ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผู้ชายยยย+++***
“เอ่อ นาวอนสวัสดีครับ”
โอ้พระเจ้านี่จะเป็นรายที่ 12 แล้วที่มาทักฉันด้วยเสียงที่ไพเราะนะ-_-^ พวกเขามาทำไมนะหรอ คงกะมาจีบ เพราะพวกนี้มี ems ส่วนตัวรู้ข่าวเร็วยังกะปรอท นี่คงรู้ละสิว่าฉันกับแทซอกเลิกกันแล้ว
“สวัสดีค่ะ”
ฉันพูดทักทายเพื่อไม่ให้เป็นการเสียกำลังจาย และหลังจากที่ฉันพูดทักทายเสร็จฉันจึงค่อย ๆ หันหลังไปมองที่ต้นเสียง
“นาวอน นี่พี่ฮันโซเอง จำไม่ได้เหรอ คังฮันโซไง”
“ฮึ จำได้สิค่ะ น่ารัก ๆ อย่างพี่ฮันโซสาว ๆ ที่ไหนจะลืมลงล่ะ”
ที่แท้ก็ลืมไปแล้วนะเนี่ย ถ้าพี่แกไม่มาทักก็คงลืมไปแล้วแหละ ก็เล่นคุยครั้งสุดท้ายก็ตอนวันเกิดเยวอนซึ่งมันผ่านมาแล้วกว่าห้าเดือน แล้วฉันกับพี่เค้าก็ไม่เคยจะทักทายกันอีกเลย จนวันนี้แหละ
“เอ่อก็นึกว่าลืมกันไปเสียแล้ว ทำพี่น้อยใจแทบแย่”
“ค่ะ ^-^”
“นี่ได้ข่าวว่าเลิกกับแฟนแล้วหรอเรานะ”
“ค่ะ ^-^”
“คราวนี่เลิกจริง ๆ ใช่ไหม”
“ค่ะ ^-^”
“นี่ตั้งใจจะพูดแค่ว่าค่ะคำเดียวจริง ๆ หรอ”
“ค่ะ ^-^”
“ฮึ เอาเถอะพี่ไม่พูดด้วยแล้ว ไปนะ วันนี้พี่ต้องเข้ามหาลัยสายแน่น ๆ”
“ค่ะ แล้วเจอกันอีกนะค่ะ ^-^”
“ก็นึกว่าจะพูดเป็นอยู่คำเดียวซะอีก”
“ค่ะ”
แล้วพี่แกก็เดินจากไปโดยดี หลังจากที่หันมาแซวฉันเสร็จแล้ว พี่เค้าจะมาที่โรงเรียนทำไม รู้สึกว่าพี่เขาตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาลัย Y ไม่ใช่หรอ ไม่รู้ว่ากลับมาที่โรงเรียนทำไม
“แหม เลิกกับแทซอกยังไม่ทันจะลืมกันเลยมีชายใหม่มาให้เลือกแล้วเหรอ” ซูวอนพูดขึ้นหลังจากพี่ฮันโซจากไป
“จะบ้าเหรอ คนรู้จักกันก็ต้องมาคุยมาทักกันเป็นธรรมดาสิ ยัยวิปริตซูวอน”
“ใช่ แต่ฉันปวดฉี่ ไปส่งเข้าห้องน้ำหน่อยซิ น่ะ เยวอนน่ะ ซูวอนนะ” จองอึนแทรกขึ้นมา
“นี่ กะจะไม่ชวนฉันหน่อยเหรอ จองอึน โหดร้ายที่สุด”
“ไม่เด็จขาดนาวอน ถ้าฉันไปกับเธอมีหวังได้เจอคนที่ไม่อยากเจอ”
“ใครกันยะ คนที่ไม่อยากเจอ”
“ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันก็ยังคิดไม่ออก คิดไม่ออกจริง ๆ นะฉันไม่ได้ปกบิด ”
