คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 ห้องสีชมพู หนีตาย ฯลฯ (10 พ.ค. 49)
บทที่4 ห้องสีชมพู หนีตาย ฯลฯ
ความรู้สึกของส้มในตอนนี้คือ
แสบตา.........
สีชมพูสะท้อนแสงรายล้อมอยู่รอบตัวของเธอ เฟอร์นิเจอร์ทุกชนิดส่งแสงชมพูแสบตาแข่งกันอย่างสุดๆ เห็นแล้วปวดตามากมาย
ส้มหันมองไปรอบๆ ในที่สุดเธอก็เจอกับหนุ่มหล่อคนหนึ่งในชุดดำสนิท ต่างจากสีสันในห้องโดยสิ้นเชิง
“นาย”ส้มส่งเสียงร้องเรียกสิ่งมีชีวิตอีกคนในห้อง เขาผู้นั้นหันมามองเธอด้วยสีหน้าเหยียดหยาม ก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้ส้มแทบช็อคซีนีม่า
.......
...
.
“กล้าดียังไงย่ะมาเรียกฉัน ฮ้ะนังชะนี”
มาดสุดเท่แตกกระจายไปอย่างรวดเร็ว ส้มอยากจะเอาหัวกระแทกพื้น ให้ตายสิ ดูท่าว่าแต๋วผู้นี้คงจะเป็นเจ้าของห้องสีชมพูไม่มีผิด
“หล่อนน่ะ น่าฆ่าทิ้งซะเหลือเกิน อยู่ดีๆไม่ว่าดีก็ไปค้นหาเรื่องของชั้นมาอ่าน แล้วยังจะไม่เชื่ออีก คิดว่าเป็นเรื่องหลอกเด็กรึไง”
“ไปเลยไป ไปอยู่มิติที่3เลยไป”ว่าแล้วพื้นใต้ตัวของส้มก็เกิดรอยแยกออกมา เธอตกลงไปในรอยแยกนั้นทันที โดยที่ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่าประโยคแรก
จุดหมายของส้มคงจะเป็นความมืดมิดนิรันดรของมิติที่3แห่งห้องสีชมพู
“ชิ ไม่มีหนุ่มหล่อๆเข้ามาเลยรึไง มีแต่ยัยชะนีพวกนี้ เสนียดจับห้องชั้นหมด”เจ้าของห้องสีชมพูสุดเท่?!ตวาดออกมาอย่างขัดใจ
..............................................
“พวกรินลาหายไปไหนกันนะ”กร 1ในเพื่อนที่ได้รับเมลของรินลาเอ่ยปากถามเทพ เด็กแว่นบ้าเรียน
“ในทางวิทยาศาสตร์แล้ว สสารไม่มีทางสูญสลายไปเฉยๆ เป็นได้แค่เปลี่ยนสภาพนะ หรือนายคิดว่าเรื่องห้องสีขมพูมีจริง”
“เป็นไปได้นา หรือว่าไม่จริง”
“ก็อีกไม่กี่วัน เราก็จะรู้แล้วไง”
....................
ยามเย็นวันนั้น
“เฮ้ย”กรร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ รินลากำลังเดินอยู่แถวนี้ทั้งที่เธอหายตัวไปได้13วันแล้ว
“รินลา เธอหายไปไหนมา”กรเอ่ยปากถามรินลาด้วยท่าทีตกใจ
“ไม่รู้สิ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็กลับมาที่บ้านแล้วล่ะจ๊ะ”กรขมวดคิ้ว รินลาไม่ใช่สาวหวาน ทำไมจู่ๆการแต่งตัว การกระทำ การพูดจาของเธอก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
“แน่ใจนะรินลาว่าไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะ”คำพูดของรินลาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงปลอบนั้น ยิ่งตอกย้ำกรว่า มันจะต้องเป็นไรอย่างแน่นอน
หลังจากที่รินลาขอตัวเดินจากไปแล้ว กรก็เริ่มนึกย้อนถึงอดีตที่เขาจำได้เกี่ยวกับตัวรินลา
“มันจะไม่เป็นไรได้ยังไงล่ะ มันเป็นแน่ๆอยู่แล้ว แต่ชั้นไม่อยากยอมรับเท่านั้นเอง”ประโยคที่ว่านี่เป็นประโยคฮิตฮอตของรินลาเลย เธอไม่เคยหันหน้ามายิ้มๆแล้วบอกว่าไม่เป็นไรเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ทุกครั้งที่มีปัญหา รินลาไม่เคยลังเลที่จะยอมรับความจริง แต่คราวนี้มันไม่ใช่ รินลาเปลี่ยนไปเหมือนไม่ใช่รินลา
กรหันกลับไปมองรินลาที่เดินจากไปอีกครั้ง และเขาก็รู้สึกว่ามันเป็นเพียงเปลือกของรินลาเท่านั้น
รินลาได้สาบสูญไปอย่างสมบูรณ์เสียแล้ว........
..........................
เลือดสีแดงสดไหลนองออกมาจากเบ้าตาที่ว่างเปล่า กระดูกสันหลังถูกดึงออกมาทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่ เลือดยังคงไหลออกมาเรื่อยๆเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด แม้ท้องจะเหวอะหวะเป็นรู อวัยวะจะเสียหาย หรือหัวใจจะถูกควักออกจากร่างไปแล้ว เขาก็ยังมีชีวิตอยู่..........
แม้อยากจะตายให้พ้นๆไปก็ตามที..........
