รักใสๆในโรงเรียนประจำ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1

โรงเรียนไรท์เตอร์คลับ เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่มาก ตั้งอยู่ใจกลางภูเขาไฟฟูจิโกะที่ดับไปนานแสนนานแล้ว

โรงเรียนแห่งนี้มีอายุราวๆ100ปี โดยที่ไม่เคยเปลี่ยนผอ. และไม่มีใครเคยเห็นผอ.โรงเรียนเช่นกัน จนเรื่องนี้กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับที่1ของโรงเรียนไปเสียแล้ว

มีคน เล่าขานกันว่า หากใครคิดจะตามหาผอ.ขึ้นมา วิญญาณในโรงเรียนจะเอาเกรด0มาให้ ไม่ว่านักเรียนคนนั้นจะดีเด่น เก่งกาจสามารถเพียงใด ก็ไม่สามารถจะรอดพ้นไปจากเกรด0มหาภัยนี้ได้

แต่นักเรียกคนไหนจะไม่อยากท้าทายสิ่งมหัศจรรย์บ้างล่ะ???

จึงเป็นที่รู้กันดีว่า ต้องมีนักเรียนได้เกรด0กันประจำในทุกๆที

ขณะนี้ มีข่าวลือขึ้นมาว่า นักเรียนหญิงผู้ย้ายมาใหม่ ก็กำลังพยายามตามหาผอ.โรงเรียนให้เจอ แม้ว่าจะต้องท้าทายกับเกรด0ก็ตาม!!!

นักเรียนหญิงผู้นี้ ก็คือ!! "ห่านน้อย" นั่นเอง

"เจ๊จะไปตามหาผ.อ.จริง ๆ เหรอ ??" เมสถุนถามห่านน้อย

"แกจะไปกับฉันหรือเปล่าล่ะ" ห่านน้อยย้อนถามกลับ

เมสถุนตอบว่า "กลัวเกรด 0 น่ะ อยากได้เกรด 4 ไม่ไปดีกว่า"

"ตามใจแก" แล้วห่านน้อยก็เดินจากไป ...

เช้าวันหนึ่งก่อนเปิดภาคเรียน 1 วัน นักเรียนมากมายเริ่มทยอยเข้ามาในโรงเรียนและเตรียมตัวจัดข้าวจัดของเข้าที่ บางส่วนก็เดินสำรวจโรงเรียนบ้าง บางส่วนก็ไปเล่นกีฬาในศูนย์กีฬาขนาดใหญ่ของโรงเรียนที่มีทั้งหมด 4 ชั้น

ชั้นแรกเป็นสนามฟุตบอลขนาดย่อม สนามบาสเกตบอล และสนามวอลเลย์บอลอย่างละ 3 สนาม

ชั้นสองเป็นคอร์ดเทนนิส และคอร์ดสำหรับแบดมินตัน อย่างละ 3 สนาม พร้อมแสตนเชียร์กีฬาล้อมรอบ

ชั้นสาม สำหรับกีฬาต่อสู้ตัวต่อตัว เช่น เทควันโด ยูโด ฟันดาบ เคนโด เป็นต้น

ชั้นสี่ เป็นชั้นดาดฟ้า มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่สวยงาม และห้องอาบน้ำแต่งตัวครบครัน

ทั้งยังมีเรือนกระจกสำหรับศึกษาการเกษตร ห้องสมุดติดแอร์ 2 ชั้น และทะเลสาบ สวนดอกไม้สำหรับให้ครูอาจารย์ และนักเรียนไปพักผ่อน

และที่สวนดอกไม้ประจำโรงเรียนนั้นเอง หนุ่มสาวคู่หนึ่งได้มานั่งรับสายลมและแสงแดด สร้างบรรยากาศโรแมนติกด้วยกัน...

