ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ^88^เพื่อนเก่า^88^
“นักเรียนค่าวันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำค่ะ” อาจารย์ก็เริ่มพูด
แนะนำนักเรียนไหม่ ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยทำความรู้จักทีหลังก็ได้
แต่วันนี้ก็อากาศดีนะ ฮึ ที่สนาม นั้นพี่โอซังมินนี่ พี่คนนี้เขาเป็นขวัญใจฉันเลยนะเนี่ย แต่พี่เค้าตอนนี้ควรอยู่ที่มหาลัยสิแต่ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ
พี่ซังมินน่ารักจังเลย พี่เขาเก่งทั้งกีฬา ทั้งเรื่องเรียนเลยนะ ต่อยก็เก่งสมกับที่ป๊อบจริง ๆ เลย อุ๊ย..พี่เขามองมาทางนี้แหละ ว้ายน่ารัก แต่สงสัยอยู่ว่าช่วงนี้พวกรุ่นพี่เป็นอะไรกันชอบมาที่โรงเรียน
“บันนาวอน”
“ค่า”
“กรุณามองที่หน้าห้องด้วย นักเรียนใหม่เข้าไปได้ ส่วนเธอสองคนออกไปยืนหน้าห้องได้”
“อาจารย์ต้องไปยืนหน้าห้องอยู่หรอครับ” จูฮาพยายามคัดค้าน
“ฉันบอกให้ไปก็ไปสิ อย่างเถียงได้ไหม”
\"ค่า / ครับ\"
“นาวอนตอนคาบอาจารย์เธอมองอะไรนะ” ซูวอนถามหลังจากพวกเราพักเที่ยง
“นี่ มองพี่ซังมินใช่ไหม” ตามด้วยเยวอน
“อย่างเธอนี่แน่นนอนเลยใช่ไหม” แล้วจบที่จองอึน
“เอ่อ” และนี่คือคำตอบของฉัน
“ขอโทษครับ” และนี่ก็คือเสียงของ.............ของใครอ่ะ
“เอ้าพ่อนักเรียนใหม่ทำไมหรอจ๊ะ ฉันชื่อจีเยวอนหรือเรียกสั้น ๆ ว่า เยวอนก็ได้”
ฉันหันไปมองหน้าคนที่เข้ามาทัก ซึ่งเขาคนนั้นเป็นนักเรียนไหม่ แล้วก็เป็นคนที่ฉันคุ้นหน้ามากด้วย
“เอ่อครับ คือผมจะถามว่าผู้หญิงคนนั้นใช่บันนาวอนหรือเปล่า” แล้วนักเรียนใหม่ก็ชี้มาที่ฉัน
“ฉันเหรอ”
ใครอ่ะ นักเรียนใหม่ หน้าคุ้น ๆ คุ้นมาก เหมืนเคยเห็น เหมือนเคยรู้จัก เหมือนเคยสนิท.............
“แทชอง ชองแทชองใช่ไหม”
“ฮื่อ นาวอน”
“โหย ฉันดีใจจังเลย เธอกลับมาทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะได้ไปรับ”
“เอ่อแต่เมื่อวานฉันก็บอกแฮวอนไปแล้วนี่”
“เหรอ ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าวันนี้พวกเราไปฉลองกันนะ”
“เอาสิ”
“เดี๋ยว นาวอน ช่วยตอบฉันทีฉันงง” เยวอนถามฉันในขนาดที่หน้าเป็นเครื่องหมายคำถาม
“เอ่อได้ ๆ คือแทชองคนนี้ชื่อ จีเยวอน ลีจองอึน มินซูวอน คิมซึงโพ ชองจูฮา แล้วคนนั้นก็..คังแทซอก”
“ยินดีที่รู้จักครับ”
“แทชองเขาเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนที่ฉันอยู่อเมริกานะเราสนิทกันมากเหมือนเป็นพี่เป็นน้องกันเลย เนอะ”
“ใช่ครับ”
“เหรอ แหมนาวอนเนี่ยมีเพื่อนหล่อก็ไม่เคยที่จะบอกกันเลยนะ” เยวอนหันมาทำตาดุ ๆ ใส่
“ก็..ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะยังมาพูดกับฉันอยู่”
“นาวอน อย่าพูดแบบนี้สิ เราไปฉลองกันดีกว่านะ ใช่ไหมครับคุณจีเยวอน”
“แหม ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศก็ได้ เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนิ”
“ใช่ หล่อแบบนี้ใครก็อยากได้เป็นเพื่อน”
“ยายซูวอนจะจับผู้ชายอีกนานมัย ถ้านานพวกเราจะได้ไปก่อน”
“นี่ ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน แล้วมันไปหนักกะบานเธอเมื่อไหร่ฮ่ะจูฮา”
“มันก็ไม่ได้หนักกะบานอะไรฉันหรอกแค่ลำคานมากเท่านั้นเอง เจอคนหล่อละไม่ได้ ทำตัวยังกะปลิง”
“นาย มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
“แล้วมันทำไม”
“ฮึ้ย จูฮาวันนี้นายได้ต.......”
