คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 โทรศัพท์ เมล และเวลา(20 เมษา 49)
บทที่3 โทรศัพท์ เมล และเวลา
วันนี้คือวันที่น้ำบอกให้ฉันโทรไปหา
11.55น.ฉันกดโทรศัพท์มือถือโทรหาน้ำ
“น้ำ แกรู้เรื่องรินลารึยัง”
“อืม จะบอกให้นะ รินลาเป็นคนเอาเรื่องนี้มาให้ฉันอ่านเอง รินลาพิสูจน์แล้วว่ามันจริง ส้มเห็นด้วยมั๊ย”
“ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าไอ้เรื่องแบบนี้มันจะจริง”ฉันตอกน้ำกลับไปพร้อมๆกับการเช็คเมลล์
“นี่ไง รินลายังส่งเมลล์มาหาฉันเลย”
“ยอมรับความจริงดีกว่า ห้องสีชมพูมีจริง..........”
“น้ำ”จู่ๆเสียงของน้ำก็หายไป พร้อมๆกับที่นาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยง
“ฮัลโหล น้ำ”ฉันกดวางโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ บ้านอมรนิเวศน์ค่ะ”
“ป้าแช่มคะ”
“มีอะไรหรอคะหนูส้ม”
“เมื่อกี้หนูคุยกับน้ำอยู่ จู่ๆน้ำก็เงียบไป ไม่รู้ว่าหอบกำเริบหรือเปล่า”
“ตายจริง ป้าไปดูหนูน้ำนะ ขอบคุณหนูส้มมาก”
แต่ว่าน้ำไม่ได้หอบกำเริบ น้ำแค่หายตัวไปเฉยๆ ในห้องที่ล็อกกุญแจไว้ และเปิดแอร์เย็นช่ำ
ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าห้องสีชมพูมีอยู่จริง.............
“บางทีเมลล์ของรินลาอาจจะมีเบาะแสก็ได้”ฉันเปิดคอมอย่างเร่งรีบ ก่อนเปิดอ่านเนื้อความในเมลล์นั้น
มีแค่ลิ้งค์เวบในนั้น..........
และมันโยงไปหานิยายบางอย่างที่เกี่ยวกับสิ่งมหัศจรรย์ของเด็กดี
ฉันเชื่อแล้วว่าห้องสีชมพูมีอยู่จริงๆ.....................
และฉันกำลังจะหายไปในอีก7วัน ในเวลาบ่ายโมง..........
ฉันเลื่อนกลับมาที่เมลล์ของรินลาอีกครั้ง มันถูกส่งไปหาทุกคนที่มีเมลล์ของรินลา และส่งหลังจากที่รินลาหายตัวไป
หมายความว่าไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่กำลังจะหายตัวไป แต่เป็นเพื่อนๆทุกคนของรินลาตังหาก
หรืออีกที คนทุกคนที่ได้อ่านเรื่องนี้.......................
………………..
“ไม่ต้องเชื่อหนูก็ได้นะคะ”
“แน่นอน เชื่อหนูก็บ้าแล้วนะหนูส้ม ลุงไม่เชื่อหรอกว่าหนูจะหายไปตามที่หนังสือนั่นบอก”สุงตำรวจส่ายหน้าใส่ฉัน
“จะบ่ายโมงแล้วนะคะลุง อย่าละสายตาไปจากหนูเด็ดขาด”
นาฬิกาเรือนใหญ่ค่อยจะตีบอกเวลาบ่ายโมงช้าๆ เสียงสีชมพูค่อยๆส่องสว่างออกมาจากร่างของส้มที่จางหายไปทันทีที่จะสิ้นเสียงนาฬิกา
“เหวอ”ตำรวจแก่ๆร้องด้วยความตกใจจนคนทั้งโรงพักหันมาดู
ส้มจากไปแล้ว...............
.......................
ในขณะที่คนนอกของเด็กดีทยอยหายไปหลังจากที่รู้เรื่อง7สิ่งมหัศจรรย์ แล้วคนในจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น