คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : องก์ที่1 ในห้องบรรทม
อ์ที่1 ในห้อบรรทม
ริ๊! เสียนาฬิาปลุัึ้นในยามเ้า
"อือ"เสียัวเียามุมห้อเริ่มวานหาที่มาอเสียริ่
แอ๊... เสียประูเปิึ้นอย่า้าๆพร้อมับเาร่าอใรัน
"ื่นบรรทมไ้แล้วเพ่ะ"เ้าอเสียพูพร้อมับเินเยื้อย่าเ้ามา
เ็สาวนัยน์าสีแผมยาวรวบผมเป็นหาม้า้วยห่วทอล้อผมำลัร้อเรีย ผ้าแถบสีมพููประายเย็นา นุ่ผ้าถุสั้นแบบโบราลายเฟื่อฟ้าสีทอพื้นำ รัเอว้วยเ็มันา ผิวาวใสสะุา 'าพร เุแ้ว' ำลัเปิผ้าม่านรอบเียึ้นเพื่อรับแสอวันใหม่
"เริ่มวันใหม่แล้วนะเพ่ะพระอ์" าพรย้ำ
"็ไ้ื่นแล้ว" เสียาบนเียอบรับและยันัวลุึ้น
เ็หนุ่มนัยน์าสีแเ่นันผุลุึ้นนั่ ผมฟูาารนอนหลับปิหน้าปิาไปหมแ่ไม่อาบบัใบหน้าหล่อเหลาหมอผู้ที่เิในราวศ์ไ้ ผิวพรราวสะอาและปราศาำหนิใๆ เสื้อผ้าลายลิบทออนั้นสูยับยู่ยี่าารนอนพลิไปพลิมาลอืน เ้าทินรอันีวรฤทธิ์่อยๆนั่อย่า้าๆใ้ผ้าห่มแ่ริๆแล้วพระอ์ทรเป็นที่รู้ัันโยทั่วไปในพระนามว่า 'พระาฬ'
"เ้านี้มีอะไรินบ้าอ่ะ" พระาฬเอ่ยถามอย่าัวเียพร้อมับีนิ้วอีหนึ่ทีนาฬิาปลุ็เียบเสียล
"้นรัวแ้ว่าเ้านี้พระระยาหารเป็นแมัสมั่นับน้ำพริปลาทูเพ่ะ" าพรบอ"อหวานเป็นทับทิมรอบที่พระอ์ทรโปรเพ่ะ"
"ทำเอเหรอ" พระาฬถามยิ้มๆับ้นนปลายอยู่ับผ้าห่ม
"สุฝีมือหม่อมันเียวเพ่ะ"าพรอวพลายิ้มแป้น "พระอ์" าพรถอนหายใเมื่อเห็นว่าพระาฬยัไม่ลุาที่นอน "ลุึ้นไ้แล้วเพ่ะ" พูพลา็ึพะาฬออาผ้าห่มพระาฬพลิัว
"อ้าย!"าพรร้อเธอล้มใส่เียพร้อมับทับพระาฬไปทั้ัว หน้าทิ่มใส่หมอน
"โอ้ย!" ราวนี้เป็นาอพระาฬที่ร้อบ้าแ่เพราะว่าเ็บ
"ะ-อพระราทานอภัยเพ่ะ" าพรรีบลุึ้นนั่พับเพียบที่ปลายเีย แ้มแ หน้าาเลิ่ลั่ทำอะไรไม่ถู
"ทับั้นอีแล้วหนที่พันแล้วมั้" พระาฬบ่นอุบพร้อมับล้วมือวานหาบาสิ่ใ้ผ้าห่ม าพรมอเห็นอาารนั้น็นึสสัยามประสาสาวๆ
"ทรทำอันใฤๅเพ่ะ" าพรถอยห่าออมาหน่อยๆ
"อยู่นี่เอ"พระาฬหยิบุ้าัวหนึ่ึ้นมาาใ้ผ้าห่ม
"หัวปัษาสีแาวนั่นืออันใฤๅเพ่ะ"
"ุ้าอพวมนุษย์นะ" พระาฬอบหยิบหัวแอรี้เบิร์ึ้นมา"อ่ะ ั้นเอามาฝาเอามั้ย"
"ให้หม่อมั้น" าพรเอานิ้วี้หน้าัวเอทำาแบ๊ว
"อื้อ" พระาฬยื่นให้ "เอาไปสิ"
"อบพระทัยเพ่ะ" าพรถวายมือและรับมา