“พอแล้ว (โอ๊ย) อย่ากัดมือได้ไหมเดี๋ยวต่อยเลยนิ” ฉันเอามือไปปิดปาก 2 คนนี้ไว้ แต่ทั้ง 2 คนกลับกัดเข้าที่มือฉันให้ เจ็บจริง กัดเข้าไปได้ทีเมื่อวานล่ะเห็นเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“เฮ้อ ดีที่ห้ามทัน สองคนเนี่ย ก็เป็นแบบนี้ประจำแหละ ชอบทะเลาะกันแทชองอย่าไปสนใจเลยนะ” ฉันดึงมือกลับแล้วหันไปพูดกับแทชอง
“นาวอนเป็นอะไรมากมัย” แทชองคว้ามือฉันขึ้นมาดู
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่จริงอ่ะแดงใหญ่เลย”
“ไม่เป็นอะไรจริง ๆ เดี๋ยวก็หาย”
“ใช่ ไม่ต้องไปห่วงเขาหรอกยายเนี่ยโดนต่อยไม่รู้กี่รอบยังไม่เป็นไรเลย”
“นาวอนเคยต่อยกับคนอื่นด้วยหรอ”
“โห ยายเนี่ยมือหนึ่งเลยรู้ไหม”
“เอ่อพอได้แล้ว จะไปกันหรือยัง เดี๋ยวจะมีคนว่าฉันจับผู้ชายอีก (เชอะ)”
“ปะ เราไปกันเถอะ เอ่อแทซอกเธอจะไปกับพวกเรามัย” ฉันหันไปพูดกับแทซอกที่นั่งเงียบคนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ไม่อะพวกเธอไปเถอะ”แทซอกแอบหันไปมองแทชองเล็กน้อยแล้วก็เดินหันหลังไปโดยที่จะไม่คิดหัมมาเหลี่ยวแลอีกแม้แต่น้อย
“นาวอนเราไปกันเถอะ”
“ใช่ไม่ต้องไปสนมันหรอแทซอกอะ” ยูวอนรีบเข้ามาแทรกแล้วเดินนำไป
“ตอนนี้รีบ ๆ เลยนะ เดี๋ยวจะมีคนว่าฉันมัวแต่คอยจับเหยื่อ” ในขณะที่ซูวอนยังไม่ยอมที่จะเลิกแดกดันจูฮาง่าย ๆ
“นี่ ฉันคิดว่ามันจบไปแล้วนะ สรุปนี่มันยังไม่จบใช่ไหมซูวอน”
“อ่ะ ๆ เพื่อน ๆ ทั้งสองมันจบไปแล้วจ๊ะ” จองอึนเข้ามาแทรกระหว่างทั้ง 2 ก่อนที่จะมีสงครามอีกครั้ง
“นี่คราวหลัง อย่ามาหาเรื่องอีกแล้วกัน เห็นแต่จองอึนนะไม่งั้น” จูฮาพูดขึ้น
“ไม่งั้นอะไรพูดมาให้ดีนะ”
“อ่ะพอแล้วจ๊ะ”
“แต่จองอึน”
“ช่างมันเถอะน่า เราไปกันดีกว่านะ”
“อื่ย” ซูวอนหันไปแบ้หน้าให้จูฮา
“เอ่อนี่วันนี้เราจะพาเพื่อนใหม่ไปฉลองกันที่ไหนดีล่ะ”
“ไปร้านเดิมดีไหมแทชอง ฉันให้เธอเลือก”
“ร้านเดิมของพวกเธอหรอ เอาสิ”
แล้วเราก็เดินเข้าร้านเดิมของพวกเรา แล้วเราก็เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะเดิมที่พวกเรามากินเป็นประจำ
“เอ่อ นาวอนช่วยพาฉันไปร้านข้าง ๆ หน่อยได้ไหม”
“ฮ่ะไปทำไมอ่ะ”
“คือเมื่อกี้ตอนที่เดินผ่านมานะฉันเห็นของบางอย่างที่อยากได้ในร้านนั้นน่ะ”
“ได้สิ”
ฉันและแทชองก็เดินลงมาจากร้าน แล้วก็เดินเข้าร้านข้าง ๆ ไป เขามาทำอะไรที่ร้านคุกกี้เนี่ย เฮ้อ แต่.....เดี๋ยว......ผู้ชายที่เดินผ่านไปเมื่อกี้คือแทซอกใช่มัย
