รักนี้วุ่นนักขอพักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : โฉมใหม่

(เอียด……..)  \"เซอร์ไพร์\"

         สิ่งแรกที่ฉันเห็นในบ้านฉัน ชายหนุ่มรูปหล่อสามคนหน้าตาดี้..ดี และหญิงสาวสุดสวย อีกสามคน อยู่ในบ้านฉันโดยที่พวกเขานั่งอยู่กันคนละมุมของห้องรับแขกที่มันมีที่นั่งให้พวกเขานั้งได้

    \"หวัดดี>.,<\"

           แล้วก็มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อ เยวอน ซึ่งเป็นเพื่อนฉันเองเดินเข้ามาหาฉันจากมุมห้อง ซึ่งในมือถือจานคุกกี้ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็เอื้อมมาเล่นผมของฉัน

    \"โห -o- นี่ บัน นาวอน เพื่อนเราเหรอเนี่ย ฮ่ะ คนเดียวกันใช่ใหม จองอึน\"

                  ผู้หญิงอีกคนก็ที่เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ก็ลุกขึ้นมาดูเหมือนกัน ในขณะที่พิจารณาฉันอยู่อีกมือหนึ่งก็ไปคว้าคุกกี้เข้าปากและเคี้ยวเสียงดังเป็นจังหวะดูท่าทางจะอร่อยมาก  แล้วในมือนั้นถ้าจำไม่ผิดมันก็คือคุกกี้สุดโปรดห่อสุดท้ายของฉันด้วยนะ TToTT^ToT  แล้วฉันจะกินอะไรฉันไม่อยากบินไปซื้อที่เมืองนอกนะ ยัยบ้า

    \"ใช่ทำไมเธอไปทำผมแบบนี้มาละเนี่ย\" ( ฮ่ะ ฉันนี่สิที่ควรน่าจะตกใจมากกว่าพวกเธอนะที่บังอาจมากินคุกกี้ฉัน ToT--TToTT )

                       \"เธอมาทำอะไรบ้านฉัน\" ฉันพูดขึ้น แต่เมื่อจะไม่มีใครฟังฉันเลย

                      \"โธ่ เยวอน จองอึน ก็นาวอนเค้าก็อยากสวยของเค้าบ้างสิ \"หญิงสาวที่นั่งท่าทางกวนตีนอยู่ที่โซฟาพูดขึ้น  โถซูวอนเพื่อนรักฉันขอบใจเธอจริง ๆ ที่เธอพูดคำนี้ขึ้นมาถ้าจะช่วย ๆ แย่งคุกกี้คืนมาจากนางปีศาจสองตัวนั้นด้วย ซูวอนถ้าทำได้ ฉันจะรักเธอคนเดียวนะ ซูวอน  

                    \"ใช่ไหมแทซอก\"  ยัยบ้า แต่มีใครใช้ให้เธอไปถามตาแทซอกเล่า ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้นะ

                    \"ใช่มั่ง ^-^\"อุ๊ย…นี่เป็นคำตอบของแทซอกหรอนี้ ว้าย…ไม่อยากเชื่อ อยากจะกรี้ดดัง ๆ จังเลย >o< ^o^ ^+^

                     \"....\"

                     \"....\"   ตอนนี้ใบหน้าของแทซอกเริ่มมีสีแดงระเรื่อแล้วละสิ ^o^  แทซอกเนี่ยไม่ว่าจะตอนไหนก็น่ารักอย่างนี้เสมอเลย รู้ไหมมันทำให้ฉันหน้าแดงแล้วนะแทซอกก็ เค้าอายนะ >o< >_< ^o^ ^*v*^ ^o^ >o<

                   \"เฮ้ย…. ทำไมถามฉันคนเดียวล่ะ ซึงโพมันก็นั่งอยู่ตรงนั้น ทำไมไม่ถามมันมั่งล่ะ ยายหน้าจืด ซูวอน\" แต่ไม่น่าติดตรงที่ปากเสียไปหน่อยเลย แล้วทำไมซูวอนพูดแค่นี้ทำเป็นตะคอก แน่นจริงถ้าอายก็บอกตรง ๆ ดิ  

