คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6 [13เทวทูตแห่งเด็กดี???] (18 พ.ค. 49)
บทที่6 13เทวทูตแห่งเด็กดี???
13เทวทูตแห่งเด็กดี หรือ ถ้าจะเรียกตามความเป็นจริงก็ควรจะเรียกว่ายมทูตมากกว่า
ยมทูตหน่วยนี้ มีหน้าที่รับวิญญาณของบุคคลในโลกไซเบอร์
หรือพูดง่ายๆอีกสักรอบ พวกที่ตายคาคอมนั่นเอง
บางครั้งพวกเขาก็เล่นสนุกด้วยการท่องไปในโลกไซเบอร์ และหลอกลวงคนให้ฆ่าตัวตาย
หรือในบางที พวกเขาก็สร้างเรื่องสยองขวัญขึ้นมา และทำให้ผู้คนหัวใจวายตาย หรือ ตายแบบแปลกๆ
พวกเขาชอบเรื่องสนุกสนาน เพราะเคยเป็นมนุษย์
แต่บางคนในนั้นก็เป็นเพียงแค่ครึ่งเดียว...........
......................
เสียงหายใจรวยรินอันแผ่วเบาของใครสักคนสะท้อนเบาๆในห้องลับที่ถูกซ่อนไว้ เลือดสีแดงสดนองทั่วพื้น มันสมองวุ้นนิ่มๆสีชมพูถึงแดงแก่กระจัดกระจายออกมาจากส่วนหัวของร่างที่นอนทรุดอยุ่กับพื้น
ร่างบางของน้ำคว่ำหน้าลงแนบพื้น ดวงตาของเธอโปนออกมาแทบหลุดจากเบ้าอย่างน่ากลัว กระโหลกส่วนหนึ่งหายไปจากคมขวานที่ฟาดลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ส่วนที่หลังของเธอนั้นก็กลายเป็นร่องแนวยาวตามรอยกระดูกสันหลังที่ถูกดึงออกไป เครื่องในตับไตปงปอดถูกล้วงออกมาวางกระจัดกระจายด้านนอก แขนและขาถูกสับเป็นท่อนๆ หัวใจถูกดึงออกจากร่างไปขยี้จนเหลวแหลก กระดูกแทบทุกชิ้นถูกดึงออกจากร่างเว้นแต่กระโหลกบางส่วนบริเวณใบหน้า
ตอนนี้ร่างที่นอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนี้เหลือแต่เพียงเปลือกเท่านั้นเอง.........
“เพื่อความสนุกสนานของชีวิต ส่งร่างของมันกลับไปทั้งอย่างนี้ดีกว่า”จรัณ เอ้ย เจนนี่กระหยิ่มยิ้มย่องไปกับความสนุกสนานที่เขา รึ เธอ ได้รับจากการทรมาน
“อยากรู้จังว่า ศพของคนอื่นๆจะสวยสู้ของเราได้ไหมน้อ”
.....................
“ต่อจากนี้ไปเธอจะได้กลับไปยังมิติที่เธอจากมาแล้วนะ”ทราย ยมทูตสาวตัวแทนของสีเหลืองผู้ชอบทำอาหารเอ่ยกับรินลาอย่างตั้งอกตั้งใจ หลังจากที่ทราบว่ารินลาไม่ผ่านการทดสอบที่เต็มไปด้วยเลือดของลูซิเฟียร์
“ดีจังเลยเนอะ อยากกลับจะแย่อยู่แล้ว”รินลาที่ไม่มีความทรงจำและแผลเป็นใดๆจากการทดสอบเอ่ยขึ้นด้วยความยินดี เธอรับรู้เพียงแค่เธอหลงทางมายังที่นี่โดยบังเอิญเท่านั้น
แต่รู้แค่นั้นก็ดีแล้ว.........
