คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep1. Dear Mr. Dimension
EP.1
( ภพ )
"นะ นาย จะพาฉันไปไหนเนี่ย"
"ก็...........ไปใช้กำลังกันไง" ผมบอกไป ก่อนจะยัดเธอเข้าไปในรถของผม
"นี่นาย ทำบ้าอะไรเนี่ย! เราไม่รู้จักกันซักหน่อย นายไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้กับฉันนะ!"
" .......ภพ......"
"อะไร?"
"ชื่อฉันไง ก็เธอบอกว่าเรายังไม่ได้รู้จักกัน ฉันบอกชื่อเธอแล้วแปลว่าเรารู้จักกัน"
"ห๊ะ? นายบ้าหรือเปล่าเนี่ย "
"คนบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้"
" (อี๋ ไอ้คนหลงตัวเอง แหวะ ไอ้คนทุเรศ นิสียไม่ดี~@%$#%&^*%#^&$%#^&!~.~[%&$ ...)" ผมได้ยินสิ่งที่เธอแอบด่าผมในใจ อ้อ! ผมยังไม่บอกใช่ไหมว่าผมเป็นพวกมีพลัง อ่ะแหนะ ไม่เชื่อผมล่ะสิ ผมเป็นลูกผสมระหว่างฮอซกับมนุษย์พลังชาวฮอซก็เลยมีติดตัวมาบ้าง เอาเป็นว่ารู้แค่นี้ก่อนแล้วกัน กลับมาที่ปัจจุบันดีกว่า
"เลิกด่าฉันแล้วอยู่เฉยๆซะ"
"(เฮ้ย อิตานี่ รู้ได้ไงว่าเราแอบด่า)"
"ฉันรู้ก็แล้วกันน่า บอกให้อยู่เฉยๆ ไง"
"เฮ้ย! นะ นี่นายรู้ได้ไงอ่ะว่าฉันคิดอะไร"
"ก็หน้าเธอมันฟ้องไง ทำหน้าอย่างงี้ ไม่ด่าก็แช่ง" ยัยนี่วุ่นวายจริงๆเล้ย - -! ผู้หญิงคนอื่นคิดแต่จะจับผม ดีใจที่ได้มากับผม อยากโพสรูปอวดเพื่อน อยากขอผมแต่งงานก็มี และอีกสารพัดความคิดของผู้หญิง แต่ยัยนี่ไม่ใช่เธอแตกต่างจากทุกคนที่ผมเจอมานอกจากจะด่าผม เธอก็คิดแต่เรื่องคนในงานปาร์ตี้อะไรก็ไม่รู้แล้วแถมยังระแวงว่าผมจะทำอะไรเธอ
"ฉันไม่ได้ด่านายนะ" หึ เชื่อตายล่ะคร้าบบบ
"งั้นคงแช่ง"
"อันนั้นก็ไม่" (ถ้าแช่งนายรถคว่ำฉันก็ตายด้วยน่ะสิยะ ) หึหึ แอบร้ายนะเนี่ย
"ฉันว่า ที่เธอไม่แช่งเพราะกลัวตายพร้อมฉันแง๋ๆ" ผมแกล้งเดาความคิดของเธอ
"ปะ เปล่าซะหน่อย ไม่มี๊~" (อิตานี่ ใช่คนป่าววะ พูดอย่างกับอ่านใจฉันออกงั้นแหล่ะ )
"เสียงสูงไปนะ หึ... เลิกคิดเลิกสงสัยได้แล้ว บอกที่อยู่เธอมา ฉันจะไปส่ง" ปกติผมไม่ปล่อยให้ผู้หญิงที่ขึ้นรถผมแล้วกลับบ้านดีๆแบบนี้หรอกนะ แต่ยัยเนี่ยไม่ใช่สเปคผมเลย เหอะ
".............." ไม่มีเสียงตอบรับของคนข้างๆ แต่เธอเอาแต่คิดถึงเพื่อน ปาร์ตี้ พี่ชาย อะไรก็ไม่รู้ตีกันยุ่งไปหมดจนผมต้องหยุดใช้พลังอ่านใจกับเธอ
"ว่าไง บ้านเธออยู่แถวไหน ถ้าไม่บอกฉันจะได้พาไปบ้านฉันแทน" ผมแกล้งบอกไป
"ไม่นะ! ก็ได้ๆ บอกแล้วๆ บ้านฉันอยู่แถว xxx"
หลังจากที่เธอบอกที่อยู่ของเธอ ผมก็ขับรถมาไปส่งเธอที่บ้าน
ระหว่างทาง
".........................."
