ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4จุดแปลผัน
อนที่4ุแปลผัน
"อโทษ...อโทษน่ะ....ยอู...อโทษ..."
ผมนิ่ันอยู่อย่านั้น ไม่ล้าแม้แ่ะยับัว ผมไ()ม่เ้าใบุลที่ือ ปาร์านยอล ไม่เยเลย....
"ทำไม้ออโทษ นายไม่รัันไม่ใ่หรอ..." ใ่ นายไม่รัันแล้วะมาอโทษทำไม นที่ผิือผม ไม่ใ่เ้าอร่าสูนี่
"ไม่รู้เหมือนัน ว่าทำไม...แ่พอนายบอว่าะเลิรััน ันรู้สึไม่อยาให้นายไป...ไปับนอื่น...ันมันเลวมาใ่ไหม...ยอูย่า..." ผมำลัฝันไปหรอ? ถ้าฝันริๆ ผม็ไม่อยาะื่นเลยริๆ
"แล้ว แบ ล่ะ นายไม่รัแบหรือไ" ใ่แบฮยอนล่ะ เพื่อนผมน่ะ ทำไมถึเป็นแบบนี้ ทำไมผมถึเป็นนแบบนี้ ผมะแท้าหลัเพื่อนผมอย่านั้นหรอ ั้แ่เมื่อไรันที่ผมเป็นนแบบนี้ อโทษน่ะ แบฮยอน อโทษที่ทำัวแบบนี้
"ัน็ยัรัเาเหมือนเิม ส่วนนาย...ันรู้สึอีอย่า..." เ็บ...ไม่อยาฟัแล้ว ฟัไป็เท่านั่น มีแ่ะทำให้ทุอย่าแย่ล....
"พอเถอะ านยอล อย่าให้วามหวััน ทั้ๆที่นายไม่รั...บอันหน่อยว่านายรัันบ้าไหม...นายิับันแบบนรับ้าไหม....านยอล...อบันหน่อย..."
บอหน่อยเถอะว่าสิ่ที่ันิมันเป็นสิ่ที่นายำลัะพูออมา เหนื่อยั ผมอยาพั...พัทั้ายพัทั้ใ....
Part park chanyeol
"นี่ โยไม่มาเรียนหรอ อิน้วย สอนนี้หายไปทัู้่หรือว่า...ะเเอบไปเทัน?"
เป็นำถามแรที่ผมไ้ยินาแบฮยอน ะใ่มั้ ู่ๆสอนนี้็หายไป หึ! เทหรอ พึ่เอันไ้ไม่ี่วันเอ็มาอ่อหน้าพวผมแล้ว หุหิ ใ่ผมหุหิผมยอมรับ และผม็อบยอู้วยเ่นัน แ่ผมไม่ไ้อบนานเท่าหมอนั้น ผมเริ่มมอหมอนั้นั้แาวันที่หมอนั่นมาสารภาพรัับผม ผมหยุไม่ให้มอไม่ไ้ ทั้ๆที่ผมไม่อยาให้วามหวัหมอนั่น และทุรั้ที่สายาผมสบไปมอยอูผมอบทำสายาเย็นาใส่ เพื่อลบเลื่อน แ่มีอยู่รั้หนึ่ที่ ยอูร้อไห้ วันนั้นผมระวนระวายมา ึยอมโหแบว่าะไปเ้าห้อน้ำ เพื่อไปูนัวเล็ที่ร้อไห้อแเหมือนเ็อยู่หลัึเรีย ผมเห็นไหล่บาไหวโยามแรสะอื้นไห้ แ่นั้นใผม็อ่อนยวบ ทั้ๆที่อยาะปลอบแ่บรรทัานอผมไม่สำวรที่ะปลอบโยน ้ำร้ายอาะไปให้วามหวัอีน็ไ้ ผมึโหว่า แบเรีย และอีอย่า เรื่อที่ยอูถามว่ารัไหม ผมอบเลยว่ายัไม่ถึั้นนั้น แ่ผม็ไม่อยาให้ัวเล็ัใ...ผมเลวมาใ่ไหม...หึ! วามรัหน้าลัวเสมอ...ไม่มีอะไรอิสระเท่าับในหรอ...
