รักใสๆในโรงเรียนประจำ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3

ที่ห้องพักของเมสถุน

หลังจากเขาเล่นจบไปสองรอบจนแน่ใจว่าเล่นจนคล่องแล้ว ( อะไรจะเก่งปานนั้น =[>= ) ก็สะพายกระเป๋าไวโอลินแล้วออกตามหาชาในโรงเรียนทันที ! ( ไอ้ใจร้อน =[>=*** )

ตกลง...เราชอบชาจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย ...เมสถุนถามตัวเอง เขายังหาคำตอบกับคำถามนี้ไม่ได้

ที่โรงอาหาร

"อ้าปากจ้ะ อ้ามม~" ชากำลังตักสเต็กเนื้อป้อนใส่ปากไอซ์ศักดิ์อย่างเป็นสุข ไอซ์ที่โดนฤทธิ์ยาเสน่ห์อยู่ก็ยอมให้ป้อนแต่โดยดี

เมสถุนถือจานข้าวกะเพราทะเลใส่แครอทของโปรดไปที่โต๊ะที่มดขึ้นเพียบเพราะการกระทำของทั้งสองคน แต่เมสถุนก็ไม่หวั่น

"เอ่อ...ผมนั่งด้วยคนนะ"

ชาหันมามองมารความ สุขด้วยสายตาเคือง ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

เมสถุนวางกระเป๋าไวโอลินบนโต๊ะแล้วนั่งลงที่ห่างจาก ชาไปประมาณ 1 ช่วงแขน

"ทำไมมานั่งโต๊ะนี้ล่ะ" ไอซ์ศักดิ์เปิดประเด็น

...ประมาณว่าแกมานั่งตรงนี้ทำไมล่ะสิ

"ผม จะถามเรื่องตรีโกณมิติด้วยน่ะครับ ผมเรียนแล้วไม่ค่อยเข้าใจ"

แหลครับแหลสด ๆ =[>=

"ไม่เข้าใจตรงไหนล่ะ เอ่อ...นายชื่ออะไร พักห้องไหน ?"

"เมสถุนครับ พักห้อง 205 ชั้น 2 ห้องที่ 5 จากบันไดทิศเหนือ"

"......................."

".............ทำไมครับ ?"

"ฉันพักห้อง 206 ...แกใช่มั้ยที่ปิดประตูเสียงดังเมื่อคืนนี้น่ะ !"

=[>=;;;;; >> เมสถุน

=_=*** >> ไอซ์ศักดิ์

-___- ?? >> ชาเย็น

"แกรีบ ๆ กินข้าวของแกแล้วรีบ ๆ ไปซะ !! ไอ้สถุน !!"

เมสถุนเลือดขึ้นหน้า ...นอกจากคนสนิท (ที่ไม่มี) ก็ไม่มีใครเรียกว่าสถุนเลยนะเฟ้ย...!!

เย็นไว้...เมสถุน...เย็นไว้

"คุณเป็นใคร คุณมาเรียกผมอย่างนั้นได้ยังไงครับ..."

"แล้วมันจะทำไมล่ะ !" ลูกบาสจากมือไอซ์ศักดิ์โยนใส่เมสถุนด้วยความเกรี้ยวโกรธที่เขาทำให้ไอซ์นอนไม่หลับเมื่อคืนนี้

เมสถุนไม่ต้องหลบลูกบาสก็ลอยผ่านหัวเขาไป แต่เป้าหมายของไอซ์ศักดิ์ไม่ใช่เขาแต่เป็นกระเป๋าไวโอลินต่างหาก !

