ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 18 : ปฏิบัติการจีบ 1
ตอนที่ 18 ปฎิบัติการจีบ [1] เม กะ แม๊ก
เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดใส หลังจากเมื่อคืนฝนตกทั้งคืนเลย อากาศยามเช้านี่ช่างบริสุทธิ์เสียนี่กระไร ตื่นแต่เช้าแล้วรู้สึกสดชื่นดีจัง
“ไอ้เมตื่นได้แล้ว” เนลตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังนอนอยู่
“ตื่นแล้ว” เมบอกแล้วก็เดินออกมา
“วันนี้ตื่นเช้าเว้ย ถึงว่าฝนตกเลยเมื่อคืน”
“ไม่ต้องพูดมากไปกินข้าวกันเหอะ” แล้วทั้งสองก็เดินลงไปข้างล่าง
“เนลเมื่อวานเป็นไงมั่ง” เมถามขึ้นหลังจากที่หานั่งกินข้าวได้แล้ว
“ก็ไม่เป็นไง”
“ไรว่ะ ไม่มีเรื่องตื่นเต้นเลยหรอ”
“ไม่มี”
“โหยไรว่ะ”
“แล้วแกคิดว่ามันจะเป็นยังไงล่ะ”
“คิดว่าแกคงบอกรักมั้ง”
“บอกรักไรกัน” แพทถามหลังจากที่นั่งลงแล้ว
“เปล่า ก็พูดไปเรื่อยแหละ” เมบอก
“หรอ นึกว่าใครจะบอกรักใคร”
“เรย์ทางนี้” แพทกวักมือเรียกเพื่อนที่กำลังมองหาตนอยู่
“เบื่อว่ะ” แพทบอกกับเพื่อนๆ
“เบื่อไร” เนลถาม
“ไม่รู้”
“ซะงั้นเลย”
“เรย์ยังไม่ได้กินข้าวหรอ” เนลหันไปถามทันทีที่เรย์นั่งลง
“กินแล้ว เดินไปซื้อขนมที่เซเว่นมา”
“หรอ” สักพักทั้งหมดก็เดินขึ้นไปตึกเรียนเพื่อเตรียมตัวเรียนชั่วโมงแรก
“หวัดดีครับ” ทันทีที่ก้าวพ้นธรณีประตูก็มีเสียงทักขึ้นมาซะก่อน
“ดี” เมเป็นคนตอบกลับไป
“เมวันเสาร์นี้ว่างมั้ย” แม๊กรุกต่อทันที
“ว่าง นายมีอะไรรึเปล่า” เมถามกลับส่วนเพื่อนก็เดินไปที่ที่นั่งของตัวเองกันหมดแล้วเหลือแต่เมคนเดียวเท่านั้น
“ไปเที่ยวกันมั้ย”
“ไปกับนายเนี่ยนะ” เมถามกลับ
“ก็ใช่ไง ไมหรอ หรือว่าเธอไม่ไว้ใจเรา”
“ก็ใช่ไง เล่นมีข่าวข่มขืนลงหน้าหนึ่งทุกวัน ใครจะไว้ใจได้ล่ะ”
“ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกน่า”
“โอเคๆ ฉันไปกับนายก็ได้” เมตอบตกลงแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆ
“เป็นไงว่ะแม๊กสำเร็จเปล่า” ดีนถามทันทีที่เห็นเพื่อนเดินมา
“ของมันแน่อยู่แล้วเว้ย”
“สำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นแล้ว” ดีนบอก
“จีบให้ติดนะเว้ย” เจฟฟ์บอก
“เออๆ” แล้วแม๊กก็นั่งยิ้มหวานไปทั้งคาบเช้าทั้งหมดจนกระทั่งถึงพักเที่ยง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“ไปกินข้าวกัน” เคนเอ่ยชวนเพื่อนๆที่กำลังเก็บของกันอยู่
