*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 : จดหมายรัก

ตอนที่ 9 จดหมายรัก



“ลัล ล้า ลัล ล้า” เสียงฮัมเพลงเบาๆดังออกมาจากห้อง ทำให้คนที่รออยู่รู้ว่าผู้ที่กำลังจะออกมาดูมีความสุขกับยามเช้านี้เป็นอย่างมาก



“หวัดดีเม เนล ช้าจังเลยนะ” แพทพูดทันทีที่ทั้งสองปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว



“ก็ไอ้เนลอ่ะดิ มัวแต่เลือกชุดอยู่นั่นแหละ” เมโบ้ยความผิดมาที่เนลทันที



“ไรว่ะ แกนั่นแหละ”



“ไม่ต้องเถียงกันแล้ว หิวข้าวแล้ว” เรย์ที่นิ่งมานานบอก



“จ้า” แล้วทั้งสองก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะไปโรงอาหาร



“หวัดดีจ้า” เสียงนางมารร้ายทักทายพวกสี่สาว



“ดี” สี่สาวตอบกลับไป



“พวกเธอก็ตื่นเช้าดีนี่ นึกว่าจะเป็นประเภทนอนกินบ้านกินเมือง เข้าเรียนสายๆซะแล้ว” แพทบอก



“นี่เธอ พวกฉันพูดดีๆนะ” ยัยพอลล่าเริ่มแหกปาก



“พวกฉันก็พูดดีกับเธอนะ” เมเป็นคนบอกมั่ง



“เธอมันจะมากไปแล้วนะ พวกฉันยังไม่ได้หาเรื่องเลยนะ พวกเธอต่างหากที่หาเรื่องพวกฉันก่อน” ยัยอลิซเริ่มแก้ตัวแทนเพื่อน



“ก็แล้วแต่เธอจะคิด ไปกันเหอะพวกเรา อย่าไปคุยกับพวกเศษขยะแถวนี้เลย วันๆก็เอาแต่ทำตัวสวย หาเรื่องคนอื่นไปวันๆ คิดเรื่องดีไม่เป็น” แพทบอกแล้วก็เดินหนีออกไปทันที ก่อนที่เสียงกรี๊ดที่แสนจะดังเริ่มขึ้น



“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงกรี๊ดของสองสาวที่รวมพลังกันกรี๊ดเกิดขึ้น ส่วนอีกหนึ่งสาวที่มาด้วยนั้นก็ยังคงเงียบเหมือนเคยแต่ว่าอยู่ๆก็หันไปเอ็ดเพื่อนทั้งสองของหล่อน



“นี่เธอสองคนจะแหกปากทำไม คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว” เคทที่ยืนอยู่ในเหตุการณ์เงียบๆมาตลอดหันมาเอ็ดเพื่อนจอมวีนทั้งสองของเธอ



“ก็ได้” ทั้งสองบอกพร้อมกัน



“สะใจชะมัดเลย” แพทบอก



“ใช่” เมบอกด้วยความสะใจด้วย



“คนบ้าอะไร นิดหน่อยก็แหกปาก ไม่อายคนอื่นกันรึไงนะ” เนลหันมาพูดกับสองสาว ส่วนเรย์ก็มัวแต่ส่งข้อความไปหาสุดที่รัก



“เฮ้ย!!! ไอ้เรย์ทำไรน่ะ” แพทหันมาตะโกนใส่



“อะไรไอ้แพทตกใจนะเนี่ย แค่ส่งข้อความทำเป็นเสียงดังไปได้”



“แต่ว่าพวกเราจะกินอะไรกันดีเนี่ย” เนลหันมาถามแต่ก็เริ่มสงสัยกับพฤติกรรมของเรย์



“แล้วแต่เหอะ” เมบอก แล้วทั้งสี่ก็มาถึงโรงอาหาร ต่างคนก็ต่างไปซื้อแล้วก็มานั่งกินรวมกัน เมื่อกินข้าวเสร็จก่อนเข้าเรียนก็แวะเอาของที่ตู้ล็อกเกอร์หน้าห้องเรียนกัน



