เรื่องเล็กๆในร้านน้ำชา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีบุคคล4คน อันประกอบไปด้วย

1 ฮานาโกะ สาวน้อยสดใสหัวใจวิ้งๆ นำแสดงโดย เจ๊ห่าน
2 ดองซาก้า ชาวหนุ่มนักเขียนนิยายผู้ตาคล้ำเป็นนิจ นำแสดงโดย เฮียโด๋ย
3 พิชชี่ เด็กน้อยหน้าใสผู้ถูกโขกสับเป็นนิจ นำแสดงโดยพิชช่า
4 ลุงหนุ่ม ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาดินสอ นำแสดงโดยเฮียหนุ่ม

พวกเขาได้ร่วมกันเปิดร้านน้ำชาที่มีชื่อว่าไรท์เตอร์คลับ อันเป็นที่ซ่องสุมของเหล่าคนบ้าติ๊งต๊อง

และเมื่อคนบ้ามารวมกัน เรื่องมหัศจรรย์พันลึกนึกไม่ถึงก็บังเกิด…….

=[]="

วันหนึ่ง ขณะที่ทุกๆคนกำลังบ้ากันตามประสา จู่ๆก็มีระเบิดตู๊ม~ ...พิซซ่าตาย...

ในขณะที่พิซซ่ากำลังจะไปยมโลก ได้มีเทวดามาพร้อมกับกล่าวกว่า"เจ้ายังไม่ถึงฆาต ข้าจะให้เจ้าไปตามหารักแท้ในโลกมนุษย์อีกเป็นเวลา5ปี ถ้าเจ้าหาไม่ได้ ข้าจะพาเจ้าไปยมโลกด้วยตัวเอง" และพิซซ่าก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แอ่น แอน แอ๊น

และแล้วหลังจากเปิดกิจการมานานลูกค้าคน(ที่)หนึ่งก็เข้ามา... เขาคือ..!?

ใบกระดาษเดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะตะโกนลั่นว่า

"ใครก็ได้ ขอเบียร์แก้เมาค้างที"

ฮานาโกะกวาดสายตามองหน้าใบกระดาษไปมา ก่อนแสยะยิ้มด้วยความสมเพช

"ยังไม่18เลย กินเบียร์ได้ไงล่ะยะ" ก่อนจะจัดการเฉดหัวใบกระดาษออกจากร้านไป

"อะไรกันวะ ไม่ให้เกียรติลูกค้าเลย คอยดูนะ จะเอาระเบิดมาวางร้านนี้เฟ้ย"ใบกระดาษขู่ ก่อนจะเดินโซซัดโซเซจากไป

"แย่แล้วๆ เราจะทำยังไงกันดี จะมีคนเอาระเบิดมาวางร้านเราแล้ว แว้กว้าก"ลุงหนุ่มโวยวายลั่นด้วยความตกใจ

"เขาอาจจะแค่ล้อเล่นมั่งลุง คร่อก"ดองซาก้าเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะที่ตัวเองฟุบหลับเพื่อเสนอควาคิด ก่อนจะหลับต่อ....

"เพื่อความไม่ประมาท เราก็ควรจะหาทางป้องกันนะ"พิชชี่เสนอ

แผนการของพิซซ่าคือ จ้างกองทหารชายแดนติดอาวุธ เฝ้าหน้าร้าน ทำให้ไม่มีใครเข้า (กลางวันแสกๆ -*-) วันนั้นทั้งวันร้านขาดทุนย่อยยับ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นเป็นหนี้ และยังไม่มีระเบิดใดๆ นอกจาก

ระเบิดกลิ่น... อภินันทนาการโดยหมาจรจัดหนึ่งตัว ซึ่งทันทีที่ภารกิจเสร็จ ก็ถูกซิวโดยหนึ่งในเหล่าทหาร ....นายร้อยฝึกหัด"เดะนักป่วน"

วะฮ่าๆๆๆๆ

"พี่ฮานาโกะ ทำไมที่นี่มีทหารเฝ้าด้วยฮะ ทำยังกะจะมีสงครามงั้นแหละ"หมอฟัน ลูกค้าหมายเลข2เอ่ยถาม แต่พี่ฮานาโกะไม่ทันตอบ ก็มีระเบิดเกิดขึ้นมาทันทีที่บริเวณจัตุรัสกลางเมือง

"เสียงอะไรน่ะ!?" ลุงหนุ่มร้องอย่างตกใจ หันไปทางหิมะ ลูกค้าที่เข้ามานั่งเล่นคอมได้ทั้งวัน แถมพกอาหารมากินเอง แบบว่าจ่ายตั้งค่าคอมก็พอแล้ว