“หิวมากนักก็ไปก่อนเลย” เจฟฟ์ไล่เพื่อน
“ไรของเอ็งว่ะ”
“งั้นข้าไปก่อนนะ ไปด้วยกันมั้ยไอ้แม๊ก”
“ไปดิๆ” แล้วทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน
“เมไปกินข้าวด้วยคนดิ” แม๊กตะโกนบอกเมทำให้ทั้งกลุ่มหยุดเดินเลยทันที
“นายก็ไปกินกับเพื่อนนายซิ” เมบอกแล้วก็เดินไปกับเพื่อนๆ ไม่วายนายแม๊กยังตื๊ออีก
“เออๆ แล้วแต่” เมบอก
“ขอบคุณครับ” แม๊กบอกแล้วก็เดินตามสี่สาวไป
“เมแกไปบอกอย่างนั้นทำไม” แพทหันมาถาม
“ก็เพื่อนกันไม่เห็นเป็นไรเลย”
“เออๆ ไม่คุยด้วยแล้ว” แพทก็เดินนำหน้าไปเลย ไม่สนเพื่อนๆที่เดินตามมา
“เมแพทมันเป็นอะไรอีก” เรย์หันมาถามขณะที่กำลังเพลงจากเครื่องเล่นไอพอดของเธออยู่
“เหมือนเดิม” เมบอกพร้อมกับส่ายหัวอย่างระอา
“เออๆ เดี๋ยวเค้าไปดูมันเอง” เรย์บอกแล้วก็เดินตามแพทไป
“เมครับ วันนี้เดี๋ยวผมเดินไปส่งที่หอนะตอนเย็น” แม๊กบอก
“ไม่ต้องหรอก ฉันไปกับเพื่อนได้”
“นะครับ” มันยังตื๊อต่ออีก
“เออก็ได้”
“แม๊กเอ็งต้องไปซ้อมบาสนี่หว่า” เคนถามเพื่อน
“ก็ไปส่งก่อนค่อยไปดิว่ะ”
“เออ” แล้วทั้งหมดก็มาหยุดอยู่ที่โรงอาหาร
“เค้าไปซื้อข้าวก่อนนะเมแล้วเจอกันตรงนี้นะ” เนลบอกแล้วก็เดินแยกออกไป
“อือ” แล้วเมก็เดินไปซื้อบ้าง
“นี่นายจะเดินตามฉันมาไมเนี่ย” เมหันไปถามคนที่เดินมาด้วย
“ก็ไปซื้อด้วยไง”
“นายนี่ท่าจะบ้าแหะ”
“ถึงบ้าแต่ก็รักเมนะครับ” แม๊กพูดอย่างมีเลศนัย
“นายนี่คงบ้าจริงๆ พูดอะไรเน่าโคตร รู้มั้ยคลองแสนแสบยังเรียกพี่เลย”
“จริงอ่ะ”
“เออดิ” แล้วทั้งคู่ก็ซื้อข้าวร้านเดียวกันจนได้ ซื้อเสร็จก็เดินกลับไปด้วยกันอีก
“อ้าวเมมานั่งนี่ดิ” เนลเรียกเพื่อนทันทีที่เห็นเพื่อนเดินมา
“แม๊กนั่งด้วยกันก็ได้” เรย์บอก
“ไอ้เรย์แกให้มานั่งด้วยกันทำไมเดี๋ยวเพื่อนนายนั่นก็ต้องมานั่งด้วยอีก” แพทบอกอย่างไม่พอใจ
“แกกลัวอะไรว่ะ”
“เปล่าๆ ไม่มีไร” แล้วแพทก็นั่งกินข้าวอย่างเงียบเชียบ ผิดกับเมที่จ้อไม่หยุดเลย
“แม๊กเดี๋ยวข้าไปก่อนนะ คนแถวนี้เค้าไปพอใจ” เคนพูดพร้อมกับปรายตามามองที่แพท
“อือ เดี๋ยวข้าตามไป”
“นี่นายก็ไปกับเพื่อนนายเลยซิ” เมบอกแล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ
“ก็เดี๋ยวไปพร้อมเมไง”
“ไม่ต้องตามติดฉันก็ได้ นายกลัวฉันหายรึไง”
“ใช่ กลัวหายไปจากใจแม๊กง่ะ” แม๊กบอกแล้วก็ยิ้มให้
“เน่าอีกแล้ว นายไปเลย” เมบอก
“เห็นด้วยเม” แพทบอกหลังจากนั่งเงียบมานาน
“ไปก่อนนะ แล้วเจอกันบนห้อง”
“อ่ะแน่ะ นั่งยิ้มหวานมีความสุขเชียว” เนลแซวเพื่อน
“ไปกันเหอะ ก่อนที่ออดจะดัง” เมบอกด้วยความเขินแล้วก็ลุกออกไป ทิ้งให้เพื่อนๆนั่งหัวเราะกับพฤติกรรมของเม
“ไอ้เมท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย” แพทบอกแล้วก็เดินยิ้มออกไป
“เค้าว่าเป็นเอามากทั้งคู่” เนลหันมากระซิบกับเรย์
“เออใช่”
“รอกันด้วยดิสองคน” เนลตะโกนเรียกเพื่อนให้หยุดรอ
“เดินช้ากันจังเลย” เมบอก
“แล้วแกจะรีบเดินไปไหนล่ะ”
“ไปตามความรักมั้ง” เมบอก
“เน่าจริงๆเลยแก”
“เพื่อนเราไปซะแล้ว” แพทบอก
“พวกแกว่าเสาร์หน้าเค้าควรจะไปกับเที่ยวกับแม๊กดีป่ะ” เมถามความเห็นเพื่อนๆ
“แล้วแต่แกดิ” เนลบอก
“ใช่ แล้วแต่แก เพราะมันตัวแก”
“หรอ แต่เค้าก็ตอบตกลงไปแล้วเหมือนกัน” เมบอก
“งั้นจะถามไมเนี่ย” แพทบอก
“แหะ แหะ ถามไปงั้นแหละ เผื่อพวกแกจะห้ามไง”
“ห้ามไมล่ะ” เนลถามกลับ
“พวกแกไม่ห่วงเค้าเลยหรอ” เมถามอย่างน้อยใจ
“ห่วงแต่ไว้ใจไง” เนลบอก
“ขอบใจนะ” แล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นห้องไปเพื่อเตรียมเรียนของตอนบ่าย
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดใส หลังจากเมื่อคืนฝนตกทั้งคืนเลย อากาศยามเช้านี่ช่างบริสุทธิ์เสียนี่กระไร ตื่นแต่เช้าแล้วรู้สึกสดชื่นดีจัง
“ไอ้เมตื่นได้แล้ว” เนลตะโกนเรียกเพื่อนที่กำลังนอนอยู่
“ตื่นแล้ว” เมบอกแล้วก็เดินออกมา
“วันนี้ตื่นเช้าเว้ย ถึงว่าฝนตกเลยเมื่อคืน”
“ไม่ต้องพูดมากไปกินข้าวกันเหอะ” แล้วทั้งสองก็เดินลงไปข้างล่าง
“เนลเมื่อวานเป็นไงมั่ง” เมถามขึ้นหลังจากที่หานั่งกินข้าวได้แล้ว
“ก็ไม่เป็นไง”
“ไรว่ะ ไม่มีเรื่องตื่นเต้นเลยหรอ”
“ไม่มี”
“โหยไรว่ะ”
“แล้วแกคิดว่ามันจะเป็นยังไงล่ะ”
“คิดว่าแกคงบอกรักมั้ง”
“บอกรักไรกัน” แพทถามหลังจากที่นั่งลงแล้ว
“เปล่า ก็พูดไปเรื่อยแหละ” เมบอก
“หรอ นึกว่าใครจะบอกรักใคร”
“เรย์ทางนี้” แพทกวักมือเรียกเพื่อนที่กำลังมองหาตนอยู่
“เบื่อว่ะ” แพทบอกกับเพื่อนๆ
“เบื่อไร” เนลถาม
“ไม่รู้”
“ซะงั้นเลย”
“เรย์ยังไม่ได้กินข้าวหรอ” เนลหันไปถามทันทีที่เรย์นั่งลง
“กินแล้ว เดินไปซื้อขนมที่เซเว่นมา”
“หรอ” สักพักทั้งหมดก็เดินขึ้นไปตึกเรียนเพื่อเตรียมตัวเรียนชั่วโมงแรก