“เอ่อ แทชองเดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอกนะ” ฉันบอกแทซอง
“ฮื่อ เอาสิ”
ใช่จริง ๆ ด้วย เมื่อฉันเดินออกมาขางนอกร้านฉันก็เห็นแทซอกเดินเขาไปในร้านมุมมืดที่อยู่สุดซอย ร้านที่ขึ้นชื่อว่ามีสิ่งชั่วร้ายนานาพันในนั้น แล้วเขาเข้าไปทำอะไรข้างในนั้นล่ะ คังแทซอกเธอคิดจะทำอะไรกันแน่น
“นาวอน นาวอน”
“ฮ่ะ เอ่อ แทชอง” ด้วยเสียงเรียกของแทซอกทำให้ฉันหลุดออกจากความคิด
“เธอดูอะไรอยู่ ฉันเสร็จแล้วนะ ไปกันเถอะ”
“เอ่อ”
ฉันเดินตามแทชองเข้ามาในร้านเพื่อมาหาเพื่อน ๆ ของพวกเรา แต่ยังไงฉันก็สงสัยอยู่ดีว่าเขาไปทำอะไรในร้านมืด ๆ นั้นล่ะ อย่าให้เขาไปทำในสิ่งที่ไม่ดีเลย เอ่อ
“นาวอนฉันว่าเพื่อนเธอคงเมาแล้วล่ะ คออ่อนชะมัด” เยวอนหันมาบอกกับฉันหลังจากที่พวกเรานั่งกินกันไปได้กว่า 2 ชั่วโมงแล้ว
“เขาไม่ได้คออ่อนหรอก็ดูเขากินเข้าไปสิ มากกว่าฉันกับซูวอน 2 คนบวกกันด้วยซ้ำ”
“เมาสิดี รู้ไหมเยวอน จองอึน..... ฉัน..... จะได้กล้ามากกว่านี้”
“กล้า.... กล้าอะไร”
“นาวอน เธอจำยูกิได้มัย”
“ได้สิ มียูกิ เธอตายไปแล้วนิ”
“ใช่เธอตายไปแล้ว โดยที่ฉันยังไม่ทันได้ลา แต่ที่น่าเจ็บปวดกว่านั้นเธอรู้มัยฉันรู้ว่าเขาตายหลังจากนั้น 6 เดือน”
“6เดือนเลยหรอ”
‘ฉันถึงกับอึ้งในคำพูดของแทซอก เพราะว่ายูกิรักแทซอกมาก ยูกิทำให้แทซอกได้ทุกอย่าง แต่เธอพึ่งมารู้ว่าเค้าตายไปแล้ว 6 เดือนหลังจากนั้นเหรอแทซอก’
แนะนำนักเรียนไหม่ ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยทำความรู้จักทีหลังก็ได้
แต่วันนี้ก็อากาศดีนะ ฮึ ที่สนาม นั้นพี่โอซังมินนี่ พี่คนนี้เขาเป็นขวัญใจฉันเลยนะเนี่ย แต่พี่เค้าตอนนี้ควรอยู่ที่มหาลัยสิแต่ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ
พี่ซังมินน่ารักจังเลย พี่เขาเก่งทั้งกีฬา ทั้งเรื่องเรียนเลยนะ ต่อยก็เก่งสมกับที่ป๊อบจริง ๆ เลย อุ๊ย..พี่เขามองมาทางนี้แหละ ว้ายน่ารัก แต่สงสัยอยู่ว่าช่วงนี้พวกรุ่นพี่เป็นอะไรกันชอบมาที่โรงเรียน
“บันนาวอน”
“ค่า”
“กรุณามองที่หน้าห้องด้วย นักเรียนใหม่เข้าไปได้ ส่วนเธอสองคนออกไปยืนหน้าห้องได้”
“อาจารย์ต้องไปยืนหน้าห้องอยู่หรอครับ” จูฮาพยายามคัดค้าน
“ฉันบอกให้ไปก็ไปสิ อย่างเถียงได้ไหม”
\"ค่า / ครับ\"