เด็กหนุ่มคว้าลูกบาสแทบไม่ทัน ไวโอลินของเขาเกือบไปแล้ว

"...ไปเจอกันข้างนอกดีกว่าครับ" เมสถุนโยนลูกบาสคืนให้เจ้าของแล้วสะพายกระเป๋าไวโอลิน

"ตามคำขอ..." ไอซ์ศักดิ์รับลูกบาสแล้วลุกขึ้น

"เดี๋ยว ?? นี่มันเรื่องอะไรกัน ??" ชาลุกขึ้นตามทั้งสองด้วยอาการงงสุดขีด

"เรื่องของฉันนะชา !" ไอซ์ศักดิ์พูดเสียงดังใส่ชาด้วยโทสะ

"ไอซ์ ! แค่นี้ต้องเสียงดังใส่ด้วยเหรอ !" ชาก็เริ่มมีน้ำโหบ้างแล้ว

"ก็บอกว่ามันเรื่องของฉัน !!"

"ไอซ์ศักดิ์ หยุด" เมสถุนพูดขวางเมื่อเห็นน้ำใส ๆ ปริ่มขอบตาชา "คุณกับผมไปเคลียร์กันดีกว่า"

ตอนนี้คนทั้งห้องอาหารหันมามองพวกเขา 3 คนเป็นตาเดียว และจ้องไปที่ชาเป็นพิเศษเหมือนกับว่า...เธอเป็นคนต้นเรื่องเสียอย่างนั้น

ที่ข้างหลังห้องอาหาร เด็กหนุ่มสองคนกับเด็กสาวอีกคนที่เดินตามมา

"ชา ไปกินข้าวต่อไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน" ไอซ์ศักดิ์พูดโดยไม่มองหน้าชา ( ทำไมแค่นอนไม่หลับมันอาฆาตแค้นขนาดนี้เชียว - - )

"ไอซ์..." น้ำชา เอ้ย... น้ำตาของชาจะไหลลงมาอีกรอบ

"ชาครับ ...เข้าไปก่อนเถอะครับ พวกผมเคลียร์กันไม่เกิน 5 นาที"

แปลกที่ชานิ่ง... และทำตามที่เมสถุนบอกโดยดี

"อื้อ.. จะรอนะ"

"แกจะเดี่ยวกับฉันเรอะ ?" ไอซ์พูดก่อน

"ผมมาถามคุณว่า ทำไมคุณต้องเรียกผมว่าสถุน" เมสถุนพูดเรียบ ๆ

"แกทำฉันนอนไม่หลับเมื่อคืน !" เด็กหนุ่มพูดด้วยโทสะ

"ทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ไปได้นะครั... อั่ก !"

เขายังพูดไม่จบ หมัดลุ่น ๆ ก็ส่งมาที่ท้องเขาเสียก่อน

เสียเปรียบ...เสียเปรียบชัด ๆ !

นักกีฬาบาสกับนักดนตรีเดี่ยวกันตัวต่อตัว ใครชนะก็รู้อยู่ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแล้ว

...รู้งี้ออกกำลังกายมากกว่านี้ ก็ดีหรอก

อีกหมัดเข้าครึ่งปากครึ่งจมูก ริมฝีปากด้านในกระแทกฟันจนปากแตก เลือดกำเดาก็เริ่มซึมมานิด ๆ แต่เขายังไม่ล้ม

เมสถุนเตะเข้าสีข้างเต็มแรง แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มตรงหน้าจะไม่เป็นอะไรเลย

หมัดที่สามเสยเข้าคางและหมัดที่สี่ที่หน้าจนแว่นกระเด็น

เขาล้ม และรู้แล้วว่าการโดนตื้บเป็นยังไง

"แค่ก !" เขาไอเอาเลือดในปากออกมา ไอซ์ศักดิ์จึงหยุดกระทืบ

ไอซ์ก้มมามองเมสถุนและพูดเบา ๆ ว่า

"เรื่องนอนไม่หลับฉันไม่ถือ แต่ท่าทางแก...ดูเหมือนแกจะจีบชานะ ?" ไอซ์แสยะยิ้ม "ไสหัวไปจากชีวิตฉันและชาซะ !"

