คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่5 อะไรกันฟะ (16 พ.ค. 49)
"นั่นมันตัวฉันนิ"รินลาร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า บุคคลที่มีใบหน้าเหมือนกันโดยไม่มีผิดเพื้ยน หากกิริยาท่าทางแปลกไป
"ถูกต้องแล้ว"
"พวกนายจับฉันมาทำไม"
"ยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะรู้หรอกสาวน้อย"จู่ๆร่างกายของคนข้างตัวก็แปรเป็นปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัว ใบหน้าเละราวกับถูกน้ำกรดสาด ลมหายใจของมันแค่ต้องผิวก็ร้อนราวกับไฟแผดเผา
"กรี๊ดดดดดดดดด"
…………………
เฮียหนุ่ม บุคลากรอาวุโสของเวบ (หรือเรียกอีกอย่างว่าแก่นั่นเอง)ที่โดนโหวตให้โดนแกล้งมากที่สุด
มีคำจำกัดความเกี่ยวกับเฮียหนุ่มมากมาย แต่ทว่าคำจำกัดความที่พอจะคลอบคลุมนั้นมีอยุ่ไม่มากนัก
เฮียหนุ่มคือหนุ่มใจดี(เฉพาะกะปู่เตี้ย) รักเด็ก(เพราะอร่อยดี) และชอบหัวเราะหึหึ
แต่เดี๋ยวนี้เฮียหนุ่มเปลี่ยนไป
เริ่มจากเสียงหัวเราะอันน่าเสียวสันหลัง เป็นเสียงหัวเราะที่น่าเสียวสันหลังกว่า
จากที่เคยทานคน3เวลาหลังอาหาร ก็หันมาทานบ่อยขึ้นไม่เลือกเวลา
จากที่เคยขี้หึง ก็กลายมาเป็น....แทน
และสุดท้าย เฮียหนุ่มก็มาประกาศกลางบอร์ดว่า...!!!!!!!!
เฮียจะ
จะ
จะไปเป็นกระเทยกะมีด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
................................
"แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับไปโลกของฉันหรอเกรย"รินลาเอ่ยปากถามผู้ดูแลเธอ 1ใน13เทวทูตแห่งเด็กดี ที่รินลาเองก็ไม่เข้าใจนักว่ามีหน้าที่อะไรหรือว่ามีขึ้นเพื่ออะไร
เกรย หญิงสาวร่างบางน่ากอดไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เธอเพียงแต่ส่ายหน้าน้อยๆแบบไม่รุ้คำตอบ
จู่ๆ บลู เทวทูตที่รินลาแอบเกรงๆที่สุดในหมู่ทุกคนก็ปรากฏตัวขวางทั้งคู่ไว้ บลูแสยะรอยยิ้มน้อยๆ ก็จะแจ้งข่าวว่ารินลาต้องเข้ารับการทดสอบบางอย่าง
รินลารู้สึกใจไม่ดีเลย บางอย่างบอกเธอว่า เธออาจจะไม่ได้กลับไปอีกแล้ว....
.......................
"รินลา สัตยกุล"เสียงของเขียวดูแตกต่างออกไปจากเคย เทวทูตที่เคยขี้เล่น กลับเปล่งน้ำเสียงที่ดูน่าหวาดหวั่นออกมาได้ ฉันก็อยากจะประหลาดใจอยู่ แต่มันใจคอไม่ดีเลย
"อายุ14ปี 2เดือน 8วัน 22ชั่วโมง 1วินาที" ฉันขมวดคิ้วนิดๆ อะไรจะละเอียดปานนั้น
"ชั่งหัวใจได้น้ำหนักพอดีกับขนนก"พอได้ยินแบบนี้ ก็ชวนคิดถึงเรื่องของอียิปต์โบราณ ที่ว่าจะชั่งน้ำหนักหัวใจคนตายให้พอดีกับขนนกเลยทีเดียว เดี๋ยว คนตายงั้นหรอ ฉันยังไม่ตายนี่นา แล้วทำไม........
"สามารถมองเห็นวิญญาณชั้นต่ำได้ทั้งที่แค่ถอดวิญญาณจากร่าง ยังไม่ตาย"
"ผ่านเกณต์เบื้องต้น"
"ส่งเข้าห้องทดสอบได้" พื้นใต้เท้าของฉันแยกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะส่งฉันลงไปสู่ความมืดอีกครั้ง
ในใจของฉันก็คิดได้แต่เพียงว่า
"นี่มันอะไรกันเนี่ย........."
....................
เลือดสดๆไหลพรากออกมาจากร่างของ++Akuma_kunG++หนึ่งในชาวเด็กดีผู้เคราะห์ร้าย หนามแหลมคมแทงร่างของเขาจนพรุนจากด้านหลัง เลือดยังคงไหลเย้มออกมาจากดวงตาสีหม่นที่เกือบจะปิด
ร่างของเขาถูกตรึงไว้บนหนามเหมือนตรึงบนการเขน เขาอยุ่ในสภาพแบบนี้มาได้2วันแล้ว แต่ก็ยังไม่ตาย และไม่มีวันตาย จนกว่าการทดสอบบางอย่างของเทวทูตแห่งเด็กดีจะจบลง
"อะไรกัน ไม่ทนทานเอาซะเลย"ลูซิเฟียร์ หัวหน้า13เทวทูตแห่งเด็กดีแสยะยิ้มกลายๆ จู่ๆผนังหนามด้านหลังของ++Akuma_kunG++ ก็หายวับไป ร่างของเขาร่วงลงคุกเข่ากับพื้น ไม่มีแรงแม้แต่จะยืนขึ้นมาตอบคำถาม หรือว่าจะหนี
"เพราะอย่างนี้ถึงได้เกลียดมนุษย์ คิดว่าตัวเองใหญ่เสียเต็มประดา แท้จริงก็แค่อ่อนแอเหลือเกิน"
"อั่ก"แท่งเหล็กแหลมหนาเป็นนิ้วๆพุ่งทะลุเสียบหน้าอกและส่วนต่างๆร่างกาย++Akuma_kunG++ เลือดสีแดงๆทะลักออกมาจากปากและร่างกาย
ช่างทรมานเหลือเกิน...........