“แต่นาวอนเขาก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเธอซักหน่อยนะจองอึน” เยวอนเสริม
“เพื่อน ๆ จ๋า จะไปห้องน้ำหรือว่าจะรอให้ห้องน้ำมันหายไปก่อนดีล่ะ ฉันซูวอนก็กลัวจริง ๆ ว่าห้องน้ำมันจะหายไป”
“อ่า จ๊ะ ๆ ๆ ซูวอนก็ทำเป็นเครียดไปได้ ปะ ปะเราไปห้องน้ำกันทิ้งนาวอนไว้นี้คนเดียวแหละดีแล้ว เน้อ”
“เอ่อจะไปไหนก็ไปเลยไป” ตอนนี้ก็เหลือฉันนั่งอยู่คนเดียวแล้วสิ เฮ้อ
“คุณ บันนาวอนครับ”
หา ใครอีกว่ะเนี่ย เมื่อฉันหันหลังไปที่ต้นเสียง โอ้ไม่นะ เขาคือ ฮันคังเจ อันดับสามในรุ่นนี่ ช่างน่ารักสมคำล่ำลือจริง ๆ ด้วย โอ๊ยแล้วเค้ามาทักฉันก่อน ฮ่าฮ่า ถ้าพวกนั้นเห็นจะเป็นความคิดที่ผิดมหันเลยที่ไปห้องน้ำกันตอนนี้
“ค่ะ ^o^”
“นั่งคนเดียวหรอ คับ ผมนั่งด้วยคนได้ไหม”
โอ๊ย มารยาทดีโคตร ๆ น่ารักจริง ๆ ถ้าเป็นแทซอกคงพูดว่า “จะนั่งมีใครอยากตายไหม ถ้าอยากตายก็ห้าม” เฮ้อ ช่างแตกต่างกันเสียจริง
“ได้ค่ะ ^-^”
“ผมชื่อ คังเจคับ ฮันคังเจ”
“ค่ะ ^-^”
“คุณ อยู่ปีเดียวกับผมใช่ไหม”
“ค่ะ ^o^ เรียกฉันว่านาวอนเฉย ๆ ดีกว่านะ เพราะเรียกเป็นคุณฉันไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่”
“ฮือ ได้คับ รับทราบ”
“เอ่อ ผมว่า ผมไปดีกว่า เพราะเหมือนว่าเค้าจะเริ่มเข้าเรียนกันแล้วนะ”
“ค่ะ ^o^ แล้วเจอกันนะ”
“คับผม รับทราบคร้าบ”
เฮ้อเค้าช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ แค่คุยครั้งแรกก็รู้สึกประทับใจยังไงบอกไม่ถูก…. ฉันว่า ฉันไปรอพวกนั้นที่ห้องดีกว่า ระหว่างทางเดินไปที่ห้อง ความรู้สึกมันบอกว่าตอนนี้มีคนมองฉันอยู่เต็มไปหมดไม่รู้ทำไมถึงได้คิดอย่างนั้นนะ ตั้งแต่เช้าแล้ว หรือว่าคิดมากไป
“โฮ้ย เจ็บนะโว้ย”
อุ๊ยตายแล้ว ฉันคิดเพลินเกินจนไปเหยียบใส่เท้าใครเข้าล่ะเนี่ย วุ่นวายจริง ๆ เลยฉัน
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ฉันกล่าวขอโทษ แล้วฉันก็รีบดึงเท้าออกมาทันที พอเห็นหน้าชัด ๆ ก็รู้ว่าเป็น คิมดงวอน ที่เป็นคู่แข่งความหล่อกับแทซอกมาโดยตลอด ขอชี้แจ้ง ว่าโรงเรียนฉันมีการจัดอันดับหนุ่มหล่อของโรงเรียนโดยแบ่งเป็นรุ่น ๆ ไป รุ่นฉันมีอันดับหนึ่งคือ