เขาพูดไว้แค่นั้นและเดินเข้าห้องอาหารไป ปล่อยทิ้งให้เขานอนงอตัวที่พื้น เสื้อโปโลสีขาวขาดและแดงจากรอยเลือดของเขาเอง รวมถึงดำจากฝุ่นที่พื้นด้วย ...ถ้าซักไม่ออกดูเหมือนตัวนี้ต้องทิ้งซะแล้วล่ะ ว้า... แพงซะด้วย เก็บเงินตั้งนาน เพิ่งซื้อได้ไม่นานเอง

สักพักเขาก็ลุกขึ้นจากพื้น และหยิบแว่นสี่เหลี่ยมไร้กรอบที่เลนส์ซ้ายร้าวขึ้นมาใส่

เขาเดินเข้าห้องอาหาร ชามองมาทางเขาอย่างงุนงงกับสภาพของเขา

เสื้อขาวมีทั้งรอยขาด สีแดงเลือดและสีดำฝุ่น ใบหน้ามีรอยช้ำที่โหนกแก้ม ริมฝีปากแดงเพราะเพิ่งถุยเลือดไปก่อนเข้าห้องอาหาร มุมปากมีเลือดไหลซิบ ๆ

เมสถุนกำลังจะหยิบกระเป๋าไวโอลิน แต่เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งติดไว้ที่กระเป๋า

' ไวโอลินนี้ฉันไว้ชีวิต เพราะมันไม่มีความผิด แต่แก... ระวังตัวให้ดี '

เขาดึงกระดาษแล้วขยำทิ้งลงพื้นก่อนสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องอาหารไปโดยไม่สนใจข้าวกะเพราอีกครึ่งจานที่เหลือ ( เพิ่งมีเรื่องมาใครจะไปกินลง =[>= )

ไอซ์ศักดิ์มองมาอย่างสะใจแล้วหันไปสนใจอาหารเช้าข้างหน้า ผิดกับชาที่มองตามหลังของเขาไปจนลับสายตา...

เมสถุนเดินไปถึงห้องพัก และล้มตัวลงนอนโดยไม่เปลี่ยนชุด

...บางที...เราควรตัดใจจากเธอ...ตั้งนานแล้ว...

เขาคิดแล้วผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

หลังมื้ออาหารเช้า ไอซ์ศักดิ์ก็จัดการวิ่งหนีชาเข้าไปซ่อนตัวในห้องสมุด แต่ชาก็ยังตามเจออยู่ดี ไปๆมาๆจึงกลายเป็นการพลอดรักในห้องสมุดแทน

"จ้วบๆๆๆๆๆๆๆ"

"ไอซ์ศักดิ์ ชาเย็น 380รอบแล้วนะเฟ้ย"อาคุมะที่มีความสามารถในการตามหาคนกระทำผิดชี้หน้าด่าคู่รักทั้งสองลั่นห้องสมุด

"เอะอะอะไรกัน ที่นี่มันห้องสมุด เขาให้เงียบๆกัน ไม่รู้รึไง"ผีเซนลอยละล่องออกมาต่อว่าคุมะ

"อะไรของเธอเนี่ย ฉันเป็นคณะกรรมการนักเรียน มีสิทธิเสรีภาพที่จะตักเตือนนักเรียนที่ทำผิดได้ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ไหน"คุม่าโต้กลับ

"อ๋อ เหรอ คิดว่าเป็นกรรมการนักเรียนแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ"ผีเซนฉุนสุดขีด "เอาหนังสือสมบัติผู้ดีไปกินหน่อยเป็นไง"

พลัน หนังสือสมบัติผู้ดีฉบับปรับปรุงหนาเท่าฝาบ้านก็ลอยละล่องเข้ากระแทกใบหน้าของไอซ์ศักดิ์เนื่องจากการเล็งผิดทันที

"โอ๊ย คร่อก"ไอซ์ศักดิ์ที่โดนเอาสมบัติผู้ดีไปรับประทานก็เกิดอาการสลบเหมือด ชาเย็นเห็นท่าไม่ดีก็รีบลากตัวไอซ์ออกไปทันที ก่อนที่เธอจะโดนลูกหลงบ้าง