                    \"เอ้า ไงมาลงที่ฉันอ่ะ >.,<\"  แล้วผู้ชายคนหนึ่งที่นั้งอยู่หน้าโต๊ะรับแขกก็พูดขึ้นมา

                   \"โธ่ ซึงโพก็ จะไปถือสาอะไรมันมาก มันก็พูดเบี่ยงมาทางแก เพื่อแก้เขินเท่านั้นโว้ย\" เอ่อ แล้วคนเนี่ยที่ชื่อ จูฮานะ จะแทรกขึ้นมาทำไมจ๊ะ แล้วพ่อหนุ่มแกก็เดินมาพลั่กหัวซึงโพ

                      \"เอ่อ จริงดิ ก็ทรงใหม่ของนาวอนมันดูน่ารักที่สุดเลย ดูตอนมันมองนาวอนสิ หน้ามันนี่แดงใหญ่เลย\" ใช่ฉันเห็นด้วย          แต่… \"มาทำอะไรกันบ้านฉันล่ะเนี่ย\" ฉันพยายามถามอีกครั้ง

    \"ปากเนี่ยว่างกันมาใช่ไหม -_-^ ทำไมไม่รู้จักสงบปากสงบคำกับเค้าบ้าง รึว่าอยากตายกันฮะ\"

                         \"....\"  เฮ้อปากเสียจริง ๆ -_-^ อุสาชม คงแก้ไม่ได้แล้วละอย่างเนี่ย แต่เอ่อ ดีแฮ่ มาเถียงอะไรกันเนี่ย งงงงงงชักจะหมดความอดทนแล้วนะ…



               แต่ตอนนี้ หนุ่มหล่อทั้งสามกำลังไล่ตีกันเหมือนเด็กประถมไม่มีผิด แต่เห็นหน้าแทซอกตอนนี้ ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่เขามาขอฉันเป็นแฟนกันใหม่ ๆ ก็ตอนนั้น...  เอ่อ…แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องไร้สาระนะ ตอนนี้ทั้งเสียงหัวเราะและเสียงที่เล่นกันแบบเด็ก ๆ มันกับดังไปหมด เหมือนเสียงในตลาดยังไงยังงั้นเลย

    \"หยุดดดดด -o-  -_-^\"[]/i

                         \"นี่..สรุปพวกเธอจะบอกฉันได้รึยังว่ามาทำอะไรที่บ้านฉันเนี่ย\"  ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง ทุกคนจึงหันมามองฉันเปรียบเสมือนฉันเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ที่กำลังโหยหวนในความมืดด้วยเสียงดังลั่น    

    \"พวกเราแค่มาเที่ยวหาเฉย ๆ นะนาวอน TToTT\" จองอึนทำหน้าเศร้า

    \"เหอะ นี่จองอึน คือ ฉันขอโทษฉันแค่พูดเล่น ๆ เท่านั้น พวกนี้มันเสียงดังเกินไปนะ --_--\"

    \"แต่ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วนะ\"

    \"ใช่ ใช่ เราไปกินเลี้ยงต้อนรับเปิดเทอมดีไหม\"

    \"ความคิดเข้าท่าแหะ คราวนี้เราต้องแต่งให้เริ่ดกว่าครั้งก่อนเลยนะ เน้อจองอึน เน้อซูวอน\"

    \"ใช่\"

    \"ใช่\"

    \"นี่ถ้างั้น\"

    \"พวกเรายืมชุดเธอแล้วกันนะ นาวอน\"  ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมา สามสาวก็วิ่งขึ้นไปบนห้องของฉันเรียบร้อยแล้ว -o-^

    \"ยัยปีศาจสามตัวถ้าคิดจะถามแล้วไม่เอาคำตอบคราวหลังไม่ต้องถามนะ\"  พวกนี้ชอบให้ตะคอกไล่ยู่เรื่อยเลย

                          \"ทีนี้ตาพวกเราบ้าง\" แล้วจู่ ๆ 2 หมุ่นก็พูดขึ้น

                          \"หะ..........--_--\" จูฮาทำท่าขยิบตาให้ซึงโพ เป็นเฉิงว่า \'มากับฉันดีกว่า\'

    \"ใช่ ๆ -o-^ เอ้อ..ตาพวกเราบ้าง\"