จู่ๆเขาก็แว่วเสียงของใครสักคนที่เคยพูดเอาไว้ในความทรงจำอันเลือนลางของเขา
"สิ่งที่เห็น บางทีไม่อาจใช่ความจริง และความจริง อาจไม่ใช่สิ่งที่เราเห็น"
"สิ่งที่เห็นไม่ใช่ความจริง สี่งที่สัมผัสเป็นแค่สายลมพัดผ่าน"เสียงกระซิบดังเบาๆข้างหูของ++Akuma_kunG++
"....คะ แค่ สายลม ผ่าน....."เขาเอ่ยปากตามเสียงกระซิบนั้นช้าๆ เลือดสีแดงสดไหลเย้อทุกคำที่เอ่ย แต่ท่อนเหล็กก็ค่อยๆจางลงไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเมื่อประโยคนั้นจบลง ท่อนเหล็กก็สลายหายไปจนหมด
ลูซิเฟียร์ขมวดคิ้วเข้าหากันช้าๆ ใครบางคนพยายามที่จะหยุดการละเล่นบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้น และคนๆนั้นก็ทำสำเร็จเสียด้วย
"ก็ได้ๆ ให้เจ้านี่ผ่านการทดสอบก็ได้"ภาพรอบตัวของ++Akuma_kunG++กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกหน เขากลับมาอยุ่ในห้องพิพากษาแห่ง13เทวทูตอีกครั้ง แม้เนื้อตัวยังจะมีเลือดเกราะกรังอยู่ แต่มันก็หยุดไหลบ้างแล้ว
"หมอ หมอ"เสียงของเกรยผู้ใจอ่อนที่สุดเรียกหาไวท์ คุณหมอดังลั่นทั่วห้องหินอ่อน มันสะท้อนไปมาเรื่อยๆ แต่ในความรู้สึกของเขา มันกลับเบาเหลือเกิน
"ไม่ต้องห่วง เธอจะไม่ตายจนกว่าเรื่องทั้งหมดจะจบหรอก ฉันสัญญา"เสียงกระซิบคุ้นหูดังขึ้นเบาๆพร้อมๆกับดวงตาที่ปิดลง.................
.....................
"ตกลงนายจะให้หมอนั่นผ่านการทดสอบทั้งๆที่โกงหรอ"บลูเอ่ยน้ำเสียงเย็นยะเยือกใส่ลูซิเฟียร์
"ช่วยไม่ได้นี่นาที่รัก เขาไม่ได้เป็นคนโกงเองสักหน่อย"ลูซิเฟียร์ตอบพลางใช้ลิ้นโลมเลียซอกคอของบลูไปด้วย
"แต่บางทีหมอนั่นอาจจะพาเกรยออกไปสู่โลกภายนอกก็ได้นะ"บลูแกล้งเย้าแหย่โดยใช้จุดอ่อนของลูซิเฟียร์ น้องสาวแท้ๆที่เขาหลงรักนั่นเอง
"ฉันว่าคงไม่หรอกมั้ง"ลูซิเฟียร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ
"คนอื่นน่ากลัวกว่าเยอะ"แล้วลูซิเฟียร์ก้เริ่มนึกถึงบททดสอบของคนอื่นๆที่เล่นเขาเสียอ่วม
เช่นหุ่นเชิดที่เขาใช้ให้ไปเผยแพร่เรื่อง7สิ่งมหัศจรรย์
แทนที่จะจำนนต่อความเจ็บปวดทรมาน
กลับพูดประโยคเดียวกันกับที่อีกหลายๆคนพูดออกมา
น่าแปลกที่มันแก้ภาพลวงตาได้ชะงัด
เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
แต่ที่แน่ใจก็คือไม่ได้มีพรายกระซิบเหมือนคราวนี้แน่นอน
....................
"พี่ไวท์"เกรยร้องเรียกชายหนุ่มที่กำลังเดินเอื่อยๆตรงหน้า
"มีอะไรหรอเกรยจัง"ไวท์หันมาคุยด้วยอย่างคนอารมณ์ดี
"พี่เค้าทรมาณพวกนั้นไปทำไม"
"...."ไวท์หันไปกระซิบข้างหูของเกรยเบาๆ
"แต่พวกนั้นยังไม่ตายเลยนะ"เกรยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"ใช่ และพี่ก็พยายามขัดขวางเขาอยู่"สีหน้าของไวท์ขรึมลงในพริบตา
"เกรยช่วยด้วย"
"อย่านะเกรย"ไวท์ร้องเสียงหลง "มันอันตรายเกินไป
"เกรยอยากออกไปจากที่นี่และเกรยคิดว่าพวกนี้จะพาเกรยออกไปได้"สีหน้าของเกรยดูจริงจังกว่าที่เคย จนไวท์ปฏิเสษไม่ได้
.................
แล้วแผนของลูซิเฟียร์คืออะไรกันแน่ 13เทวทูตแห่งเด็กดีคืออะไร พวกเขาจะทดสอบไปเพื่ออะไร ทำไมมีคน2คนในเวลาเดียวกัน
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น