เรื่องเล็กๆในร้านน้ำชา

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2

ใบกระดาษหมายจะโยนระเบิดปิงปองเข้าไปในร้านจุดที่เนกิยืนอยู่

ไอซี่เห็นท่าไม่ดีจึงหยิบไม้ปิงปองขึ้นมาตีลูกระเบิดปิงปองโต้กลับไปอย่างรวดเร็ว !

ตูมมมมม เสียงระเบิดดังที่ตึกแถวฝั่งตรงข้าม แต่เราไม่สนใจ วะฮ่า ๆๆ

ณ ชั้น2ของร้านน้ำชาไรท์เตอร์คลับ ขณะที่ข้างล่างกำลังวุ่นวายอยู่ ชั้น2ของร้านกลับเงียบสนิท
.
.
.
"แผนการของเราก็คือ..." นายทหารคุม่าลุกขึ้นเสนอ "ตอนนี้เราได้ให้เมถุน(สาท)ลงไปเจรจากับผู้ก่อการร้ายอยู่ และระหว่างนั้นพวกเราก็จะต้อง...."

"วางแผนจับผู้ร้าย ส่งเข้าคุก!? หรือว่าเปิดสงคราม!?" พิซซ่าตะโกนอย่างกระจ่างในแผนการของตัวเอง

"ไม่ใช่หรอก... เราต้องวางแผนหาอาหารต่างหากล่ะ! ไม่อย่างนั้นเย็นนี้เราไม่มีอะไรกินแน่ เพราะตู้เย็นห้องครัวโดนระเบิดแล้ว" คนครัวโมเอะทัก พร้อมชูมีดปังตอไปมาอย่างโมโหหิว

"พอได้แล้วๆ เป็นผู้ฟังที่ดีหน่อย ให้เกียรติคนพูด ก่อนแล้วค่อยว่ากัน" ดองซาก้าบ่นอย่างรำคาญ ทุกคนในร้านจึงเงียบสนิท รอฟังนายทหารคุม่าอธิบายแผนการ

"อะแฮ่ม ต่อจากเมื่อกี้ ตอนนี้เมถุน(สาท)ได้ลงไปเจรจาอยู่ ยังไม่รู้ผลที่แน่นอนดังนั้น เราจะต้องเตรียมตัวรับมือเอาไว้เสียก่อน ซึ่งแผนนั้นก็คือ... แผนการไว้อาลัยเมถุน(สาท )และผู้เคราะห์ร้ายอื่นๆ T_T"

ตูม!!

แล้วนายทหารคุมะก็โดนทุกคนจัดการจับกลิ้งลงไปชั้น1.. .....

ลันสถั่วกับชาสยองอึ้งกับเหตุการณ์

พลพรรคไรท์เตอร์คลับชั้นสองวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ

"ดองซาก้า ดูแลฮานาโกะด้วย ฟิมะอยู่ในร้านนะ เดี๋ยวลุงจัดการเองงงงง!!!" ลุงหนุ่มตะโกนสั่งการบนชั้นสองและวิ่งลงมาคนเดียว

ใบกระดาษที่หยิบระเบิดปิงปองอีกสองลูก เตรียมจะโยนใส่เนกิและไอซี่(โดนลูกหลงเพราะเห็นว่าเป็นพวกเดียวกัน) แต่ลุงหนุ่มวิ่งเข้ามาพอดี

"ลุงงง หยุดดด" เมสถุนตะโกนเรียกลุงหนุ่ม แต่สายไป ใบกระดาษปาระเบิดปิงปองมาแล้ว !!

นายทหารคุมะที่ลุกขึ้นมาหลังจากโดนกลิ้ง คุมะลุกขึ้นมาขวางวิธีระเบิดพอดี !!

ตูมมมมมมม

คุมะนอนจมกองเลือด ส่วนลุงหนุ่ม เนกิ ไอซี่ รอด.....

"ใช่ ชั้นนี่แหละคิระ!!"ใบกระดาษหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ

เมสถุนกระโดดถีบใบกระดาษ

"หมั่นไส้เฟ้ย !!"

เมื่อเห็นลันสถั่วและชาสยองเห็นดังนั้นก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ

"บังอาจทำร้ายท่านใบกระดาษรึ !!"

