*- - หัวใจลับของเหล่าวัยซ่าส์ - -*

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : แปลกๆ

ตอนที่ 8 แปลกๆ



“ไปกันแหอะ นี่ก็เริ่มจะมืดแล้วนะ” แพทเอ่ยขึ้น



“ไปซิ” เมที่นั่งข้างๆเนลบอก แล้วสี่สาวก็ลุกออกมาจากโต๊ะไม้หินอ่อน แถวลานบอร์ด แต่ระหว่างทางต้องมาเจอกับกลุ่มกระแดะเกิร์ลกะกลุ่มของไอ้พวกหลงตัวเองถึงมันจะหล่อก็เหอะนะ



“หวัดดีครับสาวๆ” เสียงอันคุ้นหูทักขึ้น



“หวัดไม่ดี เพราะลายมือไม่สวย” แพทกวนกลับไป



“อ้าว” เคนพูด



“แล้วกำลังจะไปไหนกันครับ” แม๊กถามบ้าง



“ไปที่ที่อยากไป จะไปด้วยกันหรือไง” เมตอบ ส่วนอีกสองสาวก็ยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้ง



“เคนค่ะ พอลล่ามาแล้วค่ะ” เสียงนางมารร้ายดังมาแต่ไกลโพ้น



“หวัดดีค่ะแม๊ก” อีกหนึ่งนางมารร้ายก็ดังมาแต่ไกลอีกเหมือนกัน ส่วนอีกคนที่เดินตามมาก็เดินมาอย่างเงียบๆ ไม่ส่งเสียงอะไรเลย ทำเหมือนคนเป็นใบ้



“อ่ะครับ” ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกัน



“ไปกันรึยังค่ะ” พอลล่าถาม



“อยากไปก็ไปกันก่อนเลยละกัน” เคนบอกแล้วก็เดินไปทางกลุ่มของแพท ทำให้สองสาวไม่พอใจเป็นอย่างมาก



“ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย” เคนชวน



“ไปกินกับแฟนนายเหอะ พวกฉันไปกินกันเองได้” แล้วแพทก็เดินหนีไปทันที แต่ในใจตอนนี้กลับรู้สึกแปลกๆซะแล้ว รวมทั้งเมด้วย



“อะไรของอีตานั่นนะ” แพทบ่นงึมงำอยู่คนเดียว แต่คำพูดดันไปกระทบหูของเรย์เข้าให้



“ว่าไรนะแพท” เรย์หันมาถาม



“ก็อย่างที่แกได้ยินไง ถามมาได้” (คนแต่ง- -อย่างนี้เรียกพูดคนเดียวเหรอว่ะ) (แพท- -เออแล้วไง)



“ฮั่นแน่ชอบอ่ะดิ” เรย์ถามเหมือนรู้ทัน



“ไอ้บ้า ไม่ได้ชอบเว้ย” แพทรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน



“ไม่ได้ชอบไรกันเหรอ” เนลหันมาถามทันที ก็เสียงเจ๊แกออกจะเซอร์ราวด์ซะขนาดนั้น



“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” แพทบอก



“งั้นเดี๋ยวเค้ากะเรย์ขอกลับหอก่อนละกัน”



“ได้ แยกกันตรงนี้เลยละกัน” เนลบอกแล้วก็เดินออกไปกับเม



“อิจฉาแพทจังเลยเนอะ” เนลหันมาพูดกับเม



“อิจฉาเรื่องอะไร” เมถามอย่างงๆเหมือนเคย ประมาณว่ายังไม่รู้เลยว่าเพื่อนสาวของเธอแอบชอบเรย์เข้าซะแล้ว



“ก็แพทได้อยู่ใกล้เรย์ไง”



“เรื่องนี้เอง แกชอบไอ้เรย์มันรึไง”



“ไม่รู้ดิ” เนลบอกแล้วสีหน้าของเจ้าหล่อนก็แดงขึ้นมาซะอย่างงั้น



“หน้าแดงเลยนะ” เมแซว



“แกก็เหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องมาแซวเลย แอบชอบแม๊กละซิ” เนลถามกลับ