"ทำอย่างนี้จะดีเหรอไอซ์ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าหรอก"เด็กสาวหน้าใสพยายามปัดป้องมือไม้ของฝ่ายตรงข้ามด้วยอาการเคลิ้มเล็กๆ

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่มีใครเห็นหรอกนะชา ยอมให้ไอซ์จูบดีกว่านะ"เด็กหนุ่มเล้าโลมจนกระทั่งเด็กสาวเริ่มเกิดอาการสมยอม แต่ทันใดนั้น

"กฎของโรงเรียนข้อที่15 ห้ามพลอดรักในที่สาธารณะ ไอซ์ศักดิ์กับชาเย็น เอ็งโดนหักคะแนนรอบที่379แล้วนะเฟ้ย"เด็กหนุ่มหน้าออกแนวโหดๆส่งยิ้มเย็นๆให้กับคู่รักทั้งสอง พร้อมกับยกไม้กระบองที่เขียนว่า คณะกรรมการเพื่อความสงบเรียบร้อยของโรงเรียนฟาดตัวทั้งสองคนอย่างชำนาญ ก่อนจะลากตัวไปหักคะแนนที่ห้องปกครอง

"อะไรกันเล่า!! คุมะไม่เคยมีความรัก คุมะไม่รู้หรอ!!" ชาเย็น(ที่น่ารัก ^^') ตวาดใส่ "คุมะ"ประธานนักเรียนคนใหม่ เป็นรอบที่ 379= =''หลังจากที่ออกมาจากห้องปกครอง

"ถึงข้าจะมีความรักก็คงไม่ทำแบบพวกเอ็งหรอก"คุมะพูดโตตอบด้วยอาการถูกแทงใจดำเล็กน้อย

"อ่ะ นี่เจ้าหมอฟัน ทำอะไรอยู่น่ะ" ฟิมะ หนึ่งในคณะกรรมการนักเรียนถามขึ้นเมื่อเห็นหมอฟันทำลับๆ ล่อๆ อยู่ในซอกหลืบของห้องสมุดที่สิงประจำ

"ผ่าตัดครับ" หมอฟันตอบหน้าตาเฉย พลางชี้ให้ดูซากศพ เอ๊ย ร่างโชกเลือดแต่ยังมีชีวิตของเพื่อนนักเรียนคนหนึ่ง

...ชิเนโอะ...

"ง่ะ กฎข้อ 7 ห้ามฆ่ากัน ลืมเหรอ... แล้วนี่คงไม่ได้กินตับไปแล้วใช่ไหม" กรรมการนักเรียนฟิมะโวยวาย

"....ยาชาก็ฉีดให้แล้ว ยาสลบก็วางแล้ว ตับก็ยังไม่ได้เล่นเลยครับ แต่เอาไปแค่ฟันทั้งปากมันไม่ผิดกฎโรงเรียนนี่ครับ" หมอฟันทำตาแป๋วส่งให้ คณะกรรมการฟิมะจึงเดินจากไป โดยขอเอาฟันซี่หนึ่งไปเป็นที่ระลึก

หลังจากที่โดนเทศนาและตักเตือนไปเล็กน้อย และถูกสั่งให้แยกไปทำงานตามสถานที่ต่าง ๆ เป็นการลงโทษเนื่องจากแวะมาที่ห้องปกครองบ่อย ชาเย็นทำตาบ้องแบ๊วบอกลาไอซ์ศักดิ์อย่างเสียดาย

"ไอซ์ ชาไปแล้วนะ แล้วชาจะแอบแวะไปหาบ่อย ๆ นะ" ชาเย็นเอ่ยด้วยเสียงอ้อนกระเซาะกระแซะ

"อะ.. อืม..." ไอซ์ศักดิ์ตอบด้วยท่าทีแปลก ๆ เขาดูเหม่อลอยคล้ายคนพึ่งตื่นนอน

"หืม?... ไอซ์เป็นอะไรน่ะจ้ะ?" ชาเย็นถามด้วยท่าทีและน้ำเสียงเป็นห่วงจนโอเวอร์ สักพัก ไอซ์ศักดิ์ก็สั่นหัวแรง ๆ เหมือนไล่ความคิดอะไรถามอย่าง ก่อนจะทำหน้าตาตกใจ

"เฮ้ย!! อีกแล้วเหรอ!!" ไอซ์ศักดิ์ทำหน้าเห็นผีใส่ชาเย็นก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าหนีสาวน้อย

