~-~ บทความ ดีดี ~-~

ลำดับตอนที่ #66 : กาลครั้งหนึ่งแห่งความทรงจำ

เรื่องมีอยู่ว่ามีเด็กหญิงกับเด็กชายอายุ 7 และ 8 ขวบ ตามลำดับ ทั้งสองอยู่ในตระกูลที่ค่อนข้าง มีหน้ามีตาในวงสังคม
++++
+++
++
+
วันหนึ่ง...เมื่อมีงานสังคมอย่างเช่นเคย เด็กหญิงก็ติดตามพ่อแม่ไปร่วมงานดังกล่าว
ภายในงานมีฟลอร์เต้นรำพร้อมวงดนตรี ด้วยความที่เด็กหญิงเป็นคนที่ชอบในเสียงดนตรี จึงออกไปเต้นรำคนเดียวด้วยความสนุกสนาน ร่าเริง ตามประสาเด็กๆ
+
++
+++
++++
ไม่นานก็รู้สึกว่ามีคนมาจับมือ เด็กหญิงมองหน้าคนที่จับมือตน เธอพบเด็กชายที่ตัวสูงกว่าเธอ เด็กหญิงยิ้มให้ พร้อมกับจับมือเต้นรำกันเหมือนผู้ใหญ่ ทั้งๆที่ทั้งสองคนก็เต้นรำไม่เป็นหรอกนะ เพราะยังอยู่ไม่ถึง ป.3 เลย
++++
+++
++
+
ทั้งสองคนเต้นรำกันด้วยความสนุก ระหว่างนั้นก็มีผู้ใหญ่รอบๆงาน พากันถ่ายรูป การเต้นรำคู่กันของเด็กๆ จนเวลาผ่านไป จาก 2 ทุ่ม เป็น 3 ทุ่ม เป็น 4 ทุ่ม จนรู้สึกเหนื่อยและอยากกินขนมบนโต๊ะในงานแล้ว
+
++
+++
++++
จึงแยกย้ายกันไปหาพ่อแม่ และนั่งกินขนม...มีประกาศจากพิธีกรขึ้นมาว่าในงานนี้มีการประกวดการเต้นรำขวัญใจสโมสร ซึ่งได้แก่ คู่ของเด็กหญิงตัวเล็กๆชุดดอกไม้สีชมพูและเด็กชายน่าตาคมเข้ม ตรงกลางฟลอร์
++++
+++
++
+
ใกล้เวลากลับ...พ่อแม่ของทั้งสองคนก็เดินไปทักทายกัน เด็กทั้งสองคนยิ้มให้กันพร้อมโชว์ของที่ระลึกจากการเต้นรำแก่กัน พ่อแม่จึงแนะนำให้ทั้งสองรู้จักชื่อกัน จะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน
หลังจากงานวันนั้น...มีงานสังคมเมื่อไรจะพบเด็กทั้งสองเต้นรำกันดังเช่นครั้งแรกที่ได้เจอกันอยู่เสมอ
+
++
+++
++++
เมื่อเด็กหญิงจบชั้นอนุบาล 3...ต้องขึ้น ป.1 โรงเรียนใหม่ ก็ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเด็กชายซึ่งแก่กว่าเธอ 1 ปี ทั้งสองมักจะเล่นด้วยกัน เด็กชายจัดให้เด็กหญิงนั่งอยู่ที่นั่งเดียวกันกับตนเมื่อครั้งตนเองอยู่ ป.1
++++
+++
++
+
ระหว่างนั้น...ทั้งสองก็สนิทกัน เพราะเจอกันทั้งที่โรงเรียน และที่งานสังคม
เหตุการณ์เปลี่ยนไป...ครอบครัวของเด็กหญิงต้องย้ายไปอยู่อีกจังหวัด ทั้งสองจึงขาดการติดต่อกันตั้งแต่นั้น
+
++
+++
++++