    \"นี่ห้องน้องชายเธอยังมีอะไรให้พวกเราค้นกันอีกใช่ไหม\"

    \"ใช่…เอ่อ…ประมาณนั้นนะ\"

    \"งั้น เราสองคนขออนุญาตินะครับ\"

                           และแล้วทั้งจูฮากับซึงโพ ก็วิ่งหายไป ตาสองคนนี้สงสัยอยากเป็นโดนด่ากับเขาบ้างแน่นเลย

                          เอ่อ....แต่....แล้วตอนนี้ก็เหลือฉันกับแทซอกแล้วสิ  ฉันจะพูดอะไรกับเค้าดีหน้าาาา  ตอนนี้ทั้งฉันและเขาต่างฝ่ายต่างไม่พูด  ก็ฉันหน้าแดงจนพูดไม่ออกแล้วนิ >o< ทำไมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยล่ะ ทั้ง ๆ ที่ตอนที่เราเป็นแฟนกัน ฉันยังไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้เลย  ฉันว่าถ้าดูจากหน้าแล้ว  ความรู้สึกของเค้ากับของฉันก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย

    \"มีแฟนใหม่ยัง\"   เฮ่อ..แล้วเค้าก็ทำลายความเงียบ  ด้วยคำถามที่ไม่น่าพิศวง

    \"ยะ…ยัง เลย -_-^\"

                            \"....\"

                            \"....\"  

    \"ถ้างั้นก็หมายความว่า เธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหม ^o^\" ตาบ้า ToT ถามยังนี้แล้วฉันจะให้ตอบยังไงล่ะย่ะ

                           \"จะ....จะไม่ให้ฉันได้พักบ้างเลยรึไงฉันเนี่ยยังเลิกกับนายไม่ครบ อาทิตย์เลยด้วยซ้ำ แล้วจะให้ฉันหาแฟนใหม่ที่ไหนมาล่ะยะ พ่อหนุ่ม อ่อ พูดอย่างนี้อยากตายก่อนที่จะได้ทำพินัยกรรมใช่ไหม ^+^\"

                           แล้วฉันก็เอื้อมมือไปดันหัวของแทซอก เป็นเฉิงเล่น ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้คิดที่จะเล่นกับฉันตอนนี้นะสิ

    \"เปล่าฉันแต่ถามดูเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย เอ่อแต่คราวหลังอย่าเล่นมุขฝืด มันไม่ตลกซะเลย\"

                           พอพูดจบแทซอกก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากฉันไป  เหลือแต่แผ่นหลังที่สวยงามทิ้งไว้ แล้วทำไมเขาตองเครียดด้วยแล้วมุขเรามันฝืดจริง ๆ หรอ ก็คิดไม่ออกแล้วนิ สถานการณ์มันคับขันอ่ะ  

                  \"ยังไงฉันก็ยังรักเธออยู่แต่ เธอเล่นถามแบบนี้จะให้ฉันตอบยังไง ในเมื่อตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วนะ ToT\"

                   ฉันได้แต่คิดในใจ

                 แล้วแม่สามสาวก็ลงมาจากบันไดราวกับซินโดเรล่า ภาค ลูกหมูสามตัวแนะ

                 คนหนึ่งก็อย่างตุ๊กตาบาร์บี้ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก็เธอเล่นดัดผมให้ออกมาเป็นลอนบวกกับผมสีทองแดงยิ่งทำให้เธอดูสดใสแปร่งประกายขึ้นมาทันที เธอใส่ในชุดสีชมพูทั้งตัว เป็นเสื้อคอลึกข้างหนึ่งมีแขนส่วนอีกข้างไม่มีแขน ข้างที่มีแขนเป็นแขนสั้นไม่เกินข้อศอก ส่วนอีกข้างที่ไม่มีแขนเป็นลักษณะแขนเสื้อแขนกุดมีโซ่ห้อยระโยงสวยงาม เป็นเสื้อตัวยาวลงมาจั้มที่ขอบกระโปรง กระโปรงก็เป็นกระโปรงสั้นสีขาวลายจุดสลับกับสีชมพูอีกทียาวไม่เกินเข่า มีโซห้อยจากเอวข้างหนึ่งไปยังเอวอีกข้างหนึ่ง รองเท้าเป็นบรูดสูงสีชมพูหัวแหลม  เมื่อฉันเห็นเห็นจองอึนในชุดนี้แล้วฉันแทบจะกระอักเลือด

