คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
INTRO
บนโลกนี้ยังมีดินแดนที่เป็นอีกมิติหนึ่งของโลกมนุษย์ดินแดนที่มีแต่ผู้ใช้พลังซึ่งที่แห่งนี้สามารถเชื่อมต่อกับโลกมนุษย์ได้ผู้ใช้พลังมีรูปร่างหน้าตาไม่แตกต่างอะไรกับชาวโลกเลยแม้แต่น้อยมีเพียงสองสิ่งเท่านั้นที่สามารถแยกระหว่างผู้ใช้พลังกับมนุษย์โลกได้นั่นก็คือพลังเหนือธรรมชาติและสัญลักษณ์ประจำตัวของพวกเค้ามีเพียงผู้ใช้พลังเท่านั้นที่จะเห็นสัญลักษณ์ของผู้ใช้พลังด้วยกัน
ผู้ใช้พลังเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ฮอซ หรือชาวฮอซมีตำนานเล่าว่าเมื่อหลายร้อยปีก่อนฮอซเพศชายซึ่งเป็นผู้สูงศักดิ์ได้พบรักกับหญิงสาวธรรมดาที่เป็นมนุษย์โลกทั้งคู่ได้ให้กำเนิดทารกเพศชายครึ่งฮอซครึ่งมนุษย์ต่อมามีชาวฮอซผู้หนึ่งซึ่งเป็นศัตรูกับฮอซหนุ่มผู้นี้ได้ใส่ความว่าทารกแรกเกิดนี้ไม่มีสัญลักษณ์พลังเฉกเช่นชาวฮอซจึงเสนอต่อราชาแห่งฮอซให้เนรเทศเด็กทารกแรกเกิดให้ไปอยู่โลกมนุษย์ฮอซหนุ่มกับมนุษย์สาวจึงจำต้องพรากจากกันและไม่มีผู้พบเห็นหญิงสาวและทารกน้อยอีกเลยนับแต่นั้น...แต่ใน...
"นี่! ยัยมณมานั่งทำไรตรงนี้เนี่ย"
เฮือก!!
"โถ่ วรามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตกใจหมดเลย ฉันก็กำลังอ่านตำนานฮอซอยู่น่ะสิ"
"นี่แกยังไม่เลิกงมงายกับตำนานที่ครูอลิสเล่าให้ฟังอยู่อีกหรอ มันก็แค่ตำนานน่าอย่าไปใส่ใจเลย"
"แต่.." ฉันที่กำลังจะเถียงกลับต้องหยุดเพราะยัยวราพูดขัดซะก่อน
"ไม่มีต่งมีแต่อะไรทั้งนั้นปิดเลยๆ"ไม่พูดเปล่ายัยเพื่อนคนนี้ก็แย่งหนังสือ 'ตำนานฮอซ' ในมือไปจากฉันเฉยเลย อ้อ! นี่ฉันยังไม่แนะนำตัวใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร ^^ ฉันเป็นนักศึกษาปี 2 ของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ฉันรู้สึกสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับตำนานของฮอซมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร หลังจากที่ครูอลิสครูที่มหาวิทยาลัยเข้ามาสอนแทนชั่วคราว ครูคนนี้แปลกมากทั้งรูปร่าง หน้าตา อายุ บุคลิกของท่านไม่เหมาะกับวิชาประวัติศาสตร์เลยแม้แต่น้อยแต่กลับรู้แทบทุกเรื่องอย่างกับเคยผ่านช่วงนั้นมาทั้งประวัติศาสตร์ของประเทศและสากลแถมตอนท้ายชั่วโมงท่านได้เล่าตำนานของฮอซให้ฟังและพูดเป็นนัยว่าให้ไปหามาอ่านซะ =.=
"โหย ก็ฉันสนใจเรื่องนี้อ่ะ แกจะมาขัดฉันทำไมเนี่ย"
"นี่แกลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้เราต้องไปทำอะไร"
"ทำไรอ่ะ" ฉันตอบเพราะจำไม่ได้จริงๆ
"ก็ฉันกับแกต้องไปงานวันเกิดพี่รหัสฉันไง จำไม่ได้หรอวะ"