"ไปิน้าวันเถอะ" พระาฬเ้ัวึ้นาเียในทันใที่ท้อร้อ่อยๆมอไปรอบๆ
ภายในห้อบรรทมอพระาฬเ็มไป้วย้าวอาเมือมนุษย์ อย่าเ่นอใ้ส่วนัวเสื้อผ้าและอระุระิอีมามายยัไม่นับรวมนมที่อพะเนินอยู่หลัห้อึ่ถูบบั้วยเรื่อเรือนเบร์ทอำราาแพ เพานถูิรแ่แ้ม้วยสีาวนวลวาทับ้วยลายเมแลูสบายา โมไฟระย้าลาห้อให้แสสว่าไสวอาบไปทั่วบริเว บรราุ้าวาอยู่บนั้นเป็นอทัพราวับะเปิเป็นพิพิธภั์เ็ ผนัสีาวรีมถูแ้ม้วยสีน้ำาลวาเป็นรูป้นไม้ให่ผลนั้นแทนที่้วยรอบรูปที่พระาฬเอาไว้ใส่วามทรำในวัยเยาว์ หน้า่าถูทำ้วยแ้วเพรใสมอทะลุออไปไ้แม้ไม่้อเปิ ภายนอไลสุลูหูลูาเ็มไป้วยบ้านเรือนอเหล่าราษรพระาฬอบยืนที่หน้า่านี้และเฝ้ามอไปยัปลายอบฟ้า พระอ์มอลมาาุที่เือบะสูที่สุในอาาัรนี้ แน่นอนที่นี่ไม่ใ่โลมนุษย์หาแ่ือนรราัยสูรย์หรือที่รู้ัันทั่วไปในื่ออนรยมโล
และที่นี่็ือพระราวัันทราสวัสิ์ที่ประทับอท้าวเวสสุวรรผู้เป็นพระราบิา
ถึอย่านั้นพระาฬเอ็ไม่อบเินไปไหนมาไหนในเพระราานนั้วยถูมอ้วยสายพระเนรที่เหนื่อยพระทัยอพระบิาอยู่บ่อยรั้ ้วยเหุที่พระาฬมิไ้เป็นที่ทรโปรปรานในาร่วยราิัเท่าในั วามรู้สึอเ้าเหนือหัวเอ็รู้สึไปถึหมู่ทหาร้วยนั่น็เพราะพระาฬเอไม่ไ้ื่นอบและำนาในารรบึอาไม่เป็นที่ถูใอเหล่าุนศึทหารหา็เป็นไ้ เพราะเหุนี้พระาฬึอบแอบปลอมัวออไปนอพระราวัเสียบ่อยรั้
มีอยู่หนหนึ่พระาฬหนีออไปนอำแพวัอย่าเยเพียแ่วันนั้นเป็นวันที่ยมโลมีพระราพิธีรับรอ'พระรินทร' ธิาแห่พระยาวาสุรีราันย์อเหล่านาราทั้ปว ท้าวเวสสุวรรทรเรียหาพระาฬให้เ้าเฝ้า าพรึ้อปลอมัวเ้าเฝ้าแทน และปราว่าวามแอุบายนี้ไม่อาลวพระเนรท้าวเวสสุวรรไ้ พระยาวาสุรีทรไม่่อยพอพระทัยนัและเส็ลับวัไปในวันรุ่ึ้น ท้าวเวสสุวรรทรริ้ว้วยพระาฬเป็น้นเหุให้เสียึ่พระราไมรีและโอาสสะวในารทำาร้า เพราะเหุนี้พระาฬับพระบิาึไม่่อยลรอยันั้แ่นั้นมา
"ทรนึถึเรื่อราวเมื่อหนหลัอยู่ฤๅเพ่ะ" าพรถามเมื่อเห็นพระาฬยืนนิ่อยู่ที่ระเบีย เหม่อมอออไปอย่าไรุ้หมาย
"ั้นไม่เอาไหนเลยใ่มั้ย" พระาฬพูลอยๆ
"็อาะรินะเพ่ะ" าพรอบและเินมายืนที่ระเบียเีย้า พระาฬหันมามอเธอ้าๆทำาโ าพรยิ้ม
"เพลานี้พระอ์อาะไม่เป็นที่เี่ยวาในสรรพวิทยา่าๆแ่มิ้าพระอ์้อทรพระปรีาึ้นเป็นแน่หม่อมั้นเื่อว่าพระอ์ัทรพระปรีาสามารถยิ่ว่าพระวศ์อ์อื่นเพ่ะ"