"อะไรกัน... ยาหมดฤทธิ์อีกแล้วเหรอ" ชาเย็นทำหน้ามุ่ยแบบ(พยายาม)น่ารัก ก่อนจะหยิบขวดยาสีชมพูสดใส ภายในบรรจุแคปซูลสีเหลืองชมพูเต็มขวด ที่ฉลากสีชมพูนั้น มีรูปกามเทพแมวน้อยคิตตี้ พร้อมอักษรน่ารักตัวใหญ่ ๆ ว่า 'ยาเสน่ห์ LovE TableT' ออกมาจากกระโปรงนักเรียน

"ไม่นะ!! ไปก่อนล่ะชาเย็น.. เจอกันใหม่ชาติหน้าตอนบ่าย ๆ นะ!! เหวอ~!!!" ไอซ์ศักดิ์ออกตัววิ่งไปที่ห้องสมุดซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาต้องเข้าไปทำงาน ก่อนที่สาวน้อยชาเย็นจะวิ่งตามทัน กรรมการนักเรียนอาคุมะก็ปรากฏตัวท่ามกลางหมอกควันขวางทางเธอ

"ยังไม่ไปทำงานที่สระว่ายน้ำอีกเรอะ อยากเข้าห้องปกครองอีกรอบใช่มั้ย" อาคุมะเอ่ยอย่างเย็นชา สายตาคมกริบจ้องไปที่สาวน้อยราวกับเสือจ้องมองเหยื่อ

"โธ่.. อะไรอีกล่ะ... เอ๊ะ! สระว่ายน้ำเหรอ" ชาเย็นทำตาโตพลางนึกถึงสระว่ายน้ำที่เต็มไปด้วยบรรดานักเรียนชายหุ่นดี ๆ หน้าตาตี๋ ๆ แล้วน้ำลายหกจ๊อก ๆ ก่อนจะวิ่งฉิวไปที่สระว่ายน้ำทันที อาคุมะทำหน้าเฉย ๆ ก่อนจะหายตัวไปที่อื่นต่อ

"เป็นอาจารรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรย์!!!!!!!!!!"เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนแล้ว วิ่งขึ้นไปชั้นสี่แห่งสระว่ายน้ำทันทีที่เต็มไปด้วยนร.หญิง

"โอ๊ว ไม่ก๊อด ชั้นนี้โดนใจ : D"

ข้าง ๆ สนามกีฬา มีตึกดนตรีด้วยสิ ^O^

ชั้น 1 เปิดโล่ง สำหรับวงโยธวาทิตมาซ้อมทั่วไป / ซ้อมแปรขบวน , สำหรับซ้อมเครื่องดนตรีประเภทให้จังหวะ (กลอง ฉาบ อะไรเทือกนี้) แล้วก็สำหรับพวกที่ขี้เกียจเดินขึ้นชั้นบน

ชั้น 2 สำหรับวง Symphony Orchestra ของโรงเรียน เวลาเข้าต้องโชว์บัตรสมาชิกวงซิมโฟนีออเคสตร้าให้รปภ.หน้าห้องดูก่อน ไม่งั้นเข้าบ่ได้เด้อ

ชั้น 3 ประกอบด้วยห้องเล็กเยอะแยะมากมาย ห้องหนึ่งซ้อมได้ 2 คน สำหรับซ้อมเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย , เครื่องเป่าลมไม้ , เครื่องเป่าลมทองเหลือง

ชั้น 4 สำหรับดนตรีไทยโดยเฉพาะ

เมสถุนสิงอยู่ชั้น 3 โซนเครื่องสาย ( ไวโอลิน ฮ่า ๆๆ ) ห้องที่ 2 ด้านขวามือ

ตามนั้น =w=v เรื่องอะไรจะยอมให้มีแต่กีฬาเล่า... แต่ถ้าตึกกีฬาจะสิงอยู่ชั้น 1 (วอลเล่ย์) กับชั้น 4 (สระว่ายน้ำ)

โอ้ ! โรงเรียนนี้สวรรค์แท้ ๆ TTwTT

---------------------------------------------------------------- -------------------

เวลาเย็น ณ ห้องกรรมการนักเรียน

หัวหน้ากรรมการนักเรียนฟิมะชอบเรียกประชุมกรรมการนักเรียนทั้งๆที่ไม่มีอะไรต้องทำ วันนี้ก็เช่นกัน

ตัวคนเรียกประชุมเองกำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายแนวสืบสวนที่มีภาพประกอบ ชวนแหวะสำหรับบางคน ป๋าดีเจกำลังนั่งฟังเพลงอยู่ข้างๆเจ๊หยีที่กำลังเล่นเกมกดอย่างเมามัน คุมะกำลังกดคัตเตอร์เข้าๆออกๆพลางกรีดไปที่ประตู (ซึ่งใกล้จะพังเพราะฝีมือมันขูดได้ทุกวัน) ในขณะที่ลันสถั่วก้มหน้าก้มตาหลับอย่างสบายอารมณ์ ณ มุมตรงข้าม

"จะเริ่มการประชุมแล้วนะครับ" ฟิมะเอ่ยขึ้นหลังจากผ่านไปราว15นาที แต่ก็ไม่มีใครสนใจ เก้าอี้กรรมการเหลือ แต่ก็ไม่มีคนรอเพราะทั้งสองนั้นไม่เคยเข้าประชุมเลยสักครั้งเดียว

"วันนี้ผมมีแขกที่จะร่วมประชุมด้วย เชิญคุณโด๋ยครับ" สิ้นเสียงเรียกชื่อ ร่างใสก็ลอยขึ้นจากโต๊ะประชุม เรียกสายตาทุกคู่ให้หันมามองชายผมหนุ่มวัยไม่เกิน20 ผมยาวยุ่งถูกรวบไว้อย่างหลวมรับกันดวงตาโตคล้ำราวกับคนอดนอน กำลังนั่งยองๆอ่านหนังสือการ์ตูนอย่างเงียบๆ

"ดูเหมือนว่าจะมีคนตามหาผอ .อีกแล้ว คุณโด๋ยช่วยจัดการด้วยนะครับ" ฟิมะกล่าวขึ้น แต่โด๋ยยังคนอ่านการ์ตูนต่อไป...

"ใช้เกรดศูนย์นั่นล่ะครับ อย่าแกล้งเขาล่ะ" ฟิมะกล่าวขึ้น แต่โด๋ยยังคนอ่านการ์ตูนต่อไป...

"ถึงแม้จะเป็นคนรักของคุณน่ะครับ" ฟิมะกล่าวขึ้น แต่โด๋ยยังคนอ่านการ์ตูนต่อไป...

" คุณโด๋ยกำลังอ่านการ์ตูนกลับหัวอยู่ครับ " ฟิมะกล่าวขึ้น โด๋ยทำตาที่โตอยู่แล้วให้โตขึ้นอีกก่อนรีบกลับหนังสือ พยักหน้า แล้วหายตัวด้วยความหน้าแตก...

"ป๋าดีเจกับเจ๊หยี วันหลังอย่าสวีทกันต่อหน้าคนอื่นนะครับ เดี๋ยวเขาจะหาว่าคณะกรรมการลำเอียง" กรรมการนร.หยีพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ทั้งๆที่หัวของดีเจปอนด์กำลังหนุนอยู่บนตักของตน

"จบการประชุมครับ" เขากล่าวปิดท้ายก่อนปล่อยให้ทุกคนแยกย้ายไปทำตามหน้าที่ ถ้าโรงเรียนอื่นได้เห็นกรรมการนักเรียนที่นี่...มันจะคิดยังไงกันวะเนี่ย...

"เดี๋ยวสิคุมะ ได้ข่าวว่าวันนี้นายลากไอซ์ศักดิ์กับชาเย็นไปห้องปกครองเป็นครั้งที่379แล้ว" ฟิมะรั้งตัวน้องชายไว้ขณะถีบส่งลันสถั่วที่หลับเป็นตายออกไปนอกห้อง

"ก็ มันผิดกฎ" คุมะตอบกลับเรียบๆ

ฟิมะยิ้มกริ่มแล้วกล่าวขึ้นเบาๆ "อย่างที่ชาเย็นบอกไว้ นายไม่เคยมีความรัก นายไม่รู้หรอก วันไหนที่น้องคนนี้มีความรัก พี่จะคอยดู"

"ไร้สาระ...ขอตัวครับ ท่านพี่" คุมะสบถเสียงค่อยก่อนเดินออกจากห้องประชุมไป เวลานั้นเอง เด็กสาวนามชาเย็นก็เปิดเผยตัวออกมาจากมุมมืด"