".........................."
เราสองคนต่างนั่งเงียบกันทั้งคู่ ผมเองก็รู้สึกอึดอัดไงไม่รู้ก็เลยอยากหาเรื่องคุย
"นี่.... เรื่องจูบอ่ะ... ฉัน.."
"หยุด! ห้ามพูดถึงเรื่องนั้นอีก ฉันจะคิดซะว่าวันนี้เป็นวันซวยของฉันที่จู่ๆก็เดินไม่ดูตาม้าตาเรือไปโดนนายจูบประชดแฟน! " เธอพูดประชดผม ท่าทางโกรธผมไม่น้อย อันที่จริงจูบนั้นมันไม่ได้ห่วยอย่างที่ผมบอกเธอหรอกในทางกลับกันมันกลับทำให้ผมรู้สึกดีเหมือนกำลังเติมพลังความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งๆที่เคยจูบกับผู้หญิงมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ทุกครั้งมันไม่รู้สึกแบบนี้ จนได้มาเจอเธอ.....แปลกจริงๆ
"หึ ก็แค่จะบอกว่าฉันไม่น่าหลงผิดจูบเธอเลย" ทั้งที่ใจคิดอีกอย่างแต่ปากดันเสือกพูดอีกอย่าง ปัดโธ่! เป็นเ..ี้ยไรวะ!
"............…......" ทุกอย่างกลับไปเงียบสงบอีกครั้งหลังจากที่เราคุุยกันได้เพียงสามประโยคได้ยินเพียงเสียงแอร์ที่เปิดไว้ เนิ่นนานไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปากของเราทั้งคู่ ผมชำเลืองมองเธอเล็กน้อยแต่ทว่าเธอหลับไปแล้วผมจึงค่อยๆชะลอความเร็วลงแล้วจอดข้างทางเพราะเห็นว่าเธอนอนขดคอตกอยู่ถ้าตื่นขึ้นคงต้องปวดคอแน่ๆแล้วบังเอิญว่าผมไม่ได้หล่ออย่างเดียวไงใจผมก็หล่อมากด้วยก็เลยใจดีจัดท่าให้นอนสบายๆ^.^
แต่ขณะที่ผมกำลังก้มลงกดเอนเบาะลงให้เธอก็พลิกตัวพอดีจึงทำให้หน้าของผมกับเธออยู่ห่างกันแค่คืบจนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจเข้า-ออกอุ่นๆเป่ารดใบหน้าผมอย่างสม่ำเสมอเวลาเธอนอนใบหน้าของเธอเหมือนเด็กไร้เดียงสาแก้มอมชมพูกับริมฝีปากอวบอิ่มที่ผมพึ่งจะสัมผัสมันมาเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วใบหน้าของผมเริ่มเคลื่อนเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆอย่างกับต้องมนต์สะกดอะไรซักอย่างเหมือนกับว่าริมฝีปากอวบอิ่มนั้นกำลังเชิญชวนให้ผมสัมผัสมันอีกครั้ง
( มน )
ฉันรู้สึกเหนื่อยบวกกับตอนนี้ก็ดึกมากแล้วร่างกายก็เลยอ่อนล้าจึงเผลอหลับไปทั้งที่ตอนแรกไม่ไว้ใจอิตาบ้าปากเสียข้างๆแต่ก็ช่วยไม่ได้เมื่อร่างกายอยากพักผ่อนรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างครอบครองริมฝีปากของฉันเอาไว้เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าอิตาบ้าข้างๆกำลังจูบฉันอยู่เห็นดังนั้นฉันจึงใช้มือทั้งสองข้างทุบลงที่อกแกร่งของเขาด้วยแรงท่าที่มีอยู่แต่ก็ไร้ผลเช่นเคยมันจะมากเกินไปแล้วนะ!!เขาเริ่มจูบเม้มริมฝีปากของฉันหนักเบาสลับกันจนตอนนี้ร่างกายฉันเริ่มควบคุมไม่อยู่หัวใจเต้นแรงมากๆแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกได้เลยมือข้างหนึ่งของเขาเลื่อนมารวบมือทั้งสองข้างของฉันที่ทุบอกเขาเบาลงเรื่อยๆไว้ส่วนอีกข้างก็เชยคางของฉันขึ้นรับรสจูบที่นุ่มนวลของเขาที่ชวนให้ริมฝีปากฉันขยับจูบตอบฉันเกลียดตัวเองที่สุดทำไมถึงยอมให้ผู้ชายคนนี้ที่พึ่งเจอกันครั้งแรกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีได้เกลียดร่างกายที่ยอมตอบสนองเขาทุกอย่าง! กล้าทำเรื่องน่าอายแบบนี้ได้ยังไงกัน!!!
