~-~ บทความ ดีดี ~-~

ลำดับตอนที่ #108 : สุดแผ่นฟ้า...ความรัก

ฟ้าครึ้ม ฝนพรำ
กลิ่นชื้นลอยมาเตะจมูก
ฉันได้แต่เฝ้ามองเม็ดฝนตกกระทบที่กระจกหน้าต่าง
นั่งกอดเข่า เหงา...เหงา ลำพัง
ไม่ได้คิดถึงเธอหรอกนะ ที่รัก
ที่หน่วยตาชื้น...ชื้น ก็เพราะสายฝน

สายฝนช่วงต้นหนาวชวนเหงา
จนหัวใจมันอดไม่ได้...ที่จะเหงา
ฉันรู้ตัวดี... ก็สัญญากับเธอแล้ว
จะเข้มแข็ง
จะเติบโต
และจะยัง...รักเธอ

เราไกลกันเหลือเกินนะคนดี
บางครั้งก็อยากจะติดตามหัวใจข้ามฟ้าไปที่อีกซีกโลก...
อยากพบ อยากพูดคุย อยากสัมผัส
เพราะความคิดถึงมันท่วมท้นเต็มอก
เพราะความรักมันเอ่อล้นท่วมใจ
แต่... ก็ไม่อาจทำตามใจปรารถนา

ฉันทำได้แค่เพียงนั่งกอดเข่า มองม็ดฝนร่วงหล่นต่อไป
รอบกายว่างเปล่า... เงียบเหงา
อ้อมกอดอบอุ่นที่เคยคุ้น... อยู่ไกลเหลือเกิน
ขาดเธอเสียคน... ก็เหมือนไม่มีใครอื่นในโลกนี้
ให้อภัยฉันด้วยนะที่รัก ที่หัวใจดวงนี้อ่อนแอเหลือเกิน
แต่ฉันรู้ว่าเธอคงเข้าใจ และคงจะบอกฉันทั้งรอยยิ้มอบอุ่นเช่นเคย
...อย่างน้อย ก็ยังอยู่บนโลกใบเดียวกัน...

นั่นสินะ...
อย่างน้อยฉันก็แน่ใจได้ว่า
ที่สุดแผ่นฟ้า... ความรักของฉันอยู่ที่นั่นเสมอ