"อะ เออว่ะ ลืมสนิทเลยอ่ะงั้นรีบกลับเถอะ"
หลังจากนั้นฉันกับยัยวราก็กลับบ้าน อ้อๆ ลืมบอกอีกเรื่องฉันกับยัยเนี่ยไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันนะแต่ยังเป็นเพื่อนบ้านกันอีกด้วยฉันย้ายบ้านมาอยู่ที่นี่และบังเอิญที่บ้านเราสองคนอยู่ติดกันเรียนก็เรียนคณะเดียวกันด้วยก็เลยสนิทกันมาก
ที่ผับ A
ตอนนี้ฉันกับยัยวรามาถึงที่ที่รุ่นพี่นัดจัดงานวันเกิดแล้วก็อย่างที่วราบอกไปวันนี้เป็นวันเกิดของพี่รหัสของยัยวราเองยัยวราแต่ก่อนจะมาที่นี่ได้นี่ก็ลำบากแทบแย่เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะคุณพี่ชายสุดที่รักของฉันน่ะสิจะไม่ยอมให้ฉันมาฉันมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อพี่นนท์เป็นคนอบอุ่นใจดีแต่ก็มีแอบดุบ้างแล้วก็หวงฉันเอามากๆจะออกไปไหนทีก็ต้องขอพี่ชายก่อนเป็นคนแรกและอีกอย่างตอนนี้พ่อกับแม่ก็ลาพักร้อนไปฮันนีมูลกันสองต่อสองกันไม่มีกำหนดกลับฉันก็ต้องอยู่ในความดูแลของพี่ชายแต่ยังดีที่พ่อแม่ของวราไปช่วยพูดให้ก็เลยออกมาได้^.^
ฉันกับวราเดินเข้าไปในผับ ผับแห่งนี้เป็นของรุ่นพี่ที่จบไปแล้วฉันเองก็เพิ่งจะมาที่ผับแห่งนี้เป็นครั้งแรกและปาร์ตี้วันนี้ก็เป็นปาร์ตี้งดดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอลเพราะงานเลี้ยงนี้ส่วนมากจะมีแต่ผู้หญิงวราเดินนำฉันเข้าไปในโซนที่เป็นโต๊ะของรุ่นพี่ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยกับพี่ๆที่เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วพี่พิมพ์เจ้าของงานวันนี้ก็ทักเราสองคน
"อ้าว น้องมณกับยัยวรามาแล้วหรอ มานั่งตรงนี้สิจ๊ะ"
"โหยเจ้พิมพ์อ่ะ เรียกมณว่าน้องแต่เรียกฉันว่ายัยวราซะงั้น สองมาตรฐานอ่ะเจ้"ยัยวราบ่นให้พี่พิมพ์แบบไม่จริงจังนัก
"ฮ่าฮ่า ก็แกเป็นน้องรหัสฉันนี่ น่าจะชินได้แล้วนะยะยัยวรา" ^^
"เจ้อ่ะ อ้อ! นี่เจ้ ของขวัญวันเกิดเจ้ปีนี้ขอให้เจ้ส๊วยวันส๊วยคืนนะเจ้นะ ^[+++]^ "
"แหม ขอบใจจ่ะ ยัยน้องรหัสผู้น่ารักของเจ้ แต่เมื่อกี๊อวยว่าสวยหรือซวยนะ "
"สวยจ่ะเจ้ สวย ไม่ใช่ซวย อิ๊อิ๊"
"ส่วนนี่ของมณค่ะพี่พิมพ์ ขอให้พี่พิมพ์มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงน่ารักแบบนี้ตลอดไปนะคะ^^" ฉันยื่นของขวัญให้พี่พิมพ์บ้าง"ขอบใจจ่ะน้องมณ วันนี้สั่งเต็มที่เลยนะพี่ทุ่มไม่อั้น"
"งั้นวราไม่ยั้งเลยนะเจ้" ^(++)^
"อ๊ะๆๆแต่อย่าลืมนะว่างดแอลกอฮอลนะจ๊ะ"
"ค่าบบบ" =.=
พอฉันกับวรานั่งดื่มน้ำอัดลมกับกินอาหารที่สั่งมาไปพลางๆพร้อมกับนั่งดูพี่ๆโยกย้ายออกสเต็ปลีลากันอย่างสนุกสนานพวกเราก็นั่งหัวเราะกับท่าเต้นที่แสนจะพิสดารของเหล่ารุ่นพี่ผู้ชายอันแสนน้อยนิดสักพักฉันก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาก็เลยถามทางจากรุ่นพี่ที่เพิ่งจะกลับเข้ามาพักเพราะตอนนี้ยัยวราทนดูอยู่เฉยๆไม่ได้ออกไปดิ้นกับพวกพี่ๆแล้วตอนนี้