ริมฝีปากของเราทั้งคู่สัมผัสกันเนิ่นนานจนตอนนี้สติของฉันเริ่มหายไปเรื่อยๆจู่ร่างกายฉันกลับรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มของเตียงและมือปลาหมึกของเขาที่กำลังค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปหยุดอยู่ที่บริเวณสะดือแล้วค่อยๆเลื่อนเข้าไปใต้ชายเสื้อสติของฉันเริ่มมีมากขึ้นจากเดิมฉันจึงปัดมือปลาหมึกของเขาออกแล้วพยายามดันอกเขาออก
"ฮื่ออ..." เขาคางเสียงต่ำเหมือนว่าไม่ชอบใจนักที่ฉันทำแบบนั้น
"อื้ออ อุดอ๊ะ" [นี่ หยุดนะ] ฉันพยายามพูดแต่ก็ทำได้แค่เสียงอู้อี้
"หยุดพูดน่าาา" เขาถอนริมฝีปากออกจากฉันก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า
"ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ " ฉันพูดขอร้องเขา ไม่สนใจแล้วว่ามาที่นี่ได้ยังไงขอเพียงรอดพ้นจากเงื้อมมือผู้ชายคนนี้ให้ได้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง
"..................."เขาหยุดทุกการกระทำแต่ยังคงค้างอยู่บนตัวฉัน ไม่มีคำพูดใดจากเขาและฉัน เขาจ้องมองฉันเหมือนกับกำลังใช้ความคิดอยู่ น้ำตาของฉันที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไหลอาบทั้งสองแก้มเสียงสะอื้นเริ่มเพิ่มขึ้น
"ฮึกฮือ ยะ อย่าทำอะไร ฉะ ฉัน ละเลย ฮืออออ T T " ยิ่งพูดเสียงสะอื้นก็ยิ่มมีมากขึ้นความรู้สึกตีกันยุ่งไปหมดทั้งเกลียดตัวเองที่ตอนแรกยอมเผลอใจกับรสจูบของเขาเกลียดเขาที่ทำแบบนี้กับฉันทั้งที่รับปากจะไปส่งบ้านแล้วแท้ๆแล้วก็กลัวกลัวเขากลัวการกระทำทุกอย่างของเขา
"หยุดร้องได้แล้ว ไม่ทำอะไรแล้ว" เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล อบอุ่น ต่างจากตอนแรกที่เจอกัน
"......................." ฉันยังไม่กล้วพูดอะไรต่อ
" ฉัน......ขอกอดเธอแบบนี้ได้ไหม " เขาถามฉันแต่กลับไม่รอฟังคำตอบพร้อมกับนอนลงซ้อนข้างหลังฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดจนหลังฉันแนบกับแผ่นอกกำยำของเขาใบหูฉันสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่เป่ารดอยู่ใกล้ๆกับซอกคอจนรู้สึกจั๊กจี้แต่พอโดนเป่ารดเรื่อยๆกลับรู้สึกชินและผอยหลับไป
ความคิดเห็น