"แผนการสำเร็จไปด้วยดี อย่าลืมค่าตอบแทนล่ะชาน้อย" ฟิมะพูดกับสาวร่างเล็กที่ยื่นซองสีขาวมาให้ "ไม่นาน ชาจะได้มีความสุขกับไอซ์ศักดิ์ โดยไม่มีมารความรักแล้วใช่มั๊ย"

"ใช่สิ แล้วก็... ขอบคุณสำหรับรูปสาวๆนะชา ^ ^"

เมสถุนมองจากหน้าต่างชั้น 3 ห้องที่ 2 ด้านขวามือ

"ทำไมไม่มีนักเรียนมาเล่นดนตรีบ้างเลยนะ ดูศูนย์กีฬาสิ...คนเยอะชะมัด"

เมสถุนถอนหายใจ ก่อนจะหยิบไวโอลินมาเล่นต่อด้วยอารมณ์เซ็ง ๆ หากแต่เสียงที่ดังจากเครื่องดนตรีชิ้นโปรดยังคงไพเราะ ( ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยแฮะ =[>= ตัวจริงเล่นอยู่แค่เล่ม 1 !! ยังไม่จบด้วย )

ก๊อก ๆ

เมสถุนหยุดเสียงดนตรีและหันมองไปที่กระจกบนบานประตูเพื่อมองผู้มาเยือ น

"ชา ?"

เมสถุนลุกไปเปิดประตู เนื่องจากเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ... ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง

"มีอะไรรึชา" เมสถุนเอ่ยถามเพื่อนร่วมชั้นเรียน

ชาส่ายหน้า "เสียงดังเกินมาตรฐานที่ตั้งไว้น่ะ ขนาดห้องเก็บเสียง เสียงไวโอลินยังดังออกมานอกห้องเลย"

"ตึกนี้ไม่ค่อยมีคน แล้วคุณมายุ่งอะไรกับผมด้วย ?" โว้ย... ก็ผมจะเล่น ผมก็เล่นเสียงระดับนี้มาตลอด

"ระวังกรรมการนักเรียนล่ะ"

"ตึกนี้ เคยมีคนซะที่ไหน !!" เมสถุนเริ่มอารมณ์เสีย "ชั้นล่างก็ถูกพวกอยากเล่นฟุตบอลแต่ไม่มีที่เล่นยึดไปหมดแล้ว วงโยก็ลาออกจนไม่ครบวง วงซิมโฟนีออเคสตร้าก็เหมือนกัน ดนตรีไทยก็ไม่มีใครสนใจจนหยากไย่เกาะเต็มมุมห้องไปหมด แม้แต่ตึกนี้ !! มีผมคนเดียวนะที่มาใช้บริการ !!!!!"

เมสถุนหอบหลังจากระบายความในใจออกไปหมดสิ้น

ชาเงียบ และเดินออกจากห้องไป...

และขณะที่ชากำลังจะเดินลงบันได (เพื่อไปหาไอซ์ศักดิ์) เมสถุนก็วิ่งแล้วตะโกนเรียกชื่อชา

ชาหันไปหาคนเรียก

"เอ่อ... ขอโทษนะที่เสียงดัง" เขาเกาแก้มแก้เขินแล้วก้มหน้ามองพื้น

"นายชอบดนตรี ?"

"ชอบแล้วทำไม ไม่ชอบแล้วทำไม" แต่ยังคงไว้ซึ่งความยียวนกวนประสาท

"ก็...เพราะดีนะ"

ชาพูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วเดินไปหาไอซ์ศักดิ์ที่รออยู่ชั้นล่าง

เมสถุนเดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์เหม่อลอย

ชารึ... ก็น่ารักดีนะ ?