ฉันเดินมาตามทางที่รุ่นพี่บอก ระหว่างทางก็เดินผ่านกับโต๊ะของนักท่องราตรีที่มีมากมายหลายเชื้อชาตินั่งดื่มบ้างออกไปสเต็ปแดนซ์บ้างบางรายนี่ทำเอาฉันต้องรีบเดินหนีให้ไกลที่สุดเพราะทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างไม่อายฉันก็รู้ดีถ้ามาในที่แบบนี้ก็จะเจอแต่เรื่องแบบนี้แหละฉันไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกนะแล้วก็ไม่ได้เป็นคุณหนูจ๋าอะไรฉันก็มีแอบเที่ยวบ้างไรบ้างแต่ก็แค่เที่ยวพอให้เป็นประสบการณ์ก็พอ
พอฉันฝ่าฝูงชนคนนับร้อยออกมาได้ฉันก็ตรงดิ่งเข้าไปที่่ทางเข้าห้องน้ำทันทีแต่ระหว่างทางแคบๆก่อนจะถึงห้องน้ำก็มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนคุยกันอยู่ท่าทางกำลังทะเลาะกันอยู่ซะด้วยแต่ก็มีทางพอที่ฉันจะสามารถผ่านไปได้ฉันจึงค่อยๆเดินผ่านไป
หลังจากที่่ฉันทำธุระเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำแต่คนทั้งคู่ก็ยังยืนทะเลาะกันอยู่ที่เดิมและเท่าที่ฉันสังเกตุไม่มีใครมาเข้าห้องน้ำระหว่างที่ฉันเข้าเลยแม้แต่คนเดียวคงมีแต่ฉันล่ะมั้งที่กล้ามาเข้าฉันกำลังจะเดินผ่านทั้งสองคนไปจู่ๆผู้ชายที่ยืนพิงกำแพงก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"เดี๋ยว....อย่าพึ่งไป" ไม่พูดเปล่าอีตานี่ก็คว้าแขนฉันแล้วดึงบังคับให้หยุดเดิน"
"ทำอะไรน่ะ ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ อุ้ป..." พอฉันพูดจบเขาก็ดึงฉันเข้าไปหามือทั้งสองข้างของฉันปะทะเข้ากับออกแกร่งของเขาก่อนที่เขาจะช่วงชิงริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวฉันเองก็พยายามต่อต้านจูบที่จาบจ้วงนี้แต่ก็ไร้ผลริมฝีปากหนาบดเคล้าริมฝีปากของฉันอย่างช่ำชองดูดเม้มจนเกิดเสียงและพยายามจะแทรกลิ้นของเขาเข้ามาแต่ฉันก็เม้มปากไว้แน่นมือข้างหนึ่งของเค้ายกขึ้นมาจับที่แก้มของฉันส่วนอีกข้างก็รวบมือทั้งสองของฉันเอาไว้แนบอกฉันพยายามดิ้นอีกครั้งแต่ก็ไร้ผลเช่นเคยก่อนที่สติที่มีอยู่ของฉันกำลังจะหายไปจู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดข้างๆหูดังขึ้นพร้อมกับแรงกระชากตัวฉันออกจากเขาเรียกให้สติของฉันกลับคืนมา
กรี๊ดดดดดดดดดด! กรี๊ดดดดดดดดดด!
"ภพ!!! ทำไมคุณทำแบบนี้กับแองจี้ล่ะคะ!"
"ผมทำอะไร" ไอ้หน้าด้านพูดออกมาหน้าตาเหรอหราเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด อยากตะโกนแบบอยาบๆออกไปจริงเลยว่า 'มึง จูบ กู!' ฮึ่ย!!!!