"หมูสับมั้ง" หิมะตอบกลับพลางกินมาม่าหมูสับไป พิมพ์คอมไป และฟังเพลงไป

ลุงหนุ่มถอนหายใจอย่างหน่ายๆ กำลังจะก้มลงไปบดหมากต่อ นายร้อนฝึกหัดเด็กนักป่วนก็วิ่งตาตั้งเข้ามา

"ตอนนี้เกิดเหตุด่วนเหตุร้ายที่จัตุรัสถัดจากร้านไปห้าเมตร คาดว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ ทางที่ดีขอให้รีบทำการโยกย้ายสถานที่ด่วน ไม่เช่นนั้นอาจจะมีความไม่ปลอดภัยถึงขั้นเอาชีวิตกันได้ ดังนั้น... ขอให้ทุกท่านในร้านขึ้นไปชุมนุมกันชั้นสองครับผม!"

...สรุปก็คือ ขึ้นไปข้างบนนั่นแหละ...

หมอฟันที่นั่งอยู่ใกล้ๆคิดในใจ พลางเดินตามพี่ฮานาโกะ และคนอื่นๆขึ้นไป

เตรียมตัวเปิดการประชุม วางแผนการป้องกันระเบิดเอาไว้...

เมสถุนวิ่งเข้ามาในร้าน ......

เมสถุนเดินไปเดินมาในชั้นหนึ่ง ไม่เห็นใคร เลยเดินไปชั้นสอง และเจอคนอื่น ๆ ในร้าน

" แม่ฮานาโกะ พ่อดองซาก้า น้องพิซสซ่า !! ผมได้ยินเสียงระเบิด คงไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหมฮะ !? แล้วพี่ลันสถั่วกับน้องชาสยองล่ะ ? " เมสถุนถามเป็นชุด

เสียงระเบิดยังคงดังขึ้นเป็นชุดราวกับจุดประทัด ภายนอกร้านมีแต่ฝุ่นและทรายลอยฟุ้งจนแทบจะมองไม่เห็น หลังจากที่เมสถุนวิ่งเข้าไปในร้านไม่นาน ก็ปรากฎร่างของสองชายหนุ่มผู้ซึ่งเปิดประตูร้านออกมาช้า ๆ ท่าทางสอดส่องหาใครบางคน

"แกว่าพี่เขาจะอยู่ในนี้แน่เหรอ เนกิ" ไอซ์ถามเนกิผู้เป็นน้องและพึ่งได้ตำแหน่งเนวิเกเตอร์หรือผู้นำทางมาเมื่อกี้อย่างแคลงใจ เมื่อพบแต่ความว่าเปล่าในร้านน้ำชาที่ชื่อว่าไรท์เตอร์คลับ

"แน่สิ ก็เมื่อกี้เนกิเห็นพี่ป่วนวิ่งมาในนี้เหมือนหมาตำรวจที่ดมกลิ่นไปเจอระเบิดแล้ว วิ่งหางจุกตูดหนีระเบิดมาบอกเจ้านายเลยล่ะ" เนกิเซนไม่พูดเปล่า พลางเดินสำรวจไปรอบ ๆ ร้าน แต่ผู้เป็นพี่สังเกตได้ว่าเจ้าน้องสุดท้องมุ่งแต่จะไปที่บาร์ขายเบียร์

"ว่า แต่แม่หยีกับพ่อดีเจล่ะ" เจ้าไอซ์ถามหลังจากที่จัดการลากเนกิเซนออกจากบริเวณอันตรายอย่างยิ่งยวดสำหรับเ ยาวชนผู้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เนกิเซนงุ้งงิ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า

"แม่ไปเยี่ยมพ่อที่นอกเมืองนู้น กว่าจะกลับก็อีกนาน เห็นว่าพอรักษาเสร็จก็ไปฮันนี่มูนต่อ"

มือทั้งสองข้างของเจ้าไอซ์ตีเข้ามาที่ใบหน้าคมของตัวเองดังแป๊ะ ก่อนเจ้าตัวจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

'ปีนี้แม่กับพ่อเขาไปฮันนี่มูนกันเกือบห้าสิบครั้งแล้วนะ จะสวีทหวานกันไปถึงไหน!?!'

