ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 17 : ใกล้ชิด
ตอนที่ 17 ใกล้ชิด
“เรย์อันไหนน่ารัก” เนลถามพร้อมกับหยิบกิ๊ฟที่ตัวเองเลือกมาให้เพื่อนดู
“สีฟ้าน่ารักดี” เรย์บอกแล้วก็เดินไปดูของต่อ ตอนนี้เรย์เริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นภายในใจ แต่ตัวเธอเองกลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงเวลานั้นก็คงจะรู้เองแหละ เรย์คิดในใจ
“เนลหิวแล้วไปหาอะไรกินกันเหอะ” เรย์เรียกเพื่อนที่กำลังจ่ายตังค์อยู่
“ไปดิ” แล้วทั้งคู่ก็เดินไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวที่ขายอยู่ริมทาง
“พี่เอาบะหมี่เกี๋ยว” เรย์สั่งกับคนขาย
“พี่ค่ะของหนูเอาข้าวหมูแดงหมูกรอบค่ะ” เนลสั่งของตัวเองบ้าง แล้วทั้งสองก็เดินไปนั่งโต๊ะที่จัดเรียงไว้อยู่ก่อนแล้ว
“เรย์คิดไงออกมากับเรา” เนลถามด้วยความสงสัย
“ก็อยากออกมา ทำไมหรอ” เรย์ย้อนถาม
“เปล่าๆ แค่เห็นว่าทุกทีจะไปไหนมาไหนกับแพทไง”
“เอ้าก็เพื่อนกันไม่ให้ไปด้วยกันแล้วให้ไปกับใครล่ะ”
“ถามดูงั้นแหละ”
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าๆ” เนลรีบปฏิเสธทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มสงสัยในพฤติกรรมที่เกิดขึ้น
“นี่เราคิดมากไปรึเปล่าเนี่ย แพทกับเรย์ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย เรานี่ถ้าจะบ้า” เนลพูดกับตัวเอง
“เนลช่วงนี้ได้ฟังเพลงของใครมั่งป่ะ”
“ก็ฟังนะ”
“แล้วของใครล่ะ”
“ก็มีโปเตโต้ เออแล้วก็เพลงสากลอ่ะ”
“หรอ แล้วมีเพลงของ daniel powter ป่ะ”
“ไม่มีอ่ะ แต่เคยฟัง”
“หรอ เออเนลถามอะไรหน่อยดิ”
“ว่ามาดิ”
“สมมติว่าถ้ารักเพื่อนตัวเองจะผิดป่ะ ประมาณว่าตัวเองมีแฟนแล้วอะไรประมาณนี้”
“ไม่รู้ดิ ไม่เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้”
“อือ” แล้วเรย์ก็นั่งเงียบกลายเป็นตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองไปโดยปริยาย จนกระทั่งคนขายยกก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมาส่ง
“ได้แล้วครับน้อง” คนขายบอก
“ค่ะ” เนลบอก
“เรย์กินได้แล้ว เดี๋ยวเย็นหมดนะ”
“จ้า” แล้วทั้งสองก็นั่งกินไปคุยกันไป สักพักฝนเริ่มตก แบบว่าฝนตกปอยๆ
“รีบกินเหอะ ฝนมันลงเม็ดแล้ว” เรย์บอก แล้วทั้งสองก็นั่งกินกันจนอิ่ม
“เก็บตังค์ด้วยค่ะ” เนลตะโกนเรียกเจ้าของร้าน
“40 บาทครับน้อง” แล้วทั้งคู่ก็ยื่นเงินให้คนเก็บตังค์
“ไปกันเหอะ” แล้วเรย์ก็เดินนำออกไป
“รอด้วยดิ” แต่ยังไม่ทันที่จะถึงโรงเรียนฝนก็ตกลงมาหนาเม็ดมาก ประมาณว่าตกหนักโคตรอ่ะ
“เนลไปหาที่หลบฝนกันก่อนเหอะ” เรย์บอก
“มีร้านไอติมอยู่ไปนั่งในนั้นกันก่อนเหอะ” เนลบอกแล้วก็เดินนำเรย์ แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านไอติมที่สภาพเปียกปอนมาก
“ทำไมฝนมันตกหนักอย่างงี้เนี่ย” เนลเริ่มออกอาการบ่น
“ใช่”
“รับอะไรดีค่ะ” พนักงานในร้านเดินมาถาม
“พี่เอาชาเย็นแก้วนึงดีกว่า เนลเอาไร” เรย์สั่งแล้วก็ถามคนตรงหน้า
“เอาช็อกโกแลตร้อนค่ะ” เนลสั่ง
“จะรับไอติมเพิ่มมั้ยค่ะ”
“ไม่ครับ”
