คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Case1 Face of nobody
สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างน่าหงุดหงิด รถติดเป็นทางยาว ถนนหนทางเต็มไปด้วยรถและน้ำเน่าจากท่อระบายน้ำที่ไหลย้อนกลับ เสียงบริภาคท้องฟ้าดังเป็นระยะ สลับกับการสาปแช่งตำรวจจราจร
และนี่ก็คือท้องถนนของกรุงเทพมหานครยามฝนตก.........
“ฝนตกอีกแล้ว”หญิงสาววัยสามสิบปีกว่าบ่นอย่างเหนื่อยหน่าย เธอซบใบหน้าลงกับเคาท์เตอร์ในร้านอาหารร้างผู้คน
“พี่หญิงอย่าทำอย่างนั้นสิครับ เดี๋ยวแก่เร็วหรอก”เสียงแซวจากชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในร้านอาหารแห่งนี้ดังขึ้น ดวงตาส่งประกายขี้เล่นออกมาชัดเจน
“น้องคริสละก็ แซวพี่จังเลยนะ”หญิงยิ้มแก้มแทบปริเมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้มีนามว่าคริส
“วันนี้กิจการเป็นไงบ้างครับ”คริสทรุดตัวนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่าง
“เรื่อยๆจ๊ะ วันนี้ทานอะไรดีเอ่ย”
“ขอพาสต้าทะเลจานหนึ่งฮะ แล้วก็น้ำมะนาวอีกแก้ว”หญิงจดข้อความลงบนกระดาษแล้วหันมาทางคริสอีกครั้ง
“วันนี้ไม่ไปเที่ยวกับสาวๆหรือ”คริสไม่ตอบ เขายิ้มละไม
“ข่าวด่วน”ทั้งสองหันไปทางโทรทัศน์ที่จู่ๆก็เปิดตัวเองขึ้นมา
“ตำรวจพบศพหญิงสาวในบ้านร้างแถบชานเมือง เธอถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหดโดยการแทงทะลุปอดและถูกเผาทั้งเป็นจนเสียชีวิต”
“โหดร้ายจังเลย”หญิงพึมพำระหว่างปิดโทรทัศน์ที่คงมีใครเผลอตั้งเวลาเอาไว้ โดยที่ไม่ได้สังเกตใบหน้าของคริสเลยแม้แต่น้อย
ดวงตาสีครามเกือบดำสะท้อนเงาใบกระจก ริมฝีปากกระตุกร้อยยิ้มจางๆที่หายไปทันทีที่หญิงหันกลับมา หากถ้ามีใครสังเกตในกระจกยามนี้ ใบหน้าของคริสมิได้ยิ้มอย่างขี้เล่นแบบที่ตัวจริงกำลังทำ ไม่ได้ขยับริมฝีปากออดอ้อนผู้สูงวัยกว่า มิได้สะท้อนฉากหน้าอันสวยหรู
หากแต่กระจกนั้นกำลังสะท้อนรอยยิ้มแสยะของปีศาจ..............
....................
คริสเดินทอดน่องออกจากร้านอาหารไปตามถนนแห่งราตรี เสียงเพลงโหยหวนกระหึ่ม ตามผับและบาร์ที่ได้เวลาเปิดทำการ สาวๆเดินไปมาส่งยิ้มให้กับชายต่างวัยที่ผ่านไปมา บรรยากาศแสงสีกับยามราตรี โลกของจิตใจที่ดำมืด.......
“ขอโทษค่ะ”หญิงสาวสวยนางหนึ่งเดินชนคริสอย่างจงใจ รอยยิ้มยั่วยวนแย้มกรายหว่านเสน่ห์ ในขณะเดียวกันกับที่เธอโน้มตัวจนทรวงอกล้นทะลักจากชุดวาบหวิว
“ไม่เป็นไรครับ”คริสยิ้ม “บางทีคุณอาจจะอยากจะดื่มอะไรสักอย่าง แล้วก็ต่อกันบนที่นอนนุ่มๆที่ไหนสักแห่งหนึ่ง.....”
“ด้วยความยินดี”หญิงสาวตอบรับแบบไม่ต้องคิด เธอโน้มตัวประกบริมฝีปากเข้ากับคริสยามสิ้นเสียงคำตอบ.......
.............
ชุดประหยัดผ้าสีแดงสดแน่นิ่งกับพื้นในห้องพัก ส่วนเจ้าของชุดนั้นกำลังอาบน้ำชำระร่างกายหลังจากจบกิจกรรมบางอย่าง คริสเอื้อมมือเข้าไปใต้เตียง ก่อนจะหยิบวัตถุบางอย่างออกมา
“มาต่อกันอีกไหมล่ะที่รัก ฝีมือไม่เลวเลยนะ”หยิงสาวยิ้มยั่ว หากแต่เธอต้องหุบรอยยิ้มไปแทบจะในทันทีที่เห็นสิ่งที่อยู่ในมือคริสเต็มตา
“ไม่ดีกว่านะ”
“ปัง”ปืนขนาดเล็กยิงเข้าที่ท้องของหญิงสาว เธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้น และแหกปากร้อง หากคริสเดินมาอุดปากเธอไว้ด้วยชุดที่เธอเคยสวมใส่
มีดยาวคมแทงซ้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆลงไปที่ใบหน้า ทะลุผ่านดวงตาที่เคยหวานเชื่อม ผ่าจมูกจนเห็นโพรงด้านในอันเต็มไปด้วยกระจุกเลือดฝอย กรีดปากจนเสียโฉม ลากมีดผ่านกระพุ้งแก้มจนเห็นด้านในปาก เลือดกระจายทั่วลิ้นและฟันด้านใน
คริสค่อยๆไล่ปลายมีดไล่มาที่ท้อง กระซวกมีดเปิดผิวหนังจนเห็นเครื่องในนานาชนิด เขาใช้มือเปล่าดึงเอาตับไตใส้พุงทั้งหมดออกมากองไว้ด้านนอก จากนั้นก็ผ่ารอยแผลเหล่านั้นให้ยาวไปจนถึงขึ้นไปจนถึงลำคอ เขาเสียบมีดลงไประหว่างซี่โครง และตัดขั้วหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งด้วยความหวาดกลัวช้าๆ จนเลือดสีแดงสดกระฉูดออกมาเปรอะกระจาย..........
“ราตรีสวัสดิ์ครับคุณผู้หญิง”คริสเอ่ยอย่างสุภาพ เขาเปิดประตูห้องน้ำแล้วเปิดน้ำอาบอย่างสบายอารมณ์ เลือดสีแดงสดอันเจือจางด้วยน้ำไหลลงไปยังท่อระบายน้ำ
รอยยิ้มแสยะปรากฎอยู่บนใบหน้าเช่นดังที่เคย..........
ใบมีดและปืนถูกห่อด้วยเพียงเศษผ้าปูที่นอน มันถูกซุกลงไปใต้เสื้อสูทอย่างแนบเนียน คริสก้าวข้างร่างไร้ชีวิตของหญิงสาว
“ลาก่อน นิจนิรันดร”คริสเปิดประตู และเดินออกจากห้องไป................
To be continue……………
ความคิดเห็น