"เล่นปาหนังสือเลยเรอะ ขี้โกง"อาคุมะบ่น ก่อนจะผลักชั้นหนังสือไปทางที่เซนอยู่ จนเกิดมหาวินาศกรรมชั้นหนังสือล้างห้องสมุด เนื่องจากชั้นหนังสือล้มเป็นทอดๆๆๆคล้ายโดมิโนลงไปทั้งห้องสมุด

"พวกแกเล่นอะไรกันวะเนี่ยยยยยยยย"อาจารย์แหนม อาจารย์ประจำห้องสมุดปรากฏกายขึ้นพร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง

และด้วยผลจากวินาสกรรมที่คุมะก่อ ผีเซนและคุมะจึงต้องมาจัดหนังสือในห้องสมุดด้วยกันในเย็นวันนั้น........

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-

"หึ ๆ ๆ ๆ ในที่สุด..." ห่านน้อยแสยะยิ้มอย่างสะใจพร้อมกับชูหนังสือขนาดเท่านิทานอ่านเล่นเด็ก แต่มีเลือดเลอะเกรอะกรัง แถมยังฉีกนิดขาดหน่อยจนแทบอ่านไม่ได้ แต่เธอได้เปิดอ่านทดสอบดูแล้วว่านี่แหละที่เธอต้องการ!!

ห่านน้อยในสภาพ หัวชี้ฟูค้างเติ่ง เนื้อตัวเสื้อผ้าสกปรกมอมแมมเนื่องจากเธอพึ่งจัดการขุดดินข้างทะเลสาบไป ห่านน้อยนึกขอบคุณโชคชะตาที่ช่วยพัดพาแผนที่สมบัติเก่าแก่ปลิวตามลมมากระแทกหน้าเธอ ทำให้เธอรู้ที่ซ่อนของข้อมูล ผอ. ที่รุ่นพี่คนก่อน ๆ หาเจอและซ่อนไว้ ห่านน้อยจัดการกลบหลุมที่ตนเองขุดหาจนเรียบร้อย และเดินกลับหอไปอาบน้ำทันทีอย่างไม่รีบร้อน

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็ ลงมาทานอาหารเช้า พร้อมกับไม่ลืมที่จะเก็บหนังสือข้อมูลนั้นติดตัวไปทุกที่ เนื่องจากวันนี้เธอไม่มีเรียนตลอดคาบเช้า และเธอก็พึ่งหาสมบัติของเธอเจอ ห่านน้อยดูมีความสุขเป็นพิเศษ เธอทานอาหารเช้าต่อไปโดยไม่สนใจไอซ์ศักดิ์และเมสถุนที่ต่อยกันหน้าโรงเรียน เธอไม่สนใจเมสถุนที่ต่อยแพ้จนเจ็บตัวเดินจากไป และเธอก็ไม่สนใจแม้จะสังเกตเห็นเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักคนหนึ่งแอบเดินตาม หลังเมสถุนไปด้วย!! จนกระทั่ง..

"นี่เธอ... เธอคนนั้นน่ะ" เสียงเล็ก ๆ แหลม ๆ แต่ฟังดูเลื่อนลอยดังขึ้น ห่านน้อยยังคงสนใจแต่อาหารเช้าจานโปรดของเธออยู่

"นี่.. เธอที่นั่งทานข้าวตรงนั้นน่ะ" ห่านน้อยยังคงไม่รู้ตัว แม่เสียงนั้นจะพร่ำเรียกเธอก็ตาม

"นี่! ยัยคนหน้าห่าน ๆ นั่นน่ะ หันมานี่สิยะ!!" ห่านน้อยเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวกะทันหันพร้อมสายตาขุ่นเขียว ใครบังอาจว่าฉันว่าหน้าห่านยะ!! แล้วเธอก็เห็นผีสาวประจำโรงอาหาร โมเอะนั่งส่งสายตาขุ่นเขียวมาให้เธอเหมือนกัน

"เรียกตั้งนานไม่ได้ยินรึ ไงยะแม่คุณ หูหนวกเหรอ" ผีโมเอะจีบปากจีบคอว่าห่านน้อยที่ดูงง ๆ เล็กน้อย หากแต่สายตาของเธอยังแฝงความรู้สึกฉุน ๆ ไว้อยู่

"มีอะไรไม่ทราบ" ห่านน้อยถามด้วยเสียงไม่เป็นมิตร ผีสาวโมเอะทำท่าเหมือนพึ่งคิดอะไรออกก่อนจะทำหน้าทำตาจับผิดเด็กสาวมีลมหายใจตรงหน้า

"เธอ... มีความลับอะไรอยู่ใช่มั้ย"

"เปล่านี่" ห่านน้อยตอบหน้าตายและก็ก้มหน้าก้มตาทานข้าวเช้าต่อ

"แน่นะ.. ฉันรู้สึกว่าเธอกำลังเข้าไม่ยุ่งกับ ผอ." น้ำเสียงสงสัยไม่ไว้ใจราวกับจับผิดเธอได้ ทำให้ห่านน้อยสะอึกน้ำเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าแสร้งทำหน้าจริงจังใส่ผีโมเอะ

"แน่สิ ฉันไม่เคยสนใจคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผอ.นิรนามนั่นหรอก ทำไมรึ" โมเอะยังคงส่งสายตาจับผิดเธอไม่เลิก แต่ก็ยอมจากไปพร้อมคำเตือนอันเลื่อนลอยว่า

"ระวังล่ะ... ระวังผีหลอกล่ะ"

ห่านน้อยลุกเดินออกจากโรงอาหารพร้อมกับความงุนงงในคำเตือน... อย่างกับว่าทั้งโรงเรียนไม่มีผีลอยละล่องให้สังเกตเห็นกันได้ง่าย ๆ จนชินตาอย่างนั้นแหละ !?!

-+-+-+-+-+-

และในที่สุด ไอซ์ศักดิ์ก็ค้นพบที่ที่ชาเย็นตามเขามาไม่ถึง นั่นคือห้องนอนของเขานั่นเอง แน่ล่ะ เมื่อหอพักทั้งสองมีคณะกรรมการนักเรียนสุดเขี้ยวเฝ้าอยู่ซึ่งแม้แต่ตัวกรรมการเองถ้าหากไม่ใช่หอพักของตนก็จะไม่สามารถเข้าไปได้ ทั้งวันนี้ชาเย็นดูไม่สนใจเขามากเท่าที่ควร ทำให้เธอเลิกราจากเขาง่าย ๆ และหนีหายไปไหนไม่รู้

ไอซ์ศักดิ์ล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน หลังจากที่ฟื้นสติขึ้นมาได้ เขารู้สึกสำนึกผิดนิด ๆ ที่ไปมีเรื่องกับเมสถุน เขาไม่โกรธด้วยซ้ำหากเมสถุนตั้งใจแย่งชาเย็นไปจากเขา เพราะถึงเมสถุนไม่แย่งไปเขาก็จะหาทางเปิดขายเลหลังแฟน(ผู้เกาะติด)มือสองทันที

เท่าที่ดูไอซ์ศักดิ์เห็นท่าทีของเมสถุนนานแล้ว ทั้งตอนที่ไม่โดนยา และยามปกติ เขาเห็นท่าทางแล้วเขาก็เข้าใจ เมสถุนกำลังติดใจชาเย็นอยู่ หากแต่ว่าการโด๊ปยาเสน่ห์เกินพิเศษของเขาอย่างไม่ตั้งใจอาจเป็นการขัดขวางทางรั กของพวกเขาได้ เพราะไอซ์ศักดิ์ก็เห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของชาเย็นเช่นกัน ชาเย็นดูเหม่อลอยในบางครั้งโดนเฉพาะเวลาที่เมสถุนโฉบไปมาใกล้ ๆ ยิ่งเห็นได้ชัดว่าชาเย็นมีปฏิกิริยากับเมสถุน ไอซ์ศักดิ์นั้นก็ลอยจะดีใจในโชคสองต่อ (เมสถุนกับชาเย็นสมหวัง + ไอซ์ศักดิ์สลัดชาเย็นหลุด)