“หวัดดีครับ” ทันทีที่ก้าวพ้นธรณีประตูก็มีเสียงทักขึ้นมาซะก่อน
“ดี” เมเป็นคนตอบกลับไป
“เมวันเสาร์นี้ว่างมั้ย” แม๊กรุกต่อทันที
“ว่าง นายมีอะไรรึเปล่า” เมถามกลับส่วนเพื่อนก็เดินไปที่ที่นั่งของตัวเองกันหมดแล้วเหลือแต่เมคนเดียวเท่านั้น
“ไปเที่ยวกันมั้ย”
“ไปกับนายเนี่ยนะ” เมถามกลับ
“ก็ใช่ไง ไมหรอ หรือว่าเธอไม่ไว้ใจเรา”
“ก็ใช่ไง เล่นมีข่าวข่มขืนลงหน้าหนึ่งทุกวัน ใครจะไว้ใจได้ล่ะ”
“ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกน่า”
“โอเคๆ ฉันไปกับนายก็ได้” เมตอบตกลงแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆ
“เป็นไงว่ะแม๊กสำเร็จเปล่า” ดีนถามทันทีที่เห็นเพื่อนเดินมา
“ของมันแน่อยู่แล้วเว้ย”
“สำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นแล้ว” ดีนบอก
“จีบให้ติดนะเว้ย” เจฟฟ์บอก
“เออๆ” แล้วแม๊กก็นั่งยิ้มหวานไปทั้งคาบเช้าทั้งหมดจนกระทั่งถึงพักเที่ยง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“ไปกินข้าวกัน” เคนเอ่ยชวนเพื่อนๆที่กำลังเก็บของกันอยู่
“หิวมากนักก็ไปก่อนเลย” เจฟฟ์ไล่เพื่อน
“ไรของเอ็งว่ะ”
“งั้นข้าไปก่อนนะ ไปด้วยกันมั้ยไอ้แม๊ก”
“ไปดิๆ” แล้วทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน
“เมไปกินข้าวด้วยคนดิ” แม๊กตะโกนบอกเมทำให้ทั้งกลุ่มหยุดเดินเลยทันที
“นายก็ไปกินกับเพื่อนนายซิ” เมบอกแล้วก็เดินไปกับเพื่อนๆ ไม่วายนายแม๊กยังตื๊ออีก
“เออๆ แล้วแต่” เมบอก
“ขอบคุณครับ” แม๊กบอกแล้วก็เดินตามสี่สาวไป
“เมแกไปบอกอย่างนั้นทำไม” แพทหันมาถาม
“ก็เพื่อนกันไม่เห็นเป็นไรเลย”
“เออๆ ไม่คุยด้วยแล้ว” แพทก็เดินนำหน้าไปเลย ไม่สนเพื่อนๆที่เดินตามมา
“เมแพทมันเป็นอะไรอีก” เรย์หันมาถามขณะที่กำลังเพลงจากเครื่องเล่นไอพอดของเธออยู่
“เหมือนเดิม” เมบอกพร้อมกับส่ายหัวอย่างระอา
“เออๆ เดี๋ยวเค้าไปดูมันเอง” เรย์บอกแล้วก็เดินตามแพทไป
“เมครับ วันนี้เดี๋ยวผมเดินไปส่งที่หอนะตอนเย็น” แม๊กบอก
“ไม่ต้องหรอก ฉันไปกับเพื่อนได้”
“นะครับ” มันยังตื๊อต่ออีก
“เออก็ได้”
“แม๊กเอ็งต้องไปซ้อมบาสนี่หว่า” เคนถามเพื่อน
“ก็ไปส่งก่อนค่อยไปดิว่ะ”
“เออ” แล้วทั้งหมดก็มาหยุดอยู่ที่โรงอาหาร
“เค้าไปซื้อข้าวก่อนนะเมแล้วเจอกันตรงนี้นะ” เนลบอกแล้วก็เดินแยกออกไป
“อือ” แล้วเมก็เดินไปซื้อบ้าง
“นี่นายจะเดินตามฉันมาไมเนี่ย” เมหันไปถามคนที่เดินมาด้วย
“ก็ไปซื้อด้วยไง”
“นายนี่ท่าจะบ้าแหะ”
“ถึงบ้าแต่ก็รักเมนะครับ” แม๊กพูดอย่างมีเลศนัย
“นายนี่คงบ้าจริงๆ พูดอะไรเน่าโคตร รู้มั้ยคลองแสนแสบยังเรียกพี่เลย”
“จริงอ่ะ”
“เออดิ” แล้วทั้งคู่ก็ซื้อข้าวร้านเดียวกันจนได้ ซื้อเสร็จก็เดินกลับไปด้วยกันอีก
“อ้าวเมมานั่งนี่ดิ” เนลเรียกเพื่อนทันทีที่เห็นเพื่อนเดินมา
“แม๊กนั่งด้วยกันก็ได้” เรย์บอก
“ไอ้เรย์แกให้มานั่งด้วยกันทำไมเดี๋ยวเพื่อนนายนั่นก็ต้องมานั่งด้วยอีก” แพทบอกอย่างไม่พอใจ
“แกกลัวอะไรว่ะ”
“เปล่าๆ ไม่มีไร” แล้วแพทก็นั่งกินข้าวอย่างเงียบเชียบ ผิดกับเมที่จ้อไม่หยุดเลย
“แม๊กเดี๋ยวข้าไปก่อนนะ คนแถวนี้เค้าไปพอใจ” เคนพูดพร้อมกับปรายตามามองที่แพท
“อือ เดี๋ยวข้าตามไป”
“นี่นายก็ไปกับเพื่อนนายเลยซิ” เมบอกแล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ
“ก็เดี๋ยวไปพร้อมเมไง”
“ไม่ต้องตามติดฉันก็ได้ นายกลัวฉันหายรึไง”
“ใช่ กลัวหายไปจากใจแม๊กง่ะ” แม๊กบอกแล้วก็ยิ้มให้
“เน่าอีกแล้ว นายไปเลย” เมบอก
“เห็นด้วยเม” แพทบอกหลังจากนั่งเงียบมานาน
“ไปก่อนนะ แล้วเจอกันบนห้อง”
“อ่ะแน่ะ นั่งยิ้มหวานมีความสุขเชียว” เนลแซวเพื่อน
“ไปกันเหอะ ก่อนที่ออดจะดัง” เมบอกด้วยความเขินแล้วก็ลุกออกไป ทิ้งให้เพื่อนๆนั่งหัวเราะกับพฤติกรรมของเม
“ไอ้เมท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย” แพทบอกแล้วก็เดินยิ้มออกไป
“เค้าว่าเป็นเอามากทั้งคู่” เนลหันมากระซิบกับเรย์
“เออใช่”
“รอกันด้วยดิสองคน” เนลตะโกนเรียกเพื่อนให้หยุดรอ
“เดินช้ากันจังเลย” เมบอก
“แล้วแกจะรีบเดินไปไหนล่ะ”
“ไปตามความรักมั้ง” เมบอก
“เน่าจริงๆเลยแก”
“เพื่อนเราไปซะแล้ว” แพทบอก
“พวกแกว่าเสาร์หน้าเค้าควรจะไปกับเที่ยวกับแม๊กดีป่ะ” เมถามความเห็นเพื่อนๆ
“แล้วแต่แกดิ” เนลบอก
“ใช่ แล้วแต่แก เพราะมันตัวแก”
“หรอ แต่เค้าก็ตอบตกลงไปแล้วเหมือนกัน” เมบอก
“งั้นจะถามไมเนี่ย” แพทบอก
“แหะ แหะ ถามไปงั้นแหละ เผื่อพวกแกจะห้ามไง”
“ห้ามไมล่ะ” เนลถามกลับ
“พวกแกไม่ห่วงเค้าเลยหรอ” เมถามอย่างน้อยใจ
“ห่วงแต่ไว้ใจไง” เนลบอก
“ขอบใจนะ” แล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นห้องไปเพื่อเตรียมเรียนของตอนบ่าย
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น