างนอกแล้วมั้ง”
.........
(ยังไม่เลิกหากินกะบอร์ด)
“หนอน คือว่า เราชอบมีดมานานแล้ว ขอมีดให้เราเตอะน้า”ดาร์กคุงพูดกับหนอน
“ไม่เอา”หนอนโต้กลับ (มีดแอบดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก..........)
“จะเอาๆๆๆๆๆๆ”
“ไม่ให้ๆๆๆๆๆๆ”
“จะเอาๆๆๆๆๆๆ”
“ไม่ให้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” รำคาญไหมฮะ ที่แน่ๆแฟนคลับหนอนรำคาญเรียบร้อยแล้วล่ะ ต่ายน้อยน่ารักคนดีทนไม่ไหวแล้ว
“คอยดูนะ ในเมื่อไม่เห็นต่าย ต่ายก็จะทำให้เห็นว่ายังมีต่าย”
..........
“พี่ไวท์ มันง่ายขนาดนี้เลยหรอ”เกรยบ่นพึมพำเมื่อกวาดสายตาไปรอบๆ อีกเพียงก้าวเดียวก็จะถึงบริเวณที่แช่แข็งร่างของบรรดามนุษย์ที่นำตัวมาจากโลก
“ไม่ง่ายหรอกนะเกรย โน่นไงคู่มือของพวกเรามาแล้ว”ไวท์พยายามทำน้ำเสียงให้สนใจ แต่ว่ามันไม่ใช่เลย (เปลี่ยนใจหน่อยได้ไหม........ผิดแล้วโว้ย)
“ไง2คู่ชู้ชื่น เกรยจัง รีบๆกลับไปให้ลูเห็นหน้าได้แล้วมั้ง”ทรายส่งยิ้มไปให้สาวน้อย ส่วนข้างๆทรายก็เป็นซิลเวอร์ หนุ่มสุดเท่อีกคนแห่ง13ยมทูต
“ยังไงก็ไม่ไป เกรยไม่อยากเห็นใครทรมาน”เกรยประกาศจุดยืนของเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ถึงใครๆจะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรแต่เธอก็รู้ เธอไม่ใช่คนโง่ตาบอดที่จะมองอะไรไม่เห็น
“โกลเด้นถูกเจาะสมองไปตะกี้นี้ เรดรักษาไม่ไหว ถ้าไวท์ไม่กลับไปวิญญาณอาจสลาย”ซิลเวอร์พูดเรียบๆขรึมๆตามสไตล์ของเขา เกรยหน้าซีด ส่วนไวท์ก็ได้แต่กำมือแน่น
ลูซิเฟียร์จงใจเจาะหัวโกลเด้นเพื่อล้วงความทรงจำ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเขาจะทำอะไร มันแน่มาก กล้าเสี่ยงกับความใจอ่อนของเขา แถมยังส่งซิลเวอร์ที่เป็นคนรักกับโกลเด้นมาอีก ทรายเองก็ฝีมือประมาทไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องถูกนำตัวกลับไปแน่นอน
“ถ้าไม่กลับเอง ฉันจะพากลับให้”ซิลเวอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบแบบของเขา ลูกเงินกลมๆถูกปากระจายออกมา มันหลอมตัวเองอย่างว่องไว ก่อนจะปักตรึงแขนขวาของหมอประจำ13ยมทูตไว้
“พี่ไวท์”เกรยหันมามองอย่างประสาทเสีย ทรายยืนยิ้มๆอยู่ข้างๆเธอแล้ว
“เกรย ระวัง”ไวท์ดึงเงินร้อนๆนั้นออกมาด้วยมือเปล่า มันลวกมือของเขาจนแทบไหม้ เกรยหันกลับมาเผชิญหน้ากับทราย
“ไปปลุกคนสักคน2คนมาช่วยเร็ว ทางนี้พี่จะจัดการเอง”เกรยอยากจะเชื่อคนพูดของไวท์เหลือเกิน แต่ทว่าเธอรู้ดี ไวท์ไม่เก่งต่อสู้ที่สุด
“แต่ว่า...........”เกรยพยายามแย้ง
“ไม่เป็นไร ขอพี่เท่บ้างสิ”ไวท์ยิ้มละไม เกรยรู้สึกไม่ดีเลยกับรอยยิ้มนั้น แต่เธอก็ยังวิ่งไปหาห้องเย็นนั่น
“อ้ากกกก”เงินคมๆพุ่งขึ้นเสียบเท้าของไวท์ขึ้นมา มันทำให้เขาหนีไม่ได้.............