คิดอะไรเพลิน ๆ ก็พลันนึกถึงอาการของเมสถุนขึ้นมาเพราะรู้สึกเขาจะหนักมือไปหน่อย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วก็บอกความจริงเรื่องยาเสน่ห์ยัยเปี๊ยกด้วยเลยก็ดี จะได้ไม่คิดแค้นกัน แถมเขาจะยอมพร้อมใจเป็นกามเทพจำเป็นให้อีกต่างหาก

เมื่อคิดดังนั้น ไอซ์ศักดิ์ก็จัดการค้นห้องหากล่องยาสารพัดนึกที่เนกิเซนขนมาจากบ้าน พลางเดินไปเคาะประตูห้องข้าง ๆ แล้วรอว่าที่พันธมิตรของเขามาเปิดประตู...

ประตูแง้มออกเพียงเล็กน้อยเพราะสายโซ่เล็ก ๆ ที่เชื่อมบานประตูและวงกบคล้องติดกันอยู่ เด็กหนุ่มโผล่หน้าออกมาจากรอยแง้มนั่น

ไอซ์ศักดิ์ถึงกับสะดุ้งกับหน้าตา ของเมสถุน หัวยุ่งกะเซอะกระเซิง โหนกแก้มมีรอยเขียวช้ำ มุมปากมีรอยเลือดแห้งเกรอะยังไม่ได้ล้าง และแว่นตาเลนส์ร้าวจนไม่น่าจะใช้การได้

"มีอะไร" เขาถามผู้มาเยือนห้วน ๆ

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย"

เมสถุนเงียบนิ่งคิด ก่อนจะปิดประตูลงรอบหนึ่งแล้วเปิดขึ้นมาใหม่หลังจากปลดโซ่แล้ว

"เข้ามาส ิ" เขาผายมือเชิญไอซ์ศักดิ์ให้เข้ามาในห้อง

ห้องของเขาเป็นห้องเล็ก ๆ ประมาณ 3x3 เมตร มีแต่เบาะรองนอนสำหรับหนึ่งคน ตู้เสื้อผ้าตู้เล็ก ชั้นหนังสือ วิทยุที่วางอยู่กับพื้น ข้าง ๆ มีกระเป๋าไวโอลินและเครื่องดนตรีชนิดอื่นอีกนิดหน่อย ...แค่นี้เอง

ไอซ์นั่งลงกับพื้น เมสถุนนั่งลงตรงหน้าเขา เสื้อโปโลสีขาวที่ทั้งเลอะทั้งขาดยังไม่ได้เปลี่ยน กางเกงก็เลอะฝุ่นเช่นกัน

"คุณจะคุยอะไรกับผม" เมสถุนยังใช้สรรพนามแบบเดิมแม้จะโดนซ้อมมาเต็มที่

"ไม่ต้องเรียกคุณหรอก เรียกไอซ์ก็ได้" ไอซ์ศักดิ์ชูกล่องยาขึ้นมา "ขอโทษที่เมื่อกี้รุนแรงไปหน่อย..."

ไม่หน่อยละมั้ง... เมสถุนคิดในใจ

"มาสิ ฉันจะทำแผลให้" ไอซ์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรและยื่นมือมาจะแตะหน้าเมสถุน แต่เขากลับปัดมือของเด็กหนุ่มนักบาสออก

"ไม่จำเป็นครับ" เขาปฏิเสธอย่างไม่ไยดี

ไอซ์ถอนหายใจ "เรื่องชาน่ะ..."

เด็กหนุ่มส่งเสียงในลำคออย่างไม่เข้าใจที่อยู่ ๆ คนตรงหน้าก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

"นายติดใจยัยเปี๊ยกอยู่ใช่ไหมล่ะ"
เขาให้ความเงียบเป็นคำตอบ

"ฉันจะยกชาให้นาย ดีมั้ย ?"