"ทำไมเธอเื่ออย่าั้นล่ะ" พระาฬถาม
าพรยิ้มหวานและอบว่า "เพราะพระหทัยอพระอ์อ่อนโยนนัมีน้ำพระทัย่ออาาประาราษร์ ่อหม่อมั้น ่อผู้ที่อยู่รายรอบ สิ่นี้แล้วะทำให้พระอ์เป็นที่รัยิ่อทุผู้ ไ้รอในเป็นสุล้นเสียยิ่ว่าไ้รอบัลลั์เทวราเสียอีเพ่ะ เ่นนี้แล้วพระอ์ะมิทรพระปรีาไ้อย่าไร"
พระาฬอึ้ไ้แ่มอ"ั้นเป็นแบบนั้นริเหรอ"
"มิผิเพ่ะ" าพรยิ้มให้"พระอ์อย่าทรน้อยพระทัยพระราบิาไปเลยเพ่ะ แม้ว่าเ้าอยู่หัวะทรรัสเปรียบเปรยพระอ์ับพระเษาแรไปบ้าหาแ่พระอ์ทรวินิัยู็ัแ้ึ่พระราประส์เป็นแน่"
ำพูเ่นนี้ลายวามหม่อนหมอในใพระาฬไ้ในระับนึและอุ่นใึ้นเมื่อเห็นผู้รู้ใยัอยู่เีย้า พระาฬเลยยิ้มไ้
"พ่อั้นทำไมเหรอ" พระาฬเลิิ้ว
"อาะ้วยหมายพระทัยให้พระอ์ทรพระปรีาเเ่นพระเษาทั้สอพระอ์ระมัเพ่ะ"
"แ่ั้นไม่อบนี่พ่อโหะนานั้น" พระาฬถอนหายใ
พระาฬนึย้อนหลัไปถึารระทำ่าๆอพระบิาในอีทำให้นพอสยอเล้า มีเพียพระยายมราับพระมฤยูเท่านั้นที่เป็นที่พอพระราหฤทัยระมั พระาฬนึแล้ว็ำ รั้นึพระาฬเอผ่านทวารยมโลลับเ้ามาและทำมนร์บัาเสื่อมภูเาุ้าึถล่มลมาเ็มท้อถนนหลัเ้าเมือ พฤิรรมหลายอย่าอพระาฬ็วนให้น่านในบารั้
พระาฬเินลับเ้ามาในห้อพลานึถึพระเษาึ้นมา
พระยายมราพระเษาอ์ให่อพระาฬนั้นเป็นผู้เี่ยวาในศาสร์หลายแน ทั้ยัทรเป็นนัปรอและุนศึผู้าร์ เหนืออื่นใท้าวเวสสุวรรมอบหมายให้พระยายมราอยำัเหล่าอสูรที่ยัหลเหลืออยู่บนโลมนุษย์และอยุมเหล่าววิานบาปมาลทั์ในแนอเวี หน้าที่นี้ถือว่ามีวามสำัเป็นอันับ้นๆอยมทู็ว่าไ้
มนุษย์นั้นอบีภาพเอาว่ายมโลนั้นเป็นทะเลเพลิมีเรื่อลทั์่าๆเรียรายมีเหล่าวิาร้อโหยหวนอย่าน่าเวทนา แ่วามริแล้วยมโลนั้น็เป็นบ้านเมือเหมือนโลมนุษย์ เป็นนร่าพิภพนามโหฬาร มีประานอาศัยอยู่เ่นันมีสรรพสิ่หลาหลายทั้พรรไม้และสัว์ มโนภาพที่มนุษย์นึินั้นแท้ริแล้วไม่มีอยู่ หาแ่เหล่าวิาั่วะถูผลัลไปในแนอเวีหลุมลึำมืที่อยู่ใ้นรยมโล แนอเวีนั้นอยู่ใ้ปรออพระมฤยูพระเษาอ์รออพระาฬนั่นเอ
หวนลับมาสู่วามิที่พระาฬยัถเถียอยู่ในใ ...แบบนี้้อทำอะไรให้ถูใพ่อบ้าล่ะ... พระาฬิ
าพรเินามหลัพระาฬไปยัห้อเสวย
...ะอร่อยมั้ยน้า... พระาฬิในใ
...พระอ์ะทรโปรมั้ยเนี่ย...าพร็ิเ่นัน
ทัู้่เินมาถึห้อเสวย