                  แต่เมื่อฉันดูที่เยวอนกับซูวอนแล้วฉันว่าเขาทั้งสองคนยิ่งกว่า ทั้งสองคนนี้ใส่เป็นกระโปรงสั้นเหนือเข่าทั้งคู่ ผมของทั้งสองถูกจัดแต่งมาในสภาพที่ดีที่สุดประมาณว่าทั้งหนีบทั้งยืดทั้งดัด ทั้งสองใส่เข็มขัด แต่ไม่นะ ซูวอนเขาเอาเข็มขัดสีบานเย็นที่หัวเข็มขัดเป็นรูปดอกไม้อันใหม่ของฉันมาใช้ทั้ง ๆ ที่วันนี้ฉันตั้งใจจะใส่มันอยู่แล้วเชียว พวกนี้มันเป็นอะไรกันทำไมต้องชอบแย่งของที่ฉันรักอยู่เรื่อย แล้วเธอยังเอาแจ็กเก็ตยีนของฉันมาใส่อีกด้วย  รองเท้าเป็นรองเท้าสูงสีดำขัดมันวาว ส่วนเยวอนเธอใส่เสื้อแขนกุดที่มีสายขึ้นไปผูกคอ แล้วเปิดหลังส่วนด้านบน ที่หลังของเธอติดสติกทูรูปผีเสื้อไว้  บวกกับเข็มขัดที่หัวเข็มขัดเป็นรูปผีเสื้ออีกด้วยเธอใส่รองเท้าหัวแหมรัดส้อนสูง

                 แต่ด้วยความที่ฉันเป็นเพื่อนพวกเขามานานการที่เห็นพวกเขาแต่งตัวแบบนี้ก็ไม่ได้แปลกอะไรมากมายแต่มันต้องแปลกกับฉันแน่นถ้าฉันแต่ง แล้วฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเขาจำหาของที่เนรมิตตัวเองให้สวยได้ภายในห้องฉัน

    \"ยืนมองอะไรอยู่ได้จ๊ะ รีบไปแต่งตังได้แล้ว ไป๊\"

    \"ได้คราวนี้ฉันจะเอาให้พวกเธออึ้งไปเลย หลังจากที่พวกเธอไม่ได้เห็นฉันแต่งตัวเปรี้ยวสุด ๆ มานานแล้ว\"

                           ก็ตอนเป็นแฟนกับแทซอก เขาคงหึงมั่งเขาเลยบอกว่าทุกครั้งที่ฉันไปกับเขาให้ใส่เสื้อแขนยาวไปทุกครั้ง แต่ด้วยความที่เป็นสาวเปรี้ยว ฉันจึงติดขาสั้นไป ตั้งแต่นั้นแทซอกก็เลยให้ฉันใส่แต่ขายาว หลัง ๆ ฉันเลยประยุกต์ดัดแปลง โดยการใส่เสื้อสายเดียวข้างใน แล้วเอาเสื้อกันหนาวแขนยาวคลุมข้างนอกอีกที แต่ยังไงมันก็มิดชิดอยู่ดี  แล้วฉันจะใส่อะไรดีเนี่ยวันนี้

                          เอ่อ….รู้แล้ว..คอยดูฉันแล้วกัน ฉันรีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบกระโปรงตัวโปรดสีเหลืองสลับดำที่ไม่ค่อยได้ใส่ กับ เสื้อเอวลอยที่จั้มข้างล่าง เป็นเสื้อลายจุดสีดำ-ขาว (มีแขนนะจ๊ะ) แล้วก็เข็มขัดคล้องหัววงกลมอันใหญ่ กำไรและสร้อยคอครบเซต รองเท้ารัดส้อนสี่เหลือง ขอบสีชมพูข้างหน้ามีดอกติดอยู่ ฉันรีบนำทั้งหมดมาประกอบเข้าเป็นชุด ใส่รองพื้นเล็กน้อย แล้วก็ลิบสติกสีโปรดคือสีชมพูหวาน ผมก็ปล่อยสยาย แล้วก็วิ่งไปที่หน้ากระจกพิจารณารูปร่างตัวเองให้ดี ๆ อีกครั้ง หลังจากที่จัดทรงผมที่เพิ่มทำมาให้ดูดีอีกนิด แล้วก็ได้เวลาเผยโฉมซักที ฉันรีบเดินลงไปข้างล่าง ตอนนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เมื่อเห็นฉันโผล่ออกจากบันไดทุกคนรีบหันขึ้นมามองเป็นตาเดียว