“งั้นรอสักครู่นะค่ะ” แล้วพนักงานก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ที่อยู่หน้าร้าน แล้วอยู่ๆโทรศัพท์มือถือเรย์ก็ดังขึ้น
*- - ว่าฉันมันคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน....- -*
“เออว่าไง” เรย์ถามทางปลายสาย
“แกสองคนอยู่ไหนกัน” ทางปลายสายถามกลับมา
“นั่งอยู่ในร้านไอติม ไมหรอ”
“ก็เห็นว่าฝนตกหนักเลยโทรมาถาม”
“แกเป็นคนห่วงเค้าอ่ะดิ”
“พูดมากไอ้เรย์ แกคงอยากจะหวีทอยู่กับไอ้เนลอ่ะดิ”
“เดี๋ยวแกตาย”
“ไม่กลัวหรอก แน่จริงมาดิ”
“เออๆ ฝนหยุดแล้วก็จะกลับแล้ว”
“เออๆ ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าเป็นห่วง” ปลายสายบอกด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาว
“เออๆ แล้วเจอกัน” พูดจบก็เรย์ก็กดวางทันที
“แพทโทรมาหรอ” เนลถามหลังจากนั่งอยู่เงียบๆ
“อือ”
“เออนี่เรย์ถามไรหน่อยดิ”
“ถามมา”
“ถามว่ากะเทยกลัวอะไร”
“กลัวอะไรหว่า”
“ไม่รู้ เฉลยมาดิ” เรย์บอกด้วยความจนหนทาง
“กลัวกระทิงแดง เพราะว่าลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดง”
“ฮ่า.....ฮ่า.....ฮ่า.....” เรย์หัวเราะทันทีหลังจากได้ฟังคำเฉลย
“ไปเอามาจากไหนเนี่ย”
“ตั้งนานแล้ว”
“จะว่าไปแล้ววันนี้หนุกมาเลย” เรย์บอกพร้อมกับรอยยิ้ม
“ใช่ เรย์ว่าที่นายสี่คนนั้นพูดถึงคือใครกัน”
“ไม่รู้ซิ คงจะเป็นยัยนางมารร้ายสองคนนั้นมั้ง” เรย์บอกเหมือนไม่ใส่ใจแต่ก็สงสัยเหมือนกัน
“แต่เค้าว่าหมายถึงแพทกับเมนะ”
“หรอ อาจจะใช่ก็ได้ เพราะนายสองคนนั่นก็เหมือนจะจีบอยู่เหมือนกันนี่”
“คงงั้น” แล้วพนักงานก็เอาของที่ทั้งคู่สั่งมาเสิร์ฟ
“เอออาทิตย์หน้าพวกเราไปเที่ยวไหนกันดี” เรย์ถามพร้อมกับดูดน้ำที่อยู่ในแก้วไปด้วย
“ไม่รู้ซิ ต้องไปถามสองคนนั้นก่อน”
“อือ”
“ตอนนี้อยากดูโปงลางสะออนจัง” เรย์บอก
“ดูด้วยเหรอ”
“เห็นว่าสนุกกัน เลยอยากดูบ้าง”
“ดูมั้ยล่ะ เค้ามีแผ่นไอ้เมมันไปซื้อมาเมื่อสองสามวันก่อน”
“จริงดิ ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาอย่างนั้นจะดูเป็นด้วย”
“ก็ว่างั้นเหมือนกัน เป็นเพื่อนกับมันมาหลายปีเพิ่งจะรู้ว่ามันชอบดูของแบบนี้ด้วย”
“อ่ะนะ”
“ฝนเริ่มหยุดแล้วไปกันเหอะ” เนลบอกพร้อมกับดื่มช็อกโกแลตร้อนอึกสุดท้าย
“ไปดิ” แล้วทั้งสองก็เดินไปจ่ายตังค์แล้วก็เดินออกจากร้านไป
“เนลไปห้องเค้าก่อนละกัน เพราะว่าเมอยู่ที่ห้องกับแพท” เรย์บอกทันทีที่เดินเข้าไปถึงบริเวณของโรงเรียน
“จ้า” แล้วทั้งคู่ก็เดินไปห้องเรย์ด้วยกัน
“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก”
“มาแล้ว” ทันทีที่ประตูเปิดออกทั้งสองก็เดินเข้าไปทันที
“อร่อยมั้ยล่ะไอติม” แพทถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าสาวหล่อคนสนิท
“งั้นๆ แพทเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ไปเลยแกแล้วก็ออกมากินยาด้วย เดี๋ยวเป็นไข้”
“เมกลับห้องกันเถอ” เนลหันไปบอกเพื่อนร่วมห้องที่นั่งดูทีวีอยู่
“ไป เค้ารอแกอยู่นะเนี่ย” เมบอก
“แพทเค้าไปก่อนนะ” เมบอกแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับเนล
“เจอกัน”