“อะไรน่ะ” แพทบอกแล้วก็ก้มลงหยิบซองจดหมายสีชมลายการ์ตูนน่ารักที่ร่วงลงมาจากล็อกเกอร์ของเรย์



“จดหมายนี่” เมหันมาร่วมวงด้วย



“เปิดเลย” เนลก็เอากะเค้าด้วยเหมือนกัน แล้วแพทก็จัดการเปิดจดหมายเองโดยที่เจ้าของยังไม่ทันจะอนุญาต



ถึง พี่เรย์

คือว่าหนูแอบชอบพี่มานานแล้วค่ะ พรุ่งนี้วันเสาร์พี่พอจะมีเวลาว่างมั้ยค่ะ ไปดูหนังด้วยกันนะค่ะ

มินนี่

ปล. โทรมา 09-xxxxxxx



“มีเบอร์ให้ด้วยว่ะ” เมบอกอย่างอึ้งๆกับพฤติกรรมของน้องคนนี้



“แกโทรไปดิ บอกว่าไม่ว่าง” แพทแนะนำ เพราะยังไงก็รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนของเธอต้องโทรไปปฏิเสธอย่างแน่นอน



“อยู่แล้ว” แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์คู่ใจกดไปหาเจ้าของจดหมายทันที เพราะตอนนี้ก็ยังไม่เข้าเรียน



*- - สุดที่รักถ้าโทรมาช่วยรับหน่อย อย่าปล่อยให้คอยน้ำปรอย ด้วยใจรอ สุดที่รักโทรมาตั้งใจจะมาง้อ อย่าปล่อยให้โทรให้รอนานอย่างนี้เลย ผิดไปแล้ว....- -* เสียงโทรศัพท์ของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง



“มินนี่โทรศัทพ์” เพื่อนของเด็กสาวใส่เหล็กดัดฟันบอก



“รู้แล้ว” แล้วเด็กสาวก็กดรับ



“หวัดดีครับ น้องมินนี่รึเปล่าครับ” ปลายสายถามไปอย่างสุภาพ



“ใช่ค่ะ” หล่อนก็ตอบไปอย่างสุภาพเช่นกัน



“น้องครับคือว่าวันเสาร์นี้พี่ไม่ว่างน่ะครับ พี่มีนัดแล้วครับ”



“หรอค่ะ งั้นไม่เป็นไรค่ะ”เด็กสาวบอกแล้วก็ตัดสายทันที



“เป็นไร” เพื่อนของเด็กสาวหันมาถาม



“คนอะไรโง่ชะมัดเลย” เด็กสาวเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ



“พี่เค้าอาจจะมีนัดจริงๆก็ได้” เพื่อนสาวปลอบ



“ยังไม่เคยจีบใครก่อนเลยนะเนี่ย มีแต่คนอื่นเข้ามา”



“ใจเย็นๆก่อนซิ”



“น้องเค้าว่าไงมั่งว่ะ” แพทหันมาถาม



“ก็บอกว่าไม่เป็นไร”



“หรอ แล้วไม่เป็นไรของน้องหมายความว่าไงว่ะ”แพทซักต่ออีก



“ไม่รู้เหมือนกัน ไปเรียนกันเถอะ” เรย์เอ่ยแล้วก็เดินเข้าห้องไปเลย



“อะไรของมันว่ะ” แพทบอกแล้วก็เดินตามเข้าไปบ้าง แต่ว่าเสียงที่ไม่อยากได้ยินดันกระทบเข้ากับโสตประสาทซะได้



“หวัดดียามเช้าครับ” เสียงที่คุ้นเคยทักขึ้นแต่เช้าเลย



“............” เงียบครับ ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาเลย



“เป็นไงล่ะ” แม๊กเย้ย



“เออๆ ไม่ต้องมาซ้ำเติมกันเลย” เคนบอกกับเพื่อนอย่างน้อยใจ ส่วนตอนนี้แม๊กก็เดินไปคุยกับเมแต่ว่าเธอไม่สนใจ เลยทำให้เขาต้องเดินคอตกกลับมา



“เป็นไงล่ะเอ็ง” ได้ทีเคนก็เลยเอามั่ง



“ขอบใจนะที่ถาม”