"พี่ไอซ์ ๆ ดูนี่สิ" เสียงค่อนข้างอ้อแอ้ของเนกิเรียกพี่ชายไปหาที่บริเวณเท้าบันไดที่เชื่อมไปชั้นส องของร้าน และคาดว่าจะไปชั้นสามชั้นสี่ได้อีก ( = =" เออเฮอะ กลัวเขาไม่รู้) เนกิเซนในสภาพหน้าแดงแจ๋ ตาเลื่อนลอย พูดอ้อแอ้ไม่ได้ศัพท์ และมือข้างหนึ่งถือขวดเหล้าชื่อดังดีกรีแรงซึ่งพล่องไปเกือบครึ่งขวด ยกมือชี้ที่ป้ายประกาศใหม่เอี่ยมข้างผนัง ก่อนเนกิเซนจะล้มทรุดลงไปนั่งสะอึกอึ้ก ๆ ร้องเพลงคริสต์มาสที่ฟังไม่ได้ศัพท์

'ขอให้ลูกค้าที่หลงเข้ามาในร้านน้ำชาไรท์เตอร์คลับทุกท่าน รีบขึ้นไปที่ชั้นสองของร้านอย่างระมัดระวัง หากเป็นผู้ที่จุดประทัดระเบิดเมื่อครู่... ที่นี่ไม่มีใครอยู่เลย! ,เจ้าหน้าที่เด็กนักป่วน'

เมื่ออ่านประกาศจบเจ้าไอซ์แทบลงไปชักดิ้นชักงอเอาหัวโขกผนังเป็นจังหวะหมอลำลูกทุ่ง อนิจจา นี่หรือท่านพี่ใหญ่ของข้า = =" หลังจากนั้นไอซ์ก็ลากเจ้าเนกิเซนที่เมานอนกอดขวดเหล้าสะอึกอึ้ก ๆ ขึ้นไปที่ชั้นสองของร้านพลางถอนหายใจเฮือก ๆ อย่างเหนื่อยหน่ายใจ

ท่ามกลางความเงียบสงัดแห่งสงครามที่คืบคลานเข้ามา ลมพัดเพียงเบาๆหน้าร้านน้ำชาหอบเอาใบไม้ปลิวขึ้นบางเบา ราวกับหนังตะวันตก

สองสาวในชุดทหารลายพราง สีเขียวเข้ม ซ้ำยังป้ายหน้าด้วยดินดำเพิ่มความน่าเกรงขามให้แก่ผู้พบเห็น

ชาสยอง และ และ ลันถั่ว เป็นนามที่เมถุนใช้เรียก...พาพร้อมกับกองกำลังปลดแอกร้านน้ำชานับสิบ

ใน มือลันถั่วเป็น วัตถุสีดำเลื่อม ติดป้ายวัตถุ...ไวไฟ

และในมือชาสบอง เป็นวัตถุทรงกลม ติดป้ายวัตถุ..โตไว

.....- -"

" เอ๋... ยัยชาสยองด๊องด่อย เราจะยึดร้านชาไรท์เตอร์กัน เอาขวดนมมาทำไม?"ลั่นถั่วตะคอกถามราวกับทหารเยอรมันนาซี ยุคสงครามโลก

"ก็กันหิว"เสียงชาสยองตอบใสๆ

"ไม่รู้เหรอ ว่ากฎ เขาห้ามดื่มนมระหว่างทำสงคราม?"

"เพราะงั้นไง พี่ลันถั่วถึงได้แค่ 153.3 "

"มันต้องสูงๆอย่างหนูเน่! 146.2539 ซม! "

แป่ว! ทหารที่มาด้วยพากันหัวทิ่มกับคำพูดของสองสาวหัวหน้ากองกำลังชั้น"สูง"

"พอเถอะ เอ็ง"ใบกระดาษ ผู้จ้างวานฆาตกรรมหมู่ด้วยการวางระเบิดเอ่ยตัดบทการโต้เถียง

"รีบๆวางระเบิดเข้า ไอ้พวกนี้จะได้ตายๆไปซะที บังอาจไม่ให้ฉันกินเหล้าได้ ทีนี้แหละ พวกมันจะได้ไปสำนึกในนรก วะฮ่าฮ่าฮ่า"ถั่วสยองและลันถั่วมองหน้ากันด้วยความเครียด ก่อนจะลงมือวางระเบิดไว้รอบๆร้าน

"เรียบร้อยแล้วเคอะ"ชาสยองรายงาน "เชิญท่านโทรออกไปเบอร์089-999-9999 ระเบิดก็จะระเบิดทันทีเลย"

"งั้นเรอะ"ว่าแล้ว ใบกระดาษก็จัดการโทรออกทันที

"บึ้ม"เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวหัวใจวูบวาบ ชั้นที่1ของร้านไรท์เตอร์คลับกระจุยกระจายไม่เหลือชิ้นดี คงเหลือแต่บันไดสู่ชั้น2เท่านั้น

ลันถั่วคว้าเครื่องมือสื่อสารเครื่องเท่าบ้านสีดำมะเมื่อมออกมาจากหัวชา(ทำไม?)