    \"นาวอนน่ารักจังเลยครับ\"

                          และนี่เป็นคำชมของซึงโพ  ซึงโพเพื่อนรักฉันจะรักเธอที่สุด ^-^

    \"นาวอน ฉันขอชมวันนี้ฉันยอมหลีกให้เธอเลยวันหนึ่ง เต็มที่เลยนะย่ะ ไหน ๆ ก็เลิกกับแฟนทั้งที\"

    \"ใช่ สมควรเป็นเช่นนั้นนะ ซูวอน\"

    \"นั้นดิ นาวอน เธอน่ารักที่สุดเลยนะจ๊ะ\"

    \"ใช่ ใช่ นานมากแล้วนะที่ไม่ได้เห็นเธอแต่งอย่างนี้\"

    \"มันแน่นนอนคนน่ารักแต่งอย่างไงก็น่ารัก มันเป็นของตาย สำหรับมนุษย์อยู่แล้วล่ะ\"

    \"นี่แต่งตัวแล้วก็น่ารักดีนิ เฮ้ย แทซอกตอนเค้าเป็นแฟนแก ทำไมถึงต้องห้ามแต่งตัวแบบนี้ด้วยว่ะ เดินกับผู้หญิงสวย ๆ มันดูดีนะโว้ย\"  

                          เฮ้อ..ขอใจนะจูฮาที่ถามคำถามที่ฉันอึดอัดมาตลอด ^8^ ถึงเวลาที่ฉันจะต้องพูดบ้างแล้ว

    \"น่ะดิแทซอก ฉันก็ไม่เข้าใจ ออกจะน่ารักเน้อ ^o^ \"

    \"ใช่ ใช่ จ๊ะ\"

                          แทซอกไม่ยอมพูดอะไรซักอย่าง ทำอยู่อย่างเดียวคือลุกแล้วก็หันหลังเดินหนีไปเหลือแต่แผ่นหลังอันสวยงามทิ้งไว้ อีกแล้วนะที่เขาทำแบบนี้ ฉันไม่ชอบที่เขาเป็นแบบนี้ที่สุดเลย!!!!!!!!

                         ตั้งแต่เลิกกันเขาทำแบบนี้กับฉันกี่รอบแล้ว ถ้านับรวมกับเมื่อเช้าด้วยก็10 รอบแล้วนะ ในเวลาเพียงอาทิตย์เดียว ToT แล้วหลังจากนั้นทุกคนก็รีบตามออกไป

                          พวกเราไปหยุดกันที่ร้านประจำ ทุกคนสั่งโซจูมากินกันคนละขวด จนถึงตอนนี้แทซอกก็ยังยอมไม่พูดกับใคร ไม่ว่าใครจะพูดกับเขา และตลอดเวลาทั้งคืนเขาก็ไม้ได้พูดกับใครอีกเลยทำอยู่สองอย่างคือไปห้องน้ำ กับ สั่งเบียร์แล้วก็ดื่มมันให้หมดอย่างรวดเร็ว ขณะที่ทุกคนกำลังเมาแล้วก็สนุกกันที่สุดในโลก พวกเรากินโซจูแล้วก็เล่าความหลังกัน โดยไม่สนใจแทซอกเลยแม้แต่น้อย

                        แล้วก็เป็นเวลากว่าเจ็ดชั่วโมงแล้วนะที่พวกเรานั่งอยู่ที่นี่ แล้วแทซอกก็หลับอยู่ที่โต๊ะแล้ว ก็เล่นกินเบียร์คนเดียวมามากกว่าสิบขวดแล้ว และ ตั้งแต่ออกจากบ้านฉันมาเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับใครซักคำเดียว ทุกคนจะอึดอัดก็เพราะตานี่แหละ