“นาวอนตอนคาบอาจารย์เธอมองอะไรนะ” ซูวอนถามหลังจากพวกเราพักเที่ยง
“นี่ มองพี่ซังมินใช่ไหม” ตามด้วยเยวอน
“อย่างเธอนี่แน่นนอนเลยใช่ไหม” แล้วจบที่จองอึน
“เอ่อ” และนี่คือคำตอบของฉัน
“ขอโทษครับ” และนี่ก็คือเสียงของ.............ของใครอ่ะ
“เอ้าพ่อนักเรียนใหม่ทำไมหรอจ๊ะ ฉันชื่อจีเยวอนหรือเรียกสั้น ๆ ว่า เยวอนก็ได้”
ฉันหันไปมองหน้าคนที่เข้ามาทัก ซึ่งเขาคนนั้นเป็นนักเรียนไหม่ แล้วก็เป็นคนที่ฉันคุ้นหน้ามากด้วย
“เอ่อครับ คือผมจะถามว่าผู้หญิงคนนั้นใช่บันนาวอนหรือเปล่า” แล้วนักเรียนใหม่ก็ชี้มาที่ฉัน
“ฉันเหรอ”
ใครอ่ะ นักเรียนใหม่ หน้าคุ้น ๆ คุ้นมาก เหมืนเคยเห็น เหมือนเคยรู้จัก เหมือนเคยสนิท.............
“แทชอง ชองแทชองใช่ไหม”
“ฮื่อ นาวอน”
“โหย ฉันดีใจจังเลย เธอกลับมาทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะได้ไปรับ”
“เอ่อแต่เมื่อวานฉันก็บอกแฮวอนไปแล้วนี่”
“เหรอ ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าวันนี้พวกเราไปฉลองกันนะ”
“เอาสิ”
“เดี๋ยว นาวอน ช่วยตอบฉันทีฉันงง” เยวอนถามฉันในขนาดที่หน้าเป็นเครื่องหมายคำถาม
“เอ่อได้ ๆ คือแทชองคนนี้ชื่อ จีเยวอน ลีจองอึน มินซูวอน คิมซึงโพ ชองจูฮา แล้วคนนั้นก็..คังแทซอก”
“ยินดีที่รู้จักครับ”
“แทชองเขาเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนที่ฉันอยู่อเมริกานะเราสนิทกันมากเหมือนเป็นพี่เป็นน้องกันเลย เนอะ”
“ใช่ครับ”
“เหรอ แหมนาวอนเนี่ยมีเพื่อนหล่อก็ไม่เคยที่จะบอกกันเลยนะ” เยวอนหันมาทำตาดุ ๆ ใส่
“ก็..ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะยังมาพูดกับฉันอยู่”
“นาวอน อย่าพูดแบบนี้สิ เราไปฉลองกันดีกว่านะ ใช่ไหมครับคุณจีเยวอน”
“แหม ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศก็ได้ เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนิ”
“ใช่ หล่อแบบนี้ใครก็อยากได้เป็นเพื่อน”
“ยายซูวอนจะจับผู้ชายอีกนานมัย ถ้านานพวกเราจะได้ไปก่อน”
“นี่ ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน แล้วมันไปหนักกะบานเธอเมื่อไหร่ฮ่ะจูฮา”
“มันก็ไม่ได้หนักกะบานอะไรฉันหรอกแค่ลำคานมากเท่านั้นเอง เจอคนหล่อละไม่ได้ ทำตัวยังกะปลิง”
“นาย มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
“แล้วมันทำไม”
“ฮึ้ย จูฮาวันนี้นายได้ต.......”