“จะว่าไปไอ้เนลมันก็น่ารักดีออก”แพทพูดกับตัวเอง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“เรย์อันไหนน่ารัก” เนลถามพร้อมกับหยิบกิ๊ฟที่ตัวเองเลือกมาให้เพื่อนดู
“สีฟ้าน่ารักดี” เรย์บอกแล้วก็เดินไปดูของต่อ ตอนนี้เรย์เริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นภายในใจ แต่ตัวเธอเองกลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงเวลานั้นก็คงจะรู้เองแหละ เรย์คิดในใจ
“เนลหิวแล้วไปหาอะไรกินกันเหอะ” เรย์เรียกเพื่อนที่กำลังจ่ายตังค์อยู่
“ไปดิ” แล้วทั้งคู่ก็เดินไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวที่ขายอยู่ริมทาง
“พี่เอาบะหมี่เกี๋ยว” เรย์สั่งกับคนขาย
“พี่ค่ะของหนูเอาข้าวหมูแดงหมูกรอบค่ะ” เนลสั่งของตัวเองบ้าง แล้วทั้งสองก็เดินไปนั่งโต๊ะที่จัดเรียงไว้อยู่ก่อนแล้ว
“เรย์คิดไงออกมากับเรา” เนลถามด้วยความสงสัย
“ก็อยากออกมา ทำไมหรอ” เรย์ย้อนถาม
“เปล่าๆ แค่เห็นว่าทุกทีจะไปไหนมาไหนกับแพทไง”
“เอ้าก็เพื่อนกันไม่ให้ไปด้วยกันแล้วให้ไปกับใครล่ะ”
“ถามดูงั้นแหละ”
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าๆ” เนลรีบปฏิเสธทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มสงสัยในพฤติกรรมที่เกิดขึ้น
“นี่เราคิดมากไปรึเปล่าเนี่ย แพทกับเรย์ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย เรานี่ถ้าจะบ้า” เนลพูดกับตัวเอง
“เนลช่วงนี้ได้ฟังเพลงของใครมั่งป่ะ”
“ก็ฟังนะ”
“แล้วของใครล่ะ”
“ก็มีโปเตโต้ เออแล้วก็เพลงสากลอ่ะ”
“หรอ แล้วมีเพลงของ daniel powter ป่ะ”
“ไม่มีอ่ะ แต่เคยฟัง”
“หรอ เออเนลถามอะไรหน่อยดิ”
“ว่ามาดิ”
“สมมติว่าถ้ารักเพื่อนตัวเองจะผิดป่ะ ประมาณว่าตัวเองมีแฟนแล้วอะไรประมาณนี้”
“ไม่รู้ดิ ไม่เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้”
“อือ” แล้วเรย์ก็นั่งเงียบกลายเป็นตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองไปโดยปริยาย จนกระทั่งคนขายยกก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมาส่ง
“ได้แล้วครับน้อง” คนขายบอก
“ค่ะ” เนลบอก
“เรย์กินได้แล้ว เดี๋ยวเย็นหมดนะ”
“จ้า” แล้วทั้งสองก็นั่งกินไปคุยกันไป สักพักฝนเริ่มตก แบบว่าฝนตกปอยๆ
“รีบกินเหอะ ฝนมันลงเม็ดแล้ว” เรย์บอก แล้วทั้งสองก็นั่งกินกันจนอิ่ม
“เก็บตังค์ด้วยค่ะ” เนลตะโกนเรียกเจ้าของร้าน
“40 บาทครับน้อง” แล้วทั้งคู่ก็ยื่นเงินให้คนเก็บตังค์
“ไปกันเหอะ” แล้วเรย์ก็เดินนำออกไป
“รอด้วยดิ” แต่ยังไม่ทันที่จะถึงโรงเรียนฝนก็ตกลงมาหนาเม็ดมาก ประมาณว่าตกหนักโคตรอ่ะ
“เนลไปหาที่หลบฝนกันก่อนเหอะ” เรย์บอก
“มีร้านไอติมอยู่ไปนั่งในนั้นกันก่อนเหอะ” เนลบอกแล้วก็เดินนำเรย์ แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านไอติมที่สภาพเปียกปอนมาก
“ทำไมฝนมันตกหนักอย่างงี้เนี่ย” เนลเริ่มออกอาการบ่น
“ใช่”
“รับอะไรดีค่ะ” พนักงานในร้านเดินมาถาม
“พี่เอาชาเย็นแก้วนึงดีกว่า เนลเอาไร” เรย์สั่งแล้วก็ถามคนตรงหน้า
“เอาช็อกโกแลตร้อนค่ะ” เนลสั่ง
“จะรับไอติมเพิ่มมั้ยค่ะ”
“ไม่ครับ”
“งั้นรอสักครู่นะค่ะ” แล้วพนักงานก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ที่อยู่หน้าร้าน แล้วอยู่ๆโทรศัพท์มือถือเรย์ก็ดังขึ้น