ลันสถั่วจัดการพ่นเมล็ดถั่วลันเตาใส่เมสถุน ส่วนชาสยองก็จัดการฉีดน้ำชาเย็น ๆ ใส่เมสถุน

เมสถุนไม่ยอมแพ้ จัดการพ่นรังสีสถุนใส่พี่น้อง แต่สองรุมหนึ่ง สองย่อมแรงดีกว่า

เมสถุนทั้งตัวมีแต่เมล็ดถั่วลันเตาและชาเย็น ๆ

พิซสซ่าที่มองเห็นจากชั้นสองทนไม่ไหว วิ่งลงจากชั้นสองทันที แม้จะโดนห้ามจากคนอื่น ๆ พิซสซ่าก็ไม่หวั่น

"สซ่าไม่ปลื้มมมมมมมม บังอาจทำพี่สถุนเรอะ ย้าก ๆๆๆๆ"

พิซสซ่าโยนแป้งพิซซ่าใส่ลันสถั่วและชาสยอง แต่อนิจจา พิซสซ่าโยนไม่แม่น เมสถุนจึงโดนทับด้วยแป้งพิซซ่าก้อนใหญ่ ๆ สองก้อน

แต่ก่อนที่ลันสถั่วและชาสยองจะหันมามองคนต้นเหตุ พิซสซ่าก็หลบไปอยู่หลังหมอฟันด้วยความกลัว

หมอฟันเริ่มกลัวนิด ๆ และยิ้มสู้ลันสถั่วกับชาสยอง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มอย่างดีใจ

"ลูกค้ามาแล้ว มาให้หมอฟันรักษาให้ซะดี ๆ"

หมอฟันบอกให้ลุงหนุ่ม เนกิ ไอซี่ และพิซสซ่าหนีขึ้นไปชั้นสองก่อนเพื่อความสะดวกในการทำงาน

คีมเหล็กขนาดพอดีปากสองอันอยู่ในมือหมอฟัน ลันสถั่วกับชาสยองวิ่งหนีอย่างตกใจ !!

แต่ ... หมอฟันสะดุดกับศพของนายทหารคุมะเสียก่อน หมอฟันล้มหัวฟาดพื้น คีมเหล็กกระเด็นลอยละลิ่วก่อนจะตกลงอย่างสวยงามบนหัวหมอฟันกลายเป็นศพที่สองในร้านไรท์เตอร์คลับ ..............

และแล้วเดธโน้ตก็หล่นออกจากเสื่อคลุมของหมอฟันโดยไม่มีใครเห็น

เมสถุนลุกขึ้นมาจากกองเมล็ดถั่วลันเตา น้ำชา และแป้งพิซซ่า ด้วยสภาพหมดแรง .......

"ผมช่วยเอง !!"

ลูกค้าประจำหน้าใหม่ (?) ของร้านไรท์เตอร์คลับนามชิเนโอะวิ่งมาจากหลังร้าน

เมสถุนเห็นดังนั้นก่อนสติจะดับวูบเพราะหมดแรง .........

"ที่นี่ที่ไหน"

เมสถุนยืนอยู่บนพื้นสีขาวกว้าง ๆ

ยมทูตคนหนึ่งหน้าตาคุ้น ๆ ปรากฏตรงหน้าเมสถุน

"ข้าคือยมทูตคุมะ"

ยมทูตตนนี้มีตาข้างหนึ่งสีแดง ข้างหนึ่งสีดำ ใส่ชุดสีดำทั้งตัว ถือเคียวอันเบ้อเริ่ม

"เจ้าตายแล้ว ที่นี่คือรอยต่อระหว่างโลกมนุษย์กับโลกวิญญาณ เจ้าอยากไปสวรรค์หรือนรกล่ะ"

"ล้อเล่นน่ะ ! ข้าตายแล้วงั้นเหรอ" เมสถุนขึ้นเสียงสูง

"ข้าล้อเล่น"

"...................."

"ข้าจะส่งเจ้ากลับไปที่โลกมนุษย์"

"ทำไม ?"

"อุวะ ก็เจ้ายังไม่ถึงเวลาตายน่ะสิ" ยมทูตคุมะอารมณ์เสีย

"ก็ได้ ๆ ขอวิญญาณข้ากลับเข้าร่างก็พอ"

"ได้ตามคำขอ !"

เมสถุนถูกยมทูตจ้อง พื้นที่รอบตัวเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีดำแดงราวกับชุดพนักงานพิซซ่าฮัท อีกสักพักก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเขียวราวกับชุดพนักงานเอ็มเค แล้วก็สลับเป็นสีขาว สีหลากสีสลับไปมาจนเมสถุนต้องหลับตา

"ลืมตาขึ้นมาสิ สถุนจริง ๆ เลยแก ลืมตาเซ่ !" เสียงฮานาโกะดังขึ้น

เมสถุนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เขานอนอยู่ที่ชั้นสองไรท์เตอร์คลับ

"นึกว่าตายไปแล้วเสียอีก" ลุงหนุ่มพูดขึ้น

"แล้วพวกก่อความไม่สงบชั้นล่างล่ะ" เมสถุนร้องถาม

"โน่นแน่ะ พิซซ่าลุยอยู่ข้างล่าง"

เมสถุนมองลงไป เห็นพิซสซ่ากำลังสู่กับลันสถั่วและชาสยองโดยการ..................!!

พิซสซ่าร่วมมือกับชิเนโอะโดยการใช้เดธโน้ตจัดการพวกทหารกิ๊กก๊อกโดยผู้มีดวงตาย มทูตคือชิเนโอะ..................

ในช่วงเวลาระทึกขวัญ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนตึกระฟ้าสูงร้อยกว่าชั้นกำลังมองดูเหตุการณ์ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวยิ่ง ในดวงตาที่ส่อความอำมหิตนั้นแทบจะฆ่าคนได้ด้วยการมอง ตอนนี้รอยยิ้มแสยะอยู่บนในหน้าเด็กหนุ่ม เพราะแผนการของเขากำลังดำเนินไปด้วยความไหลลื่น -ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมมีสาวอายุเกือบยี่สิบเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มอย่างภูมิใจ

" นายท่าน แผนการเป็นไปตามที่คิดไว้เลย " สาวสวยคุกเข่านอบน้อม

"หึหึหึ......อย่าลืมสิพิพิน นี้คือการเริ่มต้นเท่านั้นเอง " เด็กหนุ่มสะบัดมือไปข้างหน้าพร้อมชี้ที่ท้องฟ้า "ทุกสิ่งต้องพินาศ ทุกสิ่งต้องสูญสลาย"

บรึมๆๆๆๆๆๆๆตูมๆๆๆๆ!!!!!!!

ใจกลางมหานครเกิดระเบิดติดต่อกันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง อาคาร บ้าน หรือสิ่งก่อสร้างนับล้านถูกทำลายในพริบตา ซากศพของผู้เสียชีวิตนอนเกลื่อนพื้นมากมายซึ่งเป็นภาพที่สยดสยองมาก -เด็กหนุ่มหัวเราะลั่นดั่งเสียงกรีดร้องของปิศาจที่กุมความชั่วอันมหาศาลไว้ในกำมือ เสียงหัวเราะกึกก็องดังไปทั่วมหานครแห่งนี้

"เวร ทำไมไอ้พวกไม่ถึงฆาตมันตายเกลื่อนหยั่งงี้ฟะ กะจะเพิ่มงานให้ตูเรอะ!!" ยมทูตคุมะบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเห็นวิญญาณบ้าๆบอๆลอยเต็มร้านไรท์เตอร์คลับที่จะ พังมิพังแหล่ แล้วกวาดตาดูผู้เคราะห์ร้าย

วิญญาณฮานาโกะกำลังเล่นบทโกโบริคู่กับวิญญาณอังสุมานลินดองซาก้าโดยมีลูกๆนั่งมองฉากสยองปนเลี่ยนพลางนั่งตบมดที่ไต่ตอมโดยไม่ได้รับเชิญ

สามพี่น้องทายาทแม่หยีกับพ่อดีเจควบด้วยใบกระดาษกำลังค้นซากร้านเพื่อหาเหล้า เบียร์ หรืออะไรก็ตามกินอย่างบ้าคลั่ง

โมเอะ คนครัวประจำร้านกำลังเศร้าโศกหลังจากไม่สามารถลอยไปมาเหมือนวิญญาณคนอื่นและเสียดายอาหารที่อยู่ในซากครัว (ตูอยากกิน T[]T)

ในขณะที่หมอฟันซึ่งเป็นคนเดียวที่ถึงฆาตถูกยมทูตถีบส่งหายไปแล้วเรียบร้อย

"เออนี่... เมื่อกี๊ไอซ์ได้ยินพรายกระซิบว่ามีคนบ้ายืนเกาะเสาสัญญาณวิทยุหน้าหมู่บ้านเราแน่ะ" เจ้าไอซ์ ลูกคนที่ 2 ของแม่หยีกับพ่อดีเจพูดขึ้น ทำให้ป่วนกับแม่หยีหันหน้ามาฟังอย่างสนใจ ในขณะที่อีกสองหนุ่ม เนกิเซนและพ่อดีเจกอดคอกันร้องเพลงเย้ว ๆ เสียงอ้อแอ้กันอย่างสนุกสนาน

"เหรอ แล้วเป็นไงล่ะ ได้ยินอะไรอีกบ้าง" แม่หยีผู้ซึ่งได้ยินมาว่าลูกคนที่สองของเธอมีความสามารถรับพรายกระซิบจากพวกเทวดาและยมทูตได้ จึงสนใจเป็นพิเศษ

"เห็นเขาว่าแผนสำเร็จอะไรเทือก ๆ นี้แหละ เผอิญวันนี้ไอซ์หูอื้อ เล่นน้ำนานไปหน่อย" เมื่อฟังถึงตรงนี้ ป่วน ผู้เป็นถึงเจ้าหน้าที่ทหารมาก่อน แอบคิดการใหญ่ อยากลองสืบสวนเรื่องราวดูสักหน่อย จึงดึงแขนน้องที่ยังสติดีอยู่ ออกจากก๊งข้าว(หมัก.... เบียร์น่ะแหละ - -) ขณะที่เจ้าไอซ์มีขาหมูเยอรมันคาอยู่เต็มปาก

"ไปสืบกันนะ น้องรัก" เด็กนักป่วนเอ่ยด้วยเสียงหวานหยาดเยิ้มจนเจ้าน้องรักเกือบพ่นเอาขาหมูแสนอร่อยออกมา

"แค่ก ๆ ทำไมล่ะ ป่วน คิดทะเยอทะยานจะบินขึ้นฟ้าคว้าตำแหน่งผู้บัญชาการไรท์เตอร์คลับเหรอ" เจ้าไอซ์แหย่ตามประสาคนปากมอมจนพี่ใหญ่อดไม่ได้ที่จะคว้ามะเหงกใส่หัวน้อง
 

"ก็เออ สิ จะได้ไม่มีใครกล้าแหยมกับฉันอีกไง ^^" ป่วนพูดพลางยิ้มกริ่ม เจ้าไอซ์หัวเราะเหอะ ๆ นิดหน่อย ก่อนจะเออออตามไปเล่นเกมใหญ่กับท่านพี่

"อี๊ยะๆๆๆๆๆ ฮะๆๆ" เสียงฮานาโกะหัวเราะสุดเสียงเมื่อเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างบานปลาย...

"ห่านโกะ เธอช่างหัวเราะได้สมกับนางเอกเหลือเกิน!"ดองซาก้าเอ่ยพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มให้

"เอาล่ะ ดองลี่ ถึงเวลาที่เราสองคนจะต้องพิทักษ์โลกแล้ว!"ห่านนาโกะบอกคนรักของเธอด้วยรอยยิ้มน้ำลายเยิ้มอย่างน่ารักน่ากลัวเป็นที่สุด

ทั้งคู่จ้องมองภาพบ้านเมืองที่ราพนาสูรเบื้องหน้า ก่อนจะถอนหายใจ

พวกเธออุตส่าห์หนีมาอยู่กันอย่างๆ สงบ พวกวายร้อยก็ออกมาจนได้ เราต้องใช้อาวุธคู่กายแล้ว ฮานาโกะคิดในใจ ก่อนมองหน้าโด๋ยอย่างมีความหมาย

"หา! จะเรียกอาวุธออกมาเหลือ? ยะ...ยัง ดีกว่ามั้ง!"

"น่า ด๊องโด๋ย แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ!"

ห่านนาโกะไม่พูดเปล่าดึงร่างคนรักมาประกบแนบริมปากเรียวกับเรียวปากสีหวานอย่างอ่อนหวาน ด๊องซาโด๋ยได้แต่ทำแววตาตื่นตระหนก...

"อู้อี้ๆ.....อิ๊....อ๊างงงง "

- -"

ชั่วครู่เดียวท้องฟ้าหมุนวนราวกับจะมีพายุยักษ์ ลมฝนกรรโชกอย่างรุนแรง ก่อนที่เมฆด้านบนจะหมุนเป็นเกลียวราวน้ำวน...

แสงทักทอลงมาเป็นลำจากตรง กลางของกลุ่มเมฆด้านบน

...ส่งหนังสือสองเล่มลอยคว้างลงมา....

....หน้าปกเขียนว่า....

...Love Note!...