“พอได้แล้วแกสองคน เดี๋ยวก็ทะเลาะกันเป็นเรื่องราวใหญ่โตหรอก” ดีนรีบปรามเพื่อน



“ครับผม” ทั้งสองพร้อมใจกันประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน



“ยัยสองคนนั่นหยิ่งชะมัดเลย คุยก็ไม่คุยด้วยนึกว่าหน้าตาดีจัดเลยรึไง” เคนบ่นอย่างเสียไม่ได้



“เอาน่าใจเย็นๆเว้ย ตื้อเท่านั้น” เจฟฟ์ให้กำลังใจเพื่อนๆทั้งสอง



“ข้าก็หวังว่าคงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน” แม๊กบอกแล้วก็หันไปคุยกับดีนต่อ



“อะไรของพวกนั้นว่ะ” เมพูดกับเพื่อนๆ



“อยากรู้ก็ไปถามดิ” เนลบอก



“ขอบคุณนะ วันหลังไม่ต้อง”



“ไรว่ะ แค่นี้ก็ต้องงอนด้วย”



“เรย์” เนลหันไปเรียก



“...............” ไอ้เรย์ไม่ได้ยิน



“เรย์” เนลเรียกอีกครั้งนึง แต่คราวนี้ดังกว่าเดิม



“อะไร” เรย์หันมาถาม



“เปล่า เห็นนั่งเหม่อตั้งแต่เข้ามาแล้วเลยเรียกเฉยๆ”



“อือหรอ”



“เออแพทเสาร์นี้ไปเที่ยวกันมั้ย” เรย์หันไปถามเพื่อนสาวคนสนิท



“ไปดิ ชวนเมกับเนลไปด้วย”



“ก็ดี”



“เม เนล เสาร์นี้ไปเที่ยวกันมั้ย” แพทหันไปถามสองสาวที่กำลังคุยกันอยู่



“ไปดิ” ทั้งสองตอบขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน



“แต่ว่าจะไปไหนกันดีล่ะ” เมหันมาถาม เพราะทั้งหมดก็ยังไม่ค่อยจะรู้จักสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองนี้ซักเท่าไหร่



“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าอยากไปอ่ะ” เรย์บอก



“งั้นเราก็ไปช็อปปิ้งกันดีกว่า” เนลออกความเห็น



“ก็ดีเหมือนกันนะ เค้าจะได้ซื้อของขวัญให้เพื่อนเค้าด้วย” เรย์บอก



“เพื่อนของเรย์เกิดวันไหนเหรอ”



“วันอาทิตย์น่ะ ทำไมเหรอ”



“เปล่าๆ”



“วันอาทิตย์นี้วันเกิดมิกิเหรอ เค้าไม่เห็นรู้เลย” แพทหันไปถาม



“เออดิ แกจำไม่ได้รึไง”



“จำไม่ได้ เพราะไม่สำคัญพอย่ะ”



“เออๆ”



“มิกิเป็นใครเหรอ” เมถาม เพราะแปลกใจแถมยังไม่เคยได้ยินชื่อนี้อีก



“แฟนของไอ้เรย์มัน” แพทบอก ส่วนเรย์ก็หน้าแดงทันที



“มีแฟนแล้วก็ไม่บอกกันมั่งเลย”



“ก็ไม่เห็นจะต้องเปิดตัวเลย” เรย์บอกแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อปกปิดความเขิน



“มันก็จริงอ่ะนะ ไม่เห็นต้องเปิดตัว” เมบอกเป็นเชิงเห็นด้วย แต่ว่าคนข้างๆกลับนั่งเงียบไม่ไหวติงต่อสรรพสิ่งรอบๆตัว



“ตกลงงั้นวันเสาร์เจอกันที่หน้าหอตอน 10 โมงเช้านะ”



“มันก็พรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอ” เนลหันมาถาม



“ก็ใช่ไง”



“พรุ่งนี้จะได้ไปเปิดหูเปิดตาซะที เบื่อจะแย่แล้ว” แพทพูดออกมาอย่างเซ็งๆ