หมายเหตุ - ชาขึ้นมาชั้นสามเพราะได้ยินข่าวว่ามีเงินตกอยู่ 20 บาท - - ไม่ได้จงใจมาหาเมสถุนหรอก

---

"ไม่นาน ชาจะได้มีความสุขกับไอซ์ศักดิ์ โดยไม่มีมารความรักแล้วใช่มั๊ย"

---

มารความรักเรอะ...มีแน่ ๆ

ไอซ์ศักดิ์ชู้ตลูกบาสลงห่วงอย่างคล่องแคล่ว ระหว่างรอชาเย็นที่บอกว่าจะขึ้นไปเดินดูตึกดนตรีซะหน่อย เด็กนักป่วน และชิโนเอะ ต่างพยายามวิ่งเข้ามาแย่งลูก แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จซักครั้ง จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ก็เลิกเล่นแล้วออกมานั่งพัก

"แกจะเทพไปถึงไหนวะ ไอซ์ ขนาดไม่แบ่งทีมแกยังได้ตั้ง 13 ลูก ฉันกับป่วนยังได้แค่ คนละ 10 - 11 ลูกเลย" ชิโนเอะบ่นเสียงดังขณะที่กำลังเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้า ไอซ์ศักดิ์เพียงแค่ยักไหล่เล็กน้อยพลางเทน้ำจากขวดน้ำเย็นราดหน้า

"คราว หน้าฉันชนะแกแน่ไอ้น้องรัก คราวนี้ฉันบอกตรง ๆ ว่าออมมือให้" เด็กนักป่วนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้หินอ่อนพลางหยิบผ้าขึ้นมาพัด

"งั้นคราวหน้าก็อย่าออมสิพี่ เห็นออมทุกรอบเลย หึๆ" ไอซ์ศักดิ์หัวเราะเบา ๆ มองหน้าชิโนเอะที เด็กนักป่วนที

เด็กนักป่วนเป็นเพื่อนสนิทของชิโนเอะ ทั้งคู่ชอบมานั่งเล่นบาสที่ศูนย์กีฬาเสมอ ส่วนไอซ์ศักดิ์นั้น ด้วยความที่เป็นน้องของเด็กนักป่วน ถึงได้มาร่วมเล่นด้วยเสมอ ทำให้ทั้งสามสนิทกันในไม่ช้า ส่วนเนกิเซนน้องคนเล็กของเด็กนักป่วน บางครั้งก็มานั่งดูพวกพี่ ๆ เล่น แต่ส่วนใหญ่จะหอบหิ้วงาน หรือหนังสือมาด้วย ด้วยความที่เป็นเด็ก(เหมือนจะ)เรียนนั่นเอง

"อ้าวนั่น.. แฟนแกมาแล้วนั่นไงไอซ์" ชิโนเอะหันไปมองชาเย็นที่เดินกระด๊อกกระแด๊กลงมาจากตึกดนตรี ไอซ์ศักดิ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะแถลงไขความจริง

"นั่นไม่ใช่แฟนผมคร้าบ~ ยัยชาเย็นชอบมาเกาะผมเองต่างหาก"

"อ๊ะจริงเหรอน้องรัก แต่พี่ไม่เห็นแกปฏิเสธเวลาสาวน้อยชาเย็นมาเกาะเลยนี่นา กิ๊ว ๆ" เด็กนักป่วนเอ่ยปากแซวน้องพลางเป่าปากปิ้ว ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ใช่

"ปฏิเสธไม่ได้มากกว่ามั้งนั่น วัน ๆ เห็นแต่มันวิ่งหนียัยชาเย็นแทบลิ้นห้อยแต่ก็หนีเจ๊แกไม่ได้ซักที" ชิโนเอะพูดพลางหัวเราะ ในขณะที่ไอซ์ศักดิ์เริ่มทำหน้าจะตายมิตายแหล่

"ไอซ์จ๋า~" เสียง(พยายาม)หวานของชาเย็นเหมือนลอยเข้ามาโอบกอดไอซ์ศักดิ์ไม่ให้ไปไหน ไอซ์ศักดิ์ได้แต่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพี่ ๆ แต่(ไอ้)คุณพี่ ๆ แกท่าทางอยากหาเรื่องแกล้งเขาให้ได้

"เฮ้ย.. หิวแล้วว่ะ ไปกินข้าวกันมั้ย ได้เวลาที่แม่ครัวเมอเฟย์จะตักอาหารแล้วนี่" ชิโนเอะพูดพลางขยิบตาให้เด็กนักป่วนอย่างจงใจ