“พอแล้ว (โอ๊ย) อย่ากัดมือได้ไหมเดี๋ยวต่อยเลยนิ” ฉันเอามือไปปิดปาก 2 คนนี้ไว้ แต่ทั้ง 2 คนกลับกัดเข้าที่มือฉันให้ เจ็บจริง กัดเข้าไปได้ทีเมื่อวานล่ะเห็นเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“เฮ้อ ดีที่ห้ามทัน สองคนเนี่ย ก็เป็นแบบนี้ประจำแหละ ชอบทะเลาะกันแทชองอย่าไปสนใจเลยนะ” ฉันดึงมือกลับแล้วหันไปพูดกับแทชอง
“นาวอนเป็นอะไรมากมัย” แทชองคว้ามือฉันขึ้นมาดู
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่จริงอ่ะแดงใหญ่เลย”
“ไม่เป็นอะไรจริง ๆ เดี๋ยวก็หาย”
“ใช่ ไม่ต้องไปห่วงเขาหรอกยายเนี่ยโดนต่อยไม่รู้กี่รอบยังไม่เป็นไรเลย”
“นาวอนเคยต่อยกับคนอื่นด้วยหรอ”
“โห ยายเนี่ยมือหนึ่งเลยรู้ไหม”
“เอ่อพอได้แล้ว จะไปกันหรือยัง เดี๋ยวจะมีคนว่าฉันจับผู้ชายอีก (เชอะ)”
“ปะ เราไปกันเถอะ เอ่อแทซอกเธอจะไปกับพวกเรามัย” ฉันหันไปพูดกับแทซอกที่นั่งเงียบคนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ไม่อะพวกเธอไปเถอะ”แทซอกแอบหันไปมองแทชองเล็กน้อยแล้วก็เดินหันหลังไปโดยที่จะไม่คิดหัมมาเหลี่ยวแลอีกแม้แต่น้อย
“นาวอนเราไปกันเถอะ”
“ใช่ไม่ต้องไปสนมันหรอแทซอกอะ” ยูวอนรีบเข้ามาแทรกแล้วเดินนำไป
“ตอนนี้รีบ ๆ เลยนะ เดี๋ยวจะมีคนว่าฉันมัวแต่คอยจับเหยื่อ” ในขณะที่ซูวอนยังไม่ยอมที่จะเลิกแดกดันจูฮาง่าย ๆ
“นี่ ฉันคิดว่ามันจบไปแล้วนะ สรุปนี่มันยังไม่จบใช่ไหมซูวอน”
“อ่ะ ๆ เพื่อน ๆ ทั้งสองมันจบไปแล้วจ๊ะ” จองอึนเข้ามาแทรกระหว่างทั้ง 2 ก่อนที่จะมีสงครามอีกครั้ง
“นี่คราวหลัง อย่ามาหาเรื่องอีกแล้วกัน เห็นแต่จองอึนนะไม่งั้น” จูฮาพูดขึ้น
“ไม่งั้นอะไรพูดมาให้ดีนะ”
“อ่ะพอแล้วจ๊ะ”
“แต่จองอึน”
“ช่างมันเถอะน่า เราไปกันดีกว่านะ”
“อื่ย” ซูวอนหันไปแบ้หน้าให้จูฮา
“เอ่อนี่วันนี้เราจะพาเพื่อนใหม่ไปฉลองกันที่ไหนดีล่ะ”
“ไปร้านเดิมดีไหมแทชอง ฉันให้เธอเลือก”
“ร้านเดิมของพวกเธอหรอ เอาสิ”