ทรายคิดอย่างสะอิดสะเอียนเมื่อนึกถึงตอนที่เธอถูกใช้ให้ไปเก็บร่างของรินลาส่งมาให้น้ำตาลคืนชีพให้ มันช่างน่าสยองเหลือเกิน สยองจนเธอแทบทำใจไม่ได้
“เอ้านี่จ๊ะ อาหารมื้อสุดท้ายของที่นี่”ทรายดีดนิดเบาๆ โต๊ะเบื้องหน้าของเธอก็มีอาหารนานาชนิดที่ล้วนแต่หน้าทานปรากฏขึ้นมาทั้งสิ้น
“ทานเยอะๆเลยนะ”ทรายนั่งลงมองรินลาที่เริ่มทานด้วยรอยยิ้ม
........................
“ฝันดีนะลูก”แม่ลูบหัวฉันเบาๆ ก็จะปิดไฟและเดินออกจากห้องไป
ฉันกลับมาที่นี่ได้แค่3วันเท่านั้นเอง เหมือนตกอยุ่ในความฝันเลยจริงๆ ทั้งเรื่อง13ยมทูต 7สิ่งมหัศจรรย์เด็กดีบ้าบอต่างๆนานา เหมือนแค่ฝันไปเท่านั้นเอง
คืนนี้ขอให้ฉันได้ฝันดีด้วยเถิด..............
.............................
ในมิติที่3 คนที่อยู่ในนั้นจะไม่มีวันตาย
ไม่ว่าจะโดนทรมานแค่ไหนก็ไม่ตาย
แต่ถ้าหากส่งกลับมาที่มิติอื่นๆ
สิ่งที่โดนกระทำเอาไว้ก็จะสามารถส่งมาได้ทางไปรษณีย์อีเอ็มเอสที่คนส่งตั้งได้ว่าจะให้มาถึงตอนไหน.........
....................
ฉันพยายามวิ่งหนี แต่มันวิ่งไปไหนไม่ได้
ขวานเล่มโตสับขาฉัน ตามด้วยแขน
ร่างของฉันล้มกระแทกกับพื้น
รุ้สึกเหมือนมีเล็บคมๆมาจิกที่หลัง
รู้สึกเหมือนถูกดึงกระดูกออกไป
กระดูกซี่โครงถูกกระชากออก
เจ็บปวด....ทรมาน
แต่ไม่ตาย....
ทั้งที่อยากจะตายให้พ้นๆ
ทรมานเหลือเกิน........
เครื่องในถูกกระชากออกไป
ฉันกรีดร้องจนแทบไม่มีเสียง
แสบคอแต่ก็ยังไม่รู้สึกว่าได้กรีดร้องเท่าๆกับความเจ็บปวด
ขวานเล่มโตเงาวับถูกปักไว้หน้าฉัน
มันสะท้อนให้เห็นว่าเครื่องในตัวเองกระจรกระจายยังไง
หัวใจถูกดึงออกมา
มันยังเต้นตุบๆก่อนจะค่อยๆช้าลง
มันถูกบีบทิ้งคามือของนายหน้าด่านแห่งมิติที่3 เจ้าของห้องสีชมพู
จุ่ๆเขาก็หันมาคว้าขวานขึ้นมาจามลงไปที่หัวของฉัน
มันสมองยังอุตสาห์กระจายให้เห็น
มันรุ้สึกทรมานกว่าตอนที่มองไม่เห็นซะอีก
ทรมานเหลือเกิน..............
........................
“ตื่นได้แล้วน้ำ”แม่ของน้ำก้าวเท้าเข้ามาในห้อง น่าเศร้าที่ต้องบอกว่า
ฝันร้ายของน้ำได้กลายเป็นจริงเสียแล้ว...........
เธอหลับไม่ตื่นไปตลอดกาล ร่างกายบิดเบี้ยว เลือดสาดกระจาย อวัยวะกระเด็นไปทั่วที่นอนขาว เหมือนกับในฝันไม่มีผิด
หรือจะเป็นชะตากรรมของทุกคนที่ไม่ผ่านการทดสอบมรณะกันแน่
........................