“จะบ้ารึไง ถ้าฉันชอบอีตานั่นโลกคงถึงกาลอวสานแน่เลย” แต่ว่าในใจของเธอกลับรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล



“ให้มันจริงเถอะ”



“พอเหอะ เปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่ามั้ย”



“ก็ได้”



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



“เหนื่อยจังเลยวันนี้” แพทบอก



“เรื่องไรล่ะ”



“ไม่รู้ หลายๆอย่าง” แพทบอกแล้วก็เดินไปนั่งโซฟาสีขาวที่ตั้งอยู่กลางห้องของพวกเธอ แล้วก็เปิดทีวีดู



“ข่าววันนี้ เมื่อเช้าที่ผ่านมาได้เกิดเหตุมีหญิงสาวคนหนึ่งได้บุกเข้าไปในรร.มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ได้บุกเข้าทำร้ายนักเรียนจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ตำรวจยังไม่สามารถระบุจับตัวคนร้ายได้”ผู้ประกาศข่าวคนหนึ่งรายงาน



“สังคมไทยเดี๋ยวนี้ชักเสื่อมโทรม” เรย์หันมาพูดกับแพท



“ใช่ว่ะ ดูดิบุกถึงโรงเรียนเลย ยัยบ้านั่นคงจะเป็นโรคจิตนั่นแหละ”



“ของมันแน่อยู่แล้ว คนสติดีๆเค้าไม่ทำกันหรอก”



“เดี๋ยวไปหาซื้อไรมาแช่ตู้เย็นไว้ดีกว่านะ” แพทบอก



“เออๆไปดิ” แล้วทั้งสองสาวก็ลงไปซื้อของที่เซเว่นข้างๆโรงอาหาร



*- - 7-11 - -*



“อ้าวเรย์ ยังไม่กลับหออีกเหรอ” เสียงหวานๆทักขึ้น



“ลงมาซื้อของน่ะ แล้วเนลล่ะ”



“กำลังจะกลับ แต่แวะมาซื้อของก่อน”



“ดูนั่นดิ พี่เรย์กำลังคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้” เด็กสาวใส่เด็กดัดฟันหันไปบอกกับเพื่อน



“ก็คงเป็นเพื่อนนั่นแหละ” เพื่อนของเด็กสาวบอก



“อ้าวน้องมินนี่ หวัดดีครับ” เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งทักเด็กสาวที่ใส่เหล็กดัดฟัน



“หวัดดีค่ะพี่เคน” เด็กสาวตอบกลับไป แต่ว่าเพื่อนของเด็กสาวจะละลายอยู่ตรงนั้นแล้วเพราะว่านายเคนไง



“แล้วพี่แม๊กไม่มาด้วยเหรอค่ะ”  



“มันรออยู่ข้างนอกน่ะ”



“หรอค่ะ”



“มีอะไรจะฝากถึงมันมั้ยล่ะ” เคนถาม



“ไม่มีหรอกค่ะ”



“งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ” แล้วเด็กหนุ่มก็เดินจากไป แต่ทว่าเหตุการณ์นี้ได้อยู่ในสายตาของคนๆหนึ่ง



“แกทำไมไม่ให้พี่แกไปถามพี่เรย์ล่ะว่ามีแฟนรึยัง” เพื่อนของเด็กสาวออกความเห็น



“จริงด้วย”



“หวัดดีครับแพท” เสียงอันนุ่มทุ้มทักทายเด็กสาวที่กำลังเลือกซื้อของอยู่



“เออ” เด็กสาวตอบกลับไป



“ไม่คิดจะพูดกันดีๆซักครั้งเลยรึไง”



“ไม่เคยคิด นายจะทำไมฉันมิทราบ”



“ถ้าทำได้ก็คงทำแล้วแหละ” แต่ว่าอยู่ๆเด็กหนุ่มก็รวบตัวของเด็กสาวเข้ามากอดเฉยเลย



“นี่นายปล่อยฉันนะ” เด็กสาวตะโกนเสียงดังลั่น ทำให้คนทั้งเซเว่นหันมามองพลอยทำให้เกิดเสียงกระซิบกระซาบเกิดขึ้น