ห้อเสวยนั้นถูแ่อย่าหรูหราเรื่อรัว่าๆวิบวับูสะอาา ผนัแวนไว้้วยภาพอาหารเลิศรสและสถานที่ที่วนสุนทรีย์่าๆมามาย โ๊ะยาวทำาไม้สัทอัมันทับ้วยผ้าปูโ๊ะลายนยูามส่า เิเทียนั้ไว้พร้อม่ออไม้เรียรายโยรอบาน้อนส้อมมีล้วนแ่เป็นเรื่อเินราาแพำนวนมาถ้วยมีเิฝัทับทิมวาบนผ้ารอสีทออยู่้านวาอเ้าอี้หัวโ๊ะบ่บอถึวามเป็นเ้านายั้นสู
้นรัวยพระระยาหารนำมาถวาย
พระาฬทิ้ัวลบนเ้าอี้มือนวท้อที่ร้อโรรา"หิวัเลยป้าแม้นแมัสมั่นอร่อยป่าว"
"ลอเสวยูีว่าเพ่ะ"้นรัวยิ้ม
ป้าแม้นเป็น้นรัวอพระาฬเป็นารส่วนัว หิราท่าทาใียถาทอใส่อาหารเ้ามาถวาย ผมสีอเลาบ่บอว่าถวายานมาแ่นานเนิ่นรู ปร่าเ้าเนื้อนิหน่อยทำให้บารั้เวลาเินูลไปบ้าลิ่นหอมอแะทิอบอวลไปทั่วทั้ห้อ
"นี่อย่าไรเพ่ะ"ป้าแม้นยามแ้วใส่แวาลบนโ๊ะ
"หอมัเลย" พระาฬยิ้มเอานิ้วุ่มทีนึแล้วิม
"พระอ์!" าพรเอ็ยั้อนใส่มือพระาฬ "พระระยาหารเปื้อนพระโอษ์แล้วเพ่ะ"
พระาฬเอาผ้าปูโ๊ะเ็ปาะเลย
"หื้มมมส์" าพรเอือม ป้าแม้นยิ้มและรีบลี้ภัยออไป่อน "ทรระทำอ์ให้สมที่พระราโอรสบ้าเถิเพ่ะ เ็รอยเปื้อนออาพระโอษ์็ยัมิสิ้น" าพร่อยๆใ้ผ้าาวนุ่มเ็ปาพระาฬเบาๆ
พระาฬ้อ้าๆ รู้สึประหม่าในารเอาใใส่อย่านี้
"ทรทอพระเนรหม่อมั้น้วยเหุใฤๅเพ่ะ" าพร้ออบ าโเพราะสสัย
พระาฬอึอัิอะไรไม่ออเลยพูว่า "ิน้าวหรือยัล่ะ"
"หม่อมั้นยัมิไ้ทานสิ่ใเลยเพ่ะมัวแ่่วยผู้หนึ่ให้ลุาที่บรรทมอยู่็เลยเพลาไปโแล้ว"
พระาฬัวลีบิเ้าอี้ไปถนั
"ถ้าั้น็อ่ะ" พระาฬยื่นานเปล่าให้
"พระอ์ทรทำอันใเพ่ะ" าพรยืนเอ๋อเหรอ
"ยัไม่ไ้ิน้าวไม่ใ่เหรอิน้วยันสิ" พระาฬั้าวใส่านหา้อนอยู่
าพรพับเพียบลับพื้น้มหน้า "ทรมีน้ำพระทัยามนัแ่นสามัมิอาร่วมโ๊ะเสวยเสมอ้วยพระเ้าพระนายไ้หรอเพ่ะ" าพรส่ายหัวไปมา
"อืมห์ " พระาฬอม้อนรุ่นิ "ั้นเอาี้"
"หะ-หา" าพรอึ้ทำอะไรไม่ถูมอูพระาฬเอาานาม้อนใส่ถาแล้ววาลับพื้นห้อหินอ่อน
"มาสิไม่้อนั่โ๊ะแล้วนะ" พระาฬยิ้มหัวเราะที่ไ้เอานะ
าพร่อยๆนั่ลนใ้วยสุะปิเสธวามรั้นอเ้านาย "เอ่อ-ะีหรือเพ-หับ!" พระาฬัไ่ใส่ปาเธอ่อนที่ะพูบประโย
"ลุยันเหอะ" พระาฬผูผ้าันเปื้อน "ินเยอะๆะไ้มีแร่วยั้นหา้อมูล"
"้อมูลใฤๅเพ่ะ" าพรเี้ยวไปพูไป
"็ารสอบััวยมทูที่ะถึนี่ไล่ะ"
___________ O _____________
ความคิดเห็น