นอกจากหลายๆคนจะเปลี่ยนไปแล้ว คนที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลยก็คงจะเป็นเจ๊ห่าน สาวนักเขียนแหวนแหววประจำบอร์ดที่กำลังจี๋จ๋าอยุ่กับเฮียโด๋ย นักเขียนนิยายสยอง
เจ๊ห่านชอบวีนแตก
บางครั้งเจ๊ห่านก็ทำตัวดูแก่
แต่คราวนี้เจ๊ห่านเปลี่ยนไป
เจ๊ห่านกลายเป็นทอมเข้าเสียแล้ว แถมยังไล่ปล้ำสาวๆไปทั่วบอร์ด
ในขณะที่เฮียโด๋ยกลับกลายเป็นสาวหวาน
7สิ่งมหัศจรรย์ยังคงทำพิษต่อไป และไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไหร่
ในขณะเดียวกัน ผู้ชมผู้มีเกือกก็เริ่มสงสัยว่า เหตุการณ์ในบอร์ดจะเลวร้ายถึงขั้นไหน
โดยไม่ได้ระแคะระคายเลยว่า อีกมุมหนึ่ง เหยื่อของยมทูตได้จบชีวิตลงแล้ว
..............
“อิ่มจังเลย ขอบคุณทรายมากเลยนะ”
“ทานของหวานนี่หน่อยสิรินลา”ทรายเอื้อมหยิบถ้วยไอสครีมใบจิ๋วส่งให้รินลา
“ขอบใจนะ”รินลาคว้ามาทานทันที
“กุบ”ฟันของเธอชนเข้ากับบางอย่างแข็งๆ เจ็บฟันและเหมือนจะบาดปากชอบกล
“นี่มัน”รินลาร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่กินถนัดตา มันคือเข็มนั้นเอง
“รู้ตัวแล้วหรอ”ทรายยิ้มแสยะ เธอไม่ชอบเก็บศพหรอกนะ แต่ถ้าให้ทำให้เป็นศพล่ะก็.......
ยิ่งกว่างานอดิเรกเลย.......
...........
รินลาดิ้นพรวดพราดไปมา ในขณะที่บรรดาเข็มที่กลืนเข้าไปขยายตัวยาวขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มพุ่งเสียบทะลุออกมาจากข้างใน เลือดพุ่งออกมาเป็นสาย ปลายโลหะแท่งเล็กๆเสียบออกมาจนเห็นได้ชัด ดูไกลๆก็เลยดูเหมือนต้นกระบองเพชรไปซะอย่างนั้น
เสียงกรีดร้องยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เข็มนับร้อยนับพันค่อยๆเคลื่อนที่ไปตามเส้นเลือด สร้างความเจ็บปวดและทรมานให้กับสาวน้อยร่างบางยิ่ง เข็มเสียบเข้าปอดทั้งคอลำไส้หรือจะลิ้น และคืบคลานไปสู่บริเวนหัวสมอง
เข็มเล่มน้อยดันลุกตาพุ่งออกมาตามแรงปัก มันกระเด็นร่วงลงสู่พื้นดังปุปุ มีรอยเลือดไหลซึมมาจากตาขาวที่ถูกเสียบเสียพรุน แทบจะทุกตารางนิ้วของร่างกายรินลามีแต่เข็มเสียบเอาไว้ทั้งสิ้น ดูน่าสยดสยองเหมือนตะบองเพชรสีแดงสด สวยงามบนสยองไปในคราเดียวกัน
ทรายยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นร่างของรินลาค่อยๆสงบลงช้าๆ หัวใจค่อยๆหยุดเต้น ทรายหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเอ่ยยิ้มๆออกมาว่า
“อาหารมื้อสุดท้ายอร่อยไหมล่ะ”
...........
ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เหตุการณ์จะเลวร้ายสักแค่ไหน การทดสอบมีขึ้นเพื่ออะไร คนเขียนยังไม่เฉลยหรอกจะบอกให้
...........
รายนาม13ยมทูตแห่งเด็กดี
1 ลูซิเฟียร์ ประจำสีดำ
2ไวท์ ประจำสีขาว
3
4จรัณ / เจนนี่ ประจำสีชมพู
5
6บลู ประจำสีน้ำเงิน
7
8ทราย ประจำสีเหลือง
9น้ำตาล ประจำสีน้ำตาล
10เขียว ประจำสีเขียว
11
12
13เกรย ประจำสีเทา
ความคิดเห็น