"ก็คุณจูบมันต่อหน้าแองจี้ได้ยังไง!"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรหนิ ผมกับคุณเราเลิกกันแล้วนี่"
"แต่แองจี้ไม่เลิก! ยังไงก็ไม่เลิก!"
"แต่ผมจะเลิก ไป!..."
ฉันที่กำลังฟังคนทั้งคู่เถียงกันเรื่องเลิกไม่เลิกอะไรก็ไม่รู้จู่ๆไอ้หน้าด้านนี่ก็ดึงมือฉันให้เดินออกจากตรงนี้
"ภพ!! นี่! ภพจะไปไหนอ่ะ กลับมาคุยกับแองจี้ให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เสียงของยัยแองจี้อะไรนั่นดังอยู่ข้างหลังฉันกับอิตาคนฉวยโอกาสนี่
จนตอนนี้ฉันกับนายนี่ก็กลับเข้ามาในฝูงชนที่กำลังโยกย้ายกับอยู่
"ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อยไง!"ฉันตะโกนบอกแข่งกับเสียงเพลงพร้อมกันพยายามแกะมือปลาหมึกของหมอนี่ออกแต่ก็ไม่เป็นผลเช่นเคย
"อยู่เฉยๆเหอะน่า"
"จะอยู่เฉยได้ไงเล่า ก็นายเพิ่งจูบฉันนะ อิตาบ้า!"เขาพาฉันฝ่าผู้คนออกมาจนตอนนี้เรากำลังยืนอยู่ที่ลานจอดรถมั้งถ้าเดาไม่ผิด
"เธอก็ยอมให้ฉันจูบเองไม่ใช่หรอ" เออ! ยอมรับว่าตอนหลังๆอ่ะยอมก็คนมันสู้ไม่ได้นี่หว่า
"จะบ้าหรอ นายเองนั่นแหล่ะที่ดึงฉันเข้าไปจูบอ่ะ"ฉันเถียงกลับ
"จูบไม่ได้เรื่องแล้วยังมาทำเป็นพูดดี"
หนอยยยย ว่าใครจูบไม่ได้เรื่องฮะ! ที่จูบไม่ได้เรื่องเพราะเป็นจูบแรกของฉันต่างหากเว่ย! อุตส่าจะเก็บจูบแรกไว้ให้สามีในอนาคตของฉันคนเดียว ฮึ่ย! แต่กลับโดนนายแย่งมันไป!
"นายว่าใครจูบไม่ได้เรื่องห๊ะ!"
"จะใครซะอีก ก็เธอไง"
"หนอยยย ขโมยจูบฉันยังไม่พอ ยังจะมีหน้ามาว่าจูบฉันอีกหรอ นี่แหน่ะๆๆๆ" ฉันใช้กำปั้นทั้งสองข้างตีที่แขนและลำตัวของหมอนี่รัวๆ
"เฮ้นี่! หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้เลย"
"นี่แหน่ะๆๆ"ฉันทุบต่อไม่ยั้ง
"บอกให้หยุดไงวะ!"
"........................."ฉันเงียบพร้อมกับหยุดตามที่เขาสั่งโดยอัตโนมัติ ไม่รู้เพราะอะไรหรือเพราะเขาตะหวาดใส่ฉัน
"หรือเธอ.......อยากให้ฉันใช้กำลังมากกว่าจูบ....กับเธอ"อิตานี่ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของเขาที่เป่ารดแก้มฉัน
"......................."
จู่ๆฉันก็ยืนแข็งทื่อกับคำพูดของเค้า
"ไม่ตอบฉันจะแปลว่า ใช่ งั้นไป ขึ้นรถกัน"
"นะ นาย จะพาฉันไปไหนเนี่ย"ฉันเรียกสติกลับคืนมาได้ อีกครั้งแล้วถามเค้าออกไป
"ก็...........ไปใช้กำลังกันไง"
ปล. โทรศัพท์ลงรูปไม่ได้ เอาอินโทรมาลงก่อนนะคะ ถ้าพอจะมีลีดเดอร์มาอ่านจะลงให้ต่อน๊า ^^
เม้นบอกได้เลยนะจ้ะ
#เรื่องเก่าขอไม่ต่อแล้วนะคะ ^^ (ไรท์ดราม่า T T )
ความคิดเห็น