"เอ้อ ก็ว่าทำให้ท้องร้องไอเลิฟยู เอ๊ย จ๊อก ๆ ขนาดนี้ ไป ๆ เถอะ อย่าไปเป็นก้างขวางคอใครเขาเลย" เด็กนักป่วนพูดกลั้วหัวเราะ แล้วกอดคอเดินไปโรงอาหารกับเพื่อนรัก

"อยู่นี่เอง ที่รัก~" ชาเย็นกระโดดกอดแขนไอซ์ศักดิ์ที่ทำหน้าสะหยึมกึ๋ย ก่อนจะเอ่ยชวนไปทานดินเนอร์ที่โรงอาหารประจำโรงเรียนทันที และแน่นอน ไอซ์ศักดิ์นั้นก็หมดสิทธิ์ปฏิเสธตั้งแต่สาวน้อยเอ่ยปากถามแล้ว

บริเวณที่ใกล้ ๆ กันนั้น เมสถุนเดินลงมาจากตึกดนตรีและกำลังจะไปทานข้าวเหมือนกัน ได้เห็นภาพชาเย็นควงแขนไอซ์ศักดิ์ที่ทำหน้าเบื่อโลกไปโรงอาหาร ก็ฉีกยิ้ม... เขามีวิธีใกล้ชิดสาวน้อยชาเย็นแล้ว...

ผีเซน..สาวน้อยห้องสมุดกำลังล่องลอยไปทั่วห้องสมุดที่ร้างผู้คน เพราะเป็นเวลาเที่ยงทุกคนเลยไปกินข้าวกันหมด

แต่มีอยู่คนหนึ่ง... ที่ไม่ได้ไปกินข้าวกลางวันเหมือนคนอื่นเขา

..ห่านน้อย กำลังหาประวัติผอ. อย่างเอาเป็นเอาตาย

"นี่เธอ..." เสียงใสที่ฟังดูเหม่อลอยของผีสาวร่างขาวใส เรียกให้ห่านน้อยที่กำลังค้นประวัติ ผอ. ทุกคนในโรงเรียนอย่างเอาเป็นเอาตายให้หันมาสนใจเซนจัง ที่ลอยมานั่งข้างเธอ

"อะไร?" ห่านน้อยหันไปมองแวบเดียวแล้วก็กลับมาตั้งหน้าตั้งตาค้นประวัติต่ออย่างไม่รู้จักเหนื่อยอ่อน เซนจังถอนหายใจ(ที่ไม่มีนานแล้ว)ออกมา

"ทำไมถึงอยากตามหา ผอ. นักล่ะ" ห่านน้อยนิ่งเงียบไปเล็กน้อยราวกับคำถามที่ผีสาวเซนจังส่งมาให้เป็นคำถามที่ยาก นักหนา... นั่นสิ.. ทำไมเธอถึงสนใจนักนะ...?

(แผงผังเพิ่มเติม)

อาคาร 1 = อาคารเรียนทั่วไป มี 4 ชั้น ภายในมีเพียงแต่ห้องเรียนประจำเท่านั้น

อาคาร 2 = อาคารส่งเสริมทักษะวิทย์ - คณิตฯ เป็นอาคารสูง 4 ชั้น ชั้นแรกจะเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ล้วน ๆ ชั้นที่สองจะเกี่ยวกับฟิสิกส์ ชั้นที่สามจะเป็นชีวะ และชั้นที่สี่เป็นเคมี แต่ละชั้นจะประกอบไปด้วย ห้องเก็บสื่อการเรียนการสอน ห้องจัดแสดงสื่อการเรียนการสอน + ให้ความรู้ตามสาขาวิชา และห้องทำโครงงานและการทดลอง

อาคาร 3 = อาคารส่งเสริมทักษะภาษาและศิลปะ เป็นอาคารสูง 3 ชั้น ชั้นแรกจะเป็นห้องทำโครงงานและการทดลองของภาษาต่าง ๆ (จำกัดเพียง 5 ภาษา) ชั้นที่สองจะเป็นสตูดิโอวาดรูป แบ่งห้องตามสายชั้น ชั้นที่สามจะเป็นห้องฝึกซ้อมการแสดงทุกชนิด จะเป็นห้องขนาดปานกลางเรียงติด ๆ กันไป ภายในห้องจะเป็นมีผนังเป็นกระจก และมีตู้ไว้ให้เก็บสัมภาระและสื่อการแสดง