..............
“โธ่เอ๊ย”เรดบ่นอย่างหัวเสีย ความทรงจำของโกลเด้นค่อยๆไหลออกมาจากสมองของเธออย่างไม่ขาดสาย แต่ถ้าหยุดก็แปลว่าเธอตาย แต่ถ้าไหลอย่างนี้ต่อไปก็ตาย เธอทำอะไรไม่ได้เลย
“ไวท์...........นายกลับมาที ถ้านายไม่กลับมา ถ้าซิลเวอร์ไม่ฆ่านาย ฉันก็จะลงมือเอง โทษฐานที่พรากคนสำคัญไปจากฉัน.............”เรดพูดทั้งน้ำตาที่ไม่เคยมีจากสาวแกร่งคนนี้
...........
“เกรยนี่.........”อาคุมะพึมพำอย่างไม่เข้าใจ
“นายปลุกคนอื่นๆต่อซะ ฉันจะไปช่วยพี่ไวท์”เกรยตะคอกใส่อาคุมะ
“ยังไง........”อาคุมะจับน้ำเสียงของเกรยได้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มาก เขาพอจะรู้อยู่ว่าเกรยขัดคำสั่งของลูซิเฟียร์มาที่นี่ คำสั่งที่เขาได้ยินก่อนหลับใหล……
“แค่คิดว่านายอยากทำอะไรเท่านั้น”เกรยผลักอาคุมะออกนอกห้องเย็นไปด้วยหัวใจร้อนรุ่ม
อย่าเป็นอะไรไปนะ........
.........
“อ้าว มาพอดีเลย กำลังเบื่อเลยนี่”ทรายยืนดักหน้าเกรยไว้พอดี
“จะทำอะไรดีน้า.........”เข็มยาวคมพุ่งเฉียดหน้าเกรยไปนิดเดียว เล่มที่สองตามมาติดๆแล้วจะพุ่งใส่ลูกตาของเธอ
“พอแล้วทราย........”ไวท์เอื้อมมือมาจับแขนของทรายไว้ก่อนจะสลายเข็มไปในทันที
“ไม่สนุกเลยนะไวท์”ทรายพึมพำ “ฉันยังไม่สะใจเลย”
มนตราโบราณ เอกลักษณ์ของทรายถูกเอื้อนเอ่ย ห้องค่อยๆมืดลง มืดลง มืดลงทุกที วงแหวนเวทโผล่ออกมากลางห้อง พร้อมๆกับร่างของปีศาจร้ายเฝ้านรก เซอร์บีรัส......... หมาสามหัวอันเป็นตัวโปรดสัตว์เลี้ยงของลูซิเฟียร์........
“ค่อยยังชั่ว ไปแล้วนะ บะบาย”ทรายแทรกตัวเองลงไปในพื้น ทิ้งไวท์และเกรยไว้2คน
“แล้วซิลเวอร์กับโกลด.........”เกรยพึมพำเบาๆระหว่างจ้องหมาน้อยน่ารักที่แยกเขี้ยวไปมา
“ปลอดภัยแล้ว”ไวท์ตอบยิ้มๆ”แต่เราจะปลอดภัยจากมันไหม มันอีกเรื่องนะ”
“แฮ่”หมาน้อยพุ่งเข้าใส่ทั้งสองแล้วอ้าปากทั้งสามงับๆ ไวท์ฉุดเกรยไปอีกทาง ยกที่1 หลบพ้น........
“คงต้องขัดขวางมันไว้ก่อนสินะ”เกรยยิ้มๆ หนามแท่งโตปักลงมาจากเพดานเข้าเสียบตามร่างของหมาน้อยตัว (ไม่) เล็ก
“หงิงๆๆ”หมาน้อยร้องครางน่าสงสาร ก่อนหันมาทำท่ายิ้ม (หมายิ้มได้จริงๆนะ)……..
ก่อนจะวิ่งมาทางทั้งคู่ด้วยอาการอยากงับและความเร็วที่คูณสอง.........