“แพท แกเป็นอะไร” เรย์วิ่งหน้าตื่นมาพร้อมกับเนลทันทีที่ได้ยินเพื่อนสาวโวยวาย



“นายปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” เนลบอกด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ทำให้เด็กหนุ่มต้องปล่อย ทั้งทีใจจริงแล้วไม่อยากจะปล่อยเลย



“แกเป็นไรมากเปล่า” เรย์ถามด้วยความเป็นห่วง



“เป็นซิว่ะ ดูดิมองกันเต็มเลย เพราะนายนั่นคนเดียว สงสัยพรุ่งนี้เช้าคงเป็นข่าวดังไปทั่วทั้งโรงเรียนแน่เลย”



แพทพูดด้วยความโมโห “ฝากไปจ่ายเงินด้วย” หล่อนยื่นของให้สาวหล่อ



“งั้นแกก็ไปรอข้างนอกกับเมไป เมมันนั่งอยู่ข้างนอก” เรย์บอกแล้วก็รับของมา



“ดีเม” แพททักทายเพื่อนที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียว



“อะไรนะ” เมหันมาถาม



“บอกว่าหวัดดี” แพทตะโกนใส่หู



“จ้าๆ”



“แล้วเป็นอะไรนั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ” แพทถามกลับด้วยความสงสัย



“เปล่าๆ” เมรีบปฏิเสธแต่ว่าสายตาของเธอกลับมองไปทางใครคนหนึ่ง



“เฮ้ยแม๊กไปกันได้แล้ว” เคนตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังนั่งเหม่ออยู่



“ไรของเอ็งว่ะเคน”



“ไปกันได้แล้ว”



“เออ แล้วไอ้สองตัวนั้นล่ะ”



“กลับไปแล้ว”



“อื้อ”



“เป็นอะไร ดูเหมือนอารมณ์จะดีเป็นพิเศษนะ” แม๊กถามเหมือนจะรู้ว่าเพื่อนของตนเองเป็นอะไร เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่ในสายตาเด็กหนุ่มตลอด (คนแต่ง- - มันชั่วทั้งคู่) (แม๊ก- - ไม่ได้ชั่ว แต่รักเพื่อนไง ไม่อยากจะขัดรู้ไว้ด้วย)

“เอ็งก็เห็นจะถามข้าไม่เนี่ย” เคนบอกพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ ส่วนทางเด็กสาวก็เดินกลับหอไปด้วยกัน ระหว่างทางก็เดินคุยกันไปด้วย



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



“ถึงห้องแล้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ” เมบอกแล้วก็เปิดประตูเข้าห้องไป



“แล้วเจอกัน Good Night จ้า” แพทบอกแล้วทั้งสองก็เดินขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง



“ไอ้เนลเข้าห้องได้แล้ว จะยืนมองอีกนานมั้ย”



“เออๆ” แล้วเนลก็เดินตามเข้ามา



“นี่ไอ้แพทเค้าว่านายเคนอะไรนั่นดูเหมือนจะชอบแกนะ” เรย์บอก



“ไม่จริงเลย เค้าขอเถียง”



“เหรอว่ะ เค้าว่าใช่นะ”



“ไม่ใช่”



“ใช่”



“ไม่ใช่” ทั้งสองเถียงกันจนถึงห้อง



“โอเคไม่ใช่” เรย์บอกเพราะยังไงก็คงเถียงไม่ชนะหรอก แต่อยู่ๆเสียงโทรศัพท์เรย์ก็ดังขึ้น



*- - ไม่รู้ทำไมเวลาเธอไปร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง บอกเลิกทีไป สุดท้ายก็เป็นฉันเองที่เสียใจ ปากดีเหลือเกินนะเรา แค่ทิ้งคนที่ทำร้าย กลั้นใจ ทิ้งเธอไม่ลงซะที....- -* เสียงเพลงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง



“ว่าไงครับ คิดถึงจังเลย นึกว่าจะไม่โทรมาซะแล้ว” เรย์กรอกเสียงลงไป



“ก็ช่วงนี้งานมันเยอะ เลยไม่มีเวลาโทรมาหาเลย” ปลายสายส่งเสียงตอบกลับมา



“หรอ แล้วเป็นไงมั่ง”



“ก็ดีจ้ะ แล้วที่รักล่ะ”



“ก็ดี เพื่อนๆก็น่ารักดี”



“เฮ้ยไอ้เรย์เดี๋ยวเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ เชิญแกคุยกับไอ้มิกิไปตามสบายเลย” แพทส่งเสียงบอก



“เมื่อกี๊เสียงแพทใช่ป่ะ ฝากหวัดดีแพทด้วยนะ”



“ได้จ้ะ” แล้วทั้งสองก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแพทอาบน้ำเสร็จแล้วทั้งสองคุยกันไม่เสร็จ



“ยังคุยกันไม่เสร็จอีกเหรอว่ะเนี่ย รู้มั้ยมดมันเดินเต็มห้องไปหมดแล้ว”



“งั้นแค่นี้ก่อนนะ เค้ายังไม่ได้อาบน้ำเลย เดี๋ยวไอ้แพทมันฆ่าซะก่อน”



“จ้า นอนหลับฝันดีนะ จุ๊บ จุ๊บ”



“ครับป๋ม” แล้วเรย์ก็กดตัดสาย



“กว่าจะวางสายได้ ทำอย่างกับไม่ได้คุยกันงั้นแหละ”



“ก็ไม่ได้คุยไง”



“ไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวแกก็นอนดึกอีกหรอก เค้านอนก่อนนะ ง่วงแล้ว” แพทบอกก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป เมื่อล้มตัวลงนอนภาพเหตุการณ์เมื่อหัวค่ำก็ยังตามมาหลอกหลอนเธอไม่หยุด



“มีความสุขเว้ย” เรย์แหกปากอยู่ในห้องน้ำอยู่คนเดียว แต่ทว่าอีกฟากหนึ่งของหอพักได้มีคนกำลังคุยกันอยู่



“เฮ้ยพวกเอ็งว่ายัยนั่นจะชอบข้าบางมั้ย” เคนถามความเห็นเพื่อนๆที่นั่งรวมตัวกันอยู่ห้องของเจฟฟ์และดีน



“จะรู้มั้ยไม่ใช่ยัยสองคนนั้นซะหน่อย” ดีนบอก



“ไม่เข้าข้างกันเลย” เคนบอกอย่างน้อยใจ



“ของแกไม่รู้ แต่ว่าของไอ้แม๊กน่ะมีสิทธิ์” ดีนบอกอีกที



“จริงป่ะดีน ข้าขอให้มันเป็นอย่างนั้น” แม๊กบอกด้วยความดีใจ



“แต่แกก็ต้องระวังยัยอลิซไว้นะ ข้ากลัวมันจะไปทำร้ายยัยนั่นน่ะซิ ถ้ารู้ว่าเอ็งชอบ” ดีนเตือนด้วยความเป็นห่วง



“ได้ข่าวว่าแกไปกอดยัยแพทเหรอ” เจฟฟ์หันมาถาม



“รู้ได้ไงว่ะ”



“ไอ้แม๊กเล่าให้ฟัง”



“ไวจริงเนอะ”



“ไม่ว่ายังไงข้าก็ต้องจีบยัยนั่นให้ติด” เคนบอกอย่างมุ่งมั่น



“เออจะคอยดูละกัน” แล้วทั้งสี่ก็คุยกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งเที่ยงคืน ต่างก็แยกย้ายกันไปนอน ส่วนทางด้านสี่สาวที่เหลือนั้นนอนหลับกันไปหมดแล้ว



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*



Talk with writer>>>

มาลงให้แล้วตามคำเรียกร้อง(มีรึเปล่าหว่า) สอบเสร็จแล้วในที่สุดก็เป็นไทซะที หลังจากคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือมาเป็นเวลายาวนาน

ก็ไม่นานอ่ะ ปิดเทอมแล้วจะมาอัพให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะจ๊ะ



ช่วยกันเม้น+โหวดด้วยนะ