“เบื่อแล้วแฮะ”แต๋วหนุ่ม (ข้าน้อยพิมพ์อะไรออกป๊ายยยยยยยย =[]=”””””””’) ค่อยๆประคองใบหน้าของเขาให้เงยขึ้น แล้วประกบริมฝีปากเข้ากับเขา
แต่คราวนี้สิ่งที่เข้ามาในปากของเขาไม่ใช่ลิ้นเร้าอารมณ์อย่างที่แล้วๆมา แมงป่องสีดำสนิทตัวเล็กๆหลายร้อยหลายพันตัววิ่งเพ่นพ่านไปทั่วปากของเขา ครั้นริมฝีปากของผู้จุมพิตถอนออก แมงป่องน้อยๆทั้งหลายก็เริ่มต้นกัดกินและฝังเขี้ยวลงไปในร่างของชายหนุ่มผู้เคราะห์ร้าย
ร่างกายของเราบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด แผลทั่วร่างกายแสบร้อนจะทนไม่ไหว รู้สึกเหมือนทั้งร่างจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ทรมานยิ่งกว่าที่เคยเจอ
จู่ๆผิวทั่วกายของเขาก็แปรเป็นสีดำสนิท มันค่อยๆแตกสลายเป็นผงๆ ทีละน้อยๆ ร่างของเขาค่อยๆกลายเป็นฝุ่นผงสีดำสนิท และปลิวหายลงไปสู่มิติที่3อันมืดมิด
“แล้วจะมีใครหลงมาอีกไหมน้อ”แต๋วหนุ่มยิ้มด้วยความพึงพอใจ นอกจากจะทำงานเสร็จตามแผนแล้ว เขายังได้สนุกอีกด้วย
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวชัดๆ…….
“อย่าเล่นให้มันเสียเวลางานล่ะ จรัณ”สาวสวยในชุดสีฟ้าครามเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ
“ต๊ายหล่อน ใครใช้ให้หล่อนเรียกชั้นว่าจรัณยะ”เจ้าของห้องสีชมพูจีบปากจีบคอตวาดใส่สาวสวยผู้มาใหม่
“เรียกว่าเจนนี่สิยะ ยัยบลู”
“จะชื่อไหนๆ นายก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงจริงๆหรอกนะ”บลูเอ่ยปากยิ้มเยาะใส่แต๋วหนุ่ม
“อย่างนายก็เป็นได้แค่ครึ่งๆกลางๆเท่านั้นเอง ไม่มีทางอยู่ได้อย่างมีความสุขหรอก”พูดยังไม่ทันขาดคำแต๋วหนุ่มก็กระโจนเข้าบีบคอสาวงามทันที
“อย่าให้มันเกินมากนักนะบลู”เจ้าของห้องสีชมพูพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ดวงตามีประกายอำมหิตวูบวาบ
“ไม่ว่าเธอจะเป็นคนโปรดของหัวหน้า หรือจะของใครๆ ถ้ามาพูดอย่างนี้ คราวหน้า ฉันเอาเธอตายแน่”
“ตุบ”ร่างของสาวงามถูกเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ไยดี และถูกทิ้งไว้อย่างนั้นโดยที่เจ้าชองห้องสีชมพูไม่คิดจะแล
………………
ส่วนทางด้านของบอร์ดนักเขียนเด็กดี คงไม่ต้องพูดว่ามันจะวุ่นวายขนาดไหน
จู่ๆท่านกระต่ายโลหิตก็ไปบอกเฮียโน๊ตขอเปลี่ยนชื่อเป็น กระต่ายน้อยน่ารัก =[]=””””””””””””””””
จู่ๆเพิ้งกะเจ๊ปาล์ม (ȧPalm)ก็หันมาเรียบร้อย =[]=!!!!!!!!
จู่ๆคิวปัสก็เลิกกินคน แล้วหันมาทำตัวเป็นสาวหวาน =[]=!!!!!!!!!!!!!!!!
จู่ๆมีดส้อมก็หันมาบอกว่าจะเป็นกระเทยจริงๆ
จู่ๆปลิ้นก็หันมาพูดค่ะทุกโพสต์
เป็นต้น
เกิดอะไรขึ้นกะชาวเด็กดีเหล่านี้กันแน่ หรือว่าผีเข้าก็ไม่รู้ หลังจากหายไปจากเวบ13วัน
อาถรรพ์แท้จริงแห่ง7สิ่งมหัศจรรย์เด็กดี เริ่มขึ้นแล้ว
...........................
“นายไม่เห็นจริงๆรึไง ไม่เห็นฉันในสายตาเลยใช่ไหม”บลูลุกขึ้นช้าๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ เหนื่อยใจเหลือเกิน
“เมื่อไหร่นายจะรู้ว่าฉันรักนายสักที”บลูเหม่อมองท้องฟ้าสีมัวๆอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้านายไม่เห็นฉันในสายตา ฉันจะทำให้นายเห็นเอง”บลูกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เลือดค่อยๆไหลรินออกมา แต่เจ้าตัวไม่คิดแม้แต่จะสนใจเลยด้วยซ้ำ
“ก็ได้ ถ้านายอยากได้รักซาดิสซ์นักละก็ เดี่ยวชั้นจัดให้”บลูแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว กลบความสวยโดยสิ้นเชิง
แต่ทว่า.......
นี่มันอะไรกันล่ะนี้ บลูคือใคร เกี่ยวอะไรกับเจ้าของห้องสีชมพู รักซาดิสซ์ของทั้งคู่จะเลือดสาดนองกระจายสักแค่ไหน โปรดติดตามต่อปาย......... โดยที่ห้ามฆ่าเค้าทิ้งก่อนนะทุกๆคน.................
ความคิดเห็น