ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [~-**The sTory oF Moon**-~]------1
นครจันทรคติ ข.ศ.2437
แสงสีนวลของพระจันทร์ในยามค่ำคืน ส่องลงมากระทบกับขอบหน้าต่างห้องนอนสีขาวบริสุทธิ์ของเด็กสาววัยเพียง 5 ขวบกว่า เธอกำลังนั่งมองดูพระจันทร์ราวกับว่าจะให้มันมีสิ่งมหัสจรรย์โผล่ออกมาตามนิทานที่แม่เธอเคยเล่าให้ฟัง เมื่อความคิดของเด็กสาววัย 5 ขวบหยุดมานึกถึงบุคคลอันเป็นที่รัก น้ำตาหยดใส ๆ ก็รินไหลออกมา
“ท่านแม่ ถ้าหากพรจากจันทรามีจริงอย่างที่ท่านว่า ณ บัดนี้ลูกก็อยากจะขอให้ท่านมาเล่านิทานให้ลูกฟังเช่นเคย”
หยดน้ำตาตกลงมาบนขอบหน้าต่าง ‘นิทานของดวงจันทร์’ เป็นนิทานเรื่องสุดท้ายที่เธอจะได้ยินจากบุคคลผู้เป็นมารดา บุคคลที่ตอนนี้เธอรู้ดีว่าได้จากเธอไปแล้วไกลแสนไกล แต่คำพูดสุดท้ายก่อนที่แม่จะจากเธอไปจำมันได้ดี
“ไคย์ร่า ลูกแม่อย่าร้องไห้นะ แม่มิได้ไปอยู่ห่างไกลจากลูกเลย ยามที่ลูกคิดถึงแม่ ขอให้นึกถึงจันทราเข้าไว้”
“ท่านแม่จะไปอยู่กับจันทร์หรือ ท่านให้ลูกไปอยู่ด้วยมิได้หรือ”
“ไคย์ร่า แล้วสักวันลูกจะเข้าใจ เมื่อครั้งแม่ยังเด็ก แม่ก็เคยเป็นเหมือนลูก ลูกจงจำไว้ แม่เต็มใจ ที่จะมอบกายให้แก่จันทรา”
************************************************
************************************
***************************
********************
**************
*********
******
***
**
*
*
ประเทศไทย พ.ศ.2601
“ยายพระจันทร์ ตื่นได้แล้ววันนี้มีสอบนะ” หญิงสาวในชุดมัธยมปลาย ดึงผ้าห่มออกจากตัวเพื่อนสนิทที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียง
“อืม ขออีก 5 นาที” หญิงสาวที่นอนอยู่ดึงผ้าห่มกลับมาปิดหน้าปิดตา
“อีก 5 นาทีก็ไม่ได้ ตอนนี้ 7.40 น. แล้วนะ ถ้าเธอไม่ตื่นตอนนี้ ต่อให้มีพรมวิเศษเธอก็ไปสอบไม่ทัน”
“อืม”
“แล้วแต่ละกันฉันไปก่อนละนะ”
“บาย”
หญิงสาวยืนมือออกมาโบกให้เพื่อน แล้วอยู่ ๆ ความคิดจากส่วนลึกก็โผล่ขึ้นมา ‘7.40น. แล้วนะยายพระจันทร์ วันนี้เธอมีสอบมิดเทอมไม่ใช่หรอ’
“สอบมิดเทอม อืม สอบมิดเทอมวันนี้ คาบแรก สอบ 8.30น.” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง
‘ช่าย พระจันทร์สอบตอน 8.30น. แต่ตอนนี้ 7.40น แล้วนะ อีก 50 นาที’
“ 50 นาที” ความคิดสุดท้ายทำให้หญิงสาวหลุดจากอาการง่วงนอน ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
แสงสีนวลของพระจันทร์ในยามค่ำคืน ส่องลงมากระทบกับขอบหน้าต่างห้องนอนสีขาวบริสุทธิ์ของเด็กสาววัยเพียง 5 ขวบกว่า เธอกำลังนั่งมองดูพระจันทร์ราวกับว่าจะให้มันมีสิ่งมหัสจรรย์โผล่ออกมาตามนิทานที่แม่เธอเคยเล่าให้ฟัง เมื่อความคิดของเด็กสาววัย 5 ขวบหยุดมานึกถึงบุคคลอันเป็นที่รัก น้ำตาหยดใส ๆ ก็รินไหลออกมา
“ท่านแม่ ถ้าหากพรจากจันทรามีจริงอย่างที่ท่านว่า ณ บัดนี้ลูกก็อยากจะขอให้ท่านมาเล่านิทานให้ลูกฟังเช่นเคย”
หยดน้ำตาตกลงมาบนขอบหน้าต่าง ‘นิทานของดวงจันทร์’ เป็นนิทานเรื่องสุดท้ายที่เธอจะได้ยินจากบุคคลผู้เป็นมารดา บุคคลที่ตอนนี้เธอรู้ดีว่าได้จากเธอไปแล้วไกลแสนไกล แต่คำพูดสุดท้ายก่อนที่แม่จะจากเธอไปจำมันได้ดี
“ไคย์ร่า ลูกแม่อย่าร้องไห้นะ แม่มิได้ไปอยู่ห่างไกลจากลูกเลย ยามที่ลูกคิดถึงแม่ ขอให้นึกถึงจันทราเข้าไว้”
“ท่านแม่จะไปอยู่กับจันทร์หรือ ท่านให้ลูกไปอยู่ด้วยมิได้หรือ”
“ไคย์ร่า แล้วสักวันลูกจะเข้าใจ เมื่อครั้งแม่ยังเด็ก แม่ก็เคยเป็นเหมือนลูก ลูกจงจำไว้ แม่เต็มใจ ที่จะมอบกายให้แก่จันทรา”
************************************************
************************************
***************************
********************
**************
*********
******
***
**
*
*
ประเทศไทย พ.ศ.2601
“ยายพระจันทร์ ตื่นได้แล้ววันนี้มีสอบนะ” หญิงสาวในชุดมัธยมปลาย ดึงผ้าห่มออกจากตัวเพื่อนสนิทที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียง
“อืม ขออีก 5 นาที” หญิงสาวที่นอนอยู่ดึงผ้าห่มกลับมาปิดหน้าปิดตา
“อีก 5 นาทีก็ไม่ได้ ตอนนี้ 7.40 น. แล้วนะ ถ้าเธอไม่ตื่นตอนนี้ ต่อให้มีพรมวิเศษเธอก็ไปสอบไม่ทัน”
“อืม”
“แล้วแต่ละกันฉันไปก่อนละนะ”
“บาย”
หญิงสาวยืนมือออกมาโบกให้เพื่อน แล้วอยู่ ๆ ความคิดจากส่วนลึกก็โผล่ขึ้นมา ‘7.40น. แล้วนะยายพระจันทร์ วันนี้เธอมีสอบมิดเทอมไม่ใช่หรอ’
“สอบมิดเทอม อืม สอบมิดเทอมวันนี้ คาบแรก สอบ 8.30น.” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง
‘ช่าย พระจันทร์สอบตอน 8.30น. แต่ตอนนี้ 7.40น แล้วนะ อีก 50 นาที’
“ 50 นาที” ความคิดสุดท้ายทำให้หญิงสาวหลุดจากอาการง่วงนอน ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น