เวลาผ่านไป 9 ปี ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์...ถึงตอนนี้จากเด็กหญิงก็กลายเป็นเด็กสาวหัวกะทิชั้น ม.3 จากเด็กชายก็กลายเป็นชายหนุ่มที่เป็นนักเรียนเตรียมทหารปี 1 โรงเรียนของเด็กหญิงมีโครงการให้มีการแนะแนวเข้าโรงเรียนเตรียมสำหรับนักเรียนชาย เด็กหญิงพบเด็กชายคนนั้นอีกครั้ง ตอนแรกเธอจำเค้าไม่ได้เลยเพราะเรื่องราวมันผ่านมานานเหลือเกินแล้ว
++++
+++
++
+
จนมีการแนะนำตัวผู้มาแนะแนว...เธอจำชื่อและนามสกุลของเค้าได้ เธอจ้องมองเค้า แล้วมีอาการดีใจที่ได้พบเพื่อนสนิทคนเก่า เธอจ้องหน้าเค้า แต่ไม่มีท่าทีใดที่แสดงว่าเค้าจะจำเธอได้ เย็นวันนั้นเธอดีใจมากที่ได้พบเค้า แต่ก็ยังหวังในใจว่าอยากให้เค้าจำเธอได้เช่นกัน
+
++
+++
++++
1 ปีผ่านไป ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์เช่นกัน...บัดนี้เด็กหญิงได้ย้ายโรงเรียนแล้ว เธอสอบเข้า ม.ปลาย ที่โรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง เธอเป็นเด็กกิจกรรม เป็นว่าที่ กรรมการนักเรียนในปีต่อไป เธอจึงต้องฝึกงานกับรุ่นพี่ในปีนี้ วันนี้ โรงเรียนของเธอได้จัดกีฬาประเพณีระหว่างโรงเรียนของเธอ กับของเด็กชาย
++++
+++
++
+
เธอนึกออกทันทีว่า...นักเรียนที่มาร่วมเป็นชั้นปีเดียวกับที่เด็กชายอยู่ เธออาจจะได้พบกับเค้าอีกครั้ง
+
++
+++
++++
เมื่อพิธีจบ...ทั้งสองโรงเรียนได้ทำการร้องเพลงและจับมือกัน แต่เธอยังไม่ทันจับมือกับใครเพลงก็จบลง เธอหันไปมองข้างๆ เธอเรียกชื่อเด็กชายขึ้น ชายหนุ่มหันหน้ามามองด้วยสายตาที่มีคำถาม
เธอถามเค้าว่า...จำกันได้หรือไม่ ชายหนุ่มบอกว่าจำไม่ได้ เด็กหญิงยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกเลยเพราะถ้าเธอเป็นเค้าเธอก็คงจะจำไม่ได้เช่นกัน
++++
+++
++
+
7 เดือนผ่านไป...แม่ของเด็กหญิงบังเอิญพบกับพ่อของเด็กชายพร้อมตัวเค้า
แม่ชายหนุ่มว่าจำน้องไม่ได้หรือ...เค้าตอบมาว่าไม่เคยลืมแต่ตอนนั้นเด็กหญิงไม่ยอมบอกว่าตนเองเป้นใคร อยู่ๆก็ถามว่าจำกันได้หรือไม่
+
++
+++
++++
เค้าบอกอีกว่า...มักจะมองตู้โชว์เสมอ มันของที่ระลึกจากงานเต้นรำอยู่ มันทำให้นึกถึงเด็กหญิงตัวเล็กๆ
++++
+++
++
+
เย็นวันนั้น...แม่ของเด็กหญิงเล่าเรื่องราวที่ตนเองได้พบให้เธอฟัง
+
++
+++
++++
เมื่อเด็กหญิงเป็นกรรมการนักเรียน...มีโครงการให้กรรมการนักเรียนไปเยือนดรงเรียนของชายหนุ่ม
++++
+++
++
+
เด็กหญิงได้แต่คิดว่า...เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
+
++
+++
++++

คุณล่ะคิดว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป