เด็ก [B] o [A] r [D] สุดเฮ้ว กะ สาวซ่าส์ สุดเซี้ยว

ลำดับตอนที่ #5 : รู้จักกันด้วยหรอ???

   พอกลับมาถึงบ้านชั้นก็วิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันที เพราะชั้นอยากจะเล่นเอ็มมากๆๆเลยอ่ะ แต่ว่าความจริงนัดกับที่รักไว้อ่ะ ก็เลยต้องออนเอ็มอ่ะ แต่ว่าอยู่ๆโทรศัพท์ชั้นก็ดังขึ้นมาเฉยเลย แถมพอดูเบอร์ก็เป็นเบอร์ใครก็ไม่รู้ แต่ว่าก็กดรับอ่ะ



“หวัดดีค่ะ”  ชั้นกรอกเสียงลงไป



“ขอสายรุ้งครับ” ทางนั้นตอบมา



“พูดอยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าใครค่ะ” ชั้นบอกพร้อมกับถามนายคนนั้น



“เราเอง” ฝ่ายนั้นตอบกลับมา



“เราไหนอ่ะ บอกชื่อมาดิ” ชั้นบอกน้ำเสียงเริ่มออกแนวตะคอกเล็กน้อย



“เคนอ่ะ” นายนั่นตอบ



“อ้าวท่านชายเองหรอ แล้วไปเอาเบอร์ชั้นมาจากไหนเนี่ย” ชั้นถามนายนั่น



“ก็เอามาจากเพื่อนเธออ่ะดิ จะให้เอามาจากหมาตัวไหนล่ะ” นายสุดหล่อกวนชั้นกลับมา



“ถ้ารู้นะว่าใครให้เบอร์ชั้นกับนายนั่นนะแม่จะฆ่าหมกส้วมเลย” ชั้นบ่นพึมพำกับตัวเอง



“บ่นไรอ่ะ” นายสุดหล่อถามชั้น



“เปล่านี่ แล้วนายมีธุระอะไรกับชั้นเนี่ย” ชั้นถาม



“ก็ไม่มีไรนี่ โทรมาหาเฉยๆ” นายสุดหล่อบอก



“เออประโยคยอดฮิตจริงๆ” ชั้นบอกกับนายสุดหล่อ



“ไม่เห็นมันจะฮิตตรงไหนเลย” นายสุดหล่อยวนกลับมา



“ถ้าไม่มีอะไรชั้นวางสายแล้วนะ” ชั้นบอกนายสุดหล่อจบก็กดตัดสายทิ้งทันที



“ไอ้บ้าโทรมาได้กลัวไม่รู้ว่ารวยรึไงนะ” ชั้นบ่นกับตัวเองอีกครั้ง



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



หลังจากที่ชั้นวางโทรศัพท์จากนายสุดหล่อ น้องชายของชั้นก็ตะโกนเรียกชั้นจากข้างล่างว่ามีคนมาหารออยู่ในห้องรับแขก



“เจ๊มีคนมาหาน่ะ” น๊อตน้องชายของชั้นตะโกนเรียก



“เออเดี๋ยวลงไป” ชั้นบอกแล้วก็ลงไป



“อ้าวรุ้งมาแล้วเหรอ เคนมารอนานแล้วนะ” นนท์พี่ชายชั้นบอก



“เอ่อ...นายมาได้ไงเนี่ย” ชั้นนั่งลงและในตอนนี้ในสมองของชั้นก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม



“ก็ขี่มอเตอร์ไซด์มาดิ จะให้เหาะมารึไงชั้นไม่ใช่แฮร์รี่ พอตเตอร์นะที่จะเหาะมา” นายสุดหล่อบอกชั้น



“เออรู้แล้ว” ชั้นบอกด้วยความที่ยังงงอยู่



และแล้วชั้นก็ต้องทนนั่งคุยกับนายนั่นโดยมีพี่ชายและน้องชายชั้นนั่งร่วมวงคุยด้วย โดยที่คุยกันเรื่องที่ชั้นไม่รู้เรื่องเลยซักนิดนึง แล้วเอาชั้นมานั่งอยู่ด้วยทำไมว่ะเนี่ย แทนที่จะได้ไปคุยกับที่รักอย่างสบายอกสบายใจก็ต้องนั่งฟังเรื่องที่เราไปอยู่ไหนมาไม่รู้ แล้วเรื่องที่นายนั่นรู้จักกับน้องเราและก็พี่ชายอีก ตอนนี้ในหัวมีแต่ง.งูเต็มไปหมดเลยอ่ะดิ  



“โอ๊ย!!! ไรกันว่ะเนี่ยไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ชั้นบ่นกับตัวเอง



“พี่นนท์รุ้งขึ้นไปข้างบนก่อนนะ” ชั้นบอกกับพี่ชาย



“เออไปดิ” พี่ชายชั้นบอก



“เออแล้วเรียกมาไมว่ะเนี่ย” ชั้นถามพี่ชาย



“ก็ไอ้เคนมันอยากเห็นหน้าแกอ่ะ” พี่ชายชั้นบอก



“งั้นหรอ อยากจะอ้วก” ชั้นบอกพร้อมกับเบ้หน้าแล้วก็หายไปกับสายลม



“นายนั่นอยากเห็นหน้าเราเหรอเนี่ยเป็นไม่ได้ สงสัยคงเป็นวันสิ้นโลกแน่เลยถ้าพี่นนท์บอกเป็นเรื่องจริง” ชั้นพึมพำกับตัวเองขณะที่เดินขึ้นไป





+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*



++กลางวัน++



“รุ้งลงมากินข้าวกลางวันได้แล้ว” เจ๊รินเรียกชั้นจากข้างบน แต่ว่าชั้นไม่สนใจหรอกตราบใดที่นายสุดหล่อยังอยู่ที่นี่บ้านของชั้น



“จะลงมามั้ย มีแต่ของโปรดแกนะโว้ย ไม่มาหมดแน่” เจ๊รินยังคงเรียกชั้น พร้อมกับหาข้ออ้างให้ลงไปอีก แต่ได้ยินว่ามีของโปรดชั้นเลยรีบลงไปอ่ะ



“นึกว่าไม่ลงมาซะแล้ว” นายสุดหล่อพูดกับชั้น



“แล้วนายจะทำไมชั้นเหรอ” ชั้นถามนายนั่น



“เปล่าไม่มีใครเค้าทำไรเธอได้หรอก” นายสุดหล่อบอก



“เหรอนึกว่านายจะกล้าซะอีก” ชั้นพูดกับนายสุดหล่อ



“เธอท้าเหรอ” นายสุดหล่ออารมณ์เริ่มคุกรุ่น



“เปล่าซะหน่อย” ชั้นตอบนายนั่น



“อืมแต่ว่าใครเชิญท่ายชายให้มาทานอาหารกลางวันด้วยเนี่ย” ชั้นถามนายสุดหล่อ



“พี่ชายของเธอชวนชั้น” นายสุดหล่อบอก

“งั้นเหรอ” ชั้นบอกแล้วก็นั่งลงกินข้าว พลางบ่นพี่ชายของชั้นเอง



วันนี้เป็นวันอะไรว่ะเนี่ย สงสัยคงจะเป็นวันสิ้นโลกโดยแท้จริงซะแล้วมั้งนี่ย  พี่ชายชั้นรู้จักกับนายนั่น แถมเรื่องที่พี่นนท์พูดเมื่อเช้ายังตามหลอกหลอนชั้นไม่เลิกราแล้วชั้นจะทำไงว่ะเนี่ย งงไปหมดแล้วเนี่ย



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*





โอวว..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมาอ่านเรื่องของเราอ่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากเลยนะ



เรื่องที่ให้แก้ไขเราก็จะพยายามนะ



เม้นกันเยอะๆนะ