"นี่ านยอล เราลอโทรหา โย ีไหม?"
แบเสนอวามิเห็นึ่ผม็เออออไป้วย
"เอาสิเผื่อหมอนั้นไม่สบาย"
ผมพูพร้อมแสวามิเห็นในส่วนที่หน้าะเป็นไปไ้ แบฮยอน็พยัหน้ารับ และโทรศัพท์ทันที
"......."
'ฮะโหล่ว!' เพียไม่นานเ้าอปลายสาย็รับและมาพร้อมับเสียอลม???้วยเ่นัน
"นายอยู่ไหนเนี้ย โย?"
แบถาม้วยวามสสัยว่าเพื่อนนปิแล้วไม่อยาาเรียนเสีย้วย้ำ ถึแม้ว่านะป่วย แู่เหมือนว่าเ้าัวไม่ไ้เป็นอะไรเลย
'อยู่ทะเล!' อบออมาสั้นๆ ไม่มีอะไรเพิ่มเิม
"แล้วนายไปทำไรอะ ไปหาปลาหรอ? ฮาๆๆๆ" แบฮยอนหัวเราะอบใับมุัวเอที่พึ่ะิไ้
'ป่าว...มาพัใ...' พอยอูพูบ หัวใอผม็ระุในทันที
"เฮ้ย ไรอ่ะ พัใไรๆ" แบฮยอนเห็นอีฝ่ายอบลับมาเ่นนั้น็ไป่อไม่ถูเหมือนัน
'ัวเล็ ุยับใรห๊ะ...ไ้เวลาิน้าวแล้วนะ...'
ู่ๆ็มีเสียผู้ายปริศนาอีนเ้ามาในสายแถมยัเรียื่อและพูุยันอย่าสนิทสนม น่าหุหิะมันหมอนี่ือใร เป็นสิ่แรที่ผมิ
'รับ! ้วยผมไปามอิน่อนนะรับ'
อิน? ทำไมถึไปอยู่ที่นั้น? ไป้วยันหรอ? เมื่อไร?.ำถามมามายผุออมาาหัวอผม อารม์ทั้โธทั้หุหิประปนันไปหม
"แล้วนายสอนไป้วยันไ้ไ?" ป็นแบฮยอนที่เป็นนเอ๋ยถถามำถามที่ผมอยาะพูมาที่สุ
'ันเป็นนวนมาเอ...'
เียบ...ผมและแบ่า็เียบัน แ่ปิิริยามัน่าันนิหน่อย ือ แบะอมยิ้มนเร็แ้มไปหม แ่ผมที่อนนี้วามหุหินเริ่ม่อัวึ้นมาเรื่อยๆ
"แล้วนายอยู่ที่ไหนอทะเลล่ะ"
"ภูเ็ ประเทศไทย ันมาหาพี่้วยเี๋ยวอีสอสามวันลับ...'
ผมอยาเอยอู มันอยาเอเา ผมไม่อยาให้เาไปับนอื่น ไม่อยา...
"นี่ แบเราไปสมทบม่ะ"
ผมระิบแบในารที่ะไปโยที่ผมไม่้อออปาพูับยอูเลย แบพยัหน้าหึๆอย่าเห็น้วย
"นี่ โย ไม่้อบอพวันหรอ...เพราะันะไปหานายเอ..."
ัๆๆๆ ฮ้าาาาว่าะลไ้เออุปสรรเยอะมาพิมพ์แล้วหายอารม์าำลัใไม่มี ถ้าใรอยาอ่าน่อ อมเม้น 50 เม้นพอ ไม่ถึไม่อัพแน่ ไรท์ริัๆ (เี๋ยวแ็ใอ่อน-.-?)อ่านเสร็ิาม้วยเน้อ ::>_<:: อ๋อๆแล้วอีอย่าใระแปลผันันน่ะ???ิาม้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น