ตุ๊ดๆๆ ตุดๆๆ ตุ๊ดๆๆๆ เบอร์ 089 999 999 ถูกกดอย่างรวดเร็ว เสียงผู้หญิงในสายส่งเสียงหวานทำให้ลันถั่วขนลุกซู่จนส่วนสูงพุ่งสูงถึง 165 ซม.!!

"โทรศัพท์ของท่านไม่สามารถใช้งานได้ กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ ดิคอลิงโม่บั่ยโฝน เขาหนอดบลาๆ"

ลันหันมามองหน้าชา "โทรศัพท์ไม่มีเงิน งั้นเฮียใบกระดาษโทรออกได้ไง"

เฮียใบกระดาษสะดุ้งเฮือก ก่อนหันมายิ้มหวานปานนางงอม

"พี่จ้างชาให้พูดให้ดูเท่ๆไปงั้นแหละครับ : D" ว่าพลางโชว์สวิตช์ระเบิดที่แอบนั่งทับอย่างแนบเนียน

"ว่าแต่ชา..." ลันถั่วถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "พี่มีเรื่องสำคัญมากจะพูดด้วย" ชาทำสีหน้าไร้เดียงสาก่อนกระพือปีกไปมา ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก

"แกไม่ได้อาบน้ำมากี่เดือนแล้ว!!!"

เมสถุนแอบย่องไปที่ชั้นหนึ่งที่เหลือแค่บันได

"อ๊ะ !? พี่สถั่วน้องสยอง !!??"

เมสถุนแทบตะครุบปิดปากตัวเองไม่ทันเมื่อพี่น้องทั้งสองของเขาหันห น้ามาด้วยสีหน้างงงวย

"น้องสถุน ? / พี่สถุน ?"

"พี่กับน้องมาทำอะไรที่นี่ !! แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น !!?? หรือว่าพวกพี่น้อง..."

ลันสถั่วกับชาสยองไม่ตอบ เมสถุนก็อึกอักพูดไม่ออก

"ใช่แล้วพี่สถุน สยองกับพี่สถั่วมาบุกไรท์เตอร์คลับ !" ชาสยองพูดขึ้น

เมสถุนเดือดปรี๊ด ๆๆ จนควันออกหู

"พวกแกทำอะไรลงไปน่ะ ระเบิดร้าน !!?? ทำไปเพื่ออะไร !!" เมสถุนพูดด้วยอารมณ์โกรธจัด "ร้านนี้น่ะ ลุงหนุ่ม พ่อดองซาก็า แม่ฮานาโกะ แล้วก็น้องพิซสซ่าตั้งขึ้นมานะ !!!!!"

ชาสยองทำท่าจะโต้กลับ แต่ลันสถั่วยกมือห้ามไว้

"น้องสถุน"

"พี่สถั่วมีอะไรจะพูดอีกรึ ?"

"สาเหตุที่พี่และสยองมาบุกร้านน่ะ ก็เพราะ................"

"เพราะแม่ฮานาโกะของเมสถุนไม่ยอมให้ฉันเข้าไปกินเบียร์ยังไงล่ะ !!" ใบกระดาษเดินมาแย่งลันสถั่วพูด

"แค่เบียร์เนี่ยนะ ???" เมสถุนงงงวยเป็นที่สุด

"เบียร์คือชีวิตของฉัน !"

"เบียร์ไม่อร่อย ขม ! สปายอร่อยกว่า !" เมสถุนเถียงนอกเรื่อง

"แต่ถ้าอยากกินเบียร์มากแต่ร้านน้ำชาไรท์เตอร์คลับไม่มี ก็ไปนั่งกินร้านอื่นเซ่ ! ทำไมต้องระเบิดร้านด้วย โฮ....."

เมสถุนนั่งร้องไห้กระซิก ๆ

"ร้านนี้น่ะทั้งสี่คนอุตส่าห์ช่วยกันตั้งขึ้นมานะ ทำไมต้องทำอะไรอย่างนี้ด้วย อ่า อ่า อ่า T_T~"

โป๊ก ~! เสียงของแข็งกระทบหัวเมสถุน

เมื่อเมสถุนก็มลงมอง จึงพบว่าเป็นขวดเหล้า

"อ๊ะ ขอโทษทีนะพี่ชาย~ เอิ้ก" เสียงอ้อแอ้ ๆ ดังมาจากภายในร้าน เสียงเนกินั่นเอง

ใบกระดาษโกรธจัดที่เห็นว่าเนกิกินเหล้าได้ แต่เขากินเหล้าไม่ได้

"ตายยยยยย!!!!!!!"

ใบกระดาษรีบคุ้ยคลังอาวุธแล้วหยิบระเบิดมือออกมา !

"แล้วเจ้าจะรู้สำนึก เจอระเบิดปิงปองสูตรบาดกระไดนี่ซะ !"