*- - ว่าฉันมันคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน....- -*
“เออว่าไง” เรย์ถามทางปลายสาย
“แกสองคนอยู่ไหนกัน” ทางปลายสายถามกลับมา
“นั่งอยู่ในร้านไอติม ไมหรอ”
“ก็เห็นว่าฝนตกหนักเลยโทรมาถาม”
“แกเป็นคนห่วงเค้าอ่ะดิ”
“พูดมากไอ้เรย์ แกคงอยากจะหวีทอยู่กับไอ้เนลอ่ะดิ”
“เดี๋ยวแกตาย”
“ไม่กลัวหรอก แน่จริงมาดิ”
“เออๆ ฝนหยุดแล้วก็จะกลับแล้ว”
“เออๆ ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าเป็นห่วง” ปลายสายบอกด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาว
“เออๆ แล้วเจอกัน” พูดจบก็เรย์ก็กดวางทันที
“แพทโทรมาหรอ” เนลถามหลังจากนั่งอยู่เงียบๆ
“อือ”
“เออนี่เรย์ถามไรหน่อยดิ”
“ถามมา”
“ถามว่ากะเทยกลัวอะไร”
“กลัวอะไรหว่า”
“ไม่รู้ เฉลยมาดิ” เรย์บอกด้วยความจนหนทาง
“กลัวกระทิงแดง เพราะว่าลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดง”
“ฮ่า.....ฮ่า.....ฮ่า.....” เรย์หัวเราะทันทีหลังจากได้ฟังคำเฉลย
“ไปเอามาจากไหนเนี่ย”
“ตั้งนานแล้ว”
“จะว่าไปแล้ววันนี้หนุกมาเลย” เรย์บอกพร้อมกับรอยยิ้ม
“ใช่ เรย์ว่าที่นายสี่คนนั้นพูดถึงคือใครกัน”
“ไม่รู้ซิ คงจะเป็นยัยนางมารร้ายสองคนนั้นมั้ง” เรย์บอกเหมือนไม่ใส่ใจแต่ก็สงสัยเหมือนกัน
“แต่เค้าว่าหมายถึงแพทกับเมนะ”
“หรอ อาจจะใช่ก็ได้ เพราะนายสองคนนั่นก็เหมือนจะจีบอยู่เหมือนกันนี่”
“คงงั้น” แล้วพนักงานก็เอาของที่ทั้งคู่สั่งมาเสิร์ฟ
“เอออาทิตย์หน้าพวกเราไปเที่ยวไหนกันดี” เรย์ถามพร้อมกับดูดน้ำที่อยู่ในแก้วไปด้วย
“ไม่รู้ซิ ต้องไปถามสองคนนั้นก่อน”
“อือ”
“ตอนนี้อยากดูโปงลางสะออนจัง” เรย์บอก
“ดูด้วยเหรอ”
“เห็นว่าสนุกกัน เลยอยากดูบ้าง”
“ดูมั้ยล่ะ เค้ามีแผ่นไอ้เมมันไปซื้อมาเมื่อสองสามวันก่อน”
“จริงดิ ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาอย่างนั้นจะดูเป็นด้วย”
“ก็ว่างั้นเหมือนกัน เป็นเพื่อนกับมันมาหลายปีเพิ่งจะรู้ว่ามันชอบดูของแบบนี้ด้วย”
“อ่ะนะ”
“ฝนเริ่มหยุดแล้วไปกันเหอะ” เนลบอกพร้อมกับดื่มช็อกโกแลตร้อนอึกสุดท้าย
“ไปดิ” แล้วทั้งสองก็เดินไปจ่ายตังค์แล้วก็เดินออกจากร้านไป
“เนลไปห้องเค้าก่อนละกัน เพราะว่าเมอยู่ที่ห้องกับแพท” เรย์บอกทันทีที่เดินเข้าไปถึงบริเวณของโรงเรียน
“จ้า” แล้วทั้งคู่ก็เดินไปห้องเรย์ด้วยกัน
“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก”
“มาแล้ว” ทันทีที่ประตูเปิดออกทั้งสองก็เดินเข้าไปทันที
“อร่อยมั้ยล่ะไอติม” แพทถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าสาวหล่อคนสนิท
“งั้นๆ แพทเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ไปเลยแกแล้วก็ออกมากินยาด้วย เดี๋ยวเป็นไข้”
“เมกลับห้องกันเถอ” เนลหันไปบอกเพื่อนร่วมห้องที่นั่งดูทีวีอยู่
“ไป เค้ารอแกอยู่นะเนี่ย” เมบอก
“แพทเค้าไปก่อนนะ” เมบอกแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับเนล
“เจอกัน”
“จะว่าไปไอ้เนลมันก็น่ารักดีออก”แพทพูดกับตัวเอง
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น