คิมดงวอนกับคังแทซอก 2 คนนี้ได้คะแนนเท่ากันพอดี
“ขอโทษแล้วมันหายไม่เนี่ย เจ็บฉิบ ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมถึงได้เหยียบเจ็บขนานนี้เนี่ย”
นายนี่ รูปก็หล่อแต่ไม่น่าปากเสียเลย เนี่ยหรอที่เรียกว่าหล่อแล้วอ่ะ ติดตั้งอันดับ 1 ในรุ่น ฉันว่าถึงจะหล่อยังไงแต่ปากเสียงอย่างนี้สำหรับฉันไม่หล่อเลยซักนิด แต่…. ถ้าเทียบกับแทซอกแล้ว แทซอกก็ปากเสียนี่น่า โอ๊ยช่างมันเถอะ ขอด่าอีตานี่หน่อยแล้วกัน
“ไม่หายหรอก ถ้าไม่อยากได้นะคำขอโทษ ก็เอามันกองไว้ตรงนั้นแหละ เพราะฉันก็ไม่อยากได้มันคืนเหมือนกัน”
แล้วฉันก็เดินหนีไปดื้อ ๆ ไม่สนอะไรซักอย่าง
“เนี่ยหรอ ผู้หญิงที่ป๊อบที่สุดในรุ่น” ขอชี้แจง เค้าจัดสาวสวยด้วย ส่วนฉันก็ได้อันดับหนึ่งที่มีเสียงโหวตมาแล้วว่ามีผู้ชายมากมายที่อยากจะเดทด้วย แต่คะแนนเสียงพวกเนี่ยไม่เห็นจะมีผลกับฉันตรงไหนเลย
“ที่ไหนได้ก็คนสวยแต่รูปดี ๆ นี่เอง”
เพราะคำนี้มันทำให้ฉันถึงกับชะงักเลยนะ กล้าพูดกับฉันขนานนี้เลยหรอ ตาบ้า
“พูดอะไรออกมา ดูตัวเองซะหน่อยซิ ไม่ใช่สักแต่จะพูดอย่างเดียว”
“หน่อยเธอพูดอย่างนี้อยากอยู่ไม่สุขมากใช่ไหมเนี่ย คิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรรึไง”
“ฮึ ถามได้ ก็ใช่นะซิ ไม่เคยมีหนุ่มหล่อที่ไหนกล้าตีผู้หญิงเหรอ เว้นแต่จะปกป้องคนที่ตัวเองรักเท่านั้น”
“แต่ถ้ามันไม่ใช่สำหรับฉันล่ะ แม่สาวน้อย”
“เธอมันก็หน้าตัวเมียไงล่ะ ฉันกับเธอไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะ ฉันไม่อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันหรอก”
“ใครว่าฉันอยากรู้จักกับเธอ”
“จะบ้าหรอมีแต่คนอยากรู้จักฉันทั้งนั้น ฉันชื่อ บันนาวอนนะ ส่วนเธอไม่ต้องแนะนำ เพราะเธอคือ คิมดงวอนหนุ่มหล่อที่ปากเสียและไร้สมอง”
สุดท้ายฉันก็เหมือนจะชนะ ฉันก็ทิ้งเค้าไว้พร้อมกับความโกรธเบื้องหลัง แล้วเดินเข้าห้องเรียนของตัวเองไปเลย ในห้องมีเพื่อนฉันอยู่ทุกคน ยกเว้น..แทซอก จะบ้าเหรอนี่วันแรกของการเปิดเรียนนะ ขนาดซึงโพยังมาเรียนเช้าเลย แล้วเขาหายไปไหนเนี่ย
“นาวอนฉันหาเธอตั้งนาน เธอรู้รึเปล่าว่า.......”