แม้ท่าทางจะยังเหมือนเดิม แต่สายตาตวัดมองมาจ้องเขาแรง ๆ

"...เธอไม่ใช่สิ่งของ เธอมีหัวใจ ไม่ใช่ของที่จะยกให้ใครก็ได้ง่าย ๆ..."

"นายกำลังเข้าใจผิด" ไอซ์พูด ไม่รู้จะอธิบายให้เขาฟังยังไงดี

"ฉันโดยยาเสน่ห์ยัยเปี๊ยกนั่นอยู่"

"เรื่องนั้นผมพอรู้ เคยได้ยินข่าวมา" เมสถุนตอบกลับเสียงเรียบ "และนั่นยิ่งทำให้ผมเข้าใจว่า ชาเลือกคุณ ไม่ใช่ผม"

ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบ คนหนึ่งเงียบเพราะพูดไม่ออก และอีกคนหนึ่งเงียบเพื่อจะฟังว่าอีกคนจะกล่าวออะไรออกมา...

"ผมต้องทำงานต่อนะครับ ทั้งวิทย์ทั้งคณิตกองอยู่เต็มไปหมด" สุดท้ายเมสถุนก็พูดขึ้นมา "แล้วเจอกันวันอื่นครับ"

เมื่อเขาพูดเป็นเชิงไล่ ไอซ์ก็ไม่ได้หน้าด้านขนาดจะอยู่ต่อ จึงยอมออกไปนอกห้องแต่โดยดี

หลังจากปิดประตู เขาว่าเขาได้ยินเสียงสะอื้นของเด็กหนุ่มลอยออกมานอกห้อง...

"โธ่เว้ย !!" เมสถุนใช้กำปั้นทุบพื้นแรง ๆ แบบระบายอารมณ์ทั้งที่น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา

"ทำไมต้องคิดถึงยัยนั่น ทำไมต้องมีมัน... ไม่ใช่สิ"

ทำไมเราต้องไปก้าวก่ายชีวิตคนอื่นด้วย ..?

นี่ล่ะข้อสรุปของคนที่ต้องตัดใจ...

ใช่ เขาควรจะตัดใจ ตัดใจเสียตั้งแต่วันนี้ ตอนนี้ วินาทีนี้

เขาปาดน้ำตาทิ้งและเดินออกจากห้องไปที่ห้องน้ำรวม

เมส ถุนมองตัวเองในกระจก สภาพที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพิ่งไปมีเรื่องกับคนอื่นมา เขาล้างรอยเลือดที่มุมปาก และถอดเสื้อออกมาล้างรอยเลือดและคราบฝุ่นออกอย่างลวก ๆ

เขาพาดเสื้อที่เปียกชุ่มพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องไปเพื่อจะเตรียมอุปกรณ์ มาอาบน้ำอีกรอบ

ระหว่างเดินจะไปห้องอาบน้ำอีกรอบ ไอซ์ก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำเหมือนกัน

เมสถุนมองเขานิดหนึ่งและเดินต่อไป...หนทางสานสัมพันธ์ของเขาคงจะยากกว่าที่คิดเสียแล้ว

สรุปเหตุการณ์

1) นักกีฬาบาสไอซ์ศักดิ์พยายามเป็นมิตรกับนักดนตรีเมสถุนแต่เมสถุนไม่ดีด้วย ยัยเปี๊ยกชาที่ตอนแรกชอบไอซ์แต่ไป ๆ มา ๆ กลับแปลกไปเพราะเมสถุนซะนี่ - - ( ตูเป็นบ่อนทำลายความรักคนอื่นเรอะเนี่ย )

2) กรรมการนักเรียนอาคุมะกับผีประจำห้องสมุดเซนช่วยกันเก็บหนังสือในห้องสมุด คู่นี้เป็นยังไงต่อไป ต้องติดตามชม...

3) ห่านน้อยที่ออกตามหาผ.อ.โดยไม่สนกฎโรงเรียน ผีโด๋ยประจำเกรด 0 จะจัดการเธอยังไง ต้องติดตามชมต่อ ไม่งั้นคู่นี้จะกลายเป็นตัวประกอบไป.....