    \"นี่พวกเรา กลับบ้านกันเถอะนะฉันง่วงแล้วแหละ\"

    \"นี่นาวอนยังไม่ตีสามเลยนะ\"

    \"พวกเธอคิดจะกลับกับตอนตีสามจริงหรอ\"  

                          ซึงโพ ที่ดูท่าทางที่จะง่วงเหมือนกัน พยายามที่จะช่วยฉัน กล่อมให้ซูวอนกลับบ้าน

    \"อ้าว ซึงโพ ก็ฉันพูดอยู่นี่ไง\"  

                          แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ยังไงฉันก็รู้แล้วว่าจะมีซึงโพเป็นแนวร่วม

    \"ซูวอนถ้ามันสองคนอยากจะกลับก็ให้มันกลับกันเองสองคนดิ ใช่ป่าว\"

                            จูฮาแทรกขึ้นมาด้วยเสียงที่ฟังดูแล้วรู้เลยว่าเมามาก

    \"เอ่อ เอ่อ วันนี้แกพูดถูกว่ะ จูฮา เข้าท่าโว้ย เข้าท่า\"

                          ซูวอนหันไปตบบ่าจูฮาเบา ๆ ส่วนจูฮาเองก็ยิ้มให้ซูวอน

                          \"เอาเป็นว่าถ้าใครอยากจะกลับก็กลับไปก่อนส่วนพวกเราจะอยู่ถึงตีสามใช่ไหม ซูวอน\"  

                            จูฮาหยิบมือซูวอนออกจาบ่าแล้วก็ยิ้มให้ซูวอน

                        \"ใช่ ใช่ เยวอนอีกคนนะ\"

                          ซูวอนชักมือกลับแล้วก็หันไปที่เยวอน ที่ตอนนี้เริ่มพูดไม่รู้เรื่องอยู่กับจองอึน

                        \"ถ้ายังนั้นจองอึนด้วยแล้วกัน\" จูฮาก็ยัดเยียดจองอึนให้อยู่ต่อ

                         \"เอ่อ แล้วถ้าจูฮายังอยู่ ฉันจะไปไหนว่ะ\" จู่ ๆ ซึงโพก็พูดขึ้น

                          อ้าว..อีตาซึงโพบ้า ฉันก็นึกว่าจะมีแนวร่วมซะแล้ว ฉันคิดไปคิดมาฉันน่าจะยังมีแนวร่วมอีกคนคือแทซอก ฉันหันไปมองตรงที่ ๆ แทซอกพลุบอยู่ แต่...ตอนนี้เขาไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว ไปไหนนะตานี่เร็วเป็นบ้า

                         \"นี่ แล้วเธอว่าไงนาวอน ทุกคนเค้าอยู่นะ รึว่าไม่มีตังค์แล้ว เดียวฉันกับจูฮาจ่ายให้ก่อนก็ได้นะ\" ซูวอนถาม

    \"แหม เธอสองคนเนี่ยถ้าอยู่กันปกติธรรมดาไม่เห็นจะญาติดีต่อกันอย่างนี้เลย แล้วทีอย่างนี้เข้ากันดีจริงนะ \"

    \"เอ้ามันก็แหงอยู่แล้ว\" จูฮาพูดในขนาดที่มือเริ่มไปกอดคอซูวอน

    \"ฮึ ฉันว่าฉันกลับดีกว่า ฉันง่วงแลัว เดียวพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน\"  

                       \"ฮือ พูดอย่างกับเธอคออ่อนนักเนี่ย แต่ถ้าเธอจะกลับก็ตามใจ ฉันไม่ไปส่งนะ กลับเองดี ๆแล้วกัน\"  

                         ซูวอนขยัยไหล่เล็กน้อยแล้วจึงหันมาพูดกับฉัน แหม.... เพื่อนรักทำกันลง แล้วพวกเค้าก็ปล่อยให้ฉันก็เดินออกจากร้านมาคนเดียวโดยที่ไม่มีใครมาส่งเลยนี่นะ ถ้ามีคนมาปล้ำฉัน แล้วฉันจะทำยังไงเล่า