“ง่ะ เค้าลืมไป”..........เกรยลืมอะไรน่ะหรือ เกรยลืมไปว่าเจ้าของหมาซาดิสซ์ ชอบเอาหนามเสียบหมา3เวลาหัลงอาหารและเมื่อโมโห แล้วเจ้าหมามาโซก็จะรีบวิ่งไปงับหัวหยอกตาม แต่บังเอิญนี่ไม่ใช่เจ้าของหมา คาดว่ามันคงไม่ออมแรง งับทีหัวหลุดแหงๆ
ยกที่2 หมาชนะ.........
“ทำไงดีล่ะเนี่ย..........”เกรยพึมพำอย่างเสียวๆเมื่อเห็นหมาน้อยงับพลาดไปงับเอาชุดเกราะเหล็กหนักเกือบตันหักเป็นท่อนๆ
“มีปัญหา เรียกใช้บริการผมได้นะคร๊าบบบบบ”เขียวโผล่ขึ้นมาทำหน้าทะเล้นใส่ทั้งคู่
“พี่เขียว.......”เกรยพึมพำด้วยความตกใจ หมาน้อยถูกส่งกลับที่ เหลือแต่จอมยียวนกวนๆอยุ่ตรงหน้า
.............
“ว่าไงนะ เกรยกับไวท์อยู่ข้างนอกหรอ งั้นเดี๋ยวมีดไปช่วยแล้วกัน”มีดพูดกับอาคุมะ
“เฮ้ย เดี๋ยว.........”อาคุมะร้องเรียกมีด แต่ไม่ทัน
............
“เขียวไปถึงพวกนั้นแล้วนะลู”บลูหันมาบอกลูซิเฟียร์
“ดีแล้ว...”ลูซิเฟียร์แสยะยิ้มรับ
“ให้รู้กันบ้าง ว่าจะกลับไม่กลับ”
.............
“ดีครับเกรย แล้วก็ไวท์ด้วยสินะ”เขียวยืนยิ้มละไม
“นายจะทำอะไร”ไวท์พูดเสียงกร้าวเมื่อเห็นเขียวโปรยบางอย่างลงที่พื้น.......
“ทดสอบต้นไม้พันธุ์ใหม่ไง”พูดไม่ทันขาดคำ ไม้เลื้อยราว3ต้นก็โตจรดเพดาน มันกวัดแกว่งกิ่งก้านไปมาราวกับมีชีวิต
“ต้นหญ้าธรรมดานี่นา”ไวท์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ในขณะที่เกรยหน้าซีดอีกครั้ง
“คงต้องให้ดูอะไรหน่อยมั้ง”กระต่ายน้อยน่ารักตัวเล็กถูกเสกออกมาใกล้ๆกับกิ่งต้นไม้ปริศนา มันด้อมๆมองๆกระโดดๆไปยังกิ่งนั้น
“อย่านะ....”เกรยร้องเสียงหลง แต่ไม่ทันเสียแล้ว กระต่ายน้อยถูกรัดแน่น เลือดแดงถุกสุบออกไปจนหมดตัวในเวลาไม่นาน กิ่งเขียวๆมีรอยแดงเกิดขึ้น แล้วมันก็เริ่มโตขึ้นอีก กิ่งก้านแกว่งรุนแรงกว่าเดิมราวกับจะตามหาอาหาร
“แค่นี้คงไม่พอมั้ง”มนตราถูกร่าย ซากศพคนตายผุดออกมาจากพื้นออกตามหาอาหาร พวกเขาเดินมาจากด้านหลังของเกรยและไวท์ ไล่ต้อนทั้งสองไปเรื่อยๆ เพื่อให้ไปสู่ต้นไม้นรกนั่น.............
“มาช่วยแล้ว..........เหวอ”มีดที่วิ่งออกมาพอดีถูกจับตัวขึ้นไปด้วยกิ่งต้นไม้พอดี
โปรดติดตามต่อไป
รายนาม13ยมทูตแห่งเด็กดี
1 ลูซิเฟียร์ ประจำสีดำ
2ไวท์ ประจำสีขาว
3ไวโอเล็ต ประจำสีม่วง
4จรัณ / เจนนี่ ประจำสีชมพู
5เรด ประจำสีแดง
6บลู ประจำสีน้ำเงิน
7แบ๊วศักดิ์ ประจำสีฟ้า
8ทราย ประจำสีเหลือง
9น้ำตาล ประจำสีน้ำตาล
10เขียว ประจำสีเขียว
11โกลเด้น ประจำสีทอง
12ซิลเวอร์ ประจำสีเงิน
13เกรย ประจำสีเทา
ความคิดเห็น