“เฮ้ย หวัดดีตอนเช้าโว้ยเพื่อน”
แทซอกมาแล้ว ^-^ แต่ หน้าเขาไปโดนอะไรมาเนี่ย
“แทซอกหน้าเธอไปโดนอะไรมา”
ขอบคุณสวรรค์ที่คนถามคำถามนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นซูวอน
“เปล่า เมื่อวานมีคนหาเรื่อง เล็กน้อยหน่า”
“ก็พวกไร้สาระก็งี้แหละใช้เป็นแต่กำลังอย่างเดียว” ว้าย ใครพูดออกไปอย่างนี้เนี่ย ...อ้าว...ก็ฉันเองไม่ใช่หรอนาวอนพูดไปได้ยังไงเเบบนี้เนี่ย
“นี่ นาวอน ถ้าเธอไม่ห่วงเพื่อน ก็อย่าว่าแทซอกเค้าอย่างนี้เลย”
“อ้าว สรุปผิดที่ฉันใช่ไหม”
“ไม่ได้ผิดที่เธอซะหน่อย ผิดที่ฉันมันเป็นคนไร้สาระเองแหละ”
หลังจากที่แทซอกพูดจบ เขาก็มองหน้าฉฉันเล็กน้อยแล้วก็......แผ่นหลังอีกแล้ว ตั้งแต่เลิกกันทำไมเขาต้องเป็นคนเดินจากฉันไปด้วย ทำไมต้องเหลือแต่หลังด้วย
“รู้ตัวก็ดีนี่ แล้วเมื่อกี้มีเรื่องอะไรจะบอกฉันหรอ จูฮา”
“เอ่อ ตอนนี้ไม่มีแล้วแหละ”
“จะบ้า เดียวมีเรื่องจะบอก เดียวไม่มีเรื่องจะบอก”
โอ๊ย แล้วทำไมฉันต้องพูดกับแทซอกเค้าอย่างนั้นด้วยรู้ไหมมันทำร้ายน้ำใจเค้ามากนะ เอ่อแต่ช่างมันเถอะผ่านมาแล้ว ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!!!!! อาจารย์เข้าห้องมาแล้วนะ เรียนดีกว่า เรียน เรียน เรียน
โอ้พระเจ้านี่จะเป็นรายที่ 12 แล้วที่มาทักฉันด้วยเสียงที่ไพเราะนะ-_-^ พวกเขามาทำไมนะหรอ คงกะมาจีบ เพราะพวกนี้มี ems ส่วนตัวรู้ข่าวเร็วยังกะปรอท นี่คงรู้ละสิว่าฉันกับแทซอกเลิกกันแล้ว
“สวัสดีค่ะ”
ฉันพูดทักทายเพื่อไม่ให้เป็นการเสียกำลังจาย และหลังจากที่ฉันพูดทักทายเสร็จฉันจึงค่อย ๆ หันหลังไปมองที่ต้นเสียง
“นาวอน นี่พี่ฮันโซเอง จำไม่ได้เหรอ คังฮันโซไง”
“ฮึ จำได้สิค่ะ น่ารัก ๆ อย่างพี่ฮันโซสาว ๆ ที่ไหนจะลืมลงล่ะ”
ที่แท้ก็ลืมไปแล้วนะเนี่ย ถ้าพี่แกไม่มาทักก็คงลืมไปแล้วแหละ ก็เล่นคุยครั้งสุดท้ายก็ตอนวันเกิดเยวอนซึ่งมันผ่านมาแล้วกว่าห้าเดือน แล้วฉันกับพี่เค้าก็ไม่เคยจะทักทายกันอีกเลย จนวันนี้แหละ
“เอ่อก็นึกว่าลืมกันไปเสียแล้ว ทำพี่น้อยใจแทบแย่”
“ค่ะ ^-^”
“นี่ได้ข่าวว่าเลิกกับแฟนแล้วหรอเรานะ”
“ค่ะ ^-^”
“คราวนี่เลิกจริง ๆ ใช่ไหม”
“ค่ะ ^-^”
“นี่ตั้งใจจะพูดแค่ว่าค่ะคำเดียวจริง ๆ หรอ”
“ค่ะ ^-^”
“ฮึ เอาเถอะพี่ไม่พูดด้วยแล้ว ไปนะ วันนี้พี่ต้องเข้ามหาลัยสายแน่น ๆ”
“ค่ะ แล้วเจอกันอีกนะค่ะ ^-^”
“ก็นึกว่าจะพูดเป็นอยู่คำเดียวซะอีก”
“ค่ะ”
แล้วพี่แกก็เดินจากไปโดยดี หลังจากที่หันมาแซวฉันเสร็จแล้ว พี่เค้าจะมาที่โรงเรียนทำไม รู้สึกว่าพี่เขาตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาลัย Y ไม่ใช่หรอ ไม่รู้ว่ากลับมาที่โรงเรียนทำไม
“แหม เลิกกับแทซอกยังไม่ทันจะลืมกันเลยมีชายใหม่มาให้เลือกแล้วเหรอ” ซูวอนพูดขึ้นหลังจากพี่ฮันโซจากไป
“จะบ้าเหรอ คนรู้จักกันก็ต้องมาคุยมาทักกันเป็นธรรมดาสิ ยัยวิปริตซูวอน”
“ใช่ แต่ฉันปวดฉี่ ไปส่งเข้าห้องน้ำหน่อยซิ น่ะ เยวอนน่ะ ซูวอนนะ” จองอึนแทรกขึ้นมา
“นี่ กะจะไม่ชวนฉันหน่อยเหรอ จองอึน โหดร้ายที่สุด”
“ไม่เด็จขาดนาวอน ถ้าฉันไปกับเธอมีหวังได้เจอคนที่ไม่อยากเจอ”
“ใครกันยะ คนที่ไม่อยากเจอ”
“ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันก็ยังคิดไม่ออก คิดไม่ออกจริง ๆ นะฉันไม่ได้ปกบิด ”
“แต่นาวอนเขาก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเธอซักหน่อยนะจองอึน” เยวอนเสริม
“เพื่อน ๆ จ๋า จะไปห้องน้ำหรือว่าจะรอให้ห้องน้ำมันหายไปก่อนดีล่ะ ฉันซูวอนก็กลัวจริง ๆ ว่าห้องน้ำมันจะหายไป”
“อ่า จ๊ะ ๆ ๆ ซูวอนก็ทำเป็นเครียดไปได้ ปะ ปะเราไปห้องน้ำกันทิ้งนาวอนไว้นี้คนเดียวแหละดีแล้ว เน้อ”
“เอ่อจะไปไหนก็ไปเลยไป” ตอนนี้ก็เหลือฉันนั่งอยู่คนเดียวแล้วสิ เฮ้อ
“คุณ บันนาวอนครับ”
หา ใครอีกว่ะเนี่ย เมื่อฉันหันหลังไปที่ต้นเสียง โอ้ไม่นะ เขาคือ ฮันคังเจ อันดับสามในรุ่นนี่ ช่างน่ารักสมคำล่ำลือจริง ๆ ด้วย โอ๊ยแล้วเค้ามาทักฉันก่อน ฮ่าฮ่า ถ้าพวกนั้นเห็นจะเป็นความคิดที่ผิดมหันเลยที่ไปห้องน้ำกันตอนนี้
“ค่ะ ^o^”
“นั่งคนเดียวหรอ คับ ผมนั่งด้วยคนได้ไหม”
โอ๊ย มารยาทดีโคตร ๆ น่ารักจริง ๆ ถ้าเป็นแทซอกคงพูดว่า “จะนั่งมีใครอยากตายไหม ถ้าอยากตายก็ห้าม” เฮ้อ ช่างแตกต่างกันเสียจริง
“ได้ค่ะ ^-^”
“ผมชื่อ คังเจคับ ฮันคังเจ”
“ค่ะ ^-^”
“คุณ อยู่ปีเดียวกับผมใช่ไหม”
“ค่ะ ^o^ เรียกฉันว่านาวอนเฉย ๆ ดีกว่านะ เพราะเรียกเป็นคุณฉันไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่”
“ฮือ ได้คับ รับทราบ”
“เอ่อ ผมว่า ผมไปดีกว่า เพราะเหมือนว่าเค้าจะเริ่มเข้าเรียนกันแล้วนะ”
“ค่ะ ^o^ แล้วเจอกันนะ”
“คับผม รับทราบคร้าบ”
เฮ้อเค้าช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ แค่คุยครั้งแรกก็รู้สึกประทับใจยังไงบอกไม่ถูก…. ฉันว่า ฉันไปรอพวกนั้นที่ห้องดีกว่า ระหว่างทางเดินไปที่ห้อง ความรู้สึกมันบอกว่าตอนนี้มีคนมองฉันอยู่เต็มไปหมดไม่รู้ทำไมถึงได้คิดอย่างนั้นนะ ตั้งแต่เช้าแล้ว หรือว่าคิดมากไป
“โฮ้ย เจ็บนะโว้ย”
อุ๊ยตายแล้ว ฉันคิดเพลินเกินจนไปเหยียบใส่เท้าใครเข้าล่ะเนี่ย วุ่นวายจริง ๆ เลยฉัน
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ฉันกล่าวขอโทษ แล้วฉันก็รีบดึงเท้าออกมาทันที พอเห็นหน้าชัด ๆ ก็รู้ว่าเป็น คิมดงวอน ที่เป็นคู่แข่งความหล่อกับแทซอกมาโดยตลอด ขอชี้แจ้ง ว่าโรงเรียนฉันมีการจัดอันดับหนุ่มหล่อของโรงเรียนโดยแบ่งเป็นรุ่น ๆ ไป รุ่นฉันมีอันดับหนึ่งคือ
คิมดงวอนกับคังแทซอก 2 คนนี้ได้คะแนนเท่ากันพอดี
“ขอโทษแล้วมันหายไม่เนี่ย เจ็บฉิบ ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมถึงได้เหยียบเจ็บขนานนี้เนี่ย”
นายนี่ รูปก็หล่อแต่ไม่น่าปากเสียเลย เนี่ยหรอที่เรียกว่าหล่อแล้วอ่ะ ติดตั้งอันดับ 1 ในรุ่น ฉันว่าถึงจะหล่อยังไงแต่ปากเสียงอย่างนี้สำหรับฉันไม่หล่อเลยซักนิด แต่…. ถ้าเทียบกับแทซอกแล้ว แทซอกก็ปากเสียนี่น่า โอ๊ยช่างมันเถอะ ขอด่าอีตานี่หน่อยแล้วกัน
“ไม่หายหรอก ถ้าไม่อยากได้นะคำขอโทษ ก็เอามันกองไว้ตรงนั้นแหละ เพราะฉันก็ไม่อยากได้มันคืนเหมือนกัน”
แล้วฉันก็เดินหนีไปดื้อ ๆ ไม่สนอะไรซักอย่าง
“เนี่ยหรอ ผู้หญิงที่ป๊อบที่สุดในรุ่น” ขอชี้แจง เค้าจัดสาวสวยด้วย ส่วนฉันก็ได้อันดับหนึ่งที่มีเสียงโหวตมาแล้วว่ามีผู้ชายมากมายที่อยากจะเดทด้วย แต่คะแนนเสียงพวกเนี่ยไม่เห็นจะมีผลกับฉันตรงไหนเลย
“ที่ไหนได้ก็คนสวยแต่รูปดี ๆ นี่เอง”
เพราะคำนี้มันทำให้ฉันถึงกับชะงักเลยนะ กล้าพูดกับฉันขนานนี้เลยหรอ ตาบ้า
“พูดอะไรออกมา ดูตัวเองซะหน่อยซิ ไม่ใช่สักแต่จะพูดอย่างเดียว”
“หน่อยเธอพูดอย่างนี้อยากอยู่ไม่สุขมากใช่ไหมเนี่ย คิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรรึไง”
