~-~ บทความ ดีดี ~-~

ลำดับตอนที่ #110 : ข้อความสุดท้ายแด่คนโกหก

อย่าถามได้ไหมว่าทำไมฉันต้องเดินจากมา
อย่าถามได้ไหมว่าทำไมฉันต้องทำแบบนี้
ถามตัวเองก่อนจะดีไหมว่าทำสิ่งใดลงไปแล้วบ้าง
ถามตัวเองก่อนจะดีไหมว่าสิ่งที่ทำลงไปถูกต้องแล้วหรือ

หลอกลวง...ยังพอทน
ทรยศ...นั่นอาจเป็นความเข้าใจผิด
เสแสร้ง...ก็คิดว่าอาจมีเหตุผล
แต่รู้ไหมเมื่อนำมารวมกัน...
มองโลกแง่ดีแค่ไหน...โง่อย่างไร
ก็ยังต้องเสียน้ำตา...
สิ่งเหล่านี้ทำร้ายใครต่อใคร...หลายคน
โดยเฉพาะคนที่จริงใจมาตลอด
แต่คนเหล่านี้คงไม่มีค่า...จึงทำกันได้ลงคอ

ความสัมพันธ์มันสร้างยาก
ระยะเวลาไม่อาจยืนยันว่าทุกสิ่งจะมั่นคง
ระยะเวลากลับทำให้ทุกอย่างพังทลาย
เพราะระยะเวลาพิสูจน์ความจริงทุกอย่างให้เปิดเผย
ทำลายทุกสิ่ง...ง่ายดาย...ชั่วพริบตา

คิดให้ดีได้ไหม...ก่อนตัดสินใจกระทำ
อย่างน้อยก็รู้สึกตัว...ว่ากำลังจะทำอะไร
อย่าทำเพียงแค่ส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่รู้เรื่องและไม่ได้ทำ
อย่าโทษว่าคนอื่นไม่ดี
อย่าบีบน้ำตาเรียกความสงสาร
อย่าคิดว่าเดินหนีปัญหาแล้วทุกสิ่งจะจบ
เศษซากสิ่งที่โดนทำลายยังอยู่
รอยแผลต่อให้จางเท่าไหร่ก็ยังเป็นรอยแผล
และบางแผล...กาลเวลาก็ไม่อาจลบเลือน

ทำได้แค่มองตาฉัน...แล้วบอกว่าทุกสิ่งเป็นเพียงข่าวลือใช่ไหม
แต่จะให้ฉันทำอย่างไรในเมื่อฉันรู้ความจริงแล้ว
...จากทุกคนที่ไม่โกหก...
ความจริงไม่เคยตาย...ไม่รู้หรือ
แต่จนวันนี้ยังมาโกหกกัน...ทำไปเพื่ออะไร

รู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังมีความสุขบนความทุกข์ผู้อื่น
รู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังหัวเราะอยู่บนคราบน้ำตาคนรอบข้าง
เคยคิดว่าความสัมพันธ์นี้มีค่า...สุดท้ายฉันก็คิดไปเอง
เมื่อพบว่าคนๆหนึ่งที่เคยไว้ใจ
กลับสนใจแต่...ตัวเอง

เสียใจที่ต้องพูดและทำอย่างนี้
นานแค่ไหนแล้วกับการที่ฉันต้องทนอยู่
จบกันเสียที...เส้นความอดทนขาดผึง
อยากให้รู้ไว้สักครั้ง
"ไม่มีคำว่าอภัยสำหรับคนไม่สำนึก"
บางสิ่งแตกสลายไป...ร้องไห้เสียใจ
แต่เมื่อความสัมพันธ์นี้จบลง
ฉันกลับต้องหัวเราะ...ดีใจ
จะโกหกต่อไปก็เชิญ...แต่โกหกตัวเองให้ได้ด้วยแล้วกัน