แล้วเราก็เดินเข้าร้านเดิมของพวกเรา แล้วเราก็เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะเดิมที่พวกเรามากินเป็นประจำ
“เอ่อ นาวอนช่วยพาฉันไปร้านข้าง ๆ หน่อยได้ไหม”
“ฮ่ะไปทำไมอ่ะ”
“คือเมื่อกี้ตอนที่เดินผ่านมานะฉันเห็นของบางอย่างที่อยากได้ในร้านนั้นน่ะ”
“ได้สิ”
ฉันและแทชองก็เดินลงมาจากร้าน แล้วก็เดินเข้าร้านข้าง ๆ ไป เขามาทำอะไรที่ร้านคุกกี้เนี่ย เฮ้อ แต่.....เดี๋ยว......ผู้ชายที่เดินผ่านไปเมื่อกี้คือแทซอกใช่มัย
“เอ่อ แทชองเดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอกนะ” ฉันบอกแทซอง
“ฮื่อ เอาสิ”
ใช่จริง ๆ ด้วย เมื่อฉันเดินออกมาขางนอกร้านฉันก็เห็นแทซอกเดินเขาไปในร้านมุมมืดที่อยู่สุดซอย ร้านที่ขึ้นชื่อว่ามีสิ่งชั่วร้ายนานาพันในนั้น แล้วเขาเข้าไปทำอะไรข้างในนั้นล่ะ คังแทซอกเธอคิดจะทำอะไรกันแน่น
“นาวอน นาวอน”
“ฮ่ะ เอ่อ แทชอง” ด้วยเสียงเรียกของแทซอกทำให้ฉันหลุดออกจากความคิด
“เธอดูอะไรอยู่ ฉันเสร็จแล้วนะ ไปกันเถอะ”
“เอ่อ”
ฉันเดินตามแทชองเข้ามาในร้านเพื่อมาหาเพื่อน ๆ ของพวกเรา แต่ยังไงฉันก็สงสัยอยู่ดีว่าเขาไปทำอะไรในร้านมืด ๆ นั้นล่ะ อย่าให้เขาไปทำในสิ่งที่ไม่ดีเลย เอ่อ
“นาวอนฉันว่าเพื่อนเธอคงเมาแล้วล่ะ คออ่อนชะมัด” เยวอนหันมาบอกกับฉันหลังจากที่พวกเรานั่งกินกันไปได้กว่า 2 ชั่วโมงแล้ว
“เขาไม่ได้คออ่อนหรอก็ดูเขากินเข้าไปสิ มากกว่าฉันกับซูวอน 2 คนบวกกันด้วยซ้ำ”
“เมาสิดี รู้ไหมเยวอน จองอึน..... ฉัน..... จะได้กล้ามากกว่านี้”
“กล้า.... กล้าอะไร”
“นาวอน เธอจำยูกิได้มัย”
“ได้สิ มียูกิ เธอตายไปแล้วนิ”
“ใช่เธอตายไปแล้ว โดยที่ฉันยังไม่ทันได้ลา แต่ที่น่าเจ็บปวดกว่านั้นเธอรู้มัยฉันรู้ว่าเขาตายหลังจากนั้น 6 เดือน”
“6เดือนเลยหรอ”
‘ฉันถึงกับอึ้งในคำพูดของแทซอก เพราะว่ายูกิรักแทซอกมาก ยูกิทำให้แทซอกได้ทุกอย่าง แต่เธอพึ่งมารู้ว่าเค้าตายไปแล้ว 6 เดือนหลังจากนั้นเหรอแทซอก’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น