“ฮึ ถามได้ ก็ใช่นะซิ ไม่เคยมีหนุ่มหล่อที่ไหนกล้าตีผู้หญิงเหรอ เว้นแต่จะปกป้องคนที่ตัวเองรักเท่านั้น”
“แต่ถ้ามันไม่ใช่สำหรับฉันล่ะ แม่สาวน้อย”
“เธอมันก็หน้าตัวเมียไงล่ะ ฉันกับเธอไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะ ฉันไม่อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันหรอก”
“ใครว่าฉันอยากรู้จักกับเธอ”
“จะบ้าหรอมีแต่คนอยากรู้จักฉันทั้งนั้น ฉันชื่อ บันนาวอนนะ ส่วนเธอไม่ต้องแนะนำ เพราะเธอคือ คิมดงวอนหนุ่มหล่อที่ปากเสียและไร้สมอง”
สุดท้ายฉันก็เหมือนจะชนะ ฉันก็ทิ้งเค้าไว้พร้อมกับความโกรธเบื้องหลัง แล้วเดินเข้าห้องเรียนของตัวเองไปเลย ในห้องมีเพื่อนฉันอยู่ทุกคน ยกเว้น..แทซอก จะบ้าเหรอนี่วันแรกของการเปิดเรียนนะ ขนาดซึงโพยังมาเรียนเช้าเลย แล้วเขาหายไปไหนเนี่ย
“นาวอนฉันหาเธอตั้งนาน เธอรู้รึเปล่าว่า.......”
“เฮ้ย หวัดดีตอนเช้าโว้ยเพื่อน”
แทซอกมาแล้ว ^-^ แต่ หน้าเขาไปโดนอะไรมาเนี่ย
“แทซอกหน้าเธอไปโดนอะไรมา”
ขอบคุณสวรรค์ที่คนถามคำถามนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นซูวอน
“เปล่า เมื่อวานมีคนหาเรื่อง เล็กน้อยหน่า”
“ก็พวกไร้สาระก็งี้แหละใช้เป็นแต่กำลังอย่างเดียว” ว้าย ใครพูดออกไปอย่างนี้เนี่ย ...อ้าว...ก็ฉันเองไม่ใช่หรอนาวอนพูดไปได้ยังไงเเบบนี้เนี่ย
“นี่ นาวอน ถ้าเธอไม่ห่วงเพื่อน ก็อย่าว่าแทซอกเค้าอย่างนี้เลย”
“อ้าว สรุปผิดที่ฉันใช่ไหม”
“ไม่ได้ผิดที่เธอซะหน่อย ผิดที่ฉันมันเป็นคนไร้สาระเองแหละ”
หลังจากที่แทซอกพูดจบ เขาก็มองหน้าฉฉันเล็กน้อยแล้วก็......แผ่นหลังอีกแล้ว ตั้งแต่เลิกกันทำไมเขาต้องเป็นคนเดินจากฉันไปด้วย ทำไมต้องเหลือแต่หลังด้วย
“รู้ตัวก็ดีนี่ แล้วเมื่อกี้มีเรื่องอะไรจะบอกฉันหรอ จูฮา”
“เอ่อ ตอนนี้ไม่มีแล้วแหละ”
“จะบ้า เดียวมีเรื่องจะบอก เดียวไม่มีเรื่องจะบอก”
โอ๊ย แล้วทำไมฉันต้องพูดกับแทซอกเค้าอย่างนั้นด้วยรู้ไหมมันทำร้ายน้ำใจเค้ามากนะ เอ่อแต่ช่างมันเถอะผ่านมาแล้ว ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!!!!! อาจารย์เข้าห้องมาแล้วนะ เรียนดีกว่า เรียน เรียน เรียน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น