อาคาร 4 = ห้องสมุด สูง 5 ชั้น มีหนังสือนานาชนิดทั้งในและต่างประเทศ รวมทุกศาสตร์แขนงต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นทางวิทยาศาสตร์ หรือไสยศาสตร์ก็ตาม ทุกชั้นจะมีห้องแยกต่างหาก สำหรับสืบค้นข้อมูลและทำงานผ่านระบบคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต

อาคาร 5 = หอประชุม มีชั้นเดียวแต่กว้างขวางโอ่อ่ามาก ใช้ในการทำพิธีเปิดการศึกษา พิธีปิดการศึกษา เลือกตั้งประธานนักเรียน การแสดงงานโรงเรียน เป็นต้น

หอพักชาย = ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออก โดยหันหน้าอาคารไปทางทิศตะวันตก อยู่ริมสุดขอบเขตโรงเรียน สูง 3 ชั้น มีห้องอาบน้ำชั้นละห้อง มีห้องซักผ้าและห้องครัวสำหรับใส่ของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ที่ชั้น 2 (อาหารให้ติดชื่อไว้ให้ดี มิฉะนั้นอาจโดนแฮบ) ด้านหน้ามีสนามบอลและสนามบาสผสมกันเป็นสนามเดียว ขนาดไม่ใหญ่มาก สำหรับพวกที่ไม่ชอบเดินไปที่ศูนย์กีฬา มีที่นั่งพักผ่อนตามอัธยาศัย

หอพักหญิง = ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันตก โดยหันหน้าอาคารไปทางทิศตะวันออก อยู่ริมสุดขอบเขตโรงเรียน สูง 3 ชั้น มีห้องอาบน้ำชั้นละห้อง มีห้องซักผ้าและห้องครัวสำหรับใส่ของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ที่ชั้น 2 (อาหารให้ติดชื่อไว้ให้ดี มิฉะนั้นอาจโดนแฮบ) ด้านหน้ามีสนามบอลและสนามบาสผสมกันเป็นสนามเดียว ขนาดไม่ใหญ่มาก สำหรับพวกที่ไม่ชอบเดินไปที่ศูนย์กีฬา มีที่นั่งพักผ่อนตามอัธยาศัย

โรงอาหาร(ห้องครัวใหญ่ของโรงเรียน) = ติดแอร์ และสะอาด มีเพียงชั้นเดียว แต่มีอาหารให้กินเยอะ

ลานเอนกประสงค์ = อยู่ตรงบริเวณกึ่งกลางโรงเรียน มีหอนาฬิกาอันเก่าแก่ประจำโรงเรียนตั้งไว้เป็นสัญลักษณ์แห่งใจกลางโรงเรียน ใช้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้ทุกอย่าง อยู่ในการควบคุมดูแลของคณะกรรมการนักเรียน

ทะเลสาบ = สถานที่พักผ่อนไม่เป็นทางการของเหล่านักเรียน และครูอาจารย์ รอบ ๆ จะเป็นป่าสนร่มเย็น แต่รอบ ๆ นอกจะเป็นสวนดอกไม้สีสันสวยงาม ถูกปิดไม่ให้เข้าตั้งแต่เวลา 20.00 เป็นต้นไปถึง 4.30 ของวันใหม่

หมายเหตุ::
1.จะมีคณะกรรมการนักเรียน หรือตัวแทนนักเรียนเดินตรวจอาคาร สถานที่ละ 2 คนเป็นอย่างน้อย ให้ตรวจเช้าตอนก่อนเข้าเรียน และก่อนเข้านอน
2.อาคารเรียนและอื่น ๆ จะอยู่รวมกันบริเวณกลางโรงเรียน แต่หอพักจะแยกออกมาไกลหน่อย มีต้นไม้ขึ้นคล้ายเป็นป่าอยู่รอบ ๆ หอ มีทางเดินหินอ่อนปูเป็นทางเดินให้ ระหว่างทางมีศาลาไว้นั่งพักประมาณ เส้นทางละ 2 จุด ปากเส้นทางเข้าไปในแต่ละหอจะมีกรรมการพิเศษคอยตรวจไม